-Όταν η γνώση συναντάει την εμπειρία

Νάτα τα ευεργετικά αποτελέσματα της ομοψυχίας των καλύτερων από τους πολιτικούς μας. Να τι σημαίνει να είσαι σεμνός, όπως ο Λοβέρδος, και να μην παριστάνεις ότι, επειδή και καλά έγινες υπουργός, τα ξέρεις όλα.

Διότι ο Λοβέρδος από μόνος του είναι καλός. Αυτό δεν είναι καινούργιο, το ξέραμε από πάντα. Ο Λοβέρδος, όμως, μαζί με τον Κακλαμάνη φτιάχνουν το αχτύπητο δίδυμο. Και παραπέρα, ο Λοβέρδος και ο Κακλαμάνης μαζί με τον πρέσβυ Αβραμόπουλο φτιάχνουν την ανίκητη dream team. Αν τώρα έχεις το προνόμιο να προσθέσεις και την Μαριέττα, η ομάδα αφήνει ανάλαφρα το έδαφος και ανυψώνεται. Οι προσθήκες άλλων κορυφών, λίγο από Σιούφα, λίγο από Γείτονα, λίγο από Σούρλα, δεν αλλάζουν πλέον πολύ το πράγμα. Το ερώτημα αν ο Ντα Βίντσι ήταν καλύτερος από τον Μιχαήλ Άγγελο απασχολεί μόνο όσους αρνούνται να αντιληφθούν ότι το απόλυτο δεν τεμαχίζεται. Ότι η τελειότητα δεν χωράει σε συμβατικές κλίμακες αξιολόγησης. Για να μην μακρηγορούμε όμως, η συνάντηση των γιγάντων απέδωσε:

Ο κ. Λοβέρδος δήλωσε χθες στο «Mega» ότι θα νομοθετήσει άμεσα τη δυνατότητα να διοικούνται περισσότερα του ενός νοσοκομεία από ένα στέλεχος: «Αντί να καταργήσεις ένα νοσοκομείο, το συνδιοικείς με ένα άλλο», τόνισε ο υπουργός, για να διευκρινίσει:

«Γιατί στον ιδιωτικό τομέα ένας άνθρωπος μπορεί να διευθύνει, ως διευθύνων σύμβουλος, δύο ή τρεις μεγάλες επιχειρήσεις και να μην μπορεί ένα νοσοκομείο με 50 κρεβάτια να το διοικήσει ένας, με αναπληρωτή διοικητή και ένα μεγάλο διοικητικό συμβούλιο»;

Προσέξτε ειδικά αυτό το "θα νομοθετήσει "άμεσα". Ήταν και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στην Πάντειο τρομάρα του.

Τόσα χρόνια καθηγητής λοιπόν και δεν έμαθε ακόμη ότι, αυτός που νομοθετεί στα σύγχρονα κράτη δικαίου είναι η ανεξάρτητη νομοθετική εξουσία. Οι χθεσινοί υπουργοί, -που ακόμη ψάχνονται για να καταλάβουν τι είναι αυτό το παιχνίδι που τους έδωσε ο Γιώργος για να περνάνε την ώρα τους και να αναπτύσσουν τις κρυμμένες δεξιότητες τους-, δεν νομοθετούν. Φροντίζουν απλά για την εφαρμογή των νόμων που τους παραδόθηκαν. Καμιά φορά μπορούν, το πολύ πολύ, να προτείνουν αιτιολογημένα στην Βουλή κάτι καινούργιο. Και να περιμένουν την αποδοχή ή την απόρριψή του. Αυτά, όμως, στα κράτη δικαίου, που δεν έχουν Ανδρέες, Νικήτες και Δημήτρηδες. Και έχουν και βουλευτές.

Κατά τα λοιπά, μια και δεν έχουμε δουλειά ας πιάσουμε να ανακατεύουμε την τράπουλα για να περνάει η ώρα. Παίρνουμε έναν κανονικό διοικητή ενός νοσοκομείου με 1.000 υπαλλήλους και τον βαφτίζουμε υπερδιοικητή. Μετά παίρνουμε έναν άλλον κανονικό διοικητή ενός άλλου νοσοκομείου με άλλους 1.000 υπαλλήλους και τον βαφτίζουμε υποδιοικητή. Μειώνουμε τον μισθό του υποδιοικητή και αυξάνουμε αυτόν του υπερδιοικητή, φροντίζοντας το άθροισμα να είναι ελαφρά μεγαλύτερο από αυτό των δύο παλιότερων μισθών. Καταργούμε δύο διοικητικά συμβούλια των 7 μελών και, επειδή το άθροισμα δύο μονών δίνει πάντα ζυγό αριθμό, προσθέτουμε έναν από τους πολλούς πρόθυμους για προσφορά που κυκλοφορούν στην πιάτσα για να φτιάξουμε ένα καινούργιο με 15 μέλη. Έτσι, μετά τον αχταρμά, από κει που είχαμε δύο νοσοκομεία με 2.000 υπαλλήλους, αντί να καταργήσουμε το ένα και να μείνουμε μόνο με τους 1.000 του άλλου, τα συνδιοικούμε (το ίδιο είναι, άσχετα αν δεν το καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος) και έχουμε δύο νοσοκομεία, με 2.000 υπαλλήλους, που μοιάζουν με ένα, που παραλίγο να είχε 1.000. Τι κατάργηση τι συνδιοίκηση. Είναι ακριβώς το ίδιο. Με όλα αυτά, λοιπόν, γίνεται σημαντικότατη οικονομία.

Πως γίνεται η οικονομία; Συγγνώμη, αλλά απαντάμε μόνον σε καλόπιστες απορίες και όχι σε ανεύθυνες προβοκάτσιες. Επιπλέον, το Μέγκα λειτουργεί εποικοδομητικά και υπεύθυνα και δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τέτοια κακόπιστα ερωτήματα στο δελτίο του των οκτώ. Ομοίως, θα σας μαλώσει διακριτικά, για παρεμπόδιση της εθνικής συνεννόησης, (χωρίς βέβαια να αναφέρει το όνομα σας, θα πει ότι είστε κάποιος από εκείνους τους κάποιους), και ο Παπαχελάς, στην κεντρική του βαρυσήμαντη παρέμβαση στην Κυριακάτικη Παπαχελινή.

Και εκείνες οι αφελείς και απλοϊκές συγκρίσεις με τον ιδιωτικό τομέα παρακάτω; Κάπως έτσι. Παίρνουμε τρία αχλάδια, προσθέτουμε οκτώ πεπόνια και αφαιρούμε πέντε μπούτια από κοτόπουλο. Μετά διαιρούμε δια του 2, πολλαπλασιάζουμε επί 3 και μένουμε με αυτό που προκύπτει από τις πράξεις μας στο χέρι. Ένα αγγούρι δηλαδή. Τι το κάνουμε το αγγούρι; Το σηκώνουμε ψηλά και το δείχνουμε με νόημα στον κόσμο για να κάνει υπομονή.

Tweet

-Αυτός τους κάλεσε. Και αυτοί, σαν την καλή Βασίλω, άκουσαν γάμο και χαρά και πήγαν.

Κοιτάξτε πως το λέει, για μια φορά ακόμη πολύ ορθά, ο Ποιητής:


Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μεν΄ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ΄ όλο που οπωσούν τραβούμ΄ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ΄ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί
.......
.......
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μην βιαζόμαστε. Ειν΄ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ΄ εμπρός.*

Πόση σοφία και πόση φρόνηση
και πόσο μεγαλείο
κρύβεται πίσω από αυτό
που οι απλοί βλέπουν για ακινησία.

Έτσι ερέμβαζε στην πενιχρή του κατοικία,
μετά απ' ανάγνωση της έκθεσης της Τρόϊκας,
"τα της οικονομίας και της υγείας δεινά",
ένας από τους λίγους ικανούς, ο Ανδρέας,
απ΄ τους πολύ λίγους που είχαν απομείνει ... ...**

Ερέμβαζε λοιπόν
και φιλοσοφικώς αργούσε.

Μια μέρα ωστόσο την πολλήν αργία του
συλλογισμοί ασυνήθιστοι διεκόψαν.
Για λίγο βγήκε απ΄ τον βαθύ του στοχασμό
και ανίκανα και μισοζαλισμένος
κάτι εζήτησε να ραδιουργήσει,
κάτι να κάμει, κάτι να σχεδιάσει ...***

Είναι όσο να΄ναι και τα δελτία των 8,
που δεν γνωρίζουν από των φιλοσόφων τις σιωπές
και τα τοιαύτα
και κάθε μέρα θέλουν το δικό τους δίλεπτο.

Ποιος θα μπορούσε τον Ανδρέα να συντρέξει;
Ποιοι διέλαμψαν στο παρελθόν;
Ποιούς να καλέσει;
Ποιων τους χυμούς της εμπειρίας να ρουφήξει.

Ποιους άλλους, είπε η φωνή.
Από τον Νικήτα, τον Δημήτρη, την Μαριέττα, τον Αλέκο;
Τους κάλεσε λοιπόν και πήγαν.

Τώρα, μεταξύ μας,
τι μπορεί να μάθει κανείς από έναν Αβραμόπουλο,
(ή για καλό ή για κακό, το ίδιο κάνει)
είναι μια κουβέντα πολύ μεγάλη.
Να μην την κάνουμε, όμως,
γιατί στο κάτω κάτω,
όπως και ό ίδιος το βεβαίωσε γραπτώς,
εχθές στην Κυριακάτικη Παπαχελειάδα,
είμαστε όλοι εμείς μαζί που ταυτοχρόνως πταίξαμε.
Μην το σκαλίζουμε λοιπόν
και βγούμε να πληρώσουμε από πάνω.

Να΄ναι καλά πάντως οι άνθρωποι.
Δεν πλήττουμε εμείς οι της πλατείας.
Χαλάλι το εισιτήριο.


Αύριο, όμως, έχουμε λίγα καινούργια πράγματα για τον Δημήτρη.
Αυτόν, τον που "δεν κλέψαμε" και τον που "όλοι πταίξαμε".
Κάτι καινούργια που έγιναν λίγο σε Αθήνα
και λίγο κατά Λουξεμβούργο μεριά.




*Εν μεγάλη ελληνική Αποικία, 200 Π.Χ. (1928)
**ΕΙΓΕ ΕΤΕΛΕΥΤΑ (1920)
*** Οροφέρνης ( 1913)

(άπαντα του Ποιητού)

Tweet

-Πανεθνικό Hangover

Διαβάζω στην σημερινή έκδοση του (ηλεκτρονικού πλέον) ΒΗΜΑΤΟΣ και από την μια τρίβω τα μάτια μου και από την άλλη χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Να έχουμε εξασφαλίσει το μέλλον μας και να μην το ξέρουμε! Να μας χτυπάει η τύχη την πόρτα μας και μεις να κοιμόμαστε! Το πράγμα όμως ξεκαθαρίζει. Προσέξτε! Δεν θα αρχίσουμε απλά να πουλάμε καινοτομίες για να αγοράζουμε πίσω γυαλιστερά καγιέν. Θα ηγηθούμε παγκοσμίως στον τομέα και θα γίνουμε, να δείτε πως το λέει η εφημερίδα (;), "πρωτεύουσα της καινοτομίας". Το έχουμε και στο αίμα μας άλλωστε σαν λαός. Αν πιαστούμε να κάνουμε κάτι δεν αρκούμαστε στις φτηνές λύσεις και τα ημίμετρα. Το κάνουμε καλά. Αναζητούμε στην τελειότητα και όχι πάντα για χρηστικούς λόγους. Απλά, είναι στην φύση μας. Πρωτεύουσα της καινοτομίας λοιπόν και καθαρίσαμε.

Η συνταγή είναι απλή. Είσαι, ας πούμε, κατ' επάγγελμα προαγωγός, -καλή ώρα το ηλεκτρονικό ΒΗΜΑ-, και βλέπεις κάποιον που μόλις έχει αρχίσει να ξελαμπικάρει από το χθεσινοβραδυνό μεθύσι και κοιτάει απελπισμένος την τσαλαπατημένη φάτσα του στον καθρέφτη. Δεν μπορεί ακόμη να πάει στην δουλειά, ο πονοκέφαλος δεν υποφέρεται, αλλά έχει αρχίσει να συναισθάνεται τον κατήφορο και να ψυλλιάζεται ότι αυτή η κατάσταση, κάθε βράδυ μέχρι το ξημέρωμα στα μπαράκια, δεν πάει άλλο. Τι κάνεις; Τον ενθαρρύνεις να ξεκόψει; Όχι βέβαια! Του βάζεις μπροστά στη μύτη ένα ελαφρύ ηδύποτο για αρχή, του δίνεις μια ασπιρίνη, του λες δυο καλά λόγια για την κορμοστασιά και το παράστημά του και τον στέλνεις στον καναπέ για να ετοιμαστεί ανάσκελα και βογκώντας για το επόμενο όργιο.

Πρωτεύουσα της καινοτομίας λοιπόν. Κάτι τέτοια υποψιάζονταν η Silicon Valley, πριν δούμε φως εμείς, και έστελνε τους πράκτορες της να βάλουν τις φωτιές για να φύγει ο Καραμανλής και να καθυστερήσει το κατά δύναμιν η εκρηκτική μετάλλαξη. Κάτι τέτοια μπαίναν και στο μυαλό της Μέρκελ και καιγόταν να μας στριμώξει όπως όπως στον μηχανισμό στήριξης, πριν προλάβουν να κλείσουν τα δήθεν πανεπιστήμια της, από τις μαζικές μεταγραφές των γερμαναράδων φοιτητών στα ΤΕΙ του Αιγάλεω. Τώρα όμως τα παραδέχονται και μόνοι τους οι ξένοι. Αυστραλοί ειδικοί, Φινλανδοί ακόμη ειδικότεροι, Ελβετοί, Αμερικάνοι, ότι νάναι. Τους φέρνεις στην Αθήνα 5 μέρες χωρίς εισιτήρια, τους ταΐζεις, τους ποτίζεις τζάμπα, τους κοιμίζεις στα καλύτερα και λύνεται η γλώσσα τους. Champs-Elysées η Πανεπιστημίου; Ασφαλώς. Και λίγο λέτε, σου απαντάνε. Bloomingdales ο Βάρδας Αναγνωστόπουλος; Θέλει και συζήτηση; Εις την νιοστή! ΜΙΤ το μονίμως καψαλισμένο Μετσόβειο; Δεν είμαστε καλά! Ποιό ΜΙΤ μωρέ;

Μ'αυτά και μ'αυτά πορευόμαστε, με την βρεγμένη πετσέτα για τον πονοκέφαλο στο κούτελο, μέχρι το απόγευμα, που περνάει το hangover και αρχίζουμε να σινιαριζόμαστε για να την κάνουμε φρεσκότατοι και πάλι για τα μπαράκια. Για Chivas μπορεί να μην μας παίρνει σήμερα αλλά θα την βγάλουμε μια χαρά και με αγνό τσίπουρο Τυρνάβου. Αύριο θα δώσει ο Θεός. Αν λείψει και το τσίπουρο πίνουμε και πετρέλαιο στην ανάγκη. Και αυτό καινοτομία είναι.

Μήπως αν παίζαμε λίγο πιο χαμηλά την μπάλα; Όχι τίποτε άλλο δηλαδή. Γελάει και ο κόσμος που μας ακούει.

Tweet

-Εγκληματίες. Και ένας λαός αδιάφορος για το μέλλον των παιδιών του

Όταν το 2004 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε την πρώτη προειδοποιητική επιστολή στην Ελλάδα, ο υπουργός Κακλαμάνης (ας σημειωθεί, για λόγους δικαιοσύνης, ο καλύτερος υπουργός υγείας που πέρασε ποτέ από την χώρα) δεν προχώρησε σε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.

Ο Κακλαμάνης έμεινε 2 ολόκληρα χρόνια στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών δεν ήρθε. Ήρθε όμως ο υπουργός Αβραμόπουλος ο οποίος βρήκε την υπόθεση να "τρέχει" ήδη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ο υπουργός Αβραμόπουλος δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.

(Μικρή επισήμανση, αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών του Αβραμόπουλου δεν ήταν συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω του ημιτελές ο Κακλαμάνης. Ήταν άλλο, πιο νέο και πιο ολοκληρωμένο. Τι έγινε το "Σύστημα" του Κακλαμάνη; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)

Ο Αβραμόπουλος έμεινε 3 ολόκληρα χρόνια στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών (το δικό του Σύστημα, το πιο Νέο) δεν ήρθε. Ήρθε όμως η καταδικαστική απόφαση του ΔΕΚ και η υπουργός Μαριλίζα και μαζί της και τα πρώτα έντονα μηνύματα για την χρεοκοπία της χώρας.

Η υπουργός Μαριλίζα δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε (στο μεταξύ βέβαια κάτι έγινε και δεν μας δάνειζε κανείς πλέον) για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.

(Μικρή επισήμανση αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών της Μαριλίζας Αβραμόπουλου δεν ήταν συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω του ημιτελές ο Αβραμόπουλος. Ήταν άλλο, ακόμη πιο νέο και πιο ολοκληρωμένο. Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε νέα Προειδοποιητική Επιστολή, επισημαίνοντας την απροθυμία της Ελλάδας να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου. Η υπουργός Μαριλίζα δεν έκρινε σκόπιμο να απαντήσει. Τι έγινε το "Σύστημα" του Αβραμόπουλου; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)

Η Μαριλίζα έμεινε έναν χρόνο στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών (το δικό της Σύστημα, το ακόμη πιο Νέο) δεν ήρθε. Ήρθε όμως η επισημοποίηση της χρεοκοπίας και ο πολύ, ο πάρα πολύ, ο ιδιαίτερα αποφασισμένος υπουργός Λοβέρδος, άνθρωπος πλασμένος για την εκτέλεση ειδικών αποστολών. Ο υπουργός Λοβέρδος βρήκε μεταξύ άλλων πάνω στο γραφείο του την δεύτερη Αιτιολογημένη Γνώμη της Επιτροπής. Ένα βήμα πριν από την νέα παραπομπή της χώρας, την φορά αυτή, όμως, με επιβολή χρηματικού προστίμου.

Ο υπουργός Λοβέρδος δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν είναι άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα λύσει το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, αξίζει τον κόπο να δανειζόμαστε (στο μεταξύ βέβαια ο δανεισμός ήδη γίνεται με πραγματική υποθήκευση της εθνικής περιουσίας υπό όρους διεθνούς οικονομικής εποπτείας) για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίρουν οι πολυεθνικές.

(Μικρή επισήμανση, αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών του Λοβέρδου δεν θα είναι συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω της ημιτελές η Μαριλίζα. Θα είναι άλλο, εκπληκτικά πιο Νέο και πρωτοφανώς πιο Ολοκληρωμένο. Τι απέγινε το "Σύστημα" της Μαριλίζας; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)


Εχθές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την νέα παραπομπή στο Δικαστήριο. Στην ανακοίνωση περιλαμβάνεται και η επιβολή ημηρεσίου προστίμου 7.173 €, που θα υπολογισθεί αναδρομικά από την ημέρα της πρώτης καταδίκης, και 43.724 €, που θα υπολογισθεί από σήμερα μέχρι την οριστική συμμόρφωση της ελλαδικής διοίκησης. Επειδή η χώρα δεν μπορεί πλέον να δανεισθεί απεριόριστα τα πρόστιμα θα πληρωθούν με την αναλογική οριζόντια περικοπή συντάξεων και προνοιακών επιδομάτων. Αξίζει τον κόπο, επειδή τα καλά Νέα Συστήματα Προμηθειών αργούν και εμείς δεν είμαστε άνθρωποι των προσωρινών, πρόχειρων και εμβαλωματικών λύσεων.

Αξίζει τον κόπο επίσης να σημειωθεί ότι οι παραβιαζόμενες Ευρωπαϊκές οδηγίες περιέχουν ένα (πραγματικά την φορά αυτή) "πλήρες" και "ολοκληρωμένο" "Σύστημα Προμηθειών" όχι μόνο για τα νοσοκομεία αλλά για το σύνολο του δημοσίου τομέα. Το γιατί μέχρι τώρα δεν εφαρμόζεται, κανείς δεν σκέφθηκε να το ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.

Και το κερασάκι για τις εντυπώσεις. Στην ανακοίνωση της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι οι πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης "οδηγούν σε σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων". Δεν μας νοιάζει όμως ιδιαίτερα διότι τα σπαταλημένα χρήματα δεν είναι δικά μας. Είναι των γερμανών φορολογουμένων. Ας πληρώσουν τις απροσεξίες τους.

Οι άνθρωποι που κυβερνούν την χώρα είναι οι ίδιοι που την οδήγησαν σε αυτό το μοιραίο κατάντημα. Είναι, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, είτε εγκληματίες είτε κραυγαλέα ανίκανοι. Ενίοτε συνδυάζουν, σε ένα εκρηκτικό μείγμα, και τις δύο αυτές ιδιότητες. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Η ελληνική κοινωνία, εξαρτημένη πελατειακά από αυτόν τον εσμό των αλητών και σκεπτόμενη με μικροαστική ιδιοτέλεια, είναι ανίκανη να αντιδράσει και αφήνεται άβουλη να βουλιάζει, χωρίς επιστροφή, στην απέραντη παρακμή.

Τις μέρες αυτές εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας η αίτηση ακύρωσης του Μνημονίου, που υπέβαλαν από κοινού κάποιες μείζονες συνδικαλιστικές εκδηλώσεις της χώρας. Ένα θλιβερό θέατρο του παραλόγου. Εάν παρ' ελπίδα η υπόθεση κερδηθεί οι δυστυχείς συνταξιούχοι θα αποκτήσουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν με τόκο την επιστροφή των χρημάτων που περικόπηκαν από τις πενιχρές συντάξεις τους. Δεν ξέρω πως. Μπορεί η απόφαση του ΣτΕ να προβλέπει την προσφυγή στα γερμανικά δικαστήρια κατά του γερμανικού υπουργείου των οικονομικών. Πλήρης παράνοια. Τους συνδικαλιστές δεν τους νοιάζει αν το κράτος πτώχευσε. Επειδή το κράτος είναι ξένο με αυτούς και δεν τους ανήκει. Ας κόψει λοιπόν το κεφάλι του κι ας βρει χρήματα να τους πληρώσει.

Οι ίδιες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν το πρόσωπο της χώρας αν ξόδευαν έστω και ένα ελάχιστο μόνο μέρος της δύναμης και της επιρροής τους στην προσπάθεια να παρέμβουν με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στα πραγματικά και επείγοντα προβλήματα της χώρας. Αν ζητούσαν για παράδειγμα τον δικαστικό έλεγχο των πράξεων της διοίκησης στην συγκεκριμένη περίπτωση, με ενδεχόμενη ποινική δίωξη των υπεύθυνων πολιτικών χειριστών. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι, τουλάχιστον για το πρώτο, είναι οι μόνες που μπορούν να θεμελιώσουν έννομο συμφέρον, στο πλαίσιο του άθλιου δικαστικού μας συστήματος, που με τριτοκοσμικά τερτίπια θέτει την διοίκηση και την πολιτική ηγεσία στο απόλυτο απυρόβλητο. Επιτρέποντας την αδιαφανή διαχείριση και την κατάχρηση της εξουσίας από τους ανέλεγκτους δυνάστες του ελληνικού λαού.

Tweet

-Την Κυριακή στο Badminton κοιτάμε

Ντόρα Μπακογιάννη

Στην παρουσίαση του κόμματος της εις το Badminton
θρηνεί για την πατρίδα της η Ντόρα Μπακογιάννη.

Εις ίλιγγον είν' η ψυχή της. "Και
ρείθροις δακρύων", μας λέγει, "περιτέγγω
τους οφθαλμούς ... Φευ των κυμάτων της ζωής της,
"φευ των επαναστάσεων". Την καίει η οδύνη
"μέχρις οστέων και μυελού και μερισμού ψυχής".

Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καίριαν εγνώρισε η φίλαρχη γυναίκα.
Έναν καϋμό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην το ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ' όλην την δεξιότητα της,
την Προεδρία να αποκτήσει. Μα την πήρε,
σχεδόν μεσ' απ' τα χέρια της, ο προπετής Αντώνης.

Tweet

-Γιατί το μνημόνιο. Και γιατί ο χειμώνας που έρχεται.

Γιατρός χάνει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος για απάτη.

Ο πρώην διευθυντής της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Schwabing, στο Μόναχο, ο παγκοσμίως γνωστός διαβητολόγος και ειδικός σε παθήσεις αγγείων καθηγητής Eberhard Standl, έχασε τελεσίδικα την άδεια άσκησης του επαγγέλματος του. Όπως ανακοινώθηκε, η Βαυαρική κυβέρνηση ανακάλεσε την άδεια του Standl μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης, σύμφωνα με την οποία θεωρήθηκε ένοχος για κατάχρηση θέσης, απιστία και απάτη και καταδικάστηκε σε εντεκάμηνη φυλάκιση και πρόστιμο 120 €, για κάθε μια από τις 330 ημέρες που θα παραμείνει κρατούμενος.

Ο καθηγητής της ιατρικής είχε χρησιμοποιήσει κάποια χρήματα, από έναν λογαριασμό που προορίζονταν για διεξαγωγή σεμιναρίων και χρηματοδοτούνταν από την φαρμακευτική βιομηχανία, για να πληρώσει τα έξοδα της γιορτής των εξηκοστών γενεθλίων του. Το βαυαρικό διοικητικό δικαστήριο διέγνωσε ότι ο Standl αποδείχθηκε ανάξιος για την άσκηση του επαγγέλματος του και ότι η συμπεριφορά του δεν ανταποκρίνεται στην κοινά αποδεκτή αντίληψη για την υπευθυνότητα και την αξιοπιστία που πρέπει να διαθέτει ένας γιατρός.

(από την Süddeutsche Zeitung της 19/11/2010/)

---------------------------------------------------------------------------------------

Από την δική του πλευρά και άσχετα με τις δηλώσεις, το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να "κλείσει" χωρίς συνέπειες για τους κατηγορουμένους υπουργούς της Ν.Δ. το θέμα του Βατοπεδίου. Αν μάλιστα εγκαταλείψει, έστω και σιωπηρά, την ιδέα σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τα πλαστά οικονομικά στοιχεία υποτίθεται (για την οικονομία ουσιαστικά), δεν αποκλείεται να "εδραιωθεί" κλίμα συναίνεσης κα συνεννόησης, που τόσο χρειάζεται η χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται.

(από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 19/11/2010/)

---------------------------------------------------------------------------------------

Η μία χώρα "εδραιώνει" την συναίνεση των πολιτών και την συνοχή της κοινωνίας πάνω στο αίσθημα δικαίου που εξασφαλίζει η πιστή εφαρμογή των νόμων και των θεσμών. Πάνω στο διάχυτο αίσθημα της εμπιστοσύνης και της ισότητας.

Η άλλη χώρα "εδραιώνει" το αίσθημα απαξίας των πολιτών και την διάλυση του κοινωνικού ιστού πάνω στην αηδία και την απέχθεια που προκαλεί η πιστή εφαρμογή των κανόνων της ομερτά μεταξύ αθλίων και επίορκων εγκληματιών. Πάνω στο διάχυτο αίσθημα της αδικίας και της ανισότητας.

Στην μια χώρα οι πολίτες ασχολούνται ήσυχα και αμέριμνα, το πρωί με την δουλειά και το απόγευμα με την οικογένεια και τα χόμπι τους. Ξέρουν ότι τα υλικά και άυλα ατομικά και δημόσια αγαθά που τους ανήκουν προστατεύονται αποτελεσματικά. Και ότι οι εκπρόσωποι τους αποφασίζουν και ενεργούν πάντοτε για το κοινό καλό, σύμφωνα με την εντολή που τους έχει εκχωρηθεί. Όταν δεν το κάνουν τιμωρούνται. Η κοινωνία συνεργάζεται και εργάζεται σκληρά και συνειδητά. Παράγει πλούτο και ευημερεί.

Στην άλλη χώρα οι πολίτες κοιτούν καχύποπτα ο ένας τον "άλλον" και έχουν σαν μόνη καθημερινή φροντίδα την άμυνα απέναντι στην βουλιμία που παραμονεύει σε κάθε τους βήμα. Όταν καταφέρουν να οχυρωθούν και να αισθανθούν ασφαλείς ησυχάζουν και σκαρφίζονται τρόπους για να χορτάσουν την δική τους βουλιμία σε βάρος αυτών που αποδείχθηκαν λιγότερο επιδέξιοι και αδύναμοι. Οι "άλλοι" τότε τους θεωρούν πετυχημένους και τους δείχνουν παράδειγμα στα παιδιά τους, για να τους μοιάσουνε. Κανείς δεν βρίσκει διάθεση να δουλέψει, παρά μόνο για τον εαυτό του, και τώρα που τα δανεικά σωθήκανε η χώρα ζητιανεύει σε ξένες αυλές κλέβοντας από τις γενιές που έρχονται. Και βλέπει γύρω της μόνον εχθρούς, που την φθονούν για την αρχαία κληρονομιά της.

Tweet

-Από μηνύματα άλλο τίποτε. Διαλέγετε και παίρνετε.

Άκουσα πριν από λίγο στο ραδιόφωνο από τον ίδιο τον Κακλαμάνη ότι με την ψήφο μου στον συνδυασμό του είπα ένα ξεκάθαρο και βροντερό όχι στο μνημόνιο. Σε αυτό το μεγάλο κακό που μας οδήγησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Που αξίζει να σημειωθεί ότι κατάργησε και μηδένισε μέσα σε μερικές εβδομάδες όλα τα μοναδικά επιτεύγματα της Νέας Δημοκρατίας στον τομέα της Οικονομίας.

Εγώ τον ψήφισα βέβαια τον δήμαρχο, αλλά αφελώς είχα νομίσει ότι τον ψήφισα για να συνεχίσει να μαζεύει τα σκουπίδια από τους δρόμους της γειτονιάς μου. Έκανα μάλλον για μια ακόμη φορά λάθος. Αλλά δεν είμαι κανένας χαζός. Θα το διορθώσω ότι και να γίνει την επόμενη τετραετία. Μέχρι τότε βέβαια είναι πιθανόν να έχω πεθάνει από την βρώμα, μια και ο δήμαρχος μας θα ασχολείται με τις αντιμνημονιακές του μάχες. Αλλά ελπίζω να τα βγάλω πέρα. Στο κάτω κάτω και το μνημόνιο δικό μας βάσανο είναι . Όσο περισσότεροι το πολεμάνε τόσο το καλύτερο για μας.

Πριν από τον δήμαρχο Κακλαμάνη είχα ακούσει τον Παπανδρέου να μου λέει ότι με την ψήφο μου στον Κακλαμάνη ενέκρινα γενναιόδωρα την στιβαρή πολιτική του για την αναγέννηση της χώρας. Και όλως τυχαίως, αυτή τη στιγμή, που γράφω γεμάτος απορίες τις λίγες γραμμές στο αγαπημένο μου ημερολόγιο, ακούω τον δισέγγονο της Πηνελόπης Δέλτα να μου λέει ότι καταδίκασα το μνημόνιο αλλά παράλληλα απέρριψα και τον εκλογικό εκβιασμό του Παπανδρέου. Δεν καταλαβαίνω καλά. Απέρριψα δηλαδή την πολιτική του Γιώργου που μας έφερε το μνημόνιο αλλά δεν θέλω εκλογές επειδή προτιμώ να μείνει ο Γιώργος για να συνεχίσει να με μνημονιάζει. Θα το σκεφτώ αργότερα, όμως, γιατί τώρα ακούω ραδιόφωνο και δεν προλαβαίνω.

Έχω και έναν πρώτο ξάδελφο που δεν πήγε να ψηφίσει, γιατί είναι πολύ φανατικός ψαράς και ήθελε πάση θυσία να πάει για ψάρεμα. Θα χαλάσει ο καιρός μετά τις εκλογές, είπε, και δεν θα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Αν δεν ήταν το ψάρεμα θα πήγαινε πάντως, επειδή και η πολιτική τον ενδιαφέρει πολύ και θέλει να είναι υπεύθυνος. Ήμουν σίγουρος γιαυτό, ότι θα πήγαινε δηλαδή να ψηφίσει αν δεν είχε αυτό το πάθος, γιατί τον έχω ξάδελφο 40 χρόνια και νόμιζα ότι μεταξύ μας λέμε πάντα την αλήθεια. Ο Αντώνης, όμως, είπε πριν λίγο ότι ο ξάδελφος μου δεν πήγε να ψηφίσει επειδή πολύ απλά δεν ήθελε το μνημόνιο και ήθελε να στείλει μήνυμα στον Jeffry και όλα αυτά για τα ψαρέματα και τα παρόμοια ήταν σκέτες δικαιολογίες. Τι να πω; Ούτε το αίμα σου δεν μπορείς να εμπιστευθείς πλέον. Πενήντα χρονών έγινα για να το καταλάβω. Την άλλη φορά όμως θα ξέρω.

Τώρα, συνεχίζω να γράφω και ακούω ότι ο ελληνικός λαός είναι σοφός. Το λέει υπεύθυνα ένας δημοσιογράφος. Επειδή είναι πολύ σοβαρός αυτός ο δημοσιογράφος και επειδή ξέρω προσωπικά και τον Ψωμιάδη το πιστεύω. Επιτέλους. Να και κάτι για το οποίο μπορώ να είμαι σίγουρος.

Τώρα, πριν δύο λεπτά, μίλησε στο ράδιο και ο πρόεδρος Καρατζαφέρης. Αυτόν δεν τον πρόσεξα όμως γιατί ήμουν αφηρημένος. Σκεφτόμουν τις ψευτιές του ξαδέλφου μου.

Οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο τρέχουν πολύ γρήγορα και δύσκολα μπορείς να τις προλάβεις αν έχεις και άλλα πράγματα στο μυαλό σου. Γιαυτό αύριο πρωί θα συγκεντρωθώ και θα αφιερώσω λίγο χρόνο για διαβάσω προσεκτικά τις εφημερίδες. Μπας και καταλάβω τελικά τι μήνυμα έστειλα. Μπορεί να είμαι σοφός αλλά είμαι και άνθρωπος. Άμα ακούω πολλά μπερδεύομαι.

Tweet

-Αποχή. Η μόνη ρεαλιστική πολιτική επιλογή.

Ο σημαντικότερος λόγος που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο δεν είναι άλλος από την χρόνια ομόθυμη ανοχή μας στην ευτέλεια και την μετριότητα. Δεκαετίες τώρα συρόμαστε σε εκλογές, με μοναδικό κριτήριο να επιλέξουμε τους λιγότερο κακούς, τους λιγότερο απεχθείς, τους λιγότερο ανίκανους, από όλους όσους διεκδικούν την ψήφο μας. Το αυταπόδεικτο πολλές φορές γεγονός ότι ακόμη και οι καλύτεροι από αυτούς δεν είναι αρκετά καλοί για να αποσπάσουν την εντολή μας και να αναλάβουν με λευκή επιταγή τις τύχες μας ποτέ δεν μας προβλημάτισε.

Φτάσαμε έτσι να επιτρέπουμε στα κόμματα να συντηρούν και να αναπαράγουν στους κόλπους τους ότι χειρότερο διαθέτει η ελληνική κοινωνία. Χωρίς να ακούσουμε τους "κρότους κτιστών". Χωρίς να αντιληφθούμε την σταδιακή αυτοπαγίδευση μας μέσα στα βαθιά θεμελιωμένα τείχη της θεσμικής μας αιχμαλωσίας. Από ένα σύστημα ακραίας φαυλότητας και ιδιοτέλειας, που σχεδιάστηκε σταδιακά και οικοδομήθηκε μεθοδικά με μοναδικό σκοπό την δική του προαγωγή, την δική του διαρκή αναπαραγωγή και την δική του ατομική επιβίωση.

Τώρα, η τραγική απουσία θεσμών και η απόλυτη σχεδόν κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών, πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η οικοδόμηση του άθλιου πελατειακού και παρασιτικού κράτους, δεν μας επιτρέπουν την παραμικρή διορθωτική παρέμβαση μέσα στα πλαίσια του συστήματος. Επειδή αυτό το σύστημα έχει τις δικές του προτεραιότητες που δεν ταυτίζονται με τις δικές μας. Επειδή αυτό το σύστημα έχει τα δικά του συμφέροντα που δεν συγκλίνουν με τα δικά μας. Και επειδή αυτό το σύστημα δομήθηκε, με την δική μας μοιραία ανοχή και συναίνεση, έτσι ώστε να μπορεί να δρα αυτονομημένα, χωρίς να κρίνεται, χωρίς να ελέγχεται και χωρίς να δικάζεται. Διατηρώντας παράλληλα την επίφαση της δημοκρατικής του νομιμοποίησης, που αντλείται από την δική μας ανεκτική και επιπόλαια ψήφο. Ψήφο που κάθε φορά εκχωρούμε με το αφελές ελαφρυντικό ότι, μια και δεν έχουμε άλλους, οφείλουμε τουλάχιστον να ψηφίσουμε τους λιγότερο κακούς από τους κακούς που μας προσφέρονται.

Κάθε ένας από όλους αυτούς που μας χαμογελάνε από τα τηλεπαράθυρα και τις γιγαντοαφίσες δεν είναι τίποτε άλλο από μια πρόχειρα μεταμφιεσμένη εκδοχή του αντιπάλου του. Και το μόνο που μπορούμε για μια ακόμη φορά να κατορθώσουμε με την δήθεν ελεύθερη "επιλογή" μας είναι να αντιστρέψουμε την μονότονη πορεία του εκκρεμούς, που, μετακινούμενο από την μια πλευρά στην άλλη, εναλλάσσει στην κατοχή και νομή των προνομίων της εξουσίας τους παρασιτικούς οργανισμούς που ευφημιστικά συνηθίσαμε να αποκαλούμε δημοκρατικά πολιτικά κόμματα.

Κάποιοι θα πουν ότι σε κάθε περίπτωση, ακόμη και χωρίς την δική μας ψήφο, θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι αυτοί που θα εκλεγούν. Θα είναι οι ίδιοι φαύλοι μηχανισμοί αυτοί που θα κυριαρχήσουν. Η σκέψη αυτή, όμως, είναι ρηχή. Επειδή παραβλέπει την βαθύτερη ζωογόνα δύναμη του συστήματος, που, ακόμη και αν έχει βαθιά νοθευθεί και στρεβλωθεί, δεν παύει να είναι μια μορφή αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης. Η δύναμη αυτή είναι η αποδοχή και η συνεργασία των διοικουμένων και η νομιμοποίηση που αυτοί παρέχουν. Χωρίς αυτήν, χωρίς τον ελάχιστο βαθμό ηθικής νομιμοποίησης, ακόμη και το πιο φαύλο από όλα τα καθεστώτα δεν μπορεί να υπάρξει. Καταρρέει μέσα από τις βίαιες συγκρούσεις που προκαλούν οι εσωτερικές του αντιφάσεις.

Θα πρέπει να είμαστε αφελείς για να δώσουμε μια ακόμη πίστωση χρόνου στους ίδιους διεφθαρμένους πολιτικούς σχηματισμούς, πιστεύοντας ότι οι άνθρωποι που σήμερα μας κυβερνούν θα παραιτηθούν οικειοθελώς από ένα ελάχιστο μέρος των προνομίων τους, για να αποτρέψουν την καταστροφή και να διαφυλάξουν με τον τρόπο αυτό, πρώτα από όλα, την ίδια την ύπαρξη τους. Δεν θα το κάνουν. Για τον απλούστατο λόγο ότι είναι πολύ λιγότερο έξυπνοι από ότι οι περισσότεροι πολίτες θέλουν να πιστεύουν. Και επειδή δεν είναι καθόλου γενναίοι, αξιοπρεπείς και μεγαλόψυχοι.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, το μόνο που χρωστάμε πλέον στους εαυτούς μας, είναι να γυρίσουμε την πλάτη και να περιφρονήσουμε τις υποκριτικές προσφορές και τα ψεύτικα χαμόγελα. Να γυρίσουμε την πλάτη και να περιμένουμε υπομονετικά την αυτοκατάρρευση της φαύλης πολιτικής τάξης και την δίκαιη τιμωρία της ύβρεως. Αφού πρώτα αποδεχθούμε το αναπότρεπτο γεγονός ότι ένα μέρος της τιμωρίας αυτής δεν μπορεί παρά να βαρύνει και τους δικούς μας ώμους.

Tweet

-Ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πάει Helexpo. Για Glühwein.

Επιτέλους, εφέτος θα ζήσουμε όχι μόνο κοσμοπολίτικα, αλλά και πραγματικά, παραδοσιακά, ελληνικά Χριστούγεννα. Όπως μας αξίζει και όπως μας ταιριάζει!!!

Το Christmas Magic City Thessaloniki θα γίνει πραγματικότητα, αφού ξεπεράστηκαν τα προβλήματα της οικοδεσπότου Helexpo με την διοργανώτρια Attract Production. Το event πρέπει να θεωρείται ήδη εξασφαλισμένο γεγονός!!! Ετοιμαστείτε!!!

Η Helexpo βάζει το brand ενώ η Attract Productions συμπληρώνει το concept που θα προσδώσει τα στοιχεία επιτυχίας στο project.

Όποιος ανελλήνιστος δεν καταλαβαίνει τα ξένα και δεν μπορεί ήδη από τώρα να παρακολουθήσει το ρεπορτάζ ας κάτσει τα Χριστούγεννα σπίτι του να μιζεριάζεται. Επειδή δεν θα έχουμε μόνον αυτά.

Θα υπάρχουν ως βασικές υποενότητες το Christmas Magic Shows, το Christmas Magic Market, το Christmans Magic Kinderland και το Christmas Magic Funpark.

Όλα αυτά μαζί λοιπόν θα συμποσούνται στην μοναδική δική μας Christmas Magic Thessaloniki.

Με stands, carousels, graffiti, hiphop shows κ.λ.π.. Και κυρίως με πρωτότυπα events και happenings και άφθονο Glühwein, που θα ρέει από όλες και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Οι ελληναράδες που τρέχανε κάθε χρόνο μέσα στις παγωνιές στα Βερολίνα και στις Βιέννες, για να αναζητήσουν τις χαμένες παραδόσεις τους και όλα όσα απαιτεί η λεπτεπίλεπτη φύση τους, δεν χρειάζεται φέτος να το κουνήσουν ρούπι. Μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους οικονομικά, με μια συσκευασία, στην ονειρεμένη Christmas Magic Thessaloniki.

Είναι τόσο άδειες πλέον οι ψυχές μας, τόσο απελπιστικά θολές οι μνήμες μας, τόσο τραγικά φτωχός ο συλλογικός μας βίος. Το μόνο που μπορούμε πια είναι να πιθηκίζουμε ξένες εικόνες και να παριστάνουμε πως δεν είμαστε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι. Είτε γιατί χάσαμε τον εαυτό μας είτε γιατί τον βρίσκουμε τρομαχτικά μικρό και λίγο.

Εφέτος το Oktoberfest στο Μόναχο έκλεισε τα 200 χρόνια του και συγκέντρωσε κοντά 7 εκ. επισκέπτες. Τέσσερεις με πέντε φορές τον πληθυσμό της πόλης. Γερμανοί από όλη τη χώρα, Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί, ακόμη και Αμερικάνοι, που διασχίσαν τον ωκεανό μόνο και μόνο για να τριγυρίσουν και να μεθύσουν στα φωταγωγημένα, θορυβώδη και πολύχρωμα Wiesen. Ο λόγος είναι απλός. To Oktoberfest δεν παριστάνει τίποτε περισσότερο από ότι στην πραγματικότητα είναι. Ένα απλοϊκό λαϊκό πανηγύρι. Με μπύρες, λουκάνικα, χοιρινά μπούτια και παΐδια, κούνιες, αυτοκινητάκια, μαλλί της γριάς και λαϊκές ενδυμασίες φορεμένες από τους επισκέπτες με κέφι και ανεμελιά. Οι κάτοικοι του Μονάχου δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν και να προσελκύσουν κανέναν. Κάνουν απλά, 200 χρόνια τώρα, αυτό που τους αρέσει. Τον τελευταίο καιρό κάποιοι πληρώνουν για να το δουν αυτό από κοντά. Πολύ καλοδεχούμενοι. Τα πάσης φύσεως ταμεία της πόλης γεμίζουν, αλλά ότι έχει σχέση με την γιορτή παραμένει αμετάβλητο, επειδή δεν διατίθεται για πούλημα. Γι' αυτό και στο μέλλον είναι βέβαιο ότι τα ταμεία θα γεμίζουν ακόμη περισσότερο.

Εμείς, έχοντας από καιρό στραγγίξει τις δεξαμενές της ηθικής μας υπόστασης, προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε τι πρέπει να κάνουμε για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι ξεχωρίζουμε ακόμη ως διακριτές οντότητες μέσα στον λευκό θόρυβο που κατακλύζει το εθνικό μας σύμπαν. Και το μόνο που σκαρφιζόμαστε, σαν θλιβερή επαρχία που είμαστε, είναι να μετατρέψουμε τα άθλια προκατασκευασμένα γκρίζα μπετά της Θεσσαλονικιώτικης Helexpo σε φτηνά και κωμικά υποκατάστατα του Βερολίνου και της Βιέννης. Πνίγοντας την καταθλιπτική μειονεξία μας στις δυνατές μουσικές των πολύχρωμων happenings και στους μεθυστικούς ατμούς του "παραδοσιακού" των Ελλήνων Glühwein.

Δεν μας έχει μείνει πια τίποτε δικό μας. Ούτε και αυτή η ίδια η γλώσσα μας, που στέκει περιφρονημένη απέξω. Σαν να μην διαθέτει λέξεις στιβαρές και δυνατές, που να μπορούν να αντέξουν και να μεταφέρουν το βάρος και την ένταση όλων αυτών των θαυμαστών πραγμάτων, που θα συμβούν στην πόλη μας τα φετινά Χριστούγεννα.

Η ζωή μας είναι σε όλες της τις εκφάνσεις αφόρητα ξένη. Kαι, πάνω από όλα, αφόρητα δανεική. Όπως από καιρό οι μισθοί και οι συντάξεις μας.






Για περισσότερες και ακριβέστερες πληροφορίες εδώ και εδώ

Tweet