Τρίτη, Μαρτίου 20, 2012

-Τζάμπα μάγκες


Αν θυμάμαι καλά, πριν από λίγες μέρες, ο πολύς κ. Πρωτόπαπας είχε αντιμετωπίσει την αδυναμία, -λόγω ασθένειας-, του πρώην Διευθυντή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κ. Κοντοπυράκη να προσέλθει και να καταθέσει ενώπιον της επιτροπής της βουλής, που διερευνά την υπόθεση του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009, με απόλυτη περιφρόνηση, απαξίωση και επίδειξη φτηνού τσαμπουκά. Είχε απειλήσει δημόσια ότι θα “διατάξει” τα αστυνομικά όργανα να φέρουν μπροστά του τον μάρτυρα “σηκωτό”.

Σήμερα, οι τέως υπουργοί Παπαθανασίου, Αβραμόπουλος, Αλογοσκούφης και Λέγκας αρνούνται να εμφανιστούν ενώπιον της ίδιας επιτροπής, προβάλλοντας επίσημα την δικαιολογία ότι για την μη παρουσία τους υπάρχει σχετική "απόφαση" της Νέας Δημοκρατίας.

Αλήθεια, με βάση ποιον κανόνα δικαίου διαθέτει ένα πολιτικό κόμμα την διακριτική ευχέρεια να επιτρέπει ή να απαγορεύει στα μέλη του να παρουσιάζονται ως μάρτυρες ενώπιον ενός ανώτατου κρατικού οργάνου, που ασκεί δικαστικές εξουσίες, αντλώντας την αρμοδιότητά του απευθείας από το Σύνταγμα; Και αν αυτός ο κανόνας δικαίου όντως υπάρχει, με ποια διαδικασία λαμβάνεται η σχετική απόφαση στο εσωτερικό του κόμματος; Ποιο από όλα τα κομματικά όργανα είναι ο φορέας της εξουσίας; Πως οριοθετείται η νομιμότητα των ενεργειών του; Με ποιον τρόπο ελέγχεται; Και πως εκφέρεται δημόσια μια απόφαση τέτοιας εμβέλειας, αν όχι με τον έγγραφο τύπο, που αποτελεί συστατικό στοιχείο εγκυρότητας κάθε διοικητικής πράξης;

Ασφαλώς τίποτε από όλα αυτά, που αποτελούν ουσιώδη γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου, δεν είναι ανιχνεύσιμο στην περίπτωση μας. Είμαστε θεατές μια ακόμη σκηνής από την θλιβερή παράσταση του Καραγκιόζη, που παίζεται δεκαετίες τώρα στον τόπο, μπροστά στην ναρκωμένη, αδιάφορη και ανυποψίαστη κοινή γνώμη των ψηφοφόρων - πελατών.

Μακριά από οποιαδήποτε έννοια θεσμών και κανόνων η χώρα παραδέρνει ανήμπορη στα χέρια των άθλιων κομματικών μικρομάγαζων. Ανυπεράσπιστη μπροστά στην αυθαιρεσία μιας ανέλεγκτης βουλής. Φόρου υποτελής της σκοτεινής παράγκας των έμπιστων και των κολλητών του κάθε αρχηγού. Θύμα μιας φοβικής, πολλαπλά εξαρτώμενης, εξαγορασμένης και εν τέλει ανύπαρκτης δικαιοσύνης.

Είναι προφανές ότι κανένας από τους ύποπτης προέλευσης συμβούλους του κ. Σαμαρά δεν μπορεί, με μια προφορική ανακοίνωσή του στον Τύπο, να περιορίζει το εύρος των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων που παρέχουν στα όργανα της πολιτείας το Σύνταγμα και οι νόμοι. Πιθανόν οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Παπαθανασίου να μπορούν να αρνηθούν την συνδρομή τους στο έργο της επιτροπής με προσωπική, δική τους απόφαση. Μόνο και μόνο επειδή η βουλευτική τους ασυλία εμποδίζει τον κ. Πρωτόπαππα να διατάξει την βιαία προσαγωγή τους. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, για τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Λέγκα, που σήμερα, σαν κοινοί πολίτες, τόσο κοινοί όσο και ο κ. Κοντοπυράκης, δεν διαθέτουν πλέον τις προνομίες των πρώην συναδέλφων τους.

Ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Πρωτόπαπας, όμως, αυτός ο ίδιος που πριν λίγες ημέρες επεδείκνυε σαν φτηνόμαγκας την εξουσία του, απειλώντας με βίαια προσαγωγή τον κ. Κοντοπυράκη, κατάπιε ξαφνικά την μακριά γλώσσα του. Έστειλε μάλιστα και μια παραπονιάρικη επιστολή στον κ. Πετσάλνικο, επισημαίνοντας ότι με την απόφασή της η Νέα Δημοκρατία (ποια απόφαση αλήθεια; αναρωτήθηκε ο κ. πρόεδρος τι είδους απόφαση ήταν αυτή;) “παρεμβαίνει ευθέως στην άσκηση υποχρέωσης και δικαιώματος των βουλευτών που έχουν κληθεί ως μάρτυρες” και ότι “τέτοιες κινήσεις εντείνουν τον κίνδυνο απαξίωσης των κοινοβουλευτικών θεσμών”. Τέτοια γενναιότητα.

Θα άξιζε τον κόπο να υπενθυμίσει κάποιος στον κ. Πρωτόπαπα ότι εάν η αστυνομία μπορεί, -με ένα νεύμα του μόνο-, να οδηγήσει σιδηροδέσμιο μπροστά στην μεγαλειότητά του τον κ. Κοντοπυράκη, μπορεί να κάνει το ίδιο ακριβώς και με τους κυρίους Λέγκα και Αλογοσκούφη. Και αυτο ανεξάρτητα από τις όποιες "αποφάσεις" των σοφών συμβούλων του κ. Σαμαρά. Σε περίπτωση λοιπόν που ο κ. Πρωτόπαπας αισθάνεται ότι το κύρος του Κοινοβουλίου βρίσκεται εν κινδύνω, έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να το προστατεύσει, απαιτώντας και επιβάλλοντας με κάθε τρόπο την άμεση συμμόρφωση των μαρτύρων. Είναι κάτι που εκτός από δικαίωμα αποτελεί μάλλον και υποχρέωσή του. Αν βέβαια, παρά την μακρά κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία, διατηρεί ακόμη κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το εύρος των αρμοδιοτήτων του ας κάνει έναν κόπο να ρίξει μια ματιά στο Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Για πρώτη φορά στην ζωή του. Έστω και τώρα.

Στις επόμενες εκλογές μπορεί να μην συμβούν πολλά και σπουδαία πράγματα. Οι μεγάλες αλλαγές θέλουν χρόνο και υπομονή. Είναι, όμως, βέβαιο ότι τουλάχιστον κάποιοι από τους τζάμπα μάγκες του φτηνού θιάσου, που χρόνια τώρα μας ταλαιπωρεί, θα μας απαλλάξουν από την ασήμαντη παρουσία τους.

buzz it!

Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2012

-Σχόλιο πάνω σε ένα κείμενο του Μίμη





Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΑ

Ἡ «ἀκενόδοξος» ἀρετή

Ἡ διά Χριστόν (Ευάγγελον)Σαλότης εἶναι μία σπάνια καί ἰδιατέρως ἐπώδυνη μορφή ἀσκήσεως, τήν ὁποία χρησιμοποίησαν γιά τήν ἐν Χριστῷ τελείωσή τους κάποιοι Ἅγιοι, ἐλάχιστοι ἀριθμητικά σέ σχέση μέ τίς χιλιάδες τῶν γνωστῶν Ἁγίων. Συνίσταται στήν θεληματική μωρία. Ὁ ἀσκούμενος — συνήθως μετά ἀπό θεία πρόσκληση, σέ κάποιες περιπτώσεις μέσῳ κάποιου ὁράματος, σέ κάποιες ἄλλες μέσῳ τῆς ὑποδείξεως κάποιου χαρισματικοῦ καί διακριτικοῦ Πνευματικοῦ — ἀρχίζει νά φαίνεται στόν κόσμο σάν διανοητικά καθυστερημένος ἤ ψυχολογικά διαταραγμένος. Οἱ πράξεις του ἀπέχουν τῆς κοινῆς λογικῆς καί ἡ συμπεριφορά του εἶναι συνήθως προκλητική, οὐδέποτε ὅμως ἐπικίνδυνη γιά τόν ἑαυτό του καί κυρίως γιά τούς ἄλλους.

«Ἡ διά Χριστόν (Ευάγγελον) μωρία — κατά τόν Καθηγητή E. Benzαὐτή καθ' ἑαυτή γίνεται κατανοητή σάν χάρισμα, σάν ἕνα εἰδικό δῶρο τοῦ Πνεύματος καί τῆς χάριτος, σάν ἕνας ἐξοπλισμός μέ εἰδική πνευματική δύναμη» (E. Benz, «Heilige Narrheit», σελ. 12).

«Ἕνας ἄνθρωπος χαρακτηρίζεται «διά Χριστόν (Ευάγγελον) Σαλός» — γράφει ὁ Καθηγητής Ἰω. Κορναράκης — λόγῳ τῆς ἰδιόμορφης, περίεργης ἤ παράξενης, γιά τήν κοινή λογική, συμπεριφορᾶς του. Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς του, τά φερσίματά του καί τά καμώματά του καί γενικά ἡ ὅλη εἰκόνα του, φαίνεται νά ταιριάζει μέ τήν εἰκόνα κάποιου ἀνθρώπου, πού ἔχει, σέ μικρό ἤ μεγάλο βαθμό, σαλεμένα τά μυαλά του… Περίπου τέτοια εἶναι ἡ ἐξωτερική εἰκόνα τοῦ διά Χριστόν (Ευάγγελον) Σαλοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά ἡ ἐσωτερική πραγματικότητα τῆς ψυχικῆς του ζωῆς εἶναι τελείως διαφορετική· ἐπειδή ἡ σαλότητα τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ δέν εἶναι παθολογική κατάσταση, μέ τήν ἔννοια τῆς ψυχοπαθολογικῆς συμπτωματολογίας, ἀλλά ἔκφραση καί βεβαίωση μιᾶς σπάνιας πνευματικῆς καί μάλιστα χαρισματικῆς δυναμικότητος» (Ἰω. Κορναράκη, «Ταρσώ ἡ διά Χριστόν Σαλή», σελ. 85 — 86).

buzz it!

Παρασκευή, Μαρτίου 09, 2012

-Αξιοι.Για ότι έχουν και για ότι πρόκειται να αποκτήσουν.


Μετά από δυόμιση χρόνια σύγχυσης, αβεβαιότητας και αγωνίας, διάστημα στο οποίο κάποιοι είδαν την ζωή τους να απειλείται, κάποιοι να χειροτερεύει αισθητά και κάποιοι άλλοι να καταστρέφεται ολοσχερώς, τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν ένα πιο συγκεκριμένο σχήμα. Γεγονός που μας επιτρέπει να προσμετρήσουμε τα κέρδη και τις απώλειες των εμπλεκομένων μερών και να επιχειρήσουμε τις εκτιμήσεις μας σε σχετικά ασφαλέστερο έδαφος. Και το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ένα. Η πρώτη κρίσιμη μάχη, στον κηρυγμένο πόλεμο του πολιτικού συστήματος κατά της κοινωνίας, έληξε. Με καθαρή νίκη στα σημεία του πρώτου.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, αλλά, όπως όλα πλέον δείχνουν, η χώρα βαδίζει πλησίστια προς εκλογές. Οι τόνοι της μελάνης που χύθηκαν για την ανάγκη αλλαγών, με πρώτη από όλες την ανανέωση, έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό, του πολιτικού προσωπικού των δύο μεγάλων κομμάτων, απέδωσαν τόσο όσο το επέβαλε η μηδενική ειλικρίνεια αυτών που ανέπεμπαν τις ψεύτικες ευχετικές προτροπές. Δηλαδή, καθόλου.

Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί χωρίς καμία αφαίρεση ή προσθήκη τον βασικό σκληρό πυρήνα του στελεχιακού της δυναμικού. Τα επί τρεις και πλέον δεκαετίες πεπραγμένα της θεωρούνται ως μηδέποτε συμβεβηκότα και το κόμμα αυτό ετοιμάζεται να κριθεί με βάση τις αόριστες και αφελείς ωραιοποιήσεις που θα εκπέμψει προς το τηλεοπτικό κοινό τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Η πρόσφατη καταστροφική 5ετής της διακυβέρνηση κείται βυθισμένη στην άχλη του απώτατου παρελθόντος, μακράν οιασδήποτε κριτικής. Ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής, ο μοιραίος πρώην αρχηγός της και μέχρι πρότινος πρωθυπουργός της χώρας, έχει καταχωρηθεί στην ασθενή μνήμη των ιθαγενών ως πρόσωπο μυθικό, που θρυλείται μεν ότι υπήρξε και έδρασε κάποτε, αλλά σε μια εποχή πολύ παλιά και, σε κάθε περίπτωση, έξω από τα όρια των γνωστών, ιστορικών χρόνων. Για τον μέσο σημερινό Έλληνα, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήταν από πάντα, από τότε που ξεκίνησε η επίσημη καταγραφή της ιστορίας, ο Αντώνης Σαμαράς.

Στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια. Το κόμμα που έκτισε την μεταπολίτευση ετοιμάζεται, με ύμνους, τιμές και συγκίνηση να αποχαιρετίσει τον Γιώργο Παπανδρέου, έναν πολιτικό με τεράστια προσφορά στο έθνος, που εγκαταλείπει λόγω κόπωσης το τιμόνι. Και να προχωρήσει στην εκ βάθρων ανανέωση του, αξιοποιώντας πρόσωπα νέα και άφθαρτα, όπως ο Χρήστος Παπουτσής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Όλα σχεδόν τα "ιστορικά" στελέχη του, -του εκσυγχρονιστικού ή του βαθέος-, παραμένουν αμετακίνητα στους θώκους τους, έτοιμα και ανυπόμονα να αναλάβουν νέους ρόλους προσφοράς προς την χειμαζόμενη πατρίδα.

Τα κουρέλια της αριστεράς είναι και αυτά εκεί, σε πλήρη σύνθεση και πιστά στον παραδοσιακό τους ρόλο. Που δεν είναι άλλος από την υπενθύμιση προς τους ψοφοδεείς μικροαστούς ότι πέρα από την συντεταγμένη υποταγή και δουλεία η μόνη υπαρκτή ρεαλιστική επιλογή ήταν και παραμένει το ευτράπελο χάος των εφηβικών ονειρώξεων.

Το πολιτικό σύστημα νοιάζεται πολύ λίγο για το αν η νέα παράδοση των κλειδιών της χώρας στα άπληστα χέρια του γίνει με τα συντριπτικά ποσοστά του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού ή με τα ράκη και τα μαζέματα που θα εξασφαλισθούν από τον γενναιόδωρο εκλογικό νόμο και την αμυντική συνένωση των μέχρι χθες δήθεν αντιπάλων μερών του ή ακόμη και κάποιων πρόθυμων, νέων τυχοδιωκτών. Η με κάθε τρόπο κατοχή της κρατικής σφραγίδας, η ιδιοκτησία της νομοκατασκευαστικής παράγκας της βουλής και ο πλήρης έλεγχος της απευθυνόμενης στις ευρείες ηλιθιοποιημένες μάζες πληροφόρησης, φτάνουν και περισσεύουν για την διασφάλιση της μελλοντικής του κυριαρχίας.

Το γεγονός ότι τα αναγνωρίσιμα μέλη του δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν μέρα μεσημέρι στους δρόμους είναι επίσης μικρής σημασίας. Οι όμορφες κεντροευρωπαϊκές πόλεις και τα αλπικά θέρετρα προσφέρουν επαρκή ασφάλεια, διαθέτοντας μάλιστα το πλεονέκτημα της εγγύτητας με τα θησαυροφυλάκια των αξιόπιστων τραπεζών. Ήδη οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει ότι ο πρώην πρωθυπουργός Καραμανλής περνάει από καιρό τα long weekends του και εκπαιδεύει αισθητικά τους βλαστούς του στα όμορφα περίχωρα της Βιέννης ή στους υπέροχους δασωμένους λόφους, που απλώνονται κυματιστά γύρω από την λίμνη Κόμο. Και ότι από την Ραφήνα μέχρι το αεροδρόμιο, -απόσταση ούτως ή άλλως πολύ μικρή-, η στοργική πατρίδα φροντίζει να διαθέτει έναν ικανό αριθμό ετοιμοπόλεμων διμοιριών για την προστασία του.

Ο Βενιζέλος, λοιπόν, έσωσε την πατρίδα από μια άτακτη χρεοκοπία, φέρνοντας εις πέρας ένα έργο απίστευτης πολυπλοκότητας και πρωτοφανούς έκτασης (το δήλωσε ο ίδιος). Ο Σαμαράς μπορεί να συμμετείχε ελάχιστα σε αυτό το τιτάνιο έργο αλλά το στήριξε ασμένως. Και παραμένει χρήσιμος μια και είναι ο μόνος που έχει στενά πάρε δώσε με τον Πούτιν, ξέρει από πού θα προμηθευτούμε σε καλές τιμές την πολυπόθητη ανάπτυξη και, άμα λάχει, έχει και την Ελλάδα στην ψυχή του (μας το δηλώνει επίσης ο ίδιος, με κάθε ευκαιρία). Οι δυο αυτοί ηγέτες, μαζί πλέον, μπορούν να εγγυηθούν ότι η πατρίδα θα αποφύγει και τον επόμενο θανάσιμο κίνδυνο που καραδοκεί. Την επέλαση του κομμουνισμού και των εν γένει ανεύθυνων λαϊκίστικων άκρων.

Το πολύ μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισθοί και οι συντάξεις της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού των λωτοφάγων θα έχουν προσεγγίσει τους μισθούς και τις συντάξεις των υπηκόων των κρατικών μορφωμάτων της υπόλοιπης Βαλκανικής. Στο μεταξύ ένα μέρος της υπαλληλίας και κάποια από τα άλλα βασικά εξαρτήματα του πολιτικού συστήματος θα λαμβάνουν σταδιακά και με υπόγειες διαδικασίες την αναπλήρωση των προσωρινά χαμένων προνομίων τους.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τώρα που σωθήκαμε από την χρεοκοπία και που με το καλό, -χάρη στην ήδη προαναγγελθείσα εθνική συνεννόηση των "αστικών" κομμάτων-, θα σωθούμε και από τα κοφτερά δόντια της Παπαρήγα και του Μαντρέκα και από την ανοησία του Τσίπρα, το τσουνάμι της διαφάνειας, που μας άφηνε όλο αυτό τον καιρό άφωνους, με τις ζουμερές αποκαλύψεις των παραμυθένιων μισθών και των επιδομάτων των παιδιών του κομματικού κράτους, θα υποχωρήσει. Σωσμένοι, όπως είμαστε, και απαλλαγμένοι από τα άγχη μιας επικείμενης καταστροφής θα επιστρέψουμε στην γαλήνη των πρωινάδικων και στην συναρπαστική απόλαυση των τηλεοπτικών καταγραφών των ξέφρενων πάρτυ της Μυκόνου. Τα επιδόματα αναπλήρωσης εισοδημάτων στα στρατεύματα του συστήματος θα χορηγούνται με αφανή διατάγματα, που θα εκδίδονται πάντα μυστικά, προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος.

Λίγους μήνες μετά την πρώτη λήψη του εκκαθαριστικού των 200 ή 300 € ο λαός θα ξεχάσει ολότελα ότι κάποτε έπαιρνε 1.000, 1.500 ή 2.000. Θα θυμάται ότι από πάντα αμοίβονταν με τόσο λίγα. Όπως και ότι από πάντα είχε πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο, που τον έσωζαν από τις καταστροφές. Ο ελληνισμός είχε ανέκαθεν σκοτεινούς και ύπουλους εχθρούς, αλλά είχε και ήρωες, που τον κρατούσαν ζωντανό στις επάλξεις της ιστορίας.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα μπορεί να μην ξέρει σχεδόν τίποτε σχετικό με την δημοκρατία, τους θεσμούς, την χρηστή διοίκηση ή την παραγωγή πλούτου. Κατέχει, όμως, πολύ καλά την τέχνη της χυδαίας συναλλαγής και του ανήθικου εκβιασμού. Δύο χρόνια τώρα έπαιξε επιδέξια με τα τεντωμένα νεύρα όλης της Ευρώπης, κρατώντας το κοφτερό μαχαίρι στον λαιμό της νομισματικής ένωσης και χρησιμοποιώντας ως εφεδρικό όμηρο το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Κέρδισε την παρτίδα και είναι άξιο συγχαρητηρίων.

Η Ευρώπη θα πληρώσει και αυτήν την δόση, όπως και όλες τις επόμενες που θα χρειαστούν. Το ξέρει ήδη και το αποδέχεται. Η κραταιά Γερμανία επιστράτευσε όλον τον ορθολογισμό της, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και υποκλίθηκε μπροστά στην μεγαλοσύνη του Βενιζέλου. Και αυτός, ως μη αγνώμων, της προσέφερε ως αποζημίωση και αντάλλαγμα τον λαό του. Όχι πως θα κερδίσουν τίποτε σπουδαίο και υλικό από αυτόν τον αφελή λαό οι καλοί μας σύμμαχοι. Αστεία πράγματα. Μόνο για να φωτογραφίζει την μιζέρια του η Bild θα είναι. Για να δείχνει στις από εκεί χειραγωγούμενες μάζες ότι, τουλάχιστον, δεν πιαστήκανε τελείως κορόιδα.

Οι Έλληνες θα σηκώσουν κεφάλι μετά από πολλές πολλές δεκαετίες. Με σωσμένη πλέον την πατρίδα από την οικονομική ασφυξία η προσοχή του συστήματος θα μετατεθεί από δω και πέρα στην διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και την αποφυγή της οχλοκρατίας. Ο νέος εθνικός στόχος των "αστικών" ελίτ θα είναι η προστασία της ασφαλούς και αδιατάρακτης τηλεθέασης των αθώων μαζών. Στην επόμενη μεγάλη διαδήλωση, η πιθανότητα να διαταχθεί η ένοπλη απώθηση του πλήθους, που θα θέλει να εισβάλλει στην ανανεωμένη από την νωπή ιερή λαϊκή ετυμηγορία βουλή, δεν πρέπει να υποτιμάται. Το κέντρο των Αθηνών πρέπει επιτέλους να ανασάνει. Ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να πηγαίνει στις δουλειές του.

buzz it!

Σάββατο, Μαρτίου 03, 2012

-Η πιο σκοτεινή πλευρά του "κουρέματος"


Πρέπει να σώσουμε το "κοινωνικό κράτος", διαβάζω κάπου σήμερα. Τις "υλικές προϋποθέσεις" της δημοκρατίας.

Το βαθύτερο θεμέλιο του κοινωνικού κράτους, όμως, το πρώτο έρεισμα της ύπαρξης του, είναι το δίκαιο κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί η αναδιανομή, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει, να μετατραπεί, από μηχανισμό απόσβεσης κραδασμών και εξισορρόπησης, σε βραδυφλεγή βόμβα, στην βάση που στηρίζει την συνύπαρξη.

Αυτήν την στιγμή 12.000 περίπου οικογένειες στην Ελλάδα (και άγνωστος αριθμός στο εξωτερικό), κάτοχοι ομολόγων του δημοσίου, -Έλληνες ή Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας προφανώς αυτοί-, πρόκειται να υποστούν το επαχθές μέτρο της αυθαίρετης δήμευσης της περιουσίας τους, μέσω του περίφημου "κουρέματος", επειδή κάποτε, στο πρόσφατο παρελθόν, είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευθούν το ελληνικό κράτος και να χρηματοδοτήσουν με τις οικονομίες τους τις ανάγκες του.

Με την απροκάλυπτη κλοπή των χρημάτων των ανθρώπων αυτών, τώρα, θα συνεχίσουν να καλύπτονται οι ανάγκες και να "προστατεύεται η συνοχή" της υπόλοιπης αγνής και άμωμης εγχώριας κοινωνίας. Θα δοθούν επιδόματα. Θα πληρωθούν αθώοι υπάλληλοι ειδικών μισθολογίων και δροσεροί, έφηβοι υψηλοσυνταξιούχοι. Θα ρυθμιστούν τα ληξιπρόθεσμα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια κάποιων άλλων. Κυρίως, θα εξασφαλισθούν οι λαϊκές τραπεζικές καταθέσεις των καλών από τους αποταμιευτές. Ακόμη και όλων εκείνων που τα προηγούμενα χρόνια τοποθετούσαν τζογαδόρικα τις δικές τους οικονομίες στην Proton του πρωτοπόρου επιχειρηματία Λαυρεντιάδη, για να επωφεληθούν από τα γενναιόδωρα επιτόκια του 7, 8 και 9%. Αυτές οι προσοδοφόρες καταθέσεις υψηλού ρίσκου ήταν, φαίνεται, από τις άλλες, τις ηθικές αποταμιεύσεις, που αξίζει τον κόπο να προστατευθούν.

Ανάμεσα σε αυτούς, τους νέας κοπής "τοκογλύφους ομολογιούχους", που θα θυσιασθούν, υπάρχουν και κάποιοι που δεν αποταμίευσαν το υστέρημα ή το πλεόνασμα τους. Ήταν απλά επιχειρηματίες, μικροί, μεσαίοι ή μεγάλοι, που πούλησαν τα εμπορεύματα και τις υπηρεσίες τους στην συλλογική έκφραση των υπόλοιπων Ελλήνων. Και για λόγους ανάγκης, -έτσι τους είπαν τότε-, πληρώθηκαν το αντίτιμο με τα άτοκα χαρτιά του δημοσίου. Και γι' αυτούς, βέβαια, η απάντηση είναι έτοιμη και εύκολη. Αφού συνεργάστηκαν με το ελληνικό κράτος, αλλά, κυρίως, αφού υπήρξαν επιχειρηματίες, είναι σίγουρο ότι εξαπάτησαν και έκλεψαν. Ή τουλάχιστον ωφελήθηκαν υπέρμετρα και ήρθε η ώρα να πληρώσουν. Στα κράτη δικαίου, όμως, τα κάθε είδους αδικήματα αποδεικνύονται ακριβοδίκαια και με δημόσιες διαδικασίες μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων. Και καταλογίζονται και τιμωρούνται με τους τρόπους που ορίζουν οι συντεταγμένοι θεσμοί και όχι συλλογικά και οριζόντια, με τον θολό αντίλαλο των άναρθρων κραυγών της αγοράς και του οργισμένου πλήθους.

Ένα μέρος της αξίας των χαμένων ομολόγων θα αποδοθεί στους "κουρεμένους" πολίτες με νέα, εγγυημένα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς αξιόγραφα, διάρκειας 30 ετών. Πόση γενναιοδωρία αλήθεια! Τα φυσικά πρόσωπα, με τον περιορισμένο χρόνο ύπαρξης, εξομοιώνονται αναίσχυντα με τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους επενδυτικούς οίκους. Τους αθάνατους ναούς του καπιταλιστικού συστήματος. Οι σημερινοί καλόπιστοι πενηντάρηδες μπορούν τώρα να βάλουν ήσυχοι τους γιούς και τις κόρες τους στην βαθειά κατάψυξη. Θα σπουδάσουν τους μεν και θα προικίσουν γενναιόδωρα τις δε το 2042, όταν ο περήφανος λαός των Ελλήνων τους επιστρέψει τα χρωστούμενα, τηρώντας τα συμβόλαιο τιμής που υπέγραψε μαζί τους.

Το κοινωνικό κράτος είναι αποτέλεσμα δικαιοσύνης και όχι ανθρωποφαγίας. Επειδή αλλιώς δεν είναι ούτε κοινωνικό ούτε κράτος. Αλλά μόνο ένα δοχείο συσσώρευσης αδικίας, αντιφάσεων και μίσους, που, κάτω από την εξωραϊσμένη επιφάνειά του, αυξάνει μέρα με την μέρα την καταστροφική εκρηκτική του δύναμη.

Όσοι σήμερα αισθάνονται ανακουφισμένοι επειδή θα χορτάσουν την πείνα τους απλώνοντας το χέρι στο πιάτο του ανυπεράσπιστου γείτονα ας μην εφησυχάζουν. Η δική τους σειρά είναι πιθανό να έρθει πολύ σύντομα. Η απουσία των κανόνων το εγγυάται. Η πρόγευση είναι ήδη εδώ.

buzz it!