Δευτέρα, Μαΐου 30, 2011

-Πάνε οι πρέσβεις φυλακή;


Στην Ελλάδα, εννοείται. Γιατί οπουδήποτε αλλού. ακόμη και στις πιο υποανάπτυκτες τριτοκοσμικές μπανανίες, πηγαίνουν.

Σε μας όμως όχι. Αντίθετα, γίνονται υπουργοί, υποψήφιοι πρόεδροι κομμάτων εξουσίας και αν χάσουν αντιπρόεδροι. Επιπλέον δίνουν συχνά πυκνά βαρυσήμαντες συνεντεύξεις στην κυριακάτικη Παπαχελινή. Για να μας εξηγήσουν πως θα σωθεί η πατρίδα από τα φοβερά και τρομερά δεινά που την απειλούν. Και, ασφαλώς, περιμένουν πανέτοιμοι και πρόθυμοι στην ουρά για να θυσιασθούν και αναλάβουν και άλλα, πιο υψηλά αξιώματα, επειδή τώρα με την κρίση χρειαζόμαστε τους καλύτερους και τους αξιότερους από εμάς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Την 14-4-2009 το Υπουργείο Υγείας, -που όπως όλοι γνωρίζουν βρισκόταν ακόμη υπό την φωτισμένη ηγεσία του εκλαμπρότατου πρέσβη Δημητρίου-, εξέδωσε το υπ΄ αριθμ. οικ. 50339/14-4-2009 έγγραφο, που απευθύνονταν στην Βουλή των Ελλήνων. Το έγγραφο απαντούσε σε ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου του βουλευτή Μ. Σκουλάκη και περιείχε αναλυτικά τις ανεξόφλητες οφειλές των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας προς τους προμηθευτές τους μέχρι την 31/12/2008/. Το συνολικό ποσό ανήρχετο στο δυσθεώρητο ύψος των 5.225.568.597,87 €. Για όσους δεν γνωρίζουν είναι σκόπιμο να σημειωθεί ότι οι οφειλές αυτές είθισθαι να επιβαρύνουν το μέγεθος εκείνο που στην γλώσσα της οικονομίας και της στατιστικής αποκαλούμε Έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης.

Την επόμενη μόλις ημέρα, από το Υπουργείο Υγείας, εκδόθηκε ένα άλλο έγγραφο. Το α.π. 51816/15-4-2009 αυτή την φορά, που απευθύνονταν προς την Ε.Σ.Υ.Ε. (έτσι ονομάζονταν τότε η Εθνική μας Στατιστική Υπηρεσία) και που κατά σατανική σύμπτωση περιείχε πληροφορίες ακριβώς για το ίδιο ακριβώς θέμα. Τις οφειλές των δημόσιων νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους μέχρι την 31/12/2008/. Τούτου δοθέντος λοιπόν, κάθε λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να υποθέσει ότι το ποσό που αναφέρονταν σε αυτό, το δεύτερο έγγραφο, θα ήταν ακριβώς ή πάνω - κάτω το ίδιο. Λάθος! Διότι το ποσόν που εμφανίζονταν τώρα ήταν κατά 3.000.000.000 € χαμηλότερο. Με λίγα λόγια κατά 1,5 περίπου μονάδα του ΑΕΠ.

Το έγγραφο αυτό όμως είχε και κάποια άλλα, παράξενα χαρακτηριστικά.

Πρώτον, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε στοιχείο εσωτερικής αλληλογραφίας δύο ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών, ήταν γραμμένο στην αγγλική γλώσσα. Παράξενο αλήθεια. Ναι, παράξενο, αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί. Δεύτερον, το περίεργο αυτό χαρτί δεν διέθετε στοιχεία για τον φυσικό του συντάκτη, ο οποίος ακόμη και μέχρι σήμερα αγνοείται. Και όχι μόνον. Παρά το γεγονός ότι αναφέρονταν στο ίδιο ακριβώς ζήτημα με την πρώτη β

εβαίωση, -την α.π. 50339, που μια μέρα μόλις πριν είχε εκδοθεί για να σταλεί στην Βουλή των Ελλήνων-, περιείχε πολύ διαφορετικά στοιχεία. Τέλος έφερε την υπογραφή μιας γενικής διευθύντριας του Υπουργείου Υγείας, ονόματι Αλεξάνδρα Παπαδιά, η οποία λίγους μήνες αργότερα, στα πλαίσια μιας ανάκρισης, που έγινε χωρίς ποτέ να ολοκληρωθεί και να καταλήξει σε συγκεκριμένο πόρισμα, δήλωσε ότι δεν ήξερε γρι αγγλικά, αλλά υπέγραψε το επίμαχο χαρτί για να κάνει χάρη σε κάποιους συναδέλφους της.

Είναι βέβαιο ότι πολλοί ήδη θα αναρωτιέστε. Τι ήταν το έγγραφο α.π. 51816 της 15/4; Ποιοι ακριβώς το εξέδωσαν και για ποιον λόγο; Γιατί γράφτηκε σε γλώσσα άλλη από αυτήν που χρησιμοποιούν οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες στην εσωτερική τους επικοινωνία; Γιατί δεν εκδόθηκε από την διεύθυνση του υπουργείου που έχει νόμιμα την ευθύνη του οικονομικού ελέγχου των νοσοκομείων αλλά από κάποιους άλλους, άγνωστους συντάκτες και γιατί υπογράφηκε από μια ανώτερη υπάλληλο, που όχι μόνον ήταν άσχετη με το αντικείμενο, αλλά, επιπλέον, και σύμφωνα με μεταγενέστερη δήλωση της, δεν ήξερε την αγγλική, στην οποία ήταν γραμμένο και, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούσε να εκτιμήσει το περιεχόμενο του; Γιατί, τέλος, περιείχε άλλο ποσό, κατά πολύ χαμηλότερο από αυτό που είχε μια μόλις μέρα πριν δηλωθεί ως οφειλή του κράτους, ως μέρος του δημοσιονομικού έλλείμματος δηλαδή, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων;

Τα ερωτήματα αυτά απαντώνται αβίαστα και το μυστήριο διαλύεται αυτομάτως όταν μάθει κάποιος τι έκανε με το περίεργο αυτό χαρτί η Ε.Σ.Υ.Ε.. Σωστά μαντέψατε! Το δίπλωσε, το έβαλε σε φάκελο και το έστειλε συστημένο στην Eurostat. Την πολύ γνωστή μας πλέον Στατιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγους μήνες μετά, όλη η Ευρώπη, έκπληκτη και περιδεής, μιλούσε για τα Greek Statistics και για τον αναξιόπιστο λαό των απατεώνων, τους Έλληνες. Η σύγχρονη Οδύσσεια της χρεοκοπίας, που μας βασανίζει ακόμη, με άδηλο και σκοτεινό τέλος, άρχιζε.

Η Eurostat είναι η Στατιστική Αρχή της Ευρώπης. Υπηρεσία μεγίστης σπουδαιότητας και σημασίας, αφού όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικές είναι οι κάθε είδους μετρήσεις και οι στατιστικές αναλύσεις για τον καλό χειρισμό των πολύπλοκων υποθέσεων που χειρίζονται τα σημερινά δημοκρατικά και φιλοπρόοδα κράτη. Σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανονισμούς της Ε.Ε. η Eurostat λειτουργεί με αποκλειστική συνεργασία με τις ομόλογές της υπηρεσίες, που διατηρεί κάθε κράτος μέλος, και, σε καμία περίπτωση, δεν δικαιούται να έχει απευθείας επαφές συναλλαγές με τους επί μέρους εθνικούς δημόσιους φορείς. Τα στοιχεία λοιπόν που λαμβάνει και διατηρεί προέρχονται μόνον από τις εθνικές στατιστικές αρχές, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την συλλογή και επεξεργασία τους σύμφωνα με τους κοινά συμφωνηθέντες επιστημονικούς κανόνες. Η Eurostat, τέλος, μπορεί να υποβάλλει διευκρινιστικά ερωτήματα και να ζητά πρόσθετες πληροφορίες, αλλά δεν επιτρέπεται με κανέναν τρόπο να διεξάγει δικές της έρευνες και να αμφισβητεί τα στοιχεία που της παρέχουν οι εθνικές στατιστικές αρχές. Η απαγόρευση αυτή βασίζεται στην Αρχή της Έντιμης Συνεργασίας, (ή Αρχή της Αξιοπιστίας), που διέπει την λειτουργία του συνόλου των μηχανισμών της Ένωσης και τις σχέσεις των μελών της.

Με την σειρά της η Ε.Σ.Υ.Ε. (που σήμερα έχει πλέον αλλάξει επωνυμία) είναι η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Αποστολή της είναι η συλλογή των πάσης φύσεως στοιχείων που αφορούν τις οικονομικές ή άλλες δραστηριότητες στην χώρα, η επεξεργασίας τους, με τις δόκιμες επιστημονικές μεθόδους, και η αποστολή τους στην ομόλογή της Ευρωπαϊκή υπηρεσία, που εδρεύει στο Λουξεμβούργο. Ένας ρόλος που σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει η Ε.Σ.Υ.Ε. είναι αυτός του διαβιβαστή εγγράφων και του ενδιάμεσου μεταξύ των Κοινοτικών Υπηρεσιών και των Εθνικών Κυβερνήσεων. Αυτά όμως αλλού. Όχι στην μακαρία χώρα μας.

Και κάτι τελευταίο και ιδιαίτερα σημαντικό. Η Ε.Σ.Υ.Ε., στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν αντλεί τα στοιχεία της από τις κεντρικές υπηρεσίες των υπουργείων. Αντίθετα διατηρεί επαφή με τις αποκεντρωμένες δομές της δημόσιας διοίκησης, οι οποίες σε τακτά χρονικά διαστήματα συμπληρώνουν τυποποιημένα ερωτηματολόγια που περιέχουν όλες τις σχετικές με τις δραστηριότητες τους πληροφορίες. Τα έγγραφα αυτά συμπληρώνονται κατά πάγια πρακτική και από τα νοσοκομεία. Ως εκ τούτου, υπό φυσιολογικές συνθήκες, η Στατιστική Υπηρεσία δεν χρειαζόταν τις καλές υπηρεσίες της κεντρικής υπηρεσίας του εκλαμπρότατου πρέσβη και υπουργού Δημητρίου για να γνωρίζει το ποσόν των οφειλών του τομέα υγείας και την αντίστοιχη επιβάρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος.

Γιατί λοιπόν χρειάστηκε η αποστολή του επίμαχου εγγράφου α.π. 51816/15-4-2009 και γιατί αυτό περιείχε άλλα οικονομικά στοιχεία, πολύ χαμηλότερου μεγέθους από αυτά που το υπουργείο υγείας δήλωνε απευθυνόμενο προς την Βουλή των Ελλήνων;

Να γιατί.

Την 18/3/2009/ το γραφείο του τότε Επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων έλαβε μια επιστολή με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Η επιστολή, σταλμένη από έναν απλό πολίτη, ήταν γραμμένη στην ελληνική γλώσσα, μια και ο διευθυντής του κ. Αλμούνια, ο κ. Γεράσιμος Θωμάς, τύχαινε να είναι Έλληνας, και ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής:

... Πράγματι, το ελληνικό δημόσιο, το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει εμφανίσει τα χρέη και τα ελλείμματα των νοσοκομείων σε κανέναν επίσημο απολογισμό του, επιχειρεί τώρα να εξοφλήσει εν κρυπτώ τους πιστωτές του με δανειακά κεφάλαια τα οποία φαινομενικά θα εμφανίζονται ως ιδιωτικός δανεισμός. Στην πραγματικότητα όμως οι κρυφές αυτές υποχρεώσεις θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την ήδη βαριά κλονισμένη δημοσιονομική υγεία της χώρας σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου.

Το πρόβλημα αυτό δεν αφορά μόνον τους έλληνες πολίτες, από τους οποίους αποκρύπτεται συστηματικά η απελπιστική οικονομική κατάσταση του κράτους. Αφορά και τις αρχές που ασκούν την οικονομική εποπτεία και την νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολλώ δε μάλλον την στιγμή κατά την οποία οι Κοινοτικές Αρχές είναι πολύ πιθανόν να κληθούν στο μέλλον να αναλάβουν το κόστος της οικονομικής κατάρρευσης κάποιων χωρών μελών.

Εν κατακλείδι, πιστεύουμε ότι η ακριβής αποτύπωση της οικονομικής κατάστασης μιας χώρας αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την εξεύρεση των κατάλληλων και βιώσιμων λύσεων των προβλημάτων της. Κάθε αντίθετη πρακτική, όπως εν προκειμένω αυτή που ακολουθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα η ελληνική κυβέρνηση, επιβαρύνει τις συνθήκες και οδηγεί στην δημιουργία νέων και βαρύτερων αδιεξόδων.

Εν όψει των παραπάνω θεωρούμε ότι η παρέμβαση της υπηρεσίας σας, με σκοπό την αποφυγή της στρεβλής απεικόνισης των οικονομικών μεγεθών της Ελλάδας, είναι όσο ποτέ άλλοτε επιβεβλημένη.


Ο κ. Θωμάς, (σαν καλός έλληνας ;;;) δεν έλαβε σοβαρά υπ΄ όψη του τις σοβαρές αυτές προειδοποιήσεις. Και περιορίσθηκε να απαντήσει (οι κοινοτικοί βλέπετε πάντα απαντούν) ισχυριζόμενος ότι το επίμαχο ζήτημα δεν ανήκε στην αρμοδιότητα του Επιτρόπου Αλμούνια. Έτσι, λίγες ημέρες αργότερα, ο καλός πολίτης επανέρχεται με ένα νέο μήνυμα, στα αγγλικά αυτή τη φορά και με περισσότερους, πολύ περισσότερους, παραλήπτες. Το νέο αυτό μήνυμα έλεγε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

This attempt of concealing the real dimensions of the Public Health Care System deficits, -which have accumulated over the period of the last 2-3 years and which are not less than 2% of the country’s GDP-, from the Greek citizens and from the authorities that are responsible for the supervision of the right application of the Stability and Growth Pact is contrary to the common efforts for the achievement of fiscal discipline in the eurozone.

It also shows that the decision of today, with which the Greek economy was placed under excessive deficit surveillance, is based on inaccurate and underestimated

facts and by those means in may not have the expected results. In addition to that the concealing of the serious problems in the area of the management of the health care system (which are already mentioned by the European Authorities as part of the country’s inefficiencies) will delay the application of the appropriate measures and will worsen our problems in the very near future.

According to the above I believe that this issue falls into the responsibility of Commissioner Almunia.



Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Ο κ. Θωμάς απάντησε στον πολίτη ευχαριστώντας τον και ενημερώνοντας τον ότι ο Επίτροπος Αλμούνια έδωσε εντολή στην Eurostat για την διενέργεια σχετικής έρευνας. (I have asked Eurostat to investigate the information provided in your e-mail). Η Eurostat δεν καθυστέρησε καθόλου και απευθύνθηκε αμέσως στην δική μας ΕΣΥΕ.


Ήδη το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα περιείχε μια φράση η οποία εκ των υστέρων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως δυσοίωνη προφητεία. Έλεγε επί λέξει το εξής:

"Το πρόβλημα δεν αφορά μόνον τους έλληνες πολίτες, από τους οποίους αποκρύπτεται συστηματικά η απελπιστική οικονομική κατάσταση του κράτους. Αφορά και τις αρχές που ασκούν την οικονομική εποπτεία και την νομισματική πολιτική της Ε.Ε.. Πολλώ δε μάλλον την στιγμή κατά την οποία οι Κοινοτικές Αρχές είναι πολύ πιθανόν να κληθούν στο μέλλον να αναλάβουν το κόστος της οικονομικής κατάρρευσης κάποιων χωρών μελών."

Δεν χρειάστηκαν περισσότεροι από 12 μήνες για να γίνει η υπόθεση αυτή μια δυσάρεστη πραγματικότητα.


(η συνέχεια, όμως, στο επόμενο)

buzz it!

Πέμπτη, Μαΐου 26, 2011

-Δραχμή. Ένα ουράνιο δώρο για το πολιτικό σύστημα.


Δεν ξέρω πια να πω ποιο από όλα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα των κομματικών συμμοριών που διαχειρίζονται δεκαετίες τώρα τις υποθέσεις της χώρας. Αξίζει η παρατήρηση ότι η ο όρος "διαχείριση" δεν είναι τυχαίος. Επειδή στην πραγματικότητα οι συμμορίες δεν κυβερνούν, αλλά διαχειρίζονται, με όρους νομής και κατοχής, την χώρα, τον πλούτο της και τις ζωές των ανθρώπων. Δεν ξέρω λοιπόν και δεν μπορώ πλέον να το αξιολογήσω. Μπορώ μόνο να διαπιστώσω ότι το τελευταίο από όλη την ατέρμονη σειρά των κακουργημάτων είναι η συστηματική απόκρυψη των πραγματικών διαστάσεων και των συνεπειών του σημερινού προβλήματος.

Είναι πλέον εμφανές ότι εν όψει του ενδεχομένου της εξόδου από το ευρώ η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια καταστροφή βιβλικών διαστάσεων. Και την ίδια στιγμή, στις μεγάλες λαϊκές μάζες, καλλιεργείται ακόμη συστηματικά η παραμυθητική αίσθηση της παροδικότητας των δυσκολιών. Η πεποίθηση ότι, βρισκόμαστε μεν σε έναν δύσκολο δρόμο, -κάτι που άλλωστε δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να κρυφτεί-, αλλά διαθέτουμε ρεαλιστική δυνατότητα διαφυγής. Η πίστη ότι είναι εφικτό, -σε ορίζοντα ορατό και χρόνο εύλογο και συμβατό με τα μέτρα της προοπτικής των απλών ανθρώπων-, να επιστρέψουμε στην ευμάρεια και στο υψηλό επίπεδο ζωής που απολαμβάναμε μόλις μέχρι πριν δύο ή τρία χρόνια. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτε ψευδέστερο από αυτό.

Η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα φτωχή. Και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, επιστρέφοντας στις οικονομικές συνθήκες της δεκαετίας του '60 ή ακόμη και του '50, εξομοιώνεται με τις γειτονικές της βαλκανικές χώρες του άλλοτε υπαρκτού σοσιαλισμού και των παραλλαγών του. Υπό αυτήν την έννοια, ο ψευδαισθήσεις για τις δήθεν δυνατότητες σύντομής επανόδου αποτελούν εμπόδιο για την ομαλοποίηση της κατάστασης και το ξεκίνημα μιας αναγεννητικής προσπάθειας. Πράγματι, η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να αρχίσει εάν πρωτύτερα δεν συνειδητοποιηθεί από τους πολίτες το πραγματικό σημείο εκκίνησης, -που βρίσκεται δυστυχώς πολύ χαμηλότερα από όσο θέλουμε να πιστεύουμε-, και δεν περιορισθούν ανάλογα οι παράλογες απαιτήσεις και, κυρίως, οι ανεδαφικές προσδοκίες.

Ισχυρίσθηκα παραπάνω ότι τυχόν επιστροφή στην δραχμή θα προκαλούσε καταστροφή βιβλικών διαστάσεων ίσης έκτασης με τις φλόγες που κατέκαυσαν την Σμύρνη και σηματοδότησαν το οριστικό τέλος του οικουμενικού ελληνισμού και τον περιορισμό του στα, τόσο ξένα για το άμαθο και απροετοίμαστο γένος, στενά όρια του εθνικού κράτους. Πολλοί κηρύσσουν το αντίθετο, υποστηρίζοντας ότι στο χωρίς επιστροφή σημείο που έχουμε δυστυχώς φτάσει, η λύση αυτή διαθέτει ουσιώδη πλεονεκτήματα, καθώς θα μας επιτρέψει την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, με σκοπό την σταδιακή αποκατάσταση της χαμένης ανταγωνιστικότητας.

Οι θιασώτες της αισιόδοξης αυτής της άποψης, όμως, ξεχνούν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι περισσότερο πολιτικό και δευτερευόντως και ως εξ' αυτού μόνον οικονομικό. Υπό την έννοια αυτή η δραχμή, και μαζί με αυτήν η ανεξάρτητη οικονομική πολιτική που μπορεί μέσω αυτής να επιτευχθεί, είναι ένα όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διαφορετικούς τρόπους. Είτε για την σωτηρία της χώρας μέσω του συνετού και υπεύθυνου χειρισμού της είτε, όμως, και για την σωτηρία και μακροημέρευση, με κάθε εθνικό και κοινωνικό κόστος, του ίδιου του φαύλου πολιτικού συστήματος.

Η επιστροφή στην δραχμή, θα αποτελέσει ένα ανέλπιστο δώρο για την κομματικοκρατία και ένα πανίσχυρο εργαλείο για την εξ' αρχής επανασύσταση ενός νέου πελατειακού κράτους. Ειδικότερα, η αναπότρεπτη συνοδευτική προοπτική της ταυτόχρονης ανάληψης της διοίκησης του τραπεζικού συστήματος από τους πολιτικούς, σε συνδυασμό με τον έλεγχο της ροής του χρήματος και την δυνατότητα της έμμεσης απομύζησης των διαθέσιμων πόρων, μέσω του τεχνητά διαμορφούμενου πληθωρισμού, θα επιτρέψει στην εγκληματική πολιτική τάξη να δημιουργήσει μια νέα γενιά απόλυτα εξαρτώμενων πελατών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, σε βάρος της ευημερίας που θα μπορούσε να εξασφαλίσει το σύνολο. Οι ασύνδετες μονάδες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας πολυδιασπασμένης και στερημένης από συλλογική συνείδηση και σταθερές ηθικές αξίες, -πολύ δε περισσότερο υπό της σημερινές συνθήκες φόβου και απελπισίας-, είναι έτοιμες να αποδεχθούν την έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος εξαγορά τους, με στόχο την εξασφάλιση την ευχάριστης προοπτικής για επιλεκτική και κατ' εξαίρεση ευνοϊκή μεταχείριση. Η επιστροφή στην δραχμή θα σημάνει την θριαμβική αναγέννηση του πολιτικού συστήματος. Την πολιτική παλινδρόμηση της χώρας σε εποχές που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν. Και την οριστική καταδίκη σε μαρασμό και εξαφάνιση όσων λίγων έχουν απομείνει από αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο ελληνισμό.

Εάν έχουν απομείνει σε αυτήν την χώρα κάποια ζωντανά κύτταρα, θα πρέπει σήμερα, πριν είναι πολύ αργά, να αντιδράσουν με έντονο και απειλητικό θυμό σε κάθε προοπτική εγκατάλειψης του ευρώ. Ακόμη και εάν αυτό ήθελε σημαίνει ότι οι θυσίες που θα απαιτηθούν για την ανόρθωση της χώρας θα είναι πολύ μεγαλύτερες και περισσότερο μακροχρόνιες και αιματηρές, από αυτές που θα έπρεπε να υποστούμε εάν κάναμε καλή χρήση ενός εθνικού, δικού μας νομίσματος. Επειδή παρόμοια καλή χρήση δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να γίνει. Κάτι τέτοιο άλλωστε θα είχε σαν αποτέλεσμα την αυτοθυσιαστική αυτοκατάργηση του πολιτικού συστήματος. Ενδεχόμενο που κάθε άλλο παρά λογικά θα μπορούσε να προκύψει.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την διάσωση όχι της οριστικά πλέον χαμένης ευμάρειας αλλά, αντίθετα, της προοπτικής της χώρας, -μιας προοπτικής με μακρό και ιδιαίτερα οδυνηρό χρονικό ορίζοντα-, είναι η ενημέρωση των πολιτών. Η σκληρή συνειδητοποίηση του αδιεξόδου και ο σχεδιασμός της πορείας μας από μηδενική βάση, μετά την παραδοχή της χρεοκοπίας. Οι τελευταίες φρούδες ελπίδες, για σύντομη σωτηρία μέσω της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, θα σημάνουν την οριστική και για μακρό χρονικό διάστημα υποδούλωση και πιθανόν την, σε δεύτερο χρόνο, έξοδο μας από την ίδια της ευρωπαϊκή ένωση. Κάτι τέτοιο, και αυτό είναι σχεδόν βέβαιο, θα επιφέρει το οριστικό τέλος του ελληνισμού.

Το ευρώ εγγυάται την πρόσδεση μας, έστω και χαλαρή και ατελή, έστω και σφόδρα πολεμούμενη από την εγχώρια φαυλότητα, σε στιβαρούς θεσμούς και δικλείδες ασφαλείας που μπορούν να μας προστατεύσουν σε βάθος χρόνου. Η εγκατάλειψή του αποτελεί θείο δώρο για κάθε έναν που επιθυμεί την επαναφορά μας στις χειρότερες περιόδους της κομματικοκρατίας. Το γεγονός ότι είμαστε πια φτωχοί δεν αλλάζει. Πρέπει να το αποδεχθούμε και να το υποστούμε. Ας αποφύγουμε τουλάχιστον όσο υπάρχει καιρός τα χειρότερα.

buzz it!

Κυριακή, Μαΐου 15, 2011

-Η δική τους Κούνεβα. Και η ερμηνεία της δικής τους κυριαρχίας.


Ιστορικές αναδρομές, οικονομικές αναλύσεις, γεωστρατηγικές παράμετροι, ανομολόγητα κρυφά συμφέροντα, σκοτεινά κέντρα, τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας. Και ακόμη δεν έχουμε καταλήξει σε οριστικά και σίγουρα συμπεράσματα. Πώς κυβέρνησαν τον κόσμο; Γιατί κυβέρνησαν τον κόσμο; Γιατί συνεχίζουν και γιατί μπορεί για καιρό ακόμη να συνεχίζουν να τον κυβερνούν;

Οι απαντήσεις, όμως, είναι απλές και προφανείς και βρίσκονται πάντα μπροστά μας. Μόνο που δεν καταφέρνουμε να τις δούμε. Επειδή μας τρομάζουν. Επειδή ανατρέπουν την βαθύτερη από όλες τις τάξεις του ανόητα αυτάρεσκου κόσμου μας. Την τάξη της σκόπιμης, -από κανόνες δήθεν έξω και πάνω από μας-, και υστερόβουλα ιεραρχικής δομής των σχέσεων. Την στρεβλή αυτή τάξη που δεν αναγνωρίζει παρά μόνο σχετικά και κατά συνθήκη δικαιώματα στις ασήμαντες 32χρονες καμαριέρες των ξενοδοχείων πολυτελείας. Ασήμαντες και μελαψές, μάλλον. Καμιά φορά, ίσως, μετανάστριες και, συνήθως, αλλά όχι πάντα, παράνομες. Φυλακισμένες σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης, με τον φόβο της απέλασης και με τα ισχνά μεροκάματα.

Να θυσιάσουμε γι' αυτά τα γελοία δικαιώματα έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στον κόσμο; Τον πιθανό αυριανό πρόεδρο μιας πυρηνικής δύναμης; Ενός κράτους μόνιμου μέλους του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ; Στην Αμερική λένε ανεπιφύλακτα ναι. Να τον θυσιάσουμε. Η ισότητα μπροστά στον νόμο δεν είναι κάτι που γεννιέται από την δημοκρατία. Είναι, αντίθετα, αυτή η ίδια που γεννά και εγγυάται την δημοκρατία. Δεν περιέχεται σε αυτήν, αλλά την περιέχει. Καμιά σκοπιμότητα δεν μπορεί να κάμψει την ύψιστη αρχή που συγκροτεί το θεμέλιο.

Εδώ, σε μας, θα συνεδριάζε κατεπειγόντως η επικοινωνιακή ομάδα και η ομάδα διαχείρισης κρίσεων του Μαξίμου. Θα υπήρχε ανοικτή γραμμή με τον πρωθυπουργό στην άλλη άκρη της γης. Ο Γιώργος θα έδινε οδηγίες. Η αστυνομία θα επεδείκνυε αυτοσυγκράτηση και θα τηρούσε μια διακριτική αναμονή. Οι δικαστικές αρχές, συναισθανόμενες το δικό τους μερίδιο της ευθύνης, θα προχωρούσαν σε βαθυστόχαστες σταθμίσεις δημοσίου συμφέροντος. Η Κούνεβα έχει δικαιώματα. Σίγουρα. Αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Μπορούν όμως τα δικαιώματα αυτά να αντιπαρατεθούν στο θεμέλιο της πιο βαθιάς κοινωνικής μας δομής; Μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για την διατάραξη της αίσθησης που έχει η άμορφη εθελόδουλη μάζα για την πραγματική διάταξη της πυραμίδας; Οι δικαστές θα απαντούσαν με την σιωπή. Την σιωπή του νόμου, για χάρη όλων μας.

Τον ίδιο αυτοπεριορισμό θα βλέπαμε και στον τύπο. Ο μαχητικοί υπηρέτες της ενημέρωσης, ο Παπαχελάς, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ακόμη και ο συνήθως ακραία αποκαλυπτικός Τριανταφυλλόπουλος, θα ήταν ιδιαίτερα φειδωλοί και συγκρατημένοι. Οι τηλεθεατές είναι σεβαστοί, αλλά όχι πάντοτε ώριμοι, για να εκτιμήσουν σωστά και ψύχραιμα τα οριακά δεδομένα. Δουλειά του υπεύθυνου δημοσιογράφου είναι να εκτιμά την σωστή δόση. Το φώς της αλήθειας μπορεί φορές να γίνει εκτυφλωτικό. Πρέπει τότε κάποιος να το περιορίζει. Στοχαστικά και υπεύθυνα.

Στην Αμερική, μια μαύρη ηλικιωμένη γυναίκα μετακόμισε πριν δύο χρόνια από μια λαϊκή γειτονιά του Σικάγου στον Λευκό Οίκο. Για να προσέχει, είπανε, τα εγγόνια της, όταν ο γαμπρός και η κόρη της ταξιδεύουν μακριά, για να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα της μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου στο εξωτερικό.

Στην Αμερική, το αεροπλάνο της Air France καθηλώθηκε στο έδαφος μέχρι να συλληφθεί και να οδηγηθεί σε κράτηση και ανάκριση ο αυριανός υποψήφιος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας. Επειδή πιθανολογήθηκε βάσιμα ότι παραβίασε το δικαίωμα της εκεί Κούνεβα να ορίζει αυτή μόνη την προσφορά του σώματος της. Η συνάντηση της Κυριακής στο Βερολίνο μπορεί να γίνει και αργότερα. Η Ευρωζώνη και τα προβλήματα της μπορούν να περιμένουν. Το ίδιο και η καγκελάριος Μέρκελ. Οι καγκελάριοι, άλλωστε, είναι προσωρινοί. Σε αντίθεση με τους νόμους, που είναι αιώνιοι.

Στην Αμερική, η εκεί Κούνεβα, μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί να μετακομίσει στον Λευκό Οίκο. Για να προσέχει κι αυτή τα δικά της εγγόνια, όταν ο γιος και η νύφη της λείπουν σε ταξίδια στο εξωτερικό.

Σε μας, εδώ, η τάξη του κόσμου είναι ασυμβίβαστη με την καθολική εξουσία του νόμου. Για το καλό μας. Και φροντίζουν γι' αυτό οι νουνεχείς αστυνόμοι, οι στοχαστικοί δικαστές και οι υπεύθυνοι δημοσιογράφοι. Πάνω από όλα, όμως, φροντίζουν οι πολιτικοί μας ταγοί. Οι κληρονομικώ δικαίω ισόβιοι διαχειριστές της ευήθειάς μας.

buzz it!