-Εντυπωσιοθηρικός γαλλοτροπισμός

Έντονος γαλλοτροπισμός διακρίνει τελευταία την πολιτική «συζήτηση» στην Αθήνα. Ο πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε. προειδοποίησε ότι «θα γίνει της Γαλλίας» ενώ παράλληλα δημοσιεύματα μας πληροφορούν πως το «μοντέλο Σαρκοζί» θέλγει τους κύκλους του Μαξίμου.

Η επιπολαιότητα και η απόλυτη αδιαφορία για τα ουσιώδη μεγαλειώδης.

Εκτός από το πραγματικό γεγονός ότι οι Γάλλοι συνδικαλιστές δεν φαίνεται να τα πολυκαταφέρνουν και στερούνται κοινωνικής συμπαράστασης, εκείνο που παραβλέπουν οι κύκλοι της πρωθυπουργικής έδρας είναι ότι ο Σαρκοζί δεν εχρίσθη ούτε αυτοαναγορεύθηκε σε «μεταρρυθμιστή». Εργάσθηκε επίμονα και αποτελεσματικά, συγκρούσθηκε με τον παραλογισμό των προνομιούχων μειοψηφιών, έπεισε ότι βρίσκεται στην πολιτική για να δρα και να δημιουργεί και εν τέλει εξελέγη πρόεδρος για όλα τα προηγούμενα. Μετά την εκλογή του αποδεικνύει καθημερινή συνέπεια προς τις προεκλογικές του εξαγγελίες, (Τουρκία, Μεσογειακή συνεργασία, ενίσχυση Γαλλικών επιχειρήσεων), εκπλήσσοντας εκείνους που πιστεύουν ότι οι «…γενικόλογες προεκλογικές αναφορές διαφέρουν από τις συγκεκριμένες κυβερνητικές ρυθμίσεις…».

Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι ο επανιδρυτής υπουργός του ΕΣΥ, ο πολυπράγμων κ. Αβραμόπουλος, είχε ισχυρισθεί ότι η εκλογή του Καραμανλή άνοιξε το δρόμο για τη νίκη των μεταρρυθμιστών στην Ευρώπη.

Στα του ασφαλιστικού οι συνεχιζόμενες αοριστολογίες, οι υπεκφυγές και οι κυβερνητικοί ελιγμοί, σε συνδυασμό με τις αντιφατικές και ανερμάτιστες κραυγές των «συνδικαλιστών» και της «αντιπολίτευσης», συντηρούν την αβεβαιότητα και την άγνοια των πολιτών. Επιτυγχάνουν να στρώνουν το έδαφος στον ευφυή λαϊκισμό των «άκρων». Επιβεβαιώνουν ότι οι ιθύνοντες πολιτικοί και συνδικαλιστές αγωνίζονται μόνο για να διατηρούν τις θέσεις και τους ρόλους τους. Αναγκάζουν κάθε τέτοια αναφορά σ’ αυτούς να βρίθει εισαγωγικών, ως τον μόνο ανεκτό τρόπο καταγραφής της θλιβερής πραγματικότητας.

Tweet

-Η παράγκα της ελληνικής δικαιοσύνης - μια αληθινή ιστορία

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ο πολίτης "Α" είναι σήμερα πολύ χαρούμενος. Είναι γιατί διάβασε στις ειδικές σελίδες του τύπου ότι το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ΨΨΨ πρόκειται πολύ σύντομα να διενεργήσει δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό για την προμήθεια κάποιων σημαντικών ειδών που θα καλύψουν τις ετήσιες ανάγκες του. Ο πολίτης "Α" παράγει τα είδη αυτά και ήδη ετοιμάζει με επιμέλεια και ενθουσιασμό την προσφορά του.

Ο διαγωνισμός έγινε. Αλλά τι συμφορά! Η προσφορά του πολίτη "Α" απορρίφθηκε. Η επιτροπή που είχε ορισθεί για την τεχνική αξιολόγηση του δημόσιου διαγωνισμού έκρινε ότι τα προϊόντα του είναι ακατάλληλα προς χρήση. Ο πολίτης "Α" είναι απαρηγόρητος. Ξέρει καλά ότι η απόφαση είναι άδικη. Το παιχνίδι είναι σίγουρα στημένο. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν είναι πάντα τόσο καθαρά. Δεν θα το βάλει όμως κάτω. Θα αγωνισθεί για τι δίκιο του. Ο Εθνάρχης Βενιζέλος, εκείνα τα παλιά χρόνια που αυτή η ευλογημένη χώρα στηνότανε στα πόδια της, το είχε πεί. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται. Κανείς. Γιατί υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας.

Ο πολίτης "Α" θα πάει στους δικαστές των Αθηνών. Ήδη ετοιμάζει την προσφυγή του. Δεν έχει καμία αμφιβολία ότι θα κερδίσει. Διαθέτει ένα όπλο ακαταμάχητο. Στο άθρο "χχ" της διακήρυξης αναφέρεται ρητά και με σαφήνεια: "Σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο η υπηρεσία μπορεί να ζητήσει για τα προς προμήθεια προϊόντα την διενέργεια ποιοτικού τεχνικού ελέγχου. Ο έλεγχος θα διενεργηθεί από ανεξάρτητο εργαστήριο". Τελεία και παύλα. Η διαδικασία ήταν παράνομη. Ο όρος δεν σήκωνε δεύτερη ερμηνεία. Η υπηρεσία έπρεπε να είχε στείλει τα δήθεν ακατάλληλα προϊόντα σε ανεξάρτητο εργαστήριο. Έπρεπε να είχε τηρήσει την αρχή της διαφάνειας που η ίδια επικαλέστηκε και η ίδια θέσπισε ως όρο του διαγωνισμού της. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Έχουμε να κάνουμε με καραμπινάτη αυθαιρεσία.

Ο πολίτης "Α" έχει και άλλα επιχειρήματα, το ίδιο σημαντικά. Τα προϊόντα του είναι πιστοποιημένα σύμφωνα με τα αυστηρότατα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σύμφωνα με τον νόμο η πιστοποίηση αυτή μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από την Αρμόδια Κοινοτική Αρχή που την χορήγησε. Η υπηρεσία δεν απευθύνθηκε στην Αρχή αυτή. Ενήργησε μόνη της και είναι φανερό ότι ενήργησε για δεύτερη φορά αυθαίρετα. Piece of Cake. Οι δικαστές δεν θα χρειαστεί να σκεφθούν και πολύ. Ξέρουμε ήδη την απόφαση τους.

Στον επίδικο διαγωνισμό είχαν βέβαια συμμετάσχει και άλλοι πολίτες. Ένας από αυτούς είναι και ο πολίτης "Β". Και κατά τερατώδη σύμπτωση και η δική του προσφορά έχει απορριφθεί. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Τα προϊόντα του ήταν και αυτά ακατάλληλα. Πιστοποιημένα μεν αλλά ακατάλληλα. Ο πολίτης "Β" όμως δεν είναι λιγότερο μαχητικός. Είναι κι αυτός αποφασισμένος να παλέψει για το νόμιμο δικαίωμα του στον ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό. Θα πάει και αυτός στους δικαστές των Αθηνών. Και θα επικαλεστεί, τι άλλο; Το άρθρο χχ της διακήρυξης. Αυτό που επικαλείται και ο "Α". Τα προϊόντα μου, θα πεί, έπρεπε να εξετασθούν, σε περίπτωση αμφιβολίας, από ανεξάρτητο εργαστήριο. Ο απαράβατος αυτός όρος δεν τηρήθηκε. Η διαδικασία ήταν παράνομη. Ο πολίτης "Β" όμως δεν θα αρκεστεί σε αυτό. Θα μιλήσει όπως και ο "Α" και για την πιστοποίηση του. Θα αναφερθεί ξεκάθαρα στην αδυναμία της υπηρεσίας να λάβει οποιαδήποτε απόφαση που αμφισβητεί την πιστοποίηση χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Αρμόδιας Αρχής. Ο πολίτης "Β" έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη και ξέρει κι αυτός ότι θα κερδίσει.

ΟΙ ΔΙΚΕΣ

Οι δύο δίκες προσδιορίζονται σύντομα. Οι υποθέσεις πρόκειται να εκδικασθούν την ίδια ημέρα και από την ίδια σύνθεση. Οι ίδιοι δικαστές είναι αυτοί που θα αποδώσουν ταυτόχρονα δικαιοσύνη και στον πολίτη "Α" και στον πολίτη "Β".

Η μεγάλη στιγμή φτάνει. Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ανωτάτου Ακυρωτικού μας, βρίσκεται σε απαρτία στην αίθουσα των διασκέψεων της. Στο κατάστημα του Δικαστηρίου επί της οδού Πανεπιστημίου. Οι τρείς σοφοί δικαστές κάθονται στην κορυφή του τραπεζιού. Συνοφρυωμένοι και βαρύθυμοι. Όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που συναισθάνονται βαθιά το μέγεθος της ευθύνης τους. Που ξέρουν πως οι στοχασμοί τους αφορούν τις τύχες και καμιά φορά και τις ζωές άλλων ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά στέκονται οι εισηγητές των υποθέσεων. Κρατούν στα χέρια τους τους βαρείς φακέλους με τις δικογραφίες και τα στοιχεία. Η διάσκεψη αρχίζει.

Ο πρώτος εισηγητής παρουσιάζει την υπόθεση του πολίτη "Α". Οι δικαστές ακούν σκυφτοί, με προσοχή.
Ο πολίτης "Α", λέει ο εισηγητής, ισχυρίζεται ότι η υπηρεσία δεν είχε το δικαίωμα να εξετάσει τα δείγματα των προϊόντων του. Ο πολίτης "Α" ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο χχχ της διακήρυξης, η μόνη δυνατότητα της υπηρεσίας ήταν να στείλει τα δείγματα του σε ανεξάρτητο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου. Ο ισχυρισμός αυτός όμως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Η υπηρεσία μπορούσε να ενεργήσει κατά το δοκούν και καμιά ενέργεια της δεν είναι παράνομη, αφού σύμφωνα με το τεκμήριο της νομιμότητας της διοικητικής δράσης κάθε πράξη της αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Περαιτέρω ο δεύτερος λόγος που επικαλείται ο πολίτης "Α" πρέπει να απορριφθεί επίσης ως αβάσιμος. Ο νόμος μπορεί να προβλέπει ότι η αμφισβήτηση μιας κρατικής πιστοποίησης μπορεί να είναι νόμιμη μόνον όταν γίνεται από τον Αρμόδιο Φορέα που την χορήγησε. Αυτό όμως δεν είναι λόγος που μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα του κάθε κρατικού υπαλλήλου να ενεργήσει κατά παρέκκλιση για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμμερόντων της υπηρεσίας του. Οι νομικοί συλλογισμοί είναι ακαταμάχητοι. Οι δικαστές σκέφτονται βαθιά. Η αίσθηση της ευθύνης είναι φανερή στα πρόσωπα τους. Η απόφαση θα είναι σκληρή. Αλλά πρέπει να την πάρουν. Ο εισηγητής έχει δίκιο. Η διοίκηση έδρασε νόμιμα. Η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Ένας ένας σηκώνουν το κεφάλι και δίνουν με ένα νεύμα την σιωπηρή τους συγκατάθεση. Ο πολίτης "Α" έχασε.

Τα σύννεφα διαλύονται. Οι δικαστές ξεχνούν στην στιγμή την καταδικαστική απόφαση που μόλις πήραν. Γιαυτούς δεν υπάρχει πλέον. Έχει γίνει ήδη μακρυνό παρελθόν. Αυτοί δεν πρέπει να ξοδεύονται με ανθρώπινες ευαισθησίες και ανώφελους συναισθηματισμούς. Πρέπει να κρατούν το πνεύμα, το μυαλό και το συναίσθημα τους, καθαρό. Έτοιμο να βλέπει πάντα την επόμενη υπόθεση με φρέσκια και κρυστάλλινη ματιά.

Ο δεύτερος εισηγητής παίρνει την θέση του απέναντι τους. Ανοίγει προσεκτικά τον φάκελο της δικογραφίας του πολίτη "Β". Αρχίζει να μιλά. Ο πολίτης "Β", λέει, ισχυρίζεται ότι η υπηρεσία δεν είχε το δικαίωμα να εξετάσει τα δείγματα των προϊόντων του. Ο πολίτης "Β" ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο χχχ της διακήρυξης, η μόνη δυνατότητα της υπηρεσίας ήταν να στείλει τα δείγματα του σε ανεξάρτητο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βάσιμος. Η διοίκηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραβιάζει τους όρους και τις προϋποθέσεις που η ίδια θεσπίζει. Η διοίκηση πρέπει να λειτουργεί σε καθεστώς συνέπειας και διαφάνειας. Η πράξη της διοίκησης είναι για τον λόγο αυτό ακυρωτέα και η ισχύς της πρέπει να ανασταλεί. Εν όψει αυτού παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων που συμπληρώνουν το δικόγραφο. Οι νομικοί συλλογισμοί είναι ακαταμάχητοι. Οι δικαστές σκέφτονται βαθιά. Η αίσθηση της ευθύνης είναι και πάλι φανερή στα πρόσωπα τους. Ευτυχώς όμως, τη φορά αυτή η απόφαση τους είναι εύκολή. Ο εισηγητής έχει δίκιο. Η διοίκηση παρανόμησε. Η πράξη της πρέπει να ακυρωθεί. Ο πολίτης "Β" κέρδισε.

Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

α) Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας:

"Η διακήρυξη της διοικητικής διαδικασίας έχει χαρακτήρα κανονιστικής διοικητικής πράξης και δεσμεύει με τους όρους τους οποίους περιέχει τόσο τη Δημόσιο ή το ΝΠΔΔ, που διενεργεί τον διαγωνισμό, όσο και τους διαγωνιζομένους. Τυχόν παράβαση ουσιώδους τύπου της διακήρυξης, είτε κατά την συνομολόγηση της σύμβασης είτε κατά το στάδιο εκτέλεσης αυτής, συνιστά παράβαση νόμου και επάγεται ακυρότητα" (βλ. πορίσματα νομολογίας 1929/1959 έκδοση 1961 σελ. 431 και απόφαση 2992/1983 του ιδίου δικαστηρίου)
Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η διακήρυξη ισοδυναμεί με νόμο. Η διακήρυξη ΕΙΝΑΙ νόμος!

β) Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του Ελληνικού Συντάγματος:

"Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου"

Τέλος σχολιασμού.

ΤΟ ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Οι δικαστικές αποφάσεις έχουν, ή τέλος πάντων πρέπει να έχουν, μια συγκεκριμένη δομή. Ξεκινούν με την περιγραφή του είδους και της σύνθεσης του δικαιοδοτικού οργάνου και τις αρχικές τυπικές λεπτομέρειες της κάθε υπόθεσης.

π.χ. "Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας συνεδρίασε σε συμβούλιο στις χχ/χχ/χχχχ/ με την εξής σύνθεση: Τάδε Ταδόπουλος, Σύμβουλος της Επικρατείας, Πρόεδρος τους Β΄ Τμήματος Διακοπών, Δείνας Δεινόπουλος, Σύμβουλος κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. ... ... για να αποφασίσει σχετικά με την από ψψ/ψψ/ψψψψ/ αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του ... ... κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π."

Ακολουθεί η βαρυσήμαντη φράση:

"Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα, (η Επιτροπή δηλαδή, αυτή τα μελέτησε), σκέφθηκε κατά τον νόμο"

Στην συνέχεια έπεται η παράθεση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης, η ανάπτυξη του μείζονος και του ελάσσονος δικανικού συλλογισμού και η η απόφαση κλείνει με την εκφορά του διατακτικού.

Από τα περιστατικά όμως που προεκτέθηκαν παραπάνω προκύπτει με σαφήνεια ένα και μόνο εύλογο συμπέρασμα:

Η Επιτροπή Αναστολών που δίκασε τις δύο αυτές υποθέσεις, όπως σχεδόν και κάθε άλλη Επιτροπή Αναστολών του ίδιου δικαστηρίου που εκτελεί ανάλογη αποστολή, ούτε "συνεδρίασε" ποτέ "σε συμβούλιο", ούτε έκανε ποτέ τον κόπο να "σκεφθεί κατά τον νόμο". Το πιο πιθανό είναι ότι ο σπουδαιοφανής πρόεδρος της επικοινώνησε κάποια στιγμή με τον εισηγητή της υπόθεσης του πολίτη "Α" με τον οποίο αντάλλαξε τα παρακάτω χαριτωμένα λόγια:

-Τι έγινε ρε παιδί; Τελείωσες με κείνη την υπόθεση του Τάδε;
-Όχι ακόμη κ. Πρόεδρε. Είχα ένα σωρό πράγματα να κάνω.
-Καλά, μην το αργείς άλλο. Βάλτο πάνω πάνω να τελειώνει και φέρτο γρήγορα να το υπογράψω. Ένα ένα να φεύγουν απ΄ το κεφάλι μας. Μην τα αφήνεις να μαζεύονται. Καλοκαίρι είναι. Κάποτε πρέπει να φεύγουμε και μεις.

Μετά πήρε στο κινητό τον εισηγητή της υπόθεσης του πολίτη "Β".

-Τι έγινε ρε συ με την υπόθεση του Δείνα; Την είδες ακόμη;
-Βέβαια κ. πρόεδρε. Την τελειώνω. Στην καθαρογραφή είμαι.
-Ωραία, μπράβο. Κοίτα να κάνεις γρήγορα τη γύρα να μαζέψεις τις υπογραφές και να την πας στην γραμματεία για δημοσίευση. Πήξαμε στους φακέλους.
-Μάλιστα κ. Πρόεδρε. Ευχαριστώ. Θα κάνω ότι μπορώ.

Ποιός δεν θυμάται άλλωστε την πολύ πρόσφατη υπόθεση των αρεοπαγιτών που συμμετείχαν στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας του άλλου Ανωτάτου μας μέσω των ασφαλών συχνοτήτων της Vodafon.

ΟΙ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Οι όμορφες αυτές αποφάσεις κοσμούν το αρχείο του Συμβουλίου της Επικρατείας και θα αποτελούν εις τους αιώνες, -μέχρι την άκρη του τέλους που έγραφε και ο Βενέζης-, μέρος του υπέροχου νομικού πολιτισμού μας. Οι αριθμοί τους, κατόπιν ευλόγου αιτήματος, μπορεί να τεθούν στην διάθεση κάθε σοβαρού ενδιαφερομένου.



(Η συνέχεια στο επόμενο. Κάποια πράγματα σχετικά με την ασφάλεια δικαίου, τις αγωγές κακοδικίας, τα δικαιώματα αποζημίωσης του πολίτη για βλάβες που υπέστη εξαιτιας της κακής λειτουργίας της δικαιοσύνης και άλλα τινά ευτράπελα. Α ναί! Και για τα ονόματα της σύνθεσης. Που προκαλούν ίλιγγο.)

Tweet

-Η λαγνεία των (ανύπαρκτων) θεσμών ή άλλως η παπαρολογία των κατά τεκμήριο ειδικών

Είπα να γράψω κάτι σχετικά με τις δηλώσεις Του για τον "νέο" εκλογικό νόμο αλλά μετά είδα την φωτογραφία Του και είπα άσε, Τον τιμωρώ αλλιώτικα. Θα βάλω μόνο την ευειδή μορφή Του.

Τέλος πάντων όμως. Παρασύρομαι.

Τι δήλωσε λοιπόν ο Υπουργός;

"Ήμασταν θεσμικώς συνεπείς" είπε, "Οι αλλαγές γίνονται στην αρχή της τετραετίας, όπως πάγια υποστηρίζουν εδώ και πολλά χρόνια" (από το ΒΗΜΑ της 20ης Νοεμβρίου)

Συγγνώμη, αλλά ποιοί είναι αυτοί οι θεσμοί που έχουν σχέση με το δικαίωμα της Βουλής να ψηφίζει όποτε της κατέβει νέους εκλογικούς νόμους; Και τι ακριβώς προβλέπουν; Υπάρχει στην έννομη τάξη μας ειδική διάταξη που ορίζει χρονικούς περιορισμούς για την θέσπιση νόμων, όταν αυτοί αφορούν σε τροποποιήσεις εκλογικών συστημάτων; Διάταξη που επιβάλλει την κατάθεση των νόμων αυτών στην αρχή, στην μέση ή στο τέλος της κάθε τετραετίας;

Μήπως τελικά ο διαπρεπής μας διοικητολόγος, παρασυρόμενος προφανώς από την ασυγκράτητη θεσμολαγνεία του, μπερδεύει τους θεσμούς με την πολιτική δεοντολογία; Πολύ πιθανόν. Με τόσες δουλειές και αρμοδιότητες άλλωστε δεν είναι δύσκολο να τα χάνει κανείς πότε πότε.

Και πάλι όμως, γιατί τόση κουβέντα και τόσος κομπασμός κάθε φορά για τους θεσμούς; Δεν είναι αυτονόητη η τήρηση τους; Αποτελεί περίπτωση υπέρβασης καθήκοντος η υποταγή των πολιτικών και των πολιτών σε αυτούς; Εξαίρεση σπάνια και μοναδική; Εξαίρεση τέτοια που να αποτελεί λόγο για απονομές ξεχωριστών αυτοεπαίνων;

Τίποτε από όλα αυτά. Μόνο που είναι φανερό ότι ο κ. καθηγητής αισθάνεται άβολα κάθε φορά που αναλαμβάνει να κάνει ακόμη μια ματσαγκονιά προς την κατεύθυνση της πλήρους επιβολής του γαλάζιου καθεστωτισμού. Και τότε επιστρατεύει αυτό για το οποίο οι φουκαράδες τηλεθεατές, και οι ακόμη πιο φουκαράδες βουλευτές, τον θεωρούν ειδικό. Τους υπαρκτούς ή ανύπαρκτους νόμους, τα κακογραμμένα συντάγματα των βασικών μετόχων και τους ala cart φαντασιακούς θεσμούς μας. Που για να τα ξετρυπώσεις όλα αυτά και να βρείς τι κάθε φορά ισχύει πρέπει να συνδυάσεις καμιά σαρανταριά δυσνόητους νόμους της πυρκαγιάς, -που ο ένας τροποποιεί τον άλλον-, καμιά κατοσταριά διάτρητα προεδρικά διατάγματα και άλλες τόσες υπουργικές αποφάσεις και καμιά διακοσαριά κρυμμένες σε άσχετα νομοσχέδια (και άρα ευθέως αντισυνταγματικές) νυχτερινές τροπολογίες.

Πολύπλοκα πράγματα δηλαδή. Και περισσότερο πολύπλοκα όταν βγαίνουν από το στόμα του σοφού ακαδημαϊκού, που παρεμπιπτόντως, και προσωρινά μόνον, εγκατέλειψε την λατρεία των μουσών για να ασχοληθεί με την επανίδρυση του κράτους. Τεκμήριο νομιμότητας λέγεται αυτό στο διοικητικό δίκαιο, ας μας επιτραπεί ο διασταλτικός παραλληλισμός. Το ποιός δικαιούται η δεν δικαιούται να ομιλεί (ή να γνωρίζει, στην περίπωση μας) που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας.

Ασφαλώς στην ίδια μάχη επιστρατεύονται και οι κενές πληροφοριακού περιεχομένου ταυτολογίες και οι παπαρολογίες. Είναι ωραίο πράγμα άλλωστε η παπαρολογία. Argumentum ad ignoradiam που έλεγαν και οι λατίνοι. Επίκληση στην άγνοια. Λογική πλάνη που προκύπτει από την εκφορά "επιχειρήματος" που είναι άσχετο με αυτό που θέλουμε να υποστηρίξουμε. Ποιός όμως τολμάει να αποκαλέσει άσχετο έναν κοτζάμ καθηγητή; Και μάλιστα ελληνικού πανεπιστημίου.

Tweet

-Ένοχοι παράγοντες

Ο κατηγορούμενος πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. δεν είναι υποχρεωτικά ένοχος.

Είναι σοβαρά ύποπτος κατά την εισαγγελέα. Καλύτερο από κακοδιαχειριστής, προς το παρόν κάτι χειρότερο από χρηστός διοικητής.

Ενεργήσαμε για το καλό της Ε.Ρ.Τ. Επιδιώκουμε να την βγάλουμε από την αφάνεια και να την φέρουμε «στο κέντρο του τηλεοπτικού τοπίου μέσα σε περιβάλλον σκληρού ανταγωνισμού», υποστηρίζουν οι εκλεκτοί του κ. Ρουσσόπουλου σε ανακοίνωση τους. Σοβαροφανής, τεχνοκρατική, σύγχρονη μανατζερίστικη προσέγγιση. Θαυμάσιο δείγμα της νέας μεταρρυθμιστικής σκέψης.

Διαχειριζόμαστε τα χρήματα, που εκόντες άκοντες πληρώνουν όλοι οι πολίτες, όπως θέλουμε, χωρίς ίχνος ουσιαστικού και ειλικρινούς δημόσιου απολογισμού. Καθορίζουμε τις αμοιβές μας και αποφασίζουμε τις συνεργασίες και τις αναθέσεις όπως μας αρέσει. Πάντα όμως για το καλό της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, θα μπορούσαν να προσθέσουν σε μια έκρηξη ειλικρίνειας.

Δεν έχει η διοίκηση δικαίωμα να αποφασίζει επενδύσεις σε στελέχη και παραγωγές;

Και βέβαια έχει κάθε τέτοιο δικαίωμα.

Έχει όμως και την υποχρέωση να εκτιμά το αποτέλεσμα και να αναπροσαρμόζει τις αποφάσεις της.

Μπορεί να ισχυριστεί ο κατηγορούμενος πρόεδρος - με επίσημα στοιχεία της A.G.B. – ότι οι επενδύσεις της διοίκησης απέδωσαν και έφεραν την Ε.Ρ.Τ. στο κέντρο του τηλεοπτικού τοπίου;

Και επί πλέον, μπορεί να μας πει κάποιος:

-πόσες φορές τις τελευταίες δεκαετίες ασκήθηκε ανάλογη δίωξη σε πρόεδρο μεγάλης κρατικής εταιρείας;

-ποια στάση κράτησαν οι εκάστοτε αρμόδιοι υπουργοί;

-ποια στάση κράτησε η εκάστοτε αντιπολίτευση;

-υπάρχει άλλη κρατική ή ιδιωτική εταιρεία με δεδομένα και σίγουρα ετήσια έσοδα 300 εκατομμυρίων ευρώ που να δίνει αυξήσεις 40% στα μεγαλοστελέχη της;

Οι διορισμένοι παράγοντες του κράτους καταλαμβάνουν κι απομυζούν προς ίδιον όφελος τις θέσεις τους. Ικανοποιούν τις μικρότητες και τον εγωισμό τους απολαμβάνοντας και τις αμοιβές που μόνοι τους καθορίζουν για τον εαυτό τους. Με υπεροπτική ανεμελιά αντιμετωπίζουν όλους τους υπόλοιπους Έλληνες ως φόρου υποτελείς

Αποτελούν ένα ακόμη σύμπτωμα της κακοήθους νόσου που ταλαιπωρεί καθημερινά την πατρίδα μας.

Διαπλεκόμενοι και διακομματικοί παραγοντίσκοι, με το βλέμμα στραμμένο στην τσέπη τους, νέοπλουτοι της εξουσίας και απολίτικες παρεούλες επιχειρούν να μας επιβάλουν τη νοοτροπία τους. Τη νέα μεταρρυθμιστική λογική της πολιτικής ανευθυνότητας, της διοικητικής αθωότητας.

Γι αυτή την επαναλαμβανόμενη πράξη τους είναι ένοχοι.

Tweet

-Στην σκιά των Ζωνιανών ...

... η άοπλη εγκληματικότητα βασιλεύει.

Τα γεγονότα στα Ζωνιανά μπορούν να προσεγγισθούν με πολλούς τρόπους.

1. Απίστευτα πράγματα. Συμβαίνουν στην Ελλάδα; Η αιφνιδιασμένη προσέγγιση.
   
2. Ο νόμος και η τάξη θα επιβληθούν. Η αστυνομική προσέγγιση
3. Η πολιτεία θα πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα κι έχουν ήδη δοθεί οι σχετικές εντολές. Η υπουργική προσέγγιση.
4. Χρόνια τώρα δεν έχουν σχολείο τα Ζωνιανά. Η τηλεοπτικολαϊκιστική προσέγγιση.
5. Μόνο με τα όπλα μπορεί η επαρχία να κεντρίσει και να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κράτους των Αθηνών. Η προσέγγιση του αδικημένου Έλληνα.
6. Σε λίγο καιρό όλα θα είναι πάλι όπως πριν, σ’ αυτόν τον τόπο τίποτα δεν αλλάζει. Η αδρανής προσέγγιση.
7. Κάθε μέρα σκοτώνονται από τροχαία, από καρδιακά, από το τσιγάρο, από τα ναρκωτικά, από ιατρικές υπερβολές, δεκάδες Έλληνες. Τι κάνει το κράτος; Η γενική προσέγγιση.

Όλες οι παραπάνω απόψεις όντως κυκλοφορούν κι έχουν ακουστεί.

Με όποιο τρόπο κι αν το δει κανείς, εκείνο που διαπιστώνει είναι ένα.

Η νομιμότητα δεν αποτελεί αυτονόητη βάση δράσης του κράτους και των λειτουργών του.

Δεν αποτελεί σταθερή βάση στη σκέψη των πολιτικών.

Εν τέλει οι νόμοι δεν μας απασχολούν.

Δεν τους φοβόμαστε, είναι σαν να μην υπάρχουν παρά μόνο για κάποιους ανυπεράσπιστους φουκαράδες.

Αποτέλεσμα; Συχνές διαπιστώσεις για αύξηση της εγκληματικότητας. Ποίας εγκληματικότητας όμως; Της ένοπλης. Αυτής που προσφέρει πλούσιο κι εντυπωσιακό τηλεοπτικό θέαμα.

Και η άλλη εγκληματικότητα; Η άοπλη; Αυτή ζει και βασιλεύει ως μαύρη εργασία, χρηματισμός, λεηλασία δημόσιου χρήματος, οικογενειοκρατία, αδιαφανέστατες προμήθειες, λαθρεμπόριο καυσίμων και πολλά πολλά άλλα.

Νομιμοποιείται δε καθημερινά δια πράξεων και παραλείψεων των σοβαροφανών αρμοδίων.

Από μεγάλα λόγια αναστατωμένων υπουργών είμαστε χορτάτοι. Από συγκεκριμένες διοικητικές και νομοθετικές δράσεις για την αντιμετώπιση της παραμένουμε πεινασμένοι.

Tweet

-Δωροδοκία με .... δεοντολογία

Η παρανομία βαφτίσθηκε «κώδικας δεοντολογίας» με νονό τον «επανιδρυτή» του ΕΣΥ υπουργό Υγείας κ.λ.π. , Δ. Αβραμόπουλο.

Αποκτήσαμε και "κώδικα δεοντολογίας" για τις απροκάλυπτες δωροδοκίες των γιατρών. Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας «τακτοποιεί» τα του οίκου του και προσδιορίζει τα όρια των δωροδοκιών. Μάλιστα παρουσίασε τον "κώδικα" του σε μεγαλειώδη εκδήλωση με την παρουσία του Υπουργού Υγείας εκλαμπρότατου κ. Δ. Αβραμόπουλου.

Αξιοθαύμαστη προσπάθεια. Η ιδιωτική πρωτοβουλία νομοθετεί και ο υπουργός χειροκροτεί. Αυτό κι αν είναι μεταρρύθμιση.

Ο επανιδρυτής υπουργός, είτε αγνοεί παντελώς τους νόμους τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετεί , είτε τους έχει γραμμένους κανονικά και ενεργεί ως εξέχον μέλος της συμμορίας που λυμαίνεται τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων με όπλο την ανεξέλεγκτη καθοδηγούμενη συνταγογράφηση.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι για το θέμα των «δώρων» που οι φαρμακευτικές εταιρείες προσφέρουν αφειδώς στους συνεργαζόμενους γιατρούς, υπάρχει πλήρες, σαφές και επαρκές νομικό οπλοστάσιο. Μπροστά του όμως ορθώνεται το ισχυρό τείχος της επανιδρυτικής νοοτροπίας με κεντρικό σύνθημα : «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΡΓΑΣΙΑ », συνοδευόμενο από το γνωστό παρασύνθημα « ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ».

Σε οποιαδήποτε αξιοπρεπή δημοκρατική χώρα, η απόλυτη και προκλητική προτροπή κι επιδοκιμασία υπουργού σε πολίτες και επιχειρηματίες που παρανομούν, όπως έπραξε ο επανιδρυτής υπουργός με την λαμπρή του παρουσία στην εκδήλωση του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, θα οδηγούσε σε άμεσα μέτρα και αποπομπή του.

Στην πατρίδα μας το γεγονός θεωρείται ως φαίνεται ασήμαντο ακόμη και από την κεφαλή της κυβέρνησης.

Δεν είναι όμως ασήμαντα τα εκατομμύρια ευρώ εθνικής περιουσίας που αρπάζουν οι «δεοντολόγοι» από τα ασφαλιστικά μας ταμεία.

Το τεράστιο πρόβλημα της αιμορραγίας των ασφαλιστικών ταμείων – όπως και πολλά άλλα – απαιτεί άμεση εφαρμογή των νόμων. Ιδού πεδίο δόξης για τους συνδικαλιστές και τους πάσης φύσης και απόχρωσης αγωνιστές των λαϊκών συμφερόντων.

Tweet