Τετάρτη, Δεκεμβρίου 24, 2008
-Εντροπία
Τρίτη, Δεκεμβρίου 23, 2008
-Πρόεδρε Κώστα, κάνε ότι και ο Ομπάμα και φάτους όλους!!!
Δεν άφησε κανένα από τα χαρίσματα του να πάει χαμένο η superstar προεδράρα και γιαυτό πάει κάθε μέρα από το καλό στο καλύτερο.
Καιρός δεν είναι να ξυπνήσουν και οι από΄δω επικοινωνιολόγοι και να αρχίσουν να αναδεικνύουν και αυτοί τα κρυφά ταλέντα του πρωθυπουργού μας; Κώστα, μην τους ακούς αγόρι μου και μην χολοσκάς με διαγγέλματα και συγγνώμες και ανασχηματισμούς! Βγάλτα όλα σαν τον Ομπάμα και κατέβα στον λαό! Δείξε τα κρυφά σου όπλα!
Σκέψου πρόεδρε αυτήν την κορμάρα με μαγιό!!!
Πρόεδρε, κάνε μας περήφανους!!! Tweet
Σάββατο, Δεκεμβρίου 20, 2008
-Ο καθ. Γιανναράς και τα χειμερινά ανάκτορα
Ακούγοντας χθες από τον Σκάι τον καθηγητή Γιανναρά να καλεί τους διαδηλωτές, -εάν πραγματικά θέλουν να ισχυρίζονται βάσιμα ότι μετέχουν σε μια αυθεντική εξέγερση και όχι σε έναν ανεύθυνο χαβαλέ-, να αφήσουν ήσυχες τις βιτρίνες των μεροκαματιάρηδων και να κατευθύνουν την καταστροφική τους μανία στα γραφεία των κομμάτων και της βουλής, στις έδρες δηλαδή των πραγματικών ενόχων, θυμήθηκα μια επιφυλλίδα του που δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 15η Ιουνίου. Διαβάζοντας το κείμενο εκείνο, -με το οποίο πρέπει να πω ότι συμφώνησα ανεπιφύλακτα-, είχα την αίσθηση ότι ο συντηρητικός διανοούμενος δεν έκανε τίποτε λιγότερο από το να καλεί τους έλληνες σε πολιτική ανυπακοή. Εγραψα τότε ένα μικρό σχόλιο, που όμως δεν δημοσίευσα, ίσως γιατί δεν ήμουν απόλυτα βέβαιος.
Μετά τα όσα άκουσα στην χθεσινή συνέντευξη δεν διατηρώ την παραμικρή αμφιβολία. Το παραθέτω λοιπόν τώρα πιστεύοντας ότι, με όλα όσα βλέπουμε τον τελευταίο καιρό οι προτροπές αυτού του είδους υποδεικνύουν την τελευταία μας ευκαιρία.
-----------------------------------------------------------------------------
Πραγματικά εντυπωσιακό το άρθρο του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή της 15ης Ιουνίου. Παρά το γεγονός ότι δεν προκαλεί έκπληξη η δριμεία επίθεση του αρθρογράφου κατά του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι η πρώτη φορά που μπορεί κανείς να διαπιστώσει μια ελάχιστα συγκαλυμμένη προτροπή για πολιτική ανυπακοή.
Ασφαλώς η πρώτη επιπόλαια εντύπωση του αναγνώστη δεν μπορεί παρά να είναι αυτή που θέλει τον κ. Γιανναρά να ασχολείται πρωτίστως με τα κόμματα της αριστεράς και να καταδικάζει την ανεύθυνη, καιροσκοπική και οπωσδήποτε φασίζουσα συμπεριφορά τους. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ανάγνωση και μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης κάποιων λέξεων και φράσεων, που κατέχουν θέσεις κλειδιά στο κείμενο, θα πρέπει να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικά συμπεράσματα.
Μέχρι την μέση περίπου του κειμένου η ροή των σκέψεων είναι συμβατική και προσιδιάζει στις "συντηρητικές" και "αντιδραστικές" ιδιότητες που πολλοί, δήθεν προοδευτικοί και φιλελεύθεροι, θέλουν να αποδίδουν στον συγγραφέα. Εκεί όμως που κανείς δεν θα το περίμενε ο κ. Γιανναράς εισάγει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση που ανατρέπει την μέχρι την στιγμή εκείνη συμβατική αφήγηση.
Το υπόλοιπο του άρθρου εγκαταλείπει την κριτική των φασιστοειδών και καταπιάνεται με το κυρίως σώμα του πολιτικού συστήματος. Τα κόμματα εξουσίας. Αυτά που είναι κατά μείζονα λόγο υπεύθυνα για την ανοχή των πράξεων των μειοψηφιών, καθώς είναι εκείνα που όχι μόνο διαμορφώνουν την πολιτική αντίληψη των πολιτών και τους όρους του παιχνιδιού, αλλά χειρίζονται και τους μηχανισμούς της βίας, τους οποίους διαθέτει για την υγιή άμυνα της η κοινωνία.
Είναι περισσότερο από σαφές ότι στο δεύτερο αυτό μέρος της ανάλυσής του ο αρθρογράφος δεν κάνει τίποτε άλλο από του να ισχυρίζεται ότι οι ακραίες συνθήκες που θα νομιμοποιούσαν την πολιτική ανυπακοή υπάρχουν ήδη. Γιατί τι άλλο άραγε μπορεί να είναι ο βασανισμός και ο εμπαιγμός των πολιτών σε μια δήθεν δημοκρατία που τις τύχες της ορίζουν πολιτικοί οργανισμοί βυθισμένοι στην διαφθορά και στον μηδενιστικό αμοραλισμό; Εν τέλει φαίνεται ότι, κατά την άποψη του καθηγητή, η στάση των αριστερών κομμάτων δεν είναι η ίδια η νόσος αλλά αντίθετα το απλό σύμπτωμα μιας γενικευμένης παθογένειας που έχει σαν αποτέλεσμα τον πλήρη εκτροχιασμό της έννομης τάξης σε όλα τα επίπεδα. Κλείνοντας ο κ. Γιανναράς διαπιστώνει για πολλοστή φορά την κατάλυση του Συντάγματος, την ύπαρξη έκτακτων αναγκών και την ανάγκη αντίδρασης. Το μόνο που παραλείπει είναι η αναφορά στους τρόπους αυτής της αντίδρασης, ίσως επειδή δεν τολμά ή ίσως επειδή δεν ξέρει τέτοιους. Και περιορίζεται μόνο στους εύγλωττους υπαινιγμούς.
Tweet
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008
-Χρειάζεται και κάποιος να δίνει το μέτρο της φαιδρότητας
6,5 μονάδες μπροστά το ΠΑΣΟΚ μας λέει η VPRC. Το πιστεύουμε. Δυστυχώς όμως η δημοσκόπηση είναι ήδη παλιά και ξεπερασμένη, αφού έγινε πριν από τον χθεσινό μεγαλειώδη απολογισμό του έργου του εξοχότατου υπουργού Αβραμόπουλου.
Κοιτάξαμε μόνο μπροστά. Και με τις αλλαγές, τις οποίες επιχειρήσαμε, με τις τομές τις οποίες αποτολμήσαμε, με τα αποτελέσματα που φέρνουμε, κληροδοτούμε στις επόμενες γενιές ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο έχει αρχή και τέλος.
Μετά από τις βαρυσήμαντες αυτές δηλώσεις η διαφορά θα πρέπει να έχει ήδη ξεπεράσει τις 8,5 μονάδες. Βλέπεις, μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι επόμενες γενεές την ευεργεσία που τους έγινε και να αρχίσουν να μαζεύονται τα κέρδη παίρνει λίγο καιρό παραπάνω. Και αν βάλεις στον λογαριασμό και την έμφυτη αχαριστία του έλληνα. Και την μόνιμη απροθυμία του να παραδεχτεί την αξία του άλλου. Άστα να πάνε.
Τι πρόβλημα να είσαι μπροστά από την εποχή σου!!! Τι πρόβλημα!!!
-Μια πολύ σημαντική είδηση και ένα μικρό κουίζ
Η είδηση (για όσους ξέρουν να σκαλίζουν στα ψιλά γράμματα)
Ξεκινάει αύριο στο Εφετείο η δίκη ενός ακόμη αθώου θύματος των σκοτεινών μηχανισμών, που εδώ και μήνες βυσσοδομούν κατά του άξιου πρωθυπουργού μας Κώστα Καραμανλή. Ποιος δεν θυμάται άραγε την θλιβερή εκείνη συνωμοσία που, πριν από λίγους μήνες, είχε σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να σπιλωθεί προσωρινά η τιμή και η υπόληψη ενός συμπολίτη μας αλλά και να στερηθεί ο ηγέτης μας (σε μια από τις πολλές εκείνες περιπτώσεις εκδήλωσης της αυτοθυσιαστικής πολιτικής ευαισθησίας του) τον βασικότερο και πολυτιμότερο σύμβουλό του.
Ευτυχώς όμως. Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, διαισθανόμενη τον κίνδυνο που εγκυμονούσε για την κοινωνική γαλήνη και την πίστη των πολιτών προς τους θεσμούς εκείνη η μοιραία απόφασή της, ηγέρθη πάλι στο ύψος των περιστάσεων και φρόντισε να προσδιορίσει σε χρόνους και προθεσμίες που εκπλήσσουν την ημερομηνία διεξαγωγής της καθαρτήριας τελετής. Έτσι θα λάβει τέλος μια τόσο επικίνδυνη εθνική εκκρεμότητα. Στιγμές χαράς και αισιοδοξίας μέσα στον ζόφο των τελευταίων ημερών. Σε λίγα 24ωρα η αλήθεια θα λάμψει σαν πρώτα και ένας τίμιος στρατιώτης θα επιστρέψει και πάλι στις επάλξεις του χρέους.
Όσο για τα ψιλά γράμματα! Μα είναι αυτά που εξηγούν τους πραγματικούς λόγους του ξέφρενου ενθουσιασμού στις τάξεις του κυβερνητικού στρατοπέδου! Που πολλοί αφελώς -και τελείως λανθασμένα- αποδίδουν στην εξαιρετική προχθεσινή εμφάνιση, στο mea culpa του πρωθυπουργού. Όσοι σκέφτονται με τον τρόπο αυτό δείχνουν πόσο πολύ αγνοούν τον πραγματικό Καραμανλή. Που ήταν πάντα αυτός που μόλις είδαμε. Ένας γενναίος, ειλικρινής, διορατικός και υπεύθυνος ηγέτης.
Όχι λοιπόν! Δεν χαίρεται για τα αυτονόητα η γαλάζια παράταξη. Χαίρεται επειδή γνωρίζει ότι το κρίσιμο σημείο της αντίστροφης μέτρησης για την εκτίναξη της Νέας Δημοκρατίας προς τα παλιά νικηφόρα ποσοστά της, -και ίσως την φορά αυτή ακόμη πιο ψηλά-, δεν είναι παρά η επιστροφή του σοφού πρεσβύτη στην φυσική του θέση. Την θέση του αναντικατάστατου πρωθυπουργικού συμβούλου. Είδαμε άλλωστε πόσα δεινά επισώρευσε στην δόλια πατρίδα η ολιγόμηνη απουσία του από το πλευρό του πρωθυπουργού. Τώρα όμως όλα αυτά τελειώνουν, όπως θα έλεγε και ένας άλλος αθεράπευτος καραμανλικός, ένας άλλος άξιος έλληνας, ο Δημήτρης ο Αβραμόπουλος.
Το κουίζ (για τους δίκαιους, που σκέφτονται με το χέρι στην καρδιά)
Ποια θα είναι άραγε η απόφαση της ανεξάρτητης δικαιοσύνης;
(για να σας βοηθήσω λιγάκι σας θυμίζω μια κρίσιμη περικοπή από τον προχθεσινό δεκάρικο του καταλληλότατου: "δεν πρόσεχα και πολύ πολύ γιατί είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη")
update: Τελικά η δικαιοσύνη στάθηκε. Αυτό είναι καλό. Πολύ καλό. Το μεγάλο όμως πρόβλημα παραμένει. Ο πρωθυπουργός (και μαζί με αυτόν και η χώρα) θα στερηθούν τις πολύτιμες συμβουλές του αδικηθέντος.
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 17, 2008
-Φτηνό δράμα και Lifestyle. Αλλον τρόπο δεν ξέρουμε.
Ότι πιο σιχαμερό και αποκρουστικό αναδεικνύεται από τον κουρνιαχτό των τελευταίων ημερών. Τα μικρομέγαλα φόρεσαν τις στολές των φυλακισμένων ονείρων τους, έντυσαν με κρύο ατσάλι τα καθαρά τους βλέμματα και στήθηκαν για την φωτογράφιση που θα καλύψει τις σύγχρονες επικοινωνιακές ανάγκες της απελπισμένης εξέγερσης. Σε άλλες εποχές μπορεί να φορούσαν τις στολές κάποιων από εκείνες τις νεολαίες, που προβάλλοντας με την αγνή και άδολη ορμή τους εύλογα αιτήματα απόλυτης καθαρότητας έκαναν τα φαύλα συστήματα, που με ιδιοτέλεια τις χρησιμοποιούσαν, να φαντάζουν ήπια και συντηρητικά. Σήμερα οι απαιτήσεις της σύγχρονης αισθητικής τα θέλουν να προτιμούν το street culture, και να ποζάρουν ακίνητα μέσα στα παρακμιακά τοπία και τα σκληρά χρώματα, που αποπνέουν ρηχή αγωνία και φτηνή απόγνωση. Οι συμμετρίες πάντως παραμένουν.
Η ενοχλητική σύγχυση των πρώτων στιγμών έχει παρέλθει. Τώρα πια όλα, οι σκοποί, οι επιδιώξεις, τα μέσα του κινήματος, είναι ξεκάθαρα. Τα παιδιά πλέον ξέρουν καλά γιατί βρίσκονται στους δρόμους. Οι παλιοφυλλάδες και τα βρωμοκάναλα, που ανέλαβαν την σκηνική παρουσία και το promotion της εξέγερσής τους, προετοίμασαν με ιδιαίτερη επιμέλεια τα νομιμοποιητικά ιδεολογήματα.
Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά. Κάνουν χωρίς αντιρρήσεις και με περισσό ενθουσιασμό αυτά που τους δείχνουν οι μεγάλοι. Στην προκειμένη περίπτωση ο κόσμος των μεγάλων περνά μια σοβαρή κρίση. Δεν βρίσκει πια δανεικά για την συνέχιση της ανέμελης ευωχίας του. Και επειδή δεν τολμά να κοιταχτεί στον καθρέπτη αναζητά κομψές και ανώδυνες διατυπώσεις για την αποενοχοποιητική υποκριτική ανάληψη των "αντικειμενικών πολιτικών του ευθυνών". Η δακρύβρεχτη αποδοχή μιας αόριστης ενοχής για την βαθιά δυστυχία των θυμωμένων βλαστών ήρθε στην ώρα της, σταλμένη από τον ουρανό. Το κυρίως ζητούμενο είναι η αναβολή της αναπόφευκτης πτώσης και η διατήρηση της ψευδαίσθησης. Έστω και για λίγους ακόμη μήνες. Με κάθε κόστος. Ακόμη και εάν αυτό είναι η καταστροφή της επόμενης γενιάς.
Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008
-Ωραίοι σαν Έλληνες. Σοφοί σαν Καραμανλήδες.
"Σύμφωνα με μια παλιά παράδοση η ελληνική αστυνομία δεν εισέρχεται στους χώρους της νομικής σχολής και του πολυτεχνείου στο κέντρο της Αθήνας"
Παλιά παράδοση! Αυτό είπε στην ανταπόκριση του από την φλεγόμενη Αθήνα λίγη ώρα πριν ένας δημοσιογράφος του CNN.
Αν ήξερε καλύτερα και έλεγε, "σύμφωνα με τον υφιστάμενο ελληνικό νόμο, πιθανόν τον μόνο νόμο που η ελληνική διοίκηση τηρεί με ευλάβεια και ουδέποτε παραβιάζει", η απορία στα μάτια των ανθρώπων μηχανών που τον άκουγαν έξω από τα σύνορα μας θα μεγάλωνε.
Είμαστε τελικά έθνος ανάδελφο. Κανείς δεν μπορεί να ψηλαφήσει το ανάγλυφο της ψυχής μας. Ας μας αφήσουν λοιπόν ήσυχους να ζήσουμε με τις ιερές παλιές παραδόσεις μας. Αυτές, που είναι το άλας της ζωής μας.
Και επιπλέον, είναι ώρα να πάψουμε να αντιδρούμε σπασμωδικά. Να δρούμε υπό πίεση. Ας μιμηθούμε όλοι την σοφία και την περίσκεψη του άξιου πρωθυπουργού μας και ας κάνουμε ότι κάνει.
Τρίτη, Νοεμβρίου 11, 2008
-Αγαπητέ Αλέξη (επιστολή δεύτερη)
Μαρτίου 14, 2008
Αγαπητέ Αλέξη
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
Να μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω σε αυτά που έγραψα και να ξανασημειώσω ότι η πολιτική σας είναι στραμμένη σε λάθος κατεύθυνση. Ως εκ τούτου αποδίδει μόνον λόγω της πρόσκαιρης δυναμικής που προκάλεσαν τόσο η κακή διακυβέρνηση της ΝΔκρατικής τετραετίας όσο και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Μιας δυναμικής που σε πολύ μικρό βαθμό δημιουργήσατε οι ίδιοι και που δεν την ελέγχετε όσο νομίζετε. Και που σε κάθε περίπτωση δεν αποδίδει όσο θα μπορούσε ή όσο θα έπρεπε να αποδώσει. Το να είσαι στην πολιτική τυχερός δεν είναι απαραίτητα κακό. Αντίθετα μάλιστα η τύχη και η απροσδόκητη συγκυρία είναι από τους πιο καίριους και σημαντικούς ρυθμιστικούς παράγοντες μιας επιτυχημένης πολιτικής σταδιοδρομίας. Φτάνει αυτός που ευνοείται να μπορεί να χειριστεί σωστά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Επί του προκειμένου:
Το επιτελείο του Καραμανλή, που αναφέρεις, δεν χαμπαριάζει από πολιτική και ασχολείται αποκλειστικά με το ποιος θα πάει στον ένα οργανισμό και ποιος στον άλλο. Πίστεψε με. Πότε πότε κάνει και τον πυροσβέστη ή συνομιλεί με μεγαλοδημοσιογράφους για να αποφύγει ζουμερές αποκαλύψεις. Τα "συμφέροντα" αλλωνίζουν μόνα τους γιατί από όσους μπορούν θεσμικά να παρέμβουν κανείς δεν ξέρει την τύφλα του. Και όταν δεν κατανοείς τον τρόπο που δουλεύει μια μηχανή και δεν ξέρεις από πια βίδα μπορεί να φύγουν τα λάδια και να σε κάψουν κρατάς αποστάσεις και δεν την ακουμπάς. Ειδικότερα μάλιστα αν είσαι "ξύπνιος" και "καλός πολιτικός", τύπου Καραμανλή ή Αβραμόπουλου, και έχεις την τύχη να μην έχεις αντιπάλους και να μην πιέζεσαι με παρεμβάσεις συγκεκριμένου περιεχομένου από τα θεσμικά κέντρα αντίδρασης (λαό, αντιπολίτευση, τύπο), τότε είναι που δεν έχεις κανέναν λόγο να ανοίγεις μέτωπα δεξιά αριστερά.
Η ουσία της απρόσμενης και κατεπείγουσας ενασχόλησης Καραμανλή με το ασφαλιστικό μπορεί να γίνει αντιληπτή (και να αντιμετωπισθεί κατάλληλα και με αποτελεσματικότητα) μόνο αν ιδωθεί στην μια και μόνη πραγματική της διάσταση. Δηλαδή ως καθαρός "αντιπερισπασμός" που γίνεται με σκοπό την αντιμετώπιση μιας πρόσκαιρης και απρόσμενης κρίσης. Μια κρίσης η οποία ακούμπησε για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια το ίδιο το προφίλ του "ηγέτη" και απείλησε να κλονίσει στα μάτια των μικροαστικών μαζών την ισχυρή και προστατευτική εικόνα του. Το μόνο δηλαδή όπλο της ΝΔ.
Αυτό που γίνεται είναι σαφές. Ο Καραμανλής προσπαθεί να διορθώσει αυτό που χάλασε. Την εικόνα του, όχι το ασφαλιστικό που του είναι αδιάφορο. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πολιτική όλα έχουν μια συνέχεια. Οι κύκλοι δεν ανοίγουν ανεξάρτητα ο ένας με τον άλλο. Ούτε τέμνονται. Είναι ομόκεντροι και επάλληλοι. Ο Καραμανλής δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να ασχοληθεί με το "ασφαλιστικό" και το κάθε "ασφαλιστικό" εάν δεν υπήρχε η ανάγκη του αντιπερισπασμού. Υπό την έννοια αυτή ότι πρόκειται να προκύψει από αυτήν την ιστορία και βρίσκεται εκτός της σφαίρας της προσωπικής του εικόνας (τα πραγματικά δηλαδή αποτελέσματα που εσείς αναφέρετε περί επιθέσεων σε λαϊκά συμφέροντα, περί προώθησης ιδιωτικών συμφερόντων κ.λ.π) τον αφήνουν αδιάφορο και λογίζονται ως παράπλευρες απώλειες. Απώλειες που είναι μεν ανεπιθύμητες αλλά τις αποδέχεται, εν όψει της προσπάθειας του να διατηρήσει το μείζον. Που είναι αυτό άλλωστε που θα του δώσει την νίκη στις επόμενες εκλογές.
Ο Καραμανλής ξέρει πολύ καλά κάτι που όλοι εσείς, ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας, ξεχνάτε. Ότι οι μάζες έχουν ανάγκη από πολλά και μπορεί κατα καιρούς να τα ζητάνε με τον πιο έντονο τρόπο. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν αντέχουν να στερηθούν. Που η στέρηση του γεννά μέσα τους ένα πελώριο, ασυνείδητο και αρχέγονο φόβο και τις οδηγεί σε αναγκαστική και άνευ αντιστάσεων υποταγή. Αυτό το ένα είναι η βεβαιότητα ότι διαθέτουν αρχηγό, οδηγό και προστάτη.
Ο Καραμανλής μπορεί να μην ασχολείται ούτε λεπτό με την διακυβέρνηση της χώρας αλλά από το 1989 δεν κάνει τίποτε άλλο από το να "παίζει" έντονα σε αυτό το πεδίο. Όποιος λοιπόν θέλει να τον κερδίσει πρέπει αναγκαστικά να σκεφθεί με τον δικό του τρόπο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να ανέβει ένα-δύο επίπεδα ψηλότερα από εκεί που γίνονται οι λογιστικές εγγραφές της καθημερινότητας.
Αν θέλεις διάβασε στο σημερινό ΒΗΜΑ (14/3/08/) τον Πρετεντέρη. Λέει, νομίζω, τα ίδια πράγματα με αυτά που σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα μου.
-Αγαπητέ Αλέκο, φίλτατε Αλέξη (επιστολή πρώτη)
Ο σύντροφος Αλέκος, απασχολημένος με τα πολλά και τα μεγάλα, ως εκ της θέσεως και της υψηλής αποστολής του, δεν μπήκε καν στον κόπο να διαβάσει την επιστολή. Το έκανε όμως ο Αλέξης. Που όχι μόνο την διάβασε αλλά στρώθηκε στο θρανίο του και συνέταξε μια απάντηση, ένα πραγματικό μνημείο πολιτικής αφέλειας και απλοϊκότητας.
Η απάντηση αυτή δεν πρόκειται να δημοσιευθεί σε αυτή την στήλη για λόγους προστασίας της νεότητας. Αλλά και για λόγους προστασίας του έθνους από την άσκοπη ανάλωση των πολύτιμων φυσικών του πόρων,
Την καλοπροαίρετη απάντηση Αλέξη ακολούθησε νέα εκ μέρους μου επιστολή το περιεχόμενο της οποίας θα περιληφθεί σε αμέσως επόμενη ανάρτηση.
Μαρτίου 11, 2008
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε σήμερα την απόσυρση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό.
Από όλα όσα αναφέρονται στην συγκεκριμένη παρέμβαση μόνον το ζήτημα της "εισφοροδιαφυγής" διαθέτει σαφές περιεχόμενο και ξεφεύγει από τις γενικόλογες αναφορές, όπως είναι τα περί "αλληλεγγύης γενεών", "αναδιανομής του πλούτου", "αύξηση της απασχόλησης" ή από τον αόριστο καταγγελτικό "αριστερό" λόγο που αποτυπώνεται στον χαρακτηρισμό του πρωθυπουργού ως "πλασιέ ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών".
Μην υπερτιμάτε τον Καραμανλή και μην δίνετε με παρόμοιες αναφορές την αίσθηση στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνησή του λειτουργεί βάσει σχεδίου (έστω και κακού, όπως είναι το ξεπούλημα και του ασφαλιστικού).
Ο κόσμος θα πρέπει να αντιληφθεί ότι ο Καραμανλής και η κυβέρνηση βρίσκονται πρώτα και πάνω από όλα βυθισμένοι στην άγνοια των πραγματικών συνθηκών και των προβλημάτων του τόπου και ότι οι κινήσεις τους είναι κάθε φορά αποτέλεσμα πανικού και πρόχειρων ερασιτεχνικών αυτοσχεδιασμών. Ο πρωθυπουργός δεν ξέρει και ο ίδιος τι ακριβώς είναι και τι παριστάνει. Είναι απλά χαμένος στα αδιέξοδα του και παγιδευμένος στην τερατώδη του άγνοια. Εν όψει αυτού η καλύτερη τακτική είναι η αποδόμησή του μέσω ενός συγκρατημένου χλευασμού που θα αναδεικνύει σταδιακά το τυχαίο των επιλογών του και εν τέλει την πολιτική του γύμνια.
Για τον λόγο αυτό μην συνεχίζετε να καταγγέλλετε τον Καραμανλή ως υπηρέτη συμφερόντων. Η πρακτική αυτή μπορεί μεν να προκαλεί στιγμιαία αρνητικά πολιτικά αντανακλαστικά σε μια μερίδα του κόσμου, μεσοπρόθεσμα όμως λειτουργεί υπέρ του, αφού ευνοεί την οικοδόμηση μιας στιβαρής ηγετικής εικόνας στο σύνολο της κοινής γνώμης. Και αυτό είναι το χαρτί που πρόκειται να παίξει μέχρι τις επόμενες εκλογές ο πρωθυπουργός. Μην πέφτετε στην παγίδα αυτή. Αποκαλύψτε την ανεπάρκεια του.
Σε σχέση με το ασφαλιστικό μιλήστε με έμφαση για κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει καθόλου αναφερθεί, παρά την κρισιμότητα και την μεγάλη σοβαρότητα του. Αναφερθείτε εμφατικά στον τομέα των δαπανών του ασφαλιστικού συστήματος και στην τεραστίων διαστάσεων επιβάρυνση που προκαλούν η παράνομη κατευθυνόμενη συνταγογραφία, οι ανέλεγκτες διαγνωστικές εξετάσεις, οι δαπάνες που πραγματοποιούν τα νοσοκομεία εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων εκτός του κλειστού νοσηλείου (αλλά και οι ιδιωτικές κλινικές μέσω των υπερτιμολογημένων υλικών) κ.λ.π. Η σκοτεινή αυτή πλευρά δεν έχει καθόλου θιγεί μέχρι στιγμής παρά το γεγονός ότι μόνον η περιστολή της σπατάλης, στους τομείς που αναφέρονται παραπάνω, θα μπορούσε να θωρακίσει το σύστημα και να καταστήσει περιττές τις σχεδιαζόμενες περικοπές για την δήθεν σωτηρία του.
Εντοπίστε τον λόγο σας στο γεγονός ότι ο τομείς των δαπανών των νοσοκομείων (που σε μεγάλο βαθμό είναι έμμεσες δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων), της διακίνησης φαρμάκων (με κύριο εργαλείο την δωροδοκία των γιατρών - ιδιωτών ή γιατρών του ΕΣΥ) και της λειτουργίας των διαγνωστικών κέντρων αφέθηκαν με απόφαση της κυβέρνησης χωρίς έλεγχο.
Η απόφαση αυτή δεν οφείλεται μόνο στην άγνοια των αρμόδιων υπουργών και στελεχών, που πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Οφείλεται πρωτίστως στην απροθυμία τους να αποφύγουν την σύγκρουση με το "κατεστημένο" του ιατρικού χώρου την στιγμή που για την σύγκρουση αυτή δεν τους πιέζει ούτε ο λαός (που πληρώνει τον τελικό λογαριασμό) αλλά ούτε και η αντιπολίτευση που δεν έχει αντιληφθεί την σοβαρότητα του ζητήματος και δεν γνωρίζει τις παραμέτρους του προβλήματος.
Αυτό που πρέπει ιδιαίτερα να τονισθεί είναι ότι η απόφαση της "μη παρέμβασης" είναι μεν συνειδητή αλλά δεν υπακούει σε βαθιές σκοπιμότητες μεγάλων συμφερόντων. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει συστηματική συνεργασία συμφερόντων - πολιτικής εξουσίας. Τα συμφέροντα υπάρχουν βέβαια αλλά κάνουν πάρτυ μόνα τους. Με απλά λόγια κλέβουν εκκλησίες. Η στάση της Ν.Δ. οφείλεται απλά σε μικροπολιτικούς και ευτελείς υπολογισμούς, και ως τέτοια πρέπει να καταγγελθεί.
Το πολιτικό μήνυμα πρέπει να είναι ότι η πλήρης εγκατάλειψη του τομέα δαπανών υγείας είναι πολιτικό έγκλημα και ο δράστης είναι αποκλειστικά και μόνον ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Πέμπτη, Νοεμβρίου 06, 2008
-Γελάει. Δεν ξέρει τι τον περιμένει.
Γελάει διότι ακόμη είναι ανυποψίαστος. Όλοι οι πολιτικοί όμως είναι υποχρεωμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν θέλουν να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στην ιστορία, να διαβούν τον προσωπικό τους Ρουβίκωνα.
Ο μαύρος γερουσιαστής από το Ιλλινόις, που από κάποιες περίεργες συγκυρίες σε συνδυασμό με τις προσωρινές ανάγκες του "συστήματος"* έφθασε να βλέπει τον κόσμο από το δυσθεώρητο ύψος του Οβάλ Γραφείου στην Ουάσινγκτον, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα. Η ώρα που θα κληθεί να λάβει τις αποφάσεις του για το Σκοπιανό ζήτημα, υπό τα αυστηρά βλέμματα της ιστορίας, δεν είναι πλέον καθόλου μακρυά.
(προσωπικός φίλος του πρώτου)
Αυστηρό βλέμμα Νο 3
(μετά των ταξιαρχιών των μαχητικών αγγέλων)
Δευτέρα, Νοεμβρίου 03, 2008
-Η άλλη όψη της τόσο παρεξηγημένης αυτορύθμισης
Μετά την υψηλή πτήση των τελευταίων μηνών οι τιμές των τροφίμων στην Γερμανία παίρνουν πλέον την κατηφόρα. Με πρακτικά ενιαίο βηματισμό οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής προχωρούν από την Δευτέρα σε μειώσεις σε μεγάλο αριθμό προϊόντων όπως ο χυμός μήλου, το βούτυρο, ο καφές και η ζάχαρη. Σε κάποιες περιπτώσεις η πτώση φτάνει ακόμη και το 35%.
...
Θέλουμε με αυτό να στείλουμε ένα μήνυμα, ανέφερε ο Günther Becker, Γενικός Διευθυντής του ομίλου EDEKA, στον οποίο ανήκει και η εκπτωτική αλυσίδα Penny. Οι πελάτες μας πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε ευνοϊκή περίπτωση στις αγορές μας θα μετακυλίεται άμεσα προς το δικό τους όφελος. Δεν πρόκειται για περιστασιακές εκπτώσεις αλλά αντίθετα για σταθερές μειώσεις διαρκείας, εξήγησαν από την πλευρά τους οι Lidl και Aldi.
...
Ο καιρός των δραματικών αυξήσεων στην αγορά των τροφίμων φαίνεται να έχει περάσει. Την άνοιξη και το καλοκαίρι οι αυξήσεις αυτές, από 8% και πάνω, είχαν οδηγήσει στα ύψη τον πληθωρισμό. Σήμερα με την οικονομική κρίση, την πτώση των τιμών του πετρελαίου και μιας ακόμη σειράς πρώτων υλών φαίνεται ότι τερματίζεται και το ράλλυ στα τρόφιμα.
...
Στην πραγματικότητα, στις ετήσιες διαπραγματεύσεις που διεξάγονται αυτή την εποχή, οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής αμύνονται με όλα τα μέσα έναντι των απαιτήσεων της βιομηχανίας για περισσότερα κέρδη απαιτώντας μάλιστα περαιτέρω πτώση των τιμών.
Οι αλυσίδες λιανικής στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους όχι μόνο στις μειωμένες τιμές των πρώτων υλών αλλά επιπλέον και στην δύσκολη θέση που θα βρεθεί η αγορά εν όψει της επαπειλούμενης ύφεσης. "Οι καταναλωτές αισθάνονται ανασφαλείς. Αν σήμερα προχωρήσουμε σε αυξήσεις θα βρεθούμε υπό την απειλή μιας παράλυσης της αγοράς εξ αιτίας του πανικού" φέρεται να ισχυρίζεται μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις λιανεμπορίου τροφίμων.
Επιπλέον στον χώρο του εμπορίου υπάρχει η αίσθηση, σύμφωνα με πληροφορίες από την Κεντρική Ένωση Λιανικού Εμπορίου, ότι, σε αντίθεση με την αγορά αυτοκινήτου, δεν υπάρχουν ακόμη τάσεις συγκράτησης. Και σύμφωνα με τον κλάδο οι συνθήκες αυτές πρέπει να παραμείνουν σταθερές για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Ο εκπρόσωπος της Ένωσης Hubertus Pellengahr είναι γιαυτό πεπεισμένος. "Από το μέτωπο των τιμών δεν πρέπει να αναμένονται εστίες ανησυχίας. Τίποτε από όσα θα μπορούσαν να τρομάξουν τους καταναλωτές".
Από την ιστοσελίδα του Focus σε πρόχειρη μετάφραση.
http://www.focus.de/finanzen/news/discounter-aldi-lidl-penny-senken-die-preise_aid_345720.html
Αν το συγκεκριμένο άρθρο αναδημοσιευόταν σε ελληνική εφημερίδα θα έπρεπε να είχε τον τίτλο "Μελαγχολικές συγκρίσεις".
Γιατί η οποιαδήποτε επ' αγαθώ αυτορύθμιση δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνον όταν επιχειρείται μεταξύ σοβαρών και υπεύθυνων συναλασσομένων μερών. Και εν προκειμένω, όταν πρόκειται για την αυτορύθμιση τόσο πραγματικών και κρίσιμων αγορών, χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα πολίτες-καταναλωτές που σέβονται τον εαυτό τους.
Δεν θα πρέπει να προκαλεί απορία το γεγονός ότι η συζήτηση αυτή διεξάγεται στην χώρα που διαθέτει όχι μόνον την μεγαλύτερη και υγιέστερη οικονομία στην Ευρώπη αλλά και την πιο συμπαγή, συνειδητοποιημένη και φανατικά ομονοούσα στα ουσιώδη κοινωνία πολιτών. Που εκτός όλων των άλλων τυχαίνει να είναι και ο μακράν μεγαλύτερος χρηματοδότης της παρδαλής και χαζοχαρούμενης Ευρωπαϊκής μας Ένωσης.
Τετάρτη, Οκτωβρίου 15, 2008
-Αυτό κ. Σανιδά το είδατε;
Πριν από λίγες μέρες έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα μάλλον μέτριο μυθιστόρημα* που εκδόθηκε σχετικά πρόσφατα. Η υπόθεση και η πλοκή είχαν περιορισμένο ενδιαφέρον. Εκτός από ένα σημείο που όλως τυχαίως αγγίζει την ζοφερή μας επικαιρότητα και ομολογουμένως αξίζει να προσεχθεί.
Για να μην μακρηγορούμε, πρόκειται για μια σκηνή στην οποία ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας, ευρισκόμενος στην Μονή Βατοπεδίου, γίνεται τυχαία μάρτυρας μιας σπαρταριστής συνομιλίας μεταξύ ενός μοναχού (λέγε με Αρσένιο) και κάποιων υψηλών προσώπων, που, εξ όσων φαίνεται, ανήκουν στον στενό κύκλο των συνεργατών του αγίου αναχωρητού. Ας δούμε λοιπόν την αφήγηση:
Κάθισα σ' έναν ξύλινο πάγκο αντίκρυ σε μια μισάνοιχτη πόρτα, πίσω από την οποία κάποιος μιλούσε στο τηλέφωνο. Η συνομιλία του τράβηξε την προσοχή μου όταν τον κάλεσαν σε μια δεύτερη γραμμή και τον άκουσα να απαντά:
-Πάρε με λίγο αργότερα, τώρα μιλάω με τον υπουργό.
Ποιόν υπουργό; Δεν έμαθα. Του ζήτησε ένα ραντεβού για τον ηγούμενο της μονής.
-Καλό θα ήταν να παρευρεθεί και η υπουργός Εξωτερικών στην συνάντηση σας. Θέλεις να την ειδοποιήσω εγώ ή προτιμάς να το κάνεις εσύ;
Ανέλαβε τελικά να την ειδοποιήσει ο ίδιος. Κατόπιν κάλεσε έναν γνωστό εφοπλιστή.
... ... ... ...
Μίλησε τελικά και μ΄ένα δικηγόρο για κάποιο κτήμα που ανήκει στο μοναστήρι και το οποίο διεκδικεί το ελληνικό δημόσιο.
-Τι το χρειάζονται οι κύριοι του δημοσίου αφού είναι ανίκανοι να το εκμεταλλευτούν. Αυτοί είναι αγράμματοι, στερούνται παντελώς επιχειρηματικού πνεύματος, δεν έχουν ιδέα από μάνατζμεντ. Ορισμένες από τις εκτάσεις που απαλλοτρίωσε ο Βενιζέλος παρέμειναν ανεκμετάλλευτες, είναι παρατημένες στην τύχη τους. Δεν πρόκειται να παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή από την γη που μας κληροδότησαν οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου.
... ... ... ... ...
Ο άνθρωπος πίσω από την πόρτα εξακολουθούσε ωστόσο να αγορεύει:
-Ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγούμε από την απειλή των απαλλοτριώσεων είναι να πουλήσουμε τα κτήματα μας και να αγοράσουμε ακίνητα στα κεντρικότερα σημεία των πόλεων!!!!!!!!
Η συνομιλία χρονολογείται πολύ εύκολα. Το βιβλίο εκδόθηκε μόλις το 2007 και σύμφωνα με το περιεχόμενο του, το άθλιο υποκείμενο που παριστάνει τον ορθόδοξο μοναχό, αναφέρεται στην επίμαχη τηλεφωνική συνδιάλεξή του σε γυναίκα υπουργό των Εξωτερικών. Αυτό για όσους αμφιβάλλουν για τον χρόνο κατά τον οποίο στήθηκε η κεντρική φάση της απάτης και επιχειρούν να επιμερίσουν εξ ίσου τις όποιες ευθύνες τόσο στην ρουσοπουλική όσο και στην προγενέστερη πασοκική διοίκηση.
Γιατί το σοβαρό μέρος του σκανδάλου δεν είναι η αρχική αναγνώριση της κυριότητας της μονής πάνω στην λίμνη και τα υπόλοιπα δασικά και αγροτικά ακίνητα. Αντίθετα τον πυρήνα του εγκλήματος συνιστά η αρπακολλατζίδικη και με συνοπτικές διαδικασίες μετατροπή των γαιών αυτών σε λαχταριστά και άμεσα ρευστοποιήσιμα αστικά φιλέτα. Που εκτός από το ιδιότυπο "ξέπλυμα του κινδύνου των απαλλοτριώσεων" εξυπηρέτησε, σύμφωνα με όλα όσα μέχρι στιγμής γνωρίζουμε, και την παράνομη αύξηση της περιουσίας του μοναστηριού, μέσω της υποτίμησης της αξίας των δημόσιων ακινήτων και των "περίεργων" διαδοχικών επιστροφών και νέων μεταβιβάσεων.
Προσέξτε επίσης ότι, σύμφωνα με την αναπάντεχη μαρτυρία, η αρχική σκέψη του δαιμόνιου μοναχού ήταν η εν γένει αναζήτηση στην αγορά πελατών για τα ύδατα, τις παραλιμνίες εκτάσεων και τα χορτολιβαδικά, με απώτερο σκοπό την αγορά νέων που δεν θα επιδέχοντο αμφισβητήσεις και απαλλοτριωτικούς κινδύνους. Αλλά που να βρεί κανείς τόσο μεγάλα κορόϊδα στην εποχή μας. Όταν μάλιστα τα τεφαρίκια που πουλά έχουν ήδη από το 1996 τεθεί εκτός συναλλαγών με την υπαγωγή τους στο πρόγραμμα Natura. Εκτός; Εκτός και εάν απευθυνθεί στο κράτος. Που είναι στοργικό, μεγαλόθυμο και διαθέτει Ρουσόπουλους με δοκιμασμένες στον χρόνο και στέρεες πνευματικές σχέσεις με την μονή. Και επιπλέον διαθέτει και ζουμερά, ζουμερότατα ακίνητα προς άμεση ανταλλαγή. Προκύπτει λοιπόν ότι ως κομβικό σημείο στην εξέλιξη της υπερκομπίνας θα πρέπει να θεωρηθεί ο χρόνος υπουργοποίησης της Ντόρας.
Λέτε να διαθέτει τόσο ζωηρή και νοσηρή φαντασία ο συγγραφέας; Ή υπήρξε στ' αλήθεια μάρτυρας αυτής της τόσο αποκαλυπτικής συνδιάλεξης; Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο. Και με όλο το θάρρος που μου δίνει η στενή μου σχέση με τον κ. Σανιδά, τον ακοίμητο αυτό φρουρό της νομιμότητας και της συνταγματικής τάξης, του προτείνω να συμπεριλάβει τον Βασίλη Αλεξάκη στην λίστα των βασικών του μαρτύρων.
*Πρόκειται για το μυθιστόρημα "μ.Χ.," του Βασίλη Αλεξάκη - Εκδόσεις Εξάντα
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 12, 2008
-Οι Αρχιστράτηγοι της Καλοπέρασης
"Φιλοξενούμε το άρθρο του κ. Δ.Τσάμη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ" της Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008".
Η άποψη ότι ο δικομματισμός περιορίζεται, καλλιεργείται ιδιοτελώς από εκείνους που διακαώς επιθυμούν να καταλάβουν το «κενό». Από εκείνους που επιδιώκουν τη διαδοχή αλλά όχι την πολιτική προκοπή. Το ζήτημα είναι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό. Η αιτία των προβλημάτων, της αδράνειας και των πολιτικών ακροβατισμών δεν είναι η πίστη στο δικομματισμό αλλά η προσήλωση στον παλαιοκομματισμό. Οι υπηρέτες του παλαιοκομματισμού βρίσκονται στη ρίζα του κακού. Όσοι με συστηματική εντυπωσιοθηρία, επιφανειακές τοποθετήσεις , εμφανή άγνοια και ανύπαρκτο σεβασμό σε νόμους και θεσμούς, εξασφαλίζουν -κακώς, πολύ κακώς- δημοσιότητα και εκλογιμότητα μολύνουν τον τόπο. Με την «επικοινωνιακή» προσήλωση τους δεν εξασφαλίζουν πολιτική δράση ούτε κοινωνική προκοπή. Εν τέλει, η κυριαρχία των θορύβων μπορεί να οδηγεί στην αποδυνάμωση του δικομματισμού αλλά συγχρόνως οδηγεί στην ενδυνάμωση του παλαιοκομματισμού με νέο προσωπείο.
Στροφή στην ουσία, περιθωριοποίηση των περιττών – διακοσμητικών, δήθεν πολιτικών. Αυτή είναι μοιραία, η μόνη αναγκαία επιλογή.
Θορυβώδεις λαϊκιστές και «επικοινωνιακοί» αρχιστράτηγοι της καλοπέρασης, συνθέτουν σήμερα το καταθλιπτικό σκηνικό της πολιτικής. Η ουσία απουσιάζει ή αποφεύγεται. Η αποτελεσματικότητα αγνοείται. Η τήρηση των νόμων, η κοινή λογική, η αυτοσυγκράτηση, η τεκμηρίωση, αναζητούνται. Ένοχοι και υπόλογοι δεν υφίστανται πλέον στην Ελλάδα. Τα πυροτεχνήματα επιχειρούν να κρύψουν ενοχές και ενόχους.
Το προσωπικό παράδειγμα του επικεφαλής των κυβερνώντων, η αγωνία των πολιτικών στελεχών της περιφέρειας δεν αρκούν όπως φαίνεται.
Γέμισε ο τόπος πολιτικούς-σχολιαστές. Η αδράνεια βαφτίσθηκε περίσκεψη. Γέμισε ο τόπος δηλώσεις χωρίς συνέχεια, απολογισμό κι ευθύνη. Ανούσια κριτική από παραπαίουσα «εικονική» αντιπολίτευση. Απέναντι στις σημερινές ανάγκες, στην αναζήτηση των πολιτικών ριζών, στην παγκόσμια στροφή στον «δημόσιο φιλελευθερισμό», στην υποχώρηση των ακροτήτων, εμείς δείχνουμε προσκολλημένοι σε ξεπερασμένες εμμονές. Από την αντικοινωνική αριστερά μέχρι τους αφελείς του ultra φιλελευθερισμού περιορίζουμε τον ορίζοντα μας ανάλογα με τις επιδιώξεις μας.
Επιζητείται δράση, υπευθυνότητα και αποτέλεσμα. Αρκετά υποστήκαμε τους αρχιστράτηγους της καλοπέρασης.
Tweet
Πέμπτη, Ιουλίου 17, 2008
-Κλαυσίγελως
Ο Θεός να μας φυλάει. Δεν ξέρει πλέον κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Ο όρος "τσίρκο" δεν περιγράφει την χώρα μεταφορικά. Αποδίδει με τρομακτικά κυριολεκτική ακρίβεια την πραγματική κατάσταση.
Το αστείο δε, είναι ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί αφελείς που τρομάζουν μπροστά στην προοπτική μιας ενδεχόμενης ακυβερνησίας. Δεν αντιλαμβάνονται οι δυστυχείς ότι, τηρουμένων των αναλογιών, ακόμη και η πιο πρωτόγονη μορφή αυτοοργάνωσης, αν με το καλό βοηθήσει η θεία πρόνοια και στερηθούμε την φωτισμένη ηγεσία των κλόουν που μας κυβερνούν, θα κάνει την χώρα να μοιάζει με εκείνες τις πειθαρχημένες μονάδες του πάλαι ποτέ ένδοξου πρωσικού στρατού.
Και όμως, μέσα στο πυκνό σκοτάδι το φως. Παρά τις τόσες συμφορές η ελπίδα δεν θέλει να πεθάνει και αντιστέκεται. Και πάντα υπάρχουν, όπως λέει ο ποιητής, "έλληνες" που "μέσα στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο". Ένας μόνον απ' αυτούς είναι ο άξιος υπουργός μας επί των μεταφορών. Που δεν εδίστασε. Και διέταξε αμέσως έρευνα.
Έρευνα που αυτή τη φορά θα φτάσει σε βάθος. Που αν χρειαστεί θα ξύσει ακόμη και τον πάτο. Και ο πέλεκυς της τιμωρίας θα πέσει αμείλικτος επί των αδίκων.
Αυτά. Για όσους νομίζουν ότι παίζουμε. Και για όσους απαισιόδοξα πιστεύουν ότι το έθνος εξήντλησε τις πολύτιμες χρυσές εφεδρείες του.
Τώρα ξαναγυρίζω στην σιωπή μου. Παρακαλώ τον Θεό να μην με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.
Σάββατο, Ιουλίου 05, 2008
-Επιτέλους επανίδρυση (μέσω Παρισίων αυτή τη φορά)
Χρειάζεται τις σοφές κεφαλές του ΟΟΣΑ, -και 2 εκατομμύρια ευρώ, ας μην τα ξεχνάμε και αυτά-, ο επιφανής καθηγητής και έμπειρος μεγαλοπολιτικός Πάκης Παυλόπουλος για να πληροφορηθεί έγκυρα τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης στην χώρα. Για να αποκτήσει έναν μπούσουλα που θα τον βοηθήσει να μας προσφέρει επιτέλους, όπως τόσο πολύ οραματίζονται, αυτός και ο άξιος πρωθυπουργός μας, ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος.
Για να μάθει, ας πούμε, ότι στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη είναι άλλο πράγμα τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών και άλλο τα βουλευτικά γραφεία, που έναντι της υπόσχεσης της οικογενειακής ψήφου όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν ασελγώντας πάνω στο σώμα της, σε κάθε περίπτωση πρόθυμης για ασελγείς πράξεις, δημόσιας διοίκησης.
Για να πληροφορηθεί ότι τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη προσλαμβάνουν τους υπαλλήλους τους μόνον όταν τους χρειάζονται. Και ότι για την αξιολόγησή τους λαμβάνουν υπ΄ όψιν τους αμιγώς τις υπηρεσιακές τους ανάγκες και διόλου τα σημειώματα της κομματικής παράγκας και των "ευγενώς ενδιαφερομένων" εθνοπατέρων.
Για να καταλάβει ότι στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη οι υποθέσεις μείζονος ενδιαφέροντος δεν ρυθμίζονται με ύποπτες τροπολογίες που συντάσσονται από ολιγογράμματους και ιδιοτελείς "υπουργικούς συμβούλους" και ψηφίζονται νύκτωρ σε άδειες αίθουσες. Για να ακυρωθούν, ενίοτε, από τα ανώτατα δικαστήρια, που τις χαρακτηρίζουν οιονεί διοικητικές πράξεις καλυμμένες με τον μανδύα του νόμου. Χωρίς ποτέ κανείς να ντρέπεται ή να απολογείται.
Για να συνειδητοποιήσει ότι στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη τα διοικητικά δικαστήρια δεν στενάζουν κάτω από τον ζυγό 309.174 εκκρεμών υποθέσεων. Που σχεδόν όλες δημιουργήθηκαν από μια ανέλεγκτη και πάντοτε ανεύθυνη διοίκηση, που κραδαίνοντας το τεκμήριο της νομιμότητας τελειώνει άμεσα τις "δουλειές" της και μετά προτρέπει σαδιστικά και χαιρέκακα τον τσακισμένο και απελπισμένο πολίτη να αναζητήσει το δίκαιο του μέσα από πανάκριβες και ψυχοφθόρες διαδικασίες, που καμιά φορά διαρκούν 5, 10 ή ακόμη και 15 χρόνια.
Για να αντιληφθεί ότι τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη δεν διαθέτουν πλυντήρια για την νομιμοποίηση των συμβάσεων και των λοιπών ανομιών τους, όπως καλή ώρα το ημέτερο Ελεγκτικό Συνέδριο. Αυτό το δοχείο όλων των αρετών, που σε λίγο, τρομάρα μας, θα ελέγχει με τους εμπειρογνώμονες του και τις δαπάνες των κομμάτων. Και ότι εκεί η "συγγνωστή πλάνη" ήταν και παραμένει έννοια στο πεδίο του ποινικού δικαίου και δεν κατάντησε σούπερ απορρυπαντικό για όλες τις χρήσεις (νομική κατασκευή το λέμε εύσχημα) στα χέρια των Ανώτατων Δημοσιονομικών Δικαστών για την διευκόλυνση των πληρωμών της Siemens και την ταχεία εξυπηρέτηση του πάντα κατεπείγοντος δημοσίου συμφέροντος.
Για να ξεδιαλύνει επιτέλους μέσα του την βαθειά και μυστηριώδη έννοια της διάκρισης των εξουσιών. Την έννοια που από παιδί ακόμη, από τον καιρό των πρώτων του αθώων νομικών αναζητήσεων, έβαλε υψηλό στόχο να κατακτήσει, για να την παραδώσει, δώρο ατίμητο, στις επερχόμενες γενιές της ανθρωπότητας.
Αυτά και άλλα πολλά από τα βαθιά κρυμμένα Διοικητικά Μυστήρια θα ψηλαφήσει και θα ανιχνεύσει με την πολύτιμη συνδρομή του ΟΟΣΑ ο καθηγητής Παυλόπουλος. Όσα δεν πρόλαβε να δει από τον καιρό που διακονούσε την γνώση στο τέμενος των μουσών. Πριν τον καταλάβει αυτή η ακόρεστη λαχτάρα της προσφοράς που τον έφερε στην σημερινή του θέση. Την θέση του εκούσιου πολιτικού πάθους, δίπλα σε έναν μεγάλο πολιτικό ηγεμόνα που τον καθοδηγεί και τον εμπνέει.
Αυτά και άλλα πολλά και θαυμαστά. Εμείς απλά θα πληρώσουμε τα 2.000.000 ευρώ. Για πολλοστή φορά.
Tweet
Τρίτη, Ιουλίου 01, 2008
-Κάτω τα χέρια από την χρυσή εφεδρεία του έθνους
Η Είδηση
Από το πολιτικό γραφείο του Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος τον Μάρτιο του 2001 είχε ιδρύσει το Κόμμα Ενεργών Πολιτών (ΚΕΠ), ανακοινώθηκε ότι το κόμμα «δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με οποιαδήποτε χρηματοδότηση». Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο κ. Αβραμόπουλος επικοινώνησε με τον εισαγγελέα κ. Αθανασίου, ο οποίος «με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο διαβεβαίωσε ότι δεν υφίσταται καμιά αναφορά στο ΚΕΠ ή σε όνομα».
Ελευθεροτυπία 1/07/08/
Το νομοθετικό πλαίσιο
Σύμφωνα με το άρθρο 666 της Ποινικής Δικονομίας οι εν ενεργεία υπουργοί διαθέτουν απεριόριστη πρόσβαση στο περιεχόμενο των φακέλλων της προανακριτικής διαδικασίας οι δε εισαγγελικοί λειτουργοί οφείλουν να απαντούν ρητώς και κατηγορηματικώς, -ενίοτε δε, εάν τους ζητηθεί, και γραπτώς-, στις ερωτήσεις που τους υποβάλλονται από τους ενδιαφερομένους.
Ο Σχολιασμός
Αποτελεί ευτύχημα το γεγονός ότι ο νομοθέτης φρόντισε να εξαιρέσει τους πολιτικούς μας από τις διατάξεις που ευλόγως περιορίζουν την πρόσβαση των κοινών πολιτών σε πληροφορίες που αφορούν ευαίσθητες λειτουργίες της δικαιοσύνης. Το ειδικό αυτό καθεστώς καθιερώθηκε για να συμβάλλει στην προστασία των ανιδιοτελών υπηρετών του δημοσίου συμφέροντος από τις άδικες επιθέσεις που εξαπολύονται συχνότατα εναντίον τους από σκοτεινά ανθελληνικά κέντρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση μελετά ήδη και το ενδεχόμενο συντόμευσης της προθεσμίας παραγραφής τυχόν αδικημάτων για τα οποία αδίκως κατηγορούνται οι εν λόγω. Η παραγραφή, ανεξαρτήτως του χρόνου υπογραφής των συμβάσεων, θα επέρχεται άπαξ ετησίως την 12η μεσημβρινή της ευλογημένης ημέρας κατά την οποία τιμάται η μνήμη του Αγίου Φαουντίου.
Ως γνωστόν ο Άγιος Φαούντιος (ή κατ' άλλους Φαγούντιος) μαρτύρησε κατά την εποχή της βασιλείας του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, (πέθανε από βαρυστομαχιά σε όργιο πατρικίων στα ανακτορικά ενδιαιτήματα), και έκτοτε, με απόφαση της εκκλησίας μας, τυγχάνει προστάτης των απανταχού ορθοδόξων κλεπτών, καταχραστών και αντιπροσώπων κατασκευαστικών οίκων της αλλοδαπής. Τα οστά των βοοειδών που κατανάλωσε φυλάσσονται χύμα σε ειδική κρύπτη στα υπόγεια της Βουλής των Ελλήνων. Η χρυσή λάρνακα με τους πολυτίμους λίθους, η οποία φιλοξενούσε παλαιότερα τα ιερά λείψανα, εκλάπη από ιερόσυλους και μετά από πολλές περιπετειώδεις περιπλανήσεις αγοράστηκε με χρήματα που συγκέντρωσε ο σύλλογος προμηθευτών του ελληνικού δημοσίου μέσω της επιβολής έκτακτου τέλους 3% επί της συνολικής αξίας των δημοσίων συμβάσεων που εκτελέστηκαν τον περασμένο χρόνο. Σήμερα εκτίθεται για προσκύνημα σε ναΐδριο της περιοχής Ματογιάννια Μυκόνου.
Πέμπτη, Ιουνίου 26, 2008
-Οι αρχαίες πέτρες, οι άνθρωποι και ο ηγεμόνας
Εκπληκτική η γελιογραφία του Πετρουλάκη στην σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Αλλά και αποκαλυπτικά τραγική. Αυτός που έφτασε να γελά με αυτό που τον σκοτώνει έχει ήδη αποδεχθεί και την αρρώστια και το αναπόφευκτο τέλος του.
Γράφει χθες η ίδια εφημερίδα για την φωτιά στον Υμηττό:
"Ο πρωθυπουργός ενημερώνεται από τον Υπουργό των Εσωτερικών για τις εξελίξεις, ενώ η σαφής εντολή είναι να παραμείνει η φωτιά μακριά από τις κατοικημένες περιοχές".
Ακούγεται καλό στην αρχή, δείχνει την έγνοια για τον άνθρωπο, αλλά ας το δούμε λίγο πιο προσεκτικά. Να μείνει μακριά από κατοικημένες περιοχές. Σε όλες τις περιπτώσεις; Και με κάθε κόστος; Η αυστηρή εντολή δεν διευκρινίζει. Και αν η σωτηρία δύο σπιτιών, ή τριών ή δέκα, συνήθως παράνομων και αυθαίρετων, κτισμένων πάνω στα παλιά καμμένα, μπορεί σε μια κρίσιμη στιγμή να κοστίσει την καταστροφή όλου του υπόλοιπου, αδόμητου ακόμη, οικοσυστήματος; Θα συνεχίσει να ισχύει;
Τα σπίτια είναι περιουσίες, (όνειρα και κόποι μιας ολόκληρης ζωής μας λένε τα κανάλια), αλλά αυτό που απέμεινε απ΄ τον κάθε ρημαγμένο Υμηττό τι είναι; Δεν είναι περιουσία των πολλών, δεν είναι μέρος της ζωής μας, δεν είναι ζωή το ίδιο; Χωρίς αμφιβολία ναι. Αλλά τα λίγα σπίτια θα τα κλάψει κάποιος σήμερα. Και αύριο θα πάει στην κάλπη φορτωμένος με τον ολόδικο του, με τον προσωπικό του θυμό. Όμως για το κοινό μας σπίτι, για τις μικρές πατρίδες μας, που κάθε μέρα σαν τις μετράμε τις βρίσκουμε όλο και λιγότερες, όλο και πιο φτωχές, τέτοιοι θυμοί δεν περισσεύουν.
Η πρωθυπουργική εντολή δεν είναι κατ΄ αρχήν παράλογη στα μάτια των πολλών. Μπορεί μάλιστα να ακούγεται και ευχάριστη. Αγκαλιάζει προστατευτικά τις μικρές αγωνίες. Αλλά ένας κυβερνήτης δεν υπάρχει για να παίρνει πάντοτε αποφάσεις που χαϊδεύουν τα στενά ιδωμένα και μίζερα υπολογισμένα από τις ανάγκες της ζωής μικροσυμφέροντα. Το δημόσιο συμφέρον, που οφείλει από την υψηλή του θέση να υπηρετεί, δεν είναι κατ' ανάγκην το ακριβές άθροισμα των μικρών εφήμερων αναγκών όλων αυτών που κατοικούν τον τόπο. Και για τον λόγο αυτό είναι περίπλοκοι και βασανιστικά στοχαστικοί οι υπολογισμοί που μπορούν να το κάνουν να αναδύεται, σαν εικόνα οράματος, μπροστά στα μάτια του ηγεμόνα. Γι' αυτό είναι δύσκολη δουλειά η πραγματική πολιτική. Γι' αυτό καμιά φορά γίνεται βάρος ασήκωτο. Γιατί για να καταλάβεις τις ανάγκες του ενός πρέπει να ακούσεις το παράπονο του. Για να δεις όμως τις ανάγκες των πολλών πρέπει να φύγεις μόνος, ψηλά και μακρυά τους. Η πραγματική πολιτική δεν είναι σύρσιμο στο πεζοδρόμιο.
Το δίλημμα τέθηκε φωναχτά στις μεγάλες φωτιές του περυσινού καλοκαιριού. Εδώ κινδυνεύουν οι άνθρωποι, είπαν κάποιοι, και αυτοί τρέχουνε να σώσουν τις σπασμένες πέτρες. Μια τέτοια ερώτηση δεν κρύβεται κάτω από το χαλί και για να απαντηθεί δεν φτάνουν τα μισόλογα. Η ζωή δεν είναι press room για ατσαλάκωτους Ρουσόπουλους. Είναι περισσότερο περίπλοκη και απαιτητική. Και κάθε μέρα που περνάει τα αμείλικτα γεγονότα θα επανέρχονται, θα επιμένουν και θα ρωτούν επιτακτικά, ζητώντας όχι τους απελπισμένους υπολογισμούς των μικρών αλλά την ατάραχη σοφία των ηγεμόνων.
Τις αρχαίες πέτρες λοιπόν ή τους ανθρώπους; Τα ξερά πεύκα των ζεστών καλοκαιριών μας που περάσανε ή τα χτισμένα με ιδρώτες και παραγεμισμένα με μικρά καθημερινά όνειρα διαμερίσματα; Προσωπικά δεν έχω απάντηση. Επειδή οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν μπορεί ποτέ να είναι υποθετικές. Παράγονται μόνον εν θερμώ και κάθε φορά δείχνουν είτε μικρότητα είτε μεγαλείο. Καμία ενδιάμεση κατάσταση. Και μετά, εγώ δεν έχω απέναντι μου ούτε την κοινωνία ούτε την ιστορία.
Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008
-Ας γίνουμε κοινωνία πολιτών
Αλλά προς Θεού. Τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σχέση με τα 4 δισ. ευρώ που έφτασαν ήδη να χρωστούν τα νοσοκομεία (ποσό πολλαπλάσιο από αυτό που απαιτείται για την λειτουργία του περιλάλητου ταμείου φτώχειας - ποσό που στα τέλη του χρόνου δεν αποκλείεται να αγγίξει τα 5 δισ. ).
Βλέπετε, οι εύκολες απαντήσεις και τα οφθαλμοφανή αυτονόητα δεν ταιριάζουν στον περήφανο λαό των θυμόσοφων στοχαστών. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να είναι κάτι πιο σκοτεινό αυτό που παρασέρνει την μοίρα μας.
Έτσι προς το παρόν θα αρκεστούμε σε έναν πρόχειρο ευρωσκεπτικισμό, που είναι άλλωστε της μόδας. Και το απόγευμα που θα δροσίσει περνάμε σε πιο βαθείς συλλογισμούς. Κάτι για την λέσχη του Μπίλντερμπεργκ ας πούμε. Ή την συνωμοσία των σοφών της Σιών που απεργάζεται τον αφανισμό του ελληνισμού. Τα έλεγε άλλωστε και΄ κείνη η μουσίτσα ο Κίσσινγκερ.
Update: ΕΚΚΛΗΣΗ
Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε σε αυτήν την ιστοσελίδα τον Οκτώβριο του 2007. Ήταν μια έκκληση για κινητοποίηση των πολιτών ενάντια στην πρωτοφανών διαστάσεων διαφθορά στον τομέα υγείας. Το διάβασαν πολλοί και αρκετοί δήλωσαν θερμά την συμπαράσταση τους. Ελάχιστοι όμως αντέδρασαν ενεργά. Ελάχιστοι έστειλαν το ηλεκτρονικό μήνυμα διαμαρτυρίας που προτάθηκε στο τέλος της σελίδας.
Διαβάζουμε και ακούμε συχνά για μια Κοινωνία Πολιτών, που μπορεί να αναδυθεί με όπλο την ασύλληπτη δύναμη επικοινωνίας που μας χαρίζει το διαδίκτυο. Μπορεί άραγε αυτή η Κοινωνία να υπάρξει και να δράσει συλλογικά, δυναμικά και αποτελεσματικά; Ή τα υποψήφια μέλη της θα περιορισθούν στο άναρχο κτίσιμο ενός ακόμη ελληνικού καφενείου (ηλεκτρονικού την φορά αυτή) που θα απορροφά τον δυναμισμό και την μαχητικότητα τους με εικονικούς καυγάδες και δήθεν επαναστατικές αναρτήσεις;
Διαβάζουμε και ακούμε συχνά, -αν και πέρασε πολύς καιρός από τον θάνατο της-, για την Αμαλία. Τις μέρες αυτές δεν είναι λίγοι αυτοί που την ξαναθυμήθηκαν. Και όλοι μιλάνε για την δικαίωση της. Αναρωτήθηκε όμως κανείς πως δικαιώνεται ένας τόσο άδικα χαμένος νέος άνθρωπος; Με συγκινητικές αναφορές στα ιστολόγια; Με ηλεκτρονικά μνημόσυνα; Με κείμενα ρηχής 10λεπτης αγανάκτησης; Με ψευτοεπαναστατικές γυμναστικές; Την στιγμή που το αδίστακτο σύστημα που την δολοφόνησε συνεχίζει ανενόχλητο την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, μέσα στην καθολική αδιαφορία όλων ημών που στο τέλος καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα. Καμιά φορά με χρήματα. Καμιά φορά με την ίδια μας την ζωή.
Διαβάζουμε και ακούμε, όλο και συχνότερα τελευταία, για το κύμα της ακρίβειας και την εφιαλτική προοπτική της φτώχειας που αρχίζει πλέον να αγγίζει ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Γνωρίζει κανείς από όλους εμάς ότι τα χαώδη ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων, που οφείλονται στην παράνομη συνταγογράφηση και τις βυθισμένες στην διαφθορά ιατρικές προμήθειες, είναι πλέον ένας από τους βασικότερους παράγοντες της κρατικής χρεοκοπίας που έρχεται; Ότι πολύτιμοι δημόσιοι πόροι, με τους οποίους θα μπορούσε να ασκηθεί κοινωνική πολιτική για την ανακούφιση ανθρώπων με πραγματικές και δραματικές ανάγκες, κατευθύνονται χωρίς τον παραμικρό έλεγχο στα ταμεία ελάχιστων πολυεθνικών με αντάλλαγμα τα ποσοστά και τα πολυτελή ταξίδια μερικών χιλιάδων εξαχρειωμένων γιατρών; Τι έχει να πει για όλα αυτά η γενιά των 700 ευρώ;
Γνωρίζει κανείς ότι πέρυσι τον Οκτώβριο ο ίδιος ο υπουργός Υγείας ευλόγησε με την παρουσία και τον χαιρετισμό του την σύναξη στην οποία οι φαρμακευτικές εταιρείες διακήρυξαν αδιάντροπα ότι δεν έχουν σκοπό να εφαρμόσουν την Ευρωπαϊκή και Εθνική Νομοθεσία (που απαγορεύει ρητά την παροχή κινήτρων στους γιατρούς) αλλά, αντίθετα, θα συνεχίσουν να τους χρηματοδοτούν ελεύθερα με βάση δικό τους νόμο(!!!), που προβλέπει τον ελεύθερο χρηματισμό και που, προς τέρψη των αφελών ιθαγενών, ονόμασαν μεγαλόπρεπα ¨Κώδικα Δεοντολογίας";
Ο κ. υπουργός, ο πρωθυπουργός, οι βουλευτές και οι κάθε λογής αρμόδιοι δεν νοιάζονται. Για έναν απλούστατο λόγο. Επειδή δεν νοιαζόμαστε εμείς.
Ξαναδημοσιεύω την παλιά ανάρτηση και ζητώ από όσους νομίζουν ότι είναι σκόπιμο να κάνουν κάτι περισσότερο από ένα νεύμα ανέξοδης συμπαράστασης. Η πολλαπλασιαστική δύναμη του διαδικτύου είναι τρομακτική. Με ελάχιστη προσπάθεια του κάθε ενός από εμάς μπορεί σε λίγες ώρες να μιλάει γι΄αυτό ολόκληρη η χώρα.
Τότε, ποιος ξέρει, μπορεί να ακούσει κάτι για τις πιθανές ευθύνες του και ο υπουργός Αβραμόπουλος. Η ακόμη και ο πολυπράγμων και σκληρός Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς. Πραγματικά, αξίζει τον κόπο.
*********************************************
****************************************
Αρχική Ανάρτηση (Οκτώβριος 2007)
***********
Είναι Πολιτική η Ευθύνη να σταματήσουν οι παρανομίες και οι δωροδοκίες στο ΕΣΥ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Ας το απαιτήσουμε σήμερα!
Την στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, μερικές εκατοντάδες ελλήνων γιατρών "ξεκουράζονται" οικογενειακώς σε πολυτελείς ορεινούς ξενώνες, επιβιβάζονται σε αεροπλάνα με προορισμό μακρινά μέρη του κόσμου ή καταλύουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία. Ακόμη, κάποιοι από αυτούς ανανεώνουν την επίπλωση των γραφείων τους ή παραλαμβάνουν τα νέα τους κλιματιστικά και τα καινούργια τους υπερσύγχρονα laptop.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ευχάριστων δραστηριοτήτων είναι ότι το, υψηλό συνήθως, κόστος τους πληρώνεται στο σύνολό του από τις πέρα από κάθε φαντασία γενναιόδωρες φαρμακευτικές εταιρείες και τις εταιρείες εμπορίας ιατρικού εξοπλισμού. Όταν οι γιατροί επιστρέψουν στα νοσοκομεία ή στα ιδιωτικά τους ιατρεία θα φροντίσουν ασφαλώς να αποζημιώσουν στο πολλαπλάσιο τους γενναιόδωρους χορηγούς τους. Πως;
Μα με την συνταγογράφηση τεράστιων ποσοτήτων ακριβών, άχρηστων και δυνητικά επικίνδυνων για τους αρρώστους φαρμάκων. Με την πραγματοποίηση περιττών εξετάσεων που έχουν ως μόνο σκοπό την ακόμη μεγαλύτερη κατανάλωση υλικών. Με την διενέργεια επιβαρυντικών χειρουργικών επεμβάσεων, που γίνονται χωρίς ένδειξη και σε ασθενείς που δεν τις έχουν ανάγκη, με μόνη επιδίωξη την αύξηση της κατανάλωσης των βηματοδοτών, των ορθοπεδικών υλικών και των κάθε άλλου είδους πανάκριβων προϊόντων της ιατρικής βιομηχανίας.
Το τεράστιο αυτό ζήτημα με την κολοσσιαία οικονομική διάσταση δεν απασχολεί τους πολιτικούς και τους πολίτες αυτής της χώρας.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ανεξέλεγκτες δαπάνες του τομέα υγείας εξελίσσονται πλέον σε ένα από τα σοβαρότερα και πιο επείγοντα προβλήματα της οικονομίας της χώρας.
Η υπόγεια και επαίσχυντη "συνεργασία" των επαγγελματιών της υγείας με τις φαρμακευτικές εταιρείας είναι μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης των Ασφαλιστικών Ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Η ορθολογική διάθεση των πολύτιμων πόρων, που κατασπαταλώνται κάθε χρόνο για να γεμίζουν τα ταμεία των πολυεθνικών φαρμακευτικών επιχειρήσεων και των εδώ αντιπροσώπων τους, θα μπορούσε, μέσα σε λίγα χρόνια, όχι μόνον να αναμορφώσει τις σημερινές άθλιες υπηρεσίας δημόσιας υγείας αλλά και να αποτελέσει σημαντικό συντελεστή για την αποτελεσματική αντιμετώπιση τους μείζονος ασφαλιστικού προβλήματος.
Η φαρμακευτική δαπάνη των Ασφαλιστικών Ταμείων καλπάζει με ρυθμούς πρωτοφανείς.
Η σχετική δαπάνη του ΙΚΑ αυξήθηκε κατά 60% στο διάστημα από το 2003 έως το 2006.
Στο σύνολο των Ταμείων η δαπάνη αυξήθηκε κατά 19% μόνον το 2004.
Από τότε η μέση ετήσια αύξηση δεν είναι μικρότερη από 15%.
Ήδη η δαπάνη μόνο για φάρμακα έχει ξεπεράσει τα 6 δις € ετησίως.
Όσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα λένε ότι τουλάχιστον τα μισά από τα χρήματα αυτά αφορούν σε κατευθυνόμενη συνταγογράφηση που υπακούει σε σκοπιμότητες και δεν διαθέτει πραγματικές επιστημονικές ενδείξεις.
Έχουμε ξαφνικά μεταβληθεί σε ένα έθνος βαρέως ασθενούντων; Ή το επίπεδο παροχής υγείας που απολαμβάνουμε βελτιώνεται με αλματώδεις ρυθμούς;
Ευτυχώς για την πρώτη περίπτωση, και δυστυχώς για την δεύτερη, δεν συμβαίνει τίποτε από τα δύο. Πολύ απλά η μνημειώδης άγνοια και η εμφανής αδιαφορία από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, η πλήρης έλλειψη έστω και του πιο στοιχειώδους ελέγχου από την πλευρά της κρατικής διοίκησης και η πλήρης αναισθησία και παλιανθρωπιά της μεγάλης πλειοψηφίας του ιατρικού κόσμου, -που είναι έτοιμος να ξεπουληθεί και να ξεπουλήσει τον εθνικό πλούτο για ένα all included σαββατοκύριακο στο Λονδίνο ή για ένα τελευταίας γενιάς laptop-, έχουν μετατρέψει την χώρα σε Ελντοράντο των φαρμακευτικών εταιρειών.
Κάθε φορά που οι αρμόδιοι παράγοντες καλούνται να απολογηθούν για την κατάντια του Δημόσιου Συστήματος Υγείας δεν χάνουν την ευκαιρία να μιλήσουν για την δήθεν ελλιπή χρηματοδότηση του. Και να ζητήσουν περισσότερα χρήματα. Είναι η μόνιμη επωδός. Και ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά των αφελών. Τα χρήματα όμως αυτά υπάρχουν. Και διατίθενται ήδη στο σύστημα υγείας με βασικούς διαχειριστές τους γιατρούς. Οι οποίοι προτιμούν να τα κατευθύνουν χωρίς τύψεις στα ταμεία των ευεργετών τους έναντι ευτελών ανταλλαγμάτων.
Πόσος κόσμος ξέρει άραγε ότι η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, -που εγκαταλείφθηκε την τελευταία στιγμή εξαιτίας του υπερβολικού πολιτικού κόστους που θα προκαλούσε-, σχεδιάζονταν κυρίως για την κάλυψη των ελλειμμάτων των δημόσιων νοσοκομείων. Και ότι ήδη η κυβέρνηση αναζητά νέα φορολογικά έσοδα, λιγότερο φανερά και προκλητικά, από τις πλάτες των φτωχών κυρίως, για να καλύψει τα παράλογα αυτά ανοίγματα.
Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά τα ΜΜΕ αναφέρονται στην σχέση που έχουν τα ελλείμματα των Ασφαλιστικών Ταμείων και των Νοσοκομείων με την άθλια πρακτική της παροχής δώρων από τις φαρμακευτικές εταιρείες προς τους γιατρούς και τους άλλους επαγγελματίες της υγείας. Οι πολιτικοί μας ποτέ σχεδόν δεν μιλούν για τα πράγματα αυτά. Για αυτούς υπάρχουν μόνον ζητήματα πολιτικού κόστους. Κατά τα άλλα είναι μονίμως υπεράνω του οικονομικού κόστους. Μόνον όταν κάποιες φορές συρθούν να απολογηθούν σε κάποια από τις σκανδαλοθηρικές εκπομπές των τηλεοπτικών αποκαλύψεων σπεύδουν να δηλώσουν έκπληκτοι για όλα όσα συμβαίνουν. Και να καταφύγουν στην «διαπίστωση» ότι όλα όσα αυτονοήτως αληθή καταγγέλλονται, δεν μπορεί παρά να αφορούν μια μικρή και θλιβερή μειοψηφία επιστημόνων. Και δεν αγγίζουν, -υποτίθεται-, την μεγάλη πλειοψηφία των ευσυνείδητων γιατρών που μάχονται κάτω από αντίξοες συνθήκες για την υγεία του ελληνικού λαού. Από κοντά στο ίδιο παραμύθι, ως σεμνές παρθένες, και οι πανταχού παρόντες εκπρόσωποι των ιατρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Και μετά, όλοι μαζί, κουνούν το κεφάλι προβληματισμένοι και μιλούν για τις δήθεν αντιδεοντολογικές και ανήθικες πρακτικές κάποιων εταιρειών που δωροδοκούν κάποιους λίγους ασυνείδητους γιατρούς. Βλέπετε, όταν η συζήτηση στρέφεται στην δεοντολογία και στην ηθική έχει σύντομο και εύκολο τέλος. Και πάνω από όλα δεν αναδεικνύει πολιτικές και διαχειριστικές ευθύνες.
Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι όλα όσα συζητούμε δεν είναι απλά αντιδεοντολογικά ή ανήθικα; Αντίθετα είναι ευθέως παράνομα και ποινικά κολάσιμα, αφού παραβιάζουν κατάφωρα σαφείς ευρωπαϊκούς νόμους που έχουν ήδη εδώ και καιρό μεταφερθεί στην εσωτερική έννομη τάξη.
Συγκεκριμένα, οι κάθε είδους παροχές των εταιρειών διακίνησης φαρμάκων και ιατρικού υλικού απαγορεύονται, και συνιστούν σοβαρά ποινικά αδικήματα, ήδη από το 1993 με την έκδοση της οδηγίας 92/28/ΕΟΚ, (νυν οδηγία 2001/83/ΕΚ – προϊόν συμπλήρωσης της πρώτης χωρίς τροποποίηση των αρχικών της διατάξεων), που μεταφέρθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη με την Υπουργική Απόφαση Υ6α/776/ΦΕΚ 536/20-7-1993.
Τα παραπάνω νομοθετήματα συνδέονται ευθέως, (υπό την έννοια της παράβασης του νόμου), με τις προβλέψεις των άρθρων 107§ιξ’ και 109§γ’ του ν. 2683/1998, του άρθρου 7 του ν. 2690/1999 και περαιτέρω, υπό την έννοια του άρθρου 12ΠΚ, με τα αδικήματα των άρθρων 235 και 236 και, κατά περίπτωση, των άρθρων 256, 259, 254 και 252 του Ποινικού Κώδικα.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι, με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, κάθε «συναλλαγή» των εταιρειών του ιατροφαρμακευτικού χώρου με τους επαγγελματίες του χώρου της υγείας, (και όταν λέμε κάθε εννοούμε ΚΑΘΕ), τυποποιεί τα αδικήματα της δωροδοκίας και δωροληψίας και, ειδικότερα, για τους υπαλλήλους της κρατικής διοίκησης, τα αδικήματα που έχουν σχέση με την ορθή εκτέλεση του υπηρεσιακού καθήκοντος των υπαλλήλων, την αμεροληψία, την απιστία προς την υπηρεσία κ.λ.π.
Η έκταση του φαινομένου και η κολοσσιαία οικονομική του διάσταση, (ας ξεχάσουμε προς στιγμή τις επιπτώσεις στην ποιότητα της περίθαλψης όταν κριτήριο για την συνταγογράφηση ή την επιλογή θεραπευτικής μεθόδου είναι το ποσοστό που θα εισπράξει ο γιατρός από την εταιρεία), συνηγορούν υπέρ ενός μείζονος και διαρκούς εγκλήματος που περνά απαρατήρητο και παραμένει ατιμώρητο. Πράγματι, θα ήταν αδιανόητο και πέρα από κάθε αρχή λογικής να ισχυρισθεί κανείς ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες μοιράζουν δώρα αξίας πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για λόγους αβροφροσύνης και χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα και ότι οι επαγγελματίες του χώρου της υγείας αποδέχονται τα δώρα αυτά παραμένοντας την ίδια στιγμή ανεπηρέαστοι και προσηλωμένοι στο υπηρεσιακό και επιστημονικό τους καθήκον.
Με βάση όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι τα τεραστίων διαστάσεων ποινικά αδικήματα που περιγράφουμε και που συντελούνται καθημερινά σε βάρος της δημόσιας υγείας και της οικονομικής ευρωστίας του ΕΣΥ και των ασφαλιστικών ταμείων δεν αποτελούν ζήτημα ηθικής και δεοντολογίας. Είναι αμιγώς πρόβλημα εφαρμογής των νόμων του κράτους και υπό την έννοια αυτή συνιστά τομέα αποκλειστικής ευθύνης και αρμοδιότητας της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, και η κατάσταση ασφαλώς πρόκειται να επιδεινωθεί στο άμεσο μέλλον, επειδή αυτοί που κυβερνούν είτε δεν γνωρίζουν την ύπαρξη των νόμων είτε αδιαφορούν για την εφαρμογή τους.
Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση μπορεί να αλλάξει μόνον αν το διεκδικήσουμε με τον πιο έντονο τρόπο. Μόνον εάν το απαιτήσουμε. Το ζήτημα αφορά το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Αφορά την υγεία και τις συντάξεις μας.
Ας κάνουμε κάτι τώρα. Ας δείξουμε στην πράξη ότι η ανοχή μας εξαντλείται.
Αντιγράψτε και στείλτε με ηλεκτρονικό μήνυμα στον Πρωθυπουργό, στον Υπουργό Δικαιοσύνης και στον Αρμόδιο για θέματα Δημόσιας Υγείας Επίτροπο της Ε.Ε. το παρακάτω μήνυμα.
-Εφαρμόστε την οδηγία 2001/83/ΕΚ και τους συναφείς ποινικούς νόμους.
-Σταματήστε την παράνομη δωροδοκία των γιατρών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.
-Σταματήστε την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση.
-Προστατεύστε την υγεία των ελλήνων πολιτών.
-Διαφυλάξτε τους πολύτιμους οικονομικούς πόρους των ασφαλιστικών ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
ηλεκτρονικές διευθύνσεις:
Πρωθυπουργός: pressoffice@primeminister.gr
Υπουργός Δικαιοσύνης: grammatia@justice.gov.gr