Τετάρτη, Μαρτίου 09, 2011

-Ήρωες στα μέτρα μας. Και η ανεπίγνωστη προετοιμασία της εσωτερικής κατάρρευσης.


Πριν από έναν χρόνο περίπου, ή σχεδόν ακριβώς, την 23η Μαρτίου 2010, γράφαμε ως αποκλειστική είδηση της στιγμής σε αυτό το ιστολόγιο ότι, μετά από την από κοινού απόφαση της καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Σαρκοζύ, η Ελλάδα επρόκειτο να αποφύγει την ανοικτή επίσημη χρεοκοπία, με την υπαγωγή της σε σχέδιο οικονομικής βοήθειας των συμμάχων της. Η είδηση, που προέρχονταν από έγκυρες γερμανικές δημοσιογραφικές πηγές, επιβεβαιώθηκε λίγες ώρες αργότερα, με εξαίρεση το σκέλος της που ήθελε την επιχείρηση σωτηρίας να λαμβάνει χώρα χωρίς την ταυτόχρονη εμπλοκή του ΔΝΤ.

Σήμερα, οι ίδιες πάνω κάτω πηγές μας πληροφορούν ότι, τις μέρες που το έθνος θα ετοιμάζεται να γιορτάσει για μια ακόμη φορά τον μεγάλο σηκωμό, ο εθνικός μας ηγέτης κ. Παπανδρέου θα επιστρέψει και πάλι νικητής και τροπαιούχος από τα πεδία της μάχης των Βρυξελλών. Η γερμανική πολιτική ηγεσία, αντιμετωπίζοντας με πανικό την προοπτική της κατάρρευσης ενός κράτους μέλους της ευρωζώνης, θα συνεχίσει μέχρι νεοτέρας να συντηρεί το εγχώριο θέατρο σκιών, πληρώνοντας αγόγγυστα το κόστος των παλαιότερων αβλεψιών της.

Οι Γερμανοί παρηγορούνται βέβαια με την ιδέα ότι η αγωνιώδης αυτή διαδικασία δεν θα πάει στον βρόντο, μια που στο τέλος θα έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την σωτηρία μιας φίλης χώρας αλλά, ταυτόχρονα, και την ενίσχυση των ίδιων των ευρωπαϊκών δομών συνεργασίας. Θα ικανοποιήσει μια ανάγκη που αποτελεί πλέον μονόδρομο, αφού η αλληλεξάρτηση των χωρών που μοιράζονται το κοινό νόμισμα δεν επιτρέπει την παράταση του μέχρι σήμερα καθεστώτος της χαλαρής και χωρίς αξιόπιστους κανόνες συνύπαρξης.

Το διανοητικό φράγμα που υπάρχει ανάμεσα μας, όμως, δεν τους επιτρέπει να εννοήσουν ότι, αυτό που τελικά συντηρούν με τεχνητά μέσα στην ζωή, εκεί, στην νότια άκρη της βαλακανικής, δεν είναι τίποτε άλλο από το ακατανόητα, -για τα δικά τους μέτρα ασφαλώς-, διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα και τα ποικίλα προσαρτήματά του. Την εξαχρειωμένη δηλαδή δημοσιοϋπαλληλία, την εγκληματική αθλιότητα των συνδικάτων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα και τα ρετιρέ των προνομιούχων προστατευόμενων επαγγελμάτων, εκείνου του δήθεν ιδιωτικού τομέα, που ευημερούν από την έμμεση φορολόγηση των κοινωνικών πόρων και την εκτεταμένη κλοπή του δημοσίου χρήματος.

Με τον τρόπο αυτό, οι σύμμαχοι μας, απομακρύνουν το ενδεχόμενο της άμεσης εξωτερικής χρεοκοπίας, φέρνοντας, όμως, ολοένα και πιο κοντά την προοπτική της εκ των έσω κατάρρευσης της χώρας, που θα έρθει σαν αποτέλεσμα της πλήρους διάσπασης των ήδη ετοιμόρροπων κοινωνικών δομών, της εκτεταμένης αναρχίας και της άρνησης συνεργασίας των ομάδων του πληθυσμού, με τα ετερόκλητα και μέχρις εχθρότητας αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Υπάρχουν αυτήν την στιγμή πολίτες, -έστω λίγοι, αλλά υπάρχουν-, για τους οποίους το "κίνημα" του "δεν πληρώνω" δεν αποτελεί άσκηση αρχών ή εκδήλωση εκ του ασφαλούς επαναστατικότητας αλλά, αντίθετα, ανάγκη επιβίωσης. Υπάρχουν πλέον επιχειρηματίες και επαγγελματίες, -μάλλον πολλοί αυτή τη φορά-, για τους οποίους η φοροαποφυγή ή η φοροκλοπή δεν αποτελεί όπως άλλοτε πρόσθετη πηγή παράνομου πλουτισμού αλλά απαραίτητη προϋπόθεση για την συνέχιση της ύπαρξης τους και, ίσως ίσως, δραστηριότητα στα πλαίσια της νόμιμης άμυνας. Υπάρχουν εργάτες που καλούνται να συντηρήσουν τις οικογένειες τους με τα 400€ του μειωμένου ωραρίου, νέοι με μακροχρόνια προοπτική ανεργίας και συνεπαγόμενο κοινωνικό αποκλεισμό, συνταξιούχοι στα όρια της πραγματικής πείνας.

Και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, παίρνοντας διαρκείς ανάσες ζωής από τους ανυποψίαστους και πανικόβλητους εταίρους μας, προχωρά σε οριζόντιες περικοπές, διαπραγματεύεται με φαρμακοποιούς και δικηγόρους για την συνέχιση της κοινωνικής φορολόγησης που θα συντηρήσει τα ψηλά εισοδήματα τους και, επιπλέον, επεξεργάζεται το νέο μισθολόγιο της δημοσιοϋπαλληλίας, το οποίο, για λόγους ισότητας (!!!!), θα εξισώσει τους μισθούς των εκατοντάδων χιλιάδων κηφήνων στα 1.600€, με μείωση των ρετιρέ και αντίστοιχη άνοδο των "αδικημένων" ισογείων.

Όλα τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ του γεγονότος ότι στο τέλος η χώρα δεν πρόκειται να τα "καταφέρει". Το χρέος έχει προ πολλού περάσει τα όρια εκείνα που θα επέτρεπαν την ομαλή εξυπηρέτηση του. Και ο εσωτερικός θίασος στο σύνολο του, το μπουλούκι της σκηνής μαζί με τους χαζοχαρούμενους θεατές της πλατείας, αρνείται να καταλάβει ότι αυτή τη φορά οι ξύπνιοι που κερδίζουν χρόνο δεν είμαστε εμείς αλλά οι παγιδευμένοι εταίροι μας. Που κάποια στιγμή, αφού μετρήσουν και συνεκτιμήσουν τα δεδομένα με τον ορθολογισμό που τους διακρίνει, θα γυρίσουν τον διακόπτη και θα αποσυνδέσουν τον ασθενή από την συσκευή της τεχνητής αναπνοής.

Αργά ή γρήγορα η καταστροφή θα έρθει. Θα ήταν ίσως καλύτερα να είναι καταστροφή εξωτερική. Κατάρρευση που θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε με ανασυγκρότηση των δυνάμεων μας και ενίσχυση των συλλογικών μηχανισμών άμυνας μας. Επειδή από την εσωτερική κατάρρευση, από το σάπισμα και το βίαιο σπάσιμο των ήδη χαλαρών δεσμών που μας συνδέουν, θα υποφέρουμε περισσότερο και θα αργήσουμε πολύ να συνέλθουμε. Με ότι αυτό ήθελε σημαίνει.


buzz it!

3 σχόλια:

Α.Α.Τ. είπε...

Η εσωτερική κατάρρευση έχει ήδη επισυμβεί.

Χωρίς δικαιοσύνη δε, μόνο ο Θεός ξέρει "πώς θα τη βγάλουμε καθαρή".

Αντιγράφω παρακάτω τον επίλογο ενός άρθρου σε blog αθλητικού σχολιασμού, που διάβασα μόλις πριν (δεν κάνω διαφήμισή του - απλά ... αισθάνομαι ανάλογα κάθε μέρα που περνάει):

Είμαι απαισιόδοξος κ. Κούγια, κ. Βοργιά, κύριοι γενικώς – με εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά. Γιατί παντού τρώμε ήττες. Από τα λαμόγια, τους δικολάβους, τους στρεψόδικες, τους ξύπνιους, τους κοιμισμένους (της διοίκησης), τους διαπλεκόμενους, τους αετονύχηδες, τους Έλληνες και τους Ευρωπαίους.

Και γι’ αυτό συχνά, πολύ συχνά (κάποιες φορές και κάθε βράδυ) κοιτάω τον καθρέφτη μου με την οδοντόβουρτσα στο στόμα και λέω: «Διονύση, χάσαμε»!

Διον. Βραϊμάκης

Α.Α.Τ. είπε...

Ξέχασα να βάλω το σύνδεσμο για το παραπάνω σχόλιο:
http://harddog-sport.blogspot.com/2011/03/blog-post_4604.html

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Πολύ φοβάμαι πως έχετε δίκαιο. Έχει ήδη επισυμβεί.