Τετάρτη, Νοεμβρίου 25, 2009

-Δικαιούνται αλήθεια δια να ομιλούν;

Ένα από τα πιό κρίσιμα και βαθύτερα ερωτήματα που πλανώνται στο απέραντο περιβόλι της δημόσιας σφαίρας μας και που απευθύνονται, με έμμεσο συνήθως τρόπο, στους υποψηφίους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας, είναι το τι σχεδιάζουν να κάνουν με τα στελέχη εκείνα που, σύμφωνα με τον σκληρό πυρήνα της υποκριτικής δήθεν αυτοκριτικής των πεπραγμένων της πάλαι ποτέ νέας διακυβέρνησης, "πλήγωσαν την παράταξη". Όσοι όμως καταγίνονται με την οπερέτα της διαδοχής των αναγεννημένων νεοδημοκρατών ξεχνούν ότι στην ίδια απεχθή κατηγορία των κακών, που Κύριος οίδε τι τους περιμένε, θα πρέπει υπό κανονικές συνθήκες να συμπεριλάβουν τόσο την κ. Μπακογιάννη όσο και τον κ. Σαμαρά.

Όσοι κατέχουν ή ακόμη περισσότερο όσοι διεκδικούν το αξίωμα του αρχηγού δεν (πρέπει να) τοποθετούνται αυτομάτως στο απυρόβλητο γενόμενοι αφ΄ υψηλού κριτές των υπολοίπων. Το φαινόμενο αυτό το είδαμε στην περίπτωση του Κώστα Καραμανλή, που με την δική του υποτιθέμενη πολιτική και ηθική αξία στήριζε μόνος για χρόνια ένα πλήρως φθαρμένο πολιτικό οικοδόμημα. Και μοιραία, όταν αποκαλύφθηκε, -λόγω της πρωτοφανούς αδυναμίας του να λάβει έστω και την απλούστερη απόφαση-, ότι ο ίδιος δεν ήταν τίποτε καλύτερο από όλους τους άλλους, την ανεπάρκεια των οποίων υποτίθεται ότι αναπλήρωνε, το καθεστώς της ΝΔ κατέρρευσε με κουρνιαχτό και πάταγο.

Οι δύο σημερινοί διεκδικητές της ηγεσίας της ΝΔ μοιράζονται στο ακέραιο τις ευθύνες για την κατάντια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με όλα τα άλλα πρωτοκλασσάτα στελέχη. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι ούτε ο κ. Σαμαράς δικαιούται να επικαλεσθεί το ελαφρυντικό της βραχυχρόνιας παρουσίας του στα πράγματα. Διότι ακόμη και όταν βρισκόταν έξω από το κόμμα, ή την ομάδα των επιφανών αργότερα, δεν τόλμησε την άσκηση έστω και στοιχειώδους κριτικής. Περιορίσθηκε, όπως όλοι, στην μονότονη γλοιώδη υμνολόγηση του Καραμανλή, στην άκριτη αποδοχή της κυριαρχίας της κλειστής, μυστικοπαθούς και άβουλης ηγετικής ομάδας και εν τέλει στην συγκάλυψη του τραγικού ελλείμματος πολιτικής και στην αναπαραγωγή της τόσο επιζήμιας κυρίαρχης άποψης ότι η ανεπάρκεια της συλλογικής σοφίας μπορεί δήθεν να καλυφθεί από την καταλυτική παρουσία του μεγάλου ηγέτη τιμονιέρη. Μικρή σημασία έχει εάν η στάση αυτή ήταν αποτέλεσμα δειλίας ή μειωμένων πολίτικών αντανακλαστικών. Και στις δύο περιπτώσεις καταδεικνύει αδυναμία ασύμβατη με τον ρόλο που σήμερα επιδιώκει να αναλάβει.

Υπό την έννοια όλων των παραπάνω τόσο ο κύριος Σαμαράς όσο και η κ. Μπακογιάννη αδυνατούν στην παρούσα φάση να θίξουν, πολλώ δε μάλλον να θεραπεύσουν, το μείζον πρόβλημα της ΝΔ. Όχι τόσο διότι αυτό θα συνιστούσε πολιτική αυτοχειρία στο πλαίσιο της επικείμενης διαδικασίας εκλογής αλλά επειδή και οι ίδιοι αποτελούν μέρος του προβλήματος που πρέπει να επιλυθεί. Και τώρα και στο μέλλον θα γνωρίζουν ότι κάθε απόπειρά τους για κινήσεις ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού του κόμματος τους θα αντιμετωπίζεται με την ευθεία ή συγκαλυμμένη επίκληση του "δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε", το οποίο θα βρίσκεται περισσότερο στα χείλη των στελεχών της ΝΔ και πολύ λιγότερο σε αυτά των μελών της κυβέρνησης. Εν ολίγοις το έργο που θα κληθεί να αναλάβει ο επόμενος πρόεδρος απαιτεί πρωτίστως την ύπαρξη ηθικού πλεονεκτήματος, που κανένας από όλους όσοι διετέλεσαν παράγοντες της ατυχούς Νέας Διακυβέρνησης δεν διαθέτει. Μοιραία λοιπόν η ανοχή και η ελευθερία κινήσεων που θα εξασφαλίσει στο μέλλον όποιος εκλεγεί θα προσδιορίζεται αποκλειστικά από το εύρος των εσωκομματικών ισορροπιών, της συναλλαγής και των ανταλλαγμάτων και δεν θα διαθέτει πολιτικά χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια δεν θα ακουμπά αυτό που συνιστά το πραγματικό πρόβλημα της ΝΔ.

Επιπλέον, ο τρόπος εκλογής του αρχηγού από την "βάση", από ένα απροσδιόριστο δηλαδή σώμα που δεν διαθέτει την κατάλληλη πολιτική συμμετοχική παιδεία και δεν επιλέγει με κριτήρια που σχετίζονται με το πραγματικό πρόβλημα, θα περιορίσει σημαντικά την νομιμοποίηση των θεσμικών κομματικών οργάνων και θα εξασθενίσει την ήδη μειωμένη επιρροή τους, με αποτέλεσμα την ουσιαστική κυριαρχία των άτυπων μηχανισμών που θα κινούνται γύρω από αυτόν που τελικά θα επικρατήσει. Αυτό είναι κάτι που οι επιτελείς των δύο στρατοπέδων όχι μόνον δεν κρύβουν, όταν μιλούν μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά αντίθετα δείχνουν να προσδοκούν και να ονειρεύονται. Και αυτό το έλλειμμα της εσωκομματικής δημοκρατίας είναι που θα αποτελέσει τον ισχυρότερο παράγοντα καθήλωσης της ΝΔ.

buzz it!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 05, 2009

-Όταν η Ντόρα, ο Δημήτρης και ο Αντώνης χάνουν τον ηγέτη τους

Εάν ο Παπανδρέου αποδειχθεί στοιχειωδώς επαρκής (στοιχειωδώς λέμε, όχι σπουδαία πράγματα) η Ν.Δ. θα κάνει πολύ, πάρα πολύ καιρό να σηκώσει κεφάλι. Ο λόγος είναι απλός. Δεν διαθέτει το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό. Έχει από καιρό ξεμείνει από αξιόλογα αποθέματα.

Η δήθεν ηγετική ομάδα της δεν είναι τίποτε άλλο από μια σειρά ασήμαντων ανθρώπων που πέρασαν δέκα χρόνια προσκυνώντας και εξυμνώντας το πολιτικό μεγαλείο του μνημειωδώς ανίκανου Καραμανλή. Κάποιοι από αυτούς το πιστεύανε. Κάποιοι άλλοι το κάνανε από ιδιοτελή σκοπιμότητα. Οι επί μέρους λόγοι είναι τελείως αδιάφοροι. Διότι οι μεν είναι πνευματικά ανεπαρκείς. Και οι δε μικροπρεπείς και μίζερα ιδιοτελείς. Όλοι τους δηλαδή απολύτως ακατάλληλοι για να ηγηθούν σε μια πορεία ανασυγκρότησης. Που πρώτα και πάνω από όλα απαιτεί ήθος, γενναιότητα, ειλικρίνεια και καθαρή σκέψη. Και αυτοσεβασμό. Κυρίως αυτοσεβασμό.

Το τελευταίο πράγμα που μπορεί την στιγμή αυτή να βοηθήσει την βαθειά ταπεινωμένη συντηρητική παράταξη είναι η απέραντη υποκρισία της Ντόρας, η βγαλμένη από την ναφθαλίνη εθνικοηθικολογική ανοησία του Σαμαρά, η απύθμενη ναρκισσιστική βλακεία του Αβραμόπουλου και τα κούφια επικοινωνιακά τεχνάσματα του Σπηλιωτόπουλου. Του ανθρώπου που πέτυχε το μοναδικό επίτευγμα να αδειάσει τον εαυτό του από κάθε περιεχόμενο για να μπορεί να περιφέρεται στα κανάλια μόνο με το φανταχτερό του περιτύλιγμα. Ως νεφελώδης και απροσδιόριστη χαυνωτική ηδονή για τις αποβλακωμένες μάζες. Είναι κρίμα. Γιατί ο τόπος χρειάζεται την Νέα Δημοκρατία.

Το αμέσως επόμενο διάστημα θα ακουστούν φωνές που θα καλούν σε ενότητα. Θα υπάρξουν επικλήσεις για αυτοσυγκράτηση και αποφυγή συγκρούσεων εν όψει μιας ιερής παραταξιακής σκοπιμότητας. Ο μόνος σκοπός που θα εξυπηρετούν θα είναι η παρασιτική επιβίωση των θλιβερών επιγόνων. Και ασφαλώς η ολοκλήρωση της ήδη προχωρημένης αποσύνθεσης. Υπό τις συνθήκες αυτές μόνον η διάσπαση του χώρου μπορεί να κινητοποιήσει τις λιγοστές κρυμμένες υγιείς δυνάμεις και να προσελκύσει νέα και άφθαρτα μέλη από την κοινωνία. Τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά. Μετά την ανάδειξη της "νέας ηγεσίας" και την επαναφορά της υποκριτικής παραταξιακής νομιμοφροσύνης, -εν όψει της επιστροφής στην εξουσία που θα επίκειται δήθεν από στιγμή σε στιγμή-, κάθε αιρετική φωνή θα παρουσιάζεται ως προδοσία.

Διαθέτουν κάποιοι την γενναιότητα;

buzz it!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 28, 2009

-Όταν δείχνεις το φεγγάρι και ο Νεο-Δημοκράτης κοιτάζει το δάκτυλο


Τα παρακάτω κείμενα είναι αποσπάσματα από δύο επιστολές που στάλθηκαν σε έναν φίλο το καλοκαίρι του 2008. Νομίζω πως οι σκέψεις που εκτίθενται είναι περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ. Δυστυχώς, όμως, όχι πλέον για να προλάβουν το κακό αλλά για να το ερμηνεύσουν. Τους επόμενους μήνες θα ακούσουμε πολλά που θα μοιάζουν με τα παρακάτω. Όταν βέβαια ξεπεραστεί από τα στελέχη της ΝΔ ο μεταφυσικός φόβος της βασιλοκτονίας. Για αυτήν όμως, την βασιλοκτονία εννοείται, θα επανέλθουμε προσεχώς.


Αγαπητέ Σ….,

Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα, όπως έχει καταντήσει, είναι ήκιστα αντιπροσωπευτικό. Από την άλλη μεριά οι έλληνες δεν συγκροτούν κοινωνία πολιτών.

Έχεις δίκαιο όταν ισχυρίζεσαι ότι τίποτε δεν πάει χαμένο. Στην παρούσα φάση όμως θεωρώ ότι η πτώση είναι τόσο βίαιη που ο σαρωτικός ρυθμός της ούτε ανακόπτεται ούτε επιβραδύνεται. Οι παράγοντες στους οποίους οφείλεται η διάβρωση του φρονήματος του κόσμου δεν βρίσκονται στην περιφέρεια του συστήματος εξουσίας αλλά βαθιά μέσα στο ίδιο του το κέντρο. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αμφισβήτηση της ίδιας της ουσίας του αντιπροσωπευτικού μοντέλου διακυβέρνησης και την απώλεια του ουσιωδέστερου στοιχείου που καθιστά δυνατή την αποδοτική λειτουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας. Της εμπιστοσύνης.

Το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι ένα και ακούει στο όνομα Καραμανλής. Ο άνθρωπος αυτός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για την δημιουργία και την συντήρηση της θλιβερής εικόνας που παρουσιάζει η χώρα. Έχοντας παρουσιαστεί ως σωτήρας και εκμεταλλευόμενος την δίψα της συντηρητικής παράταξης για επιστροφή στα πράγματα κατόρθωσε να αποσπάσει λευκή επιταγή και να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, φτάνοντας στα άκρα το παπανδρεϊκό πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο, χωρίς, όμως, να είναι ο ίδιος Παπανδρέου. Η ανικανότητα του να χειριστεί την εξουσία αυτή, σε συνδυασμό με την παροιμιώδη ανασφάλειά του, που τον εμποδίζει να την μοιραστεί με άλλους, οδηγεί σε ένα πλήρες κενό διοίκησης, που μπλοκάρει τις λειτουργίες του κράτους σε βαθμό ασφυξίας και δημιουργεί συνθήκες ακυβερνησίας και ανομίας, από τις οποίες ασφαλώς επωφελείται το χειρότερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Το οξύμωρο, και ταυτόχρονα το άκρως απογοητευτικό, είναι ότι ενώ ο κόσμος αντιλαμβάνεται διαισθητικά τις συνθήκες του δράματος αδυνατεί να κατανοήσει τις αιτίες, με αποτέλεσμα να επιρρίπτει τις ευθύνες στους κομπάρσους και να συνεχίζει να θεωρεί τον φυσικό αυτουργό των προβλημάτων ως τον πλέον κατάλληλο για την επίλυση τους. Εν όψει αυτού ο ορίζοντας εξόδου από την κρίση απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο και η ταχύτητα περιδίνησης στους φαύλους κύκλους πολλαπλασιάζεται. Και μόνο το γεγονός ότι η ελπίδα της Ν.Δ. για νέα νίκη ακούει στο όνομα Καραμανλής, -ας μην γελιόμαστε, χωρίς αυτόν σε ενδεχόμενες εκλογές η Ν.Δ. θα βυθιζόταν στα τάρταρα-, αποτελεί αψευδή μάρτυρα όχι μόνον της πλήρους σύγχυσης στην οποία έχουμε περιέλθει αλλά και της αδυναμίας μας να υπερβούμε την κρίση με ομαλό τρόπο. Δυστυχώς η πορεία είναι μη αναστρέψιμη και η λύση θα επέλθει υπό συνθήκες κάθαρσης μετά την κορύφωση του δράματος.

Υπό την έννοια αυτή η αντίδραση που είναι σκόπιμο να προβάλλουμε πρέπει να βρίσκεται στην κατεύθυνση της καλλιέργειας των συνθηκών υποδοχής της διάδοχης κατάστασης. Στην ουσία αυτό που μπορούμε και πρέπει να επιδιώξουμε είναι η διαμόρφωση των δικλείδων ασφαλείας για την επόμενη φάση. Και στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να έχουμε καλά ένα πράγμα στο μυαλό μας. Ότι η χώρα δεν χρειάζεται ούτε σωτήρες ούτε φωτισμένους οδηγούς. Χρειάζεται μόνον την εφαρμογή των θεσμών της σύγχρονης δημοκρατίας. Την ευρύτατη διασπορά της ισχύος μέσω της πλήρους και με απόλυτα στεγανά διάκρισης των εξουσιών. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους μέσα από τις αναπόφευκτες και παραγωγικές περιφερειακές χαοτικές συγκρούσεις.

Η χώρα επιπλέον δεν χρειάζεται ούτε την καραμανλική ηθική ούτε και κάθε άλλου είδους ηθική και μεγαλοθυμία των εντίμων. Οι κανόνες της ορθής δράσης είναι ήδη γραμμένοι στους νόμους μας. Χρειαζόμαστε την πιστή και σκληρή εφαρμογή τους.
Όσο για το εάν ιδιωτεύουμε; Δεν νομίζω. Δεν είναι στην φύση μας.




Αγαπητέ Σ…..,

Νομίζω πως το timing για την προβολή των θέσεων που σου εξέθεσα είναι διαρκές και δεν θα παρέλθει ούτε με την αποχώρηση του απίθανου αυτού τύπου από την ηγεσία της ΝΔ. Για να μην σου πω ότι θα είναι μετά την αποχώρηση που οι απόψεις αυτές θα συζητηθούν περισσότερο από τους δήθεν αναλυτές, που, μετά την έκδοση του λογαριασμού, θα θελήσουν να μας φωτίσουν με την σοφία τους για το τι πραγματικά έφταιξε στην περίπτωση Καραμανλή. Θεωρώ ότι η ανάπτυξη αυτού του προβληματισμού τώρα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και θα έχει αποτελέσματα σημαντικότερα από ότι έχουν άλλα εντοπισμένα θέματα της επικαιρότητας που φθείρουν την κυβέρνηση.

Πράγματι, όταν το σύνολο της κριτικής στην ΝΔ περνάει μέσα από το στρεβλωτικό φίλτρο της βαθιά ενσωματωμένης στην λαϊκή (και όχι μόνο) συνείδηση αντίληψης για το αλάθητο του υπεράνθρωπου Καραμανλή, τα όποια συμπεράσματα πάσχουν θεμελιωδώς. Πιο συγκεκριμένα όταν η κριτική για τον Καραμανλή περνάει μέσα από το φίλτρο της υποτιθέμενης μεγαλοφυΐας και του ηγετικού του τάλαντου καταλήγει σε ακραία αποπροσανατολιστικά συμπεράσματα, τελείως ακατάλληλα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων. Αντί να θεωρήσουμε εξ αρχής ότι ο τύπος ούτε που ξέρει τι του γίνεται και κάνει ότι του κατέβει ή ότι του ψιθυρίσει κάθε πρωί ο κάθε καλοθελητής, καθόμαστε και μπλέκουμε σε συνωμοσιολογικές αναλύσεις που εκκινούν από την λανθασμένη παραδοχή ότι οι πράξεις του υπαγορεύονται από οργανωμένη υψηλή στρατηγική και προσδιορισμένους στόχους.

Γνώμη μου είναι ότι αυτή η συζήτηση (που η γιαλαντζή επικοινωνιακή ομάδα της ΝΔ έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να αναστέλλει διαρκώς πείθοντας τους πάντες ότι η κριτική κατά Καραμανλή είναι πράξη ασεβής) πρέπει επιτέλους να αρχίσει. Το μεγαλύτερο όπλο του Καραμανλή είναι ότι έχει κατορθώσει να τον παίρνουν στα σοβαρά!!!!!!!!!!!!

buzz it!

Πέμπτη, Ιουλίου 09, 2009

-Σςςςςςς, ... ... ο Αγγέλου προβληματίζεται. Αντ΄ αυτού.


Πλήρη ενημέρωση για το «τι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» επιζητεί ο πρωθυπουργός. Και αυτή την ενημέρωση γύρω από την όλη υπόθεση Βλαστού και τη λειτουργία ενός «παρακράτους του εγκλήματος» ελπίζει να την έχει από τον υπερ-υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο.

Η συνάντηση έχει οριστεί για τις 12 το μεσημέρι και επισήμως δεν γίνεται αναφορά σε κανένα θέμα. Ωστόσο οι αποκαλύψεις για την έκταση της διαφθοράς σε πολύ ανησυχητικό σημείο πλέον, φαίνεται να προβληματίζουν το πρωθυπουργικό επιτελείο, ... ...

(από το site της Ελευθεροτυπίας σήμερα)


Δόξα τω Θεώ! Τουλάχιστον άρχισαν να προβληματίζονται. Ασφαλώς δεν ανησυχούν ακόμη αλλά προβληματίζονται. Ή φαίνεται ότι προβληματίζονται. Όπως και να΄ναι όμως μιλάμε για σημαντική, πολύ σημαντική πρόοδο.

Βέβαια μην περιμένετε σπουδαία πράγματα. Το επιτελείο Του προβληματίζεται, όχι Αυτός. Ας πούμε ο Αγγέλου με τον Ανδριανό. Ο Μεγάλος Τιμονιέρης δεν ενεργεί ποτέ υπό πίεση. Είναι και καλακαίρι ...

buzz it!

Πέμπτη, Ιουλίου 02, 2009

-Και τι φταίει δηλαδή ο Καραμανλής;



Δήλωσε εχθές ο βουλευτής Σαλαγκούδης:

"Δεν έπρεπε να το πεί αυτό ο Αλογοσκούφης γιατί η έκτακτη εισφορά είναι αποτέλεσμα της δικής του πολιτικής"


Στο ίδιο μοτίβο και πολλοί άλλοι όψιμοι καραγκιόζηδες.

Ο Αλογοσκούφης, δηλαδή, κατέστρεψε την οικονομία. Ένα το κρατούμενο. Αλλά το κακό το έκανε μόνος του χωρίς την Ν.Δ. και χωρίς τον μακράς πνοής ηγέτη της. Γι΄αυτό ας λέμε δόξα τω Θεώ που αυτή η χώρα έχει τον Κώστα Καραμανλή τον Καραμανλή (το δεύτερο "Καραμανλή" είναι επιθετικός προσδιορισμός που παραπέμπει στα ανόθευτα καραμανλικά χαρακτηριστικά του ηγέτη μας) και την κυβέρνηση του για να την βγάλει από τα σκατά.

Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το συμπέρασμα; Αλλο πράγμα ο Αλογοσκούφης, άλλο ο Καραμανλής, άλλο η κυβέρνηση της Ν.Δ., άλλο η Ν.Δ. κ.ο.κ.

Αναρωτιέμαι εάν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πλέον τι λένε. Τελικώς, είναι φανερό ότι πρόκειται για ανοήτους που, όμως, διαθέτουν το ασύγκριτο πλεονέκτημα να απευθύνονται σε ακροατήριο που αποτελείται από εξίσου μικρόνοες με αυτούς.


buzz it!

Πέμπτη, Ιουνίου 25, 2009

-Ωρα για επανάσταση αισθητικής

Ένα κείμενο του Δημήτρη Τσάμη


100 χρόνια Ελληνική Θεσσαλονίκη

Ώρα για επανάσταση αισθητικής.


Αξίζει μια τέτοια συζήτηση σ’ αυτή την πόλη; Η Θεσσαλονίκη μεταμορφώνεται σε πόλη πολλαπλών περιθωρίων όπου βιώνουν κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές μοναχικότητες.

Μια ευκαιρία δόθηκε με την πολιτιστική πρωτεύουσα αλλά όλα δείχνουν ότι δεν αξιοποιήθηκε. Η σημερινή πραγματικότητα μας προσγειώνει απότομα και θλιβερά. Είμαστε ασφαλώς πολύ πίσω. Γιατί να ελπίσουμε ότι η επέτειος των 100 χρόνων θα έχει καλύτερη μοίρα;

Ίσως και μόνο επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

Η ελπίδα, ότι θα ξεφύγουμε από ό,τι στραγγαλίζει το σήμερα. Κατακερματισμός παραγόντων, ταπεινές ιδιοτέλειες γκρίνιες και αναβολές, μικροαπάτες και υπεκφυγές,. Μα πάνω απ’ όλα κακή, κάκιστη αισθητική μηδενικός σεβασμός του δημόσιου χώρου. Απ΄ αυτά πρέπει να ξεφύγουμε κι αυτή θα άξιζε να είναι η κληρονομιά των εκατό χρόνων.

Μια σκληρή, αμείλικτη επανάσταση ποιότητας, αξιοπρέπειας κι αισθητικής.

Μια δυναμική εκστρατεία ενίσχυσης της κατά κεφαλήν καλλιέργειας και του δημόσιου ήθους. Δεν είναι ζήτημα χρημάτων, είναι πρωτίστως ζήτημα παραδειγμάτων. Αυτά λείπουν.

Ένα νέφος ναρκισσιστικού λαϊκισμού σκέπασε την πόλη.

Οι υποδομές εκσυγχρονίζονται, οι εποχές αλλάζουν, η ευρύτερη Βαλκανική γειτονιά μας προκαλεί.

Κι εμείς εκεί. Στα περιθώρια. Συμβιβασθήκαμε με την ασχήμια και δεν μας αηδιάζει.. Δεν ξέρω πόσοι είμαστε. Ξέρω όμως, ότι χωρίς αισθητική προκοπή, ιστορική συναίσθηση και μέτρο, η ελπίδα θα πεθάνει πολύ νωρίς.


Δ.Τσάμης

buzz it!

Δευτέρα, Ιουνίου 08, 2009

-Μπήκαμε στις παρατάσεις


Εχθές το βράδυ ο Καραμανλής μας είπε ότι δεν τα πήγαμε και πολύ καλά στις Ευρωεκλογές. Εμείς, όχι αυτός. Μάλλον κάτι σαν "κοπήκατε και να επιστρέψετε με τον κηδεμόνα σας τον Σεπτέμβριο" είπε. Την άλλη φορά, αν συνεχίσουμε έτσι, θα αναγκαστεί να μας ξεφορτωθεί οριστικά και να αλλάξει λαό. Όσο καλός και αν είναι και όση υπομονή και αν διαθέτει δεν μπορεί να μας δίνει καινούργιες ευκαιρίες επ΄ άπειρον. Υπάρχουν και όρια.

Υπάρχει βέβαια κάποια πιθανότητα να συγχωρήσει αυτούς που τον ψηφίσανε και θα σκεφθεί σοβαρά και για αυτούς που ήτανε στο τσαφ, -ψυχικά κοντά το είπε-, αλλά την τελευταία στιγμή κάτι στράβωσε και ατακτήσανε. Για τους υπόλοιπους ήταν σαφής. Απαράδεκτοι.

Κατά τα λοιπά ο κ. πρωθυπουργός θα συνεχίσει αταλάντευτα την πορεία του. Είπε βέβαια κάτι για την δημόσια διοίκηση που στενοχωρεί λιγάκι τους ιθαγενείς, αλλά αυτά τα προβλήματα έρχονται από Θεού, κάτι σαν τους σεισμούς και τις πλημμύρες, και λύνονται μόνο με προσευχές και καλές συμπεριφορές των άμεσα ενδιαφερομένων. Δεν είναι δική του δουλειά. Α! Θυμήθηκε και ότι κάποιοι από τους αυλικούς παρουσίασαν συμπτώματα κακών συμπεριφορών. Όχι τίποτε σοβαρό βέβαια, άσε που ήδη τιμωρήθηκαν αρκετά από τις τύψεις τους. Ποιοί είναι και τι κάνανε δεν μας είπε αλλά έτσι δεν έκανε και ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο; Τους άφησε να ψάχνονται μόνοι τους για να κάνουν και την αυτοκριτική τους. Ψυχολογία αιχμής, όχι αστεία.

Σοβαρά όμως. Ο μεγάλος κατάλαβε με το αλάνθαστο πολιτικό του ένστικτο ότι δεν τον εμπιστεύεται πλέον ούτε η μάνα του. Μπορεί να τον πιστεύει αλλά δεν τον εμπιστεύεται. Ότι ακόμη και αν πεί την απόλυτη αλήθεια, και αυτομαστιγωθεί στο Σύνταγμα, και κόψει τις φλεβες του σε απευθείας εθνικό δίκτυο, ο κόσμος θα πιστέψει τα λόγια του αλλά όχι τις προθέσεις του. Όλοι θα σκεφθούν, "καλά τα λέει, αλήθεια είναι όλα, αλλά τον βάλαν οι επικοινωνιολόγοι να τα πεί, κάτι ετοιμάζει". Ο μεγάλος κατάλαβε ότι ακόμη και αν ζητήσει ταπεινά συγγνώμη αυτή μπορεί να του δοθεί αλλά θα είναι ανθρώπινη και όχι πολιτική. Καλό παιδί που λέμε αλλά δεν κάνει.

Γι΄ αυτό λοιπόν σκέφθηκε να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Πήγε να μας ψαρώσει. Εντάξει, παίξατε, φθαριστηθήκατε, ψηφίσατε, ξεσαλώσατε μας είπε. Μπείτε τώρα στις τρύπες σας πανάσχετοι και αφήστε με να κάνω ότι γουστάρω γιατί εγώ είμαι υπεύθυνος, ξέρω χίλια παραπάνω από εσάς και ήδη ασχολήθηκα πολύ μαζί σας. Ευχαριστώ τους καλούς μαθητές και αποσύρομαι.

Το ένα λάθος πάνω στο άλλο. Και το επόμενο μεγαλύτερο από το προηγούμενο.

Μπήκαμε στις παρατάσεις. Και οι ελάχιστοι στην Ν.Δ. που έχουν καταλάβει ποιός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για την προδιαγεγραμμένη πορεία της παράταξης δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν το επικίνδυνο ποτάμι των πανικόβλητων ηλιθίων, που βλέποντας τις πλουσιοπάροχα αμοιβόμενες θεσούλες τους να κινδυνεύουν σέρνονται στα σκαλιά του Μαξίμου και ικετεύουν τον ξύλινο Θεό τους να τα αλλάξει όλα.

buzz it!

Σάββατο, Ιουνίου 06, 2009

-Από μικρό και από χαζό ... ...



Μανώλης Κοττάκης. Πολλοί από τους συστηματικούς αναγνώστες του τύπου ισχυρίζονται ότι πρόκειται για έναν από τους χειρότερους έλληνες δημοσιογράφους. Στην ουσία δεν πρόκειται καν για δημοσιογράφο. Αλλά για έναν φανατικό και μάλλον χαμηλής νοημοσύνης νεοδημοκράτη, που εκτελεί διατεταγμένη αποστολή αναπαράγωντας μονότονα, αντιαισθητικά και χωρίς καμία φαντασία την χοντροκομμένη προπαγάνδα των εντολέων του. Δεν διαφωνώ καθόλου. Αντίθετα, επαυξάνω. Έχουμε όμως την πολυτέλεια να απέχουμε από την παρακολούθηση της δραστηριότητας του συγκεκριμένου ατόμου;

Θα έλεγα πως όχι. Γιατί σε κάθε ένα από τα φαινομενικά ασήμαντα άρθρα του, ασήμαντα διότι ουδόλως εξυπηρετούν τους αμιγώς κομματικούς και ιδιοτελείς σκοπούς για τους οποίους συντάσσονται, ενυπάρχουν συνήθως κρυμμένα απίθανα υψηλά ποσά πληροφορίας σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται και λειτουργεί η ηγετική ελίτ που κρύβεται πίσω από τον αφελή μισθοφόρο. Σχετικά με τα κίνητρα της σημερινής εξουσίας και τελικά τον τρόπο με τον οποίο διοικείται τα τελευταία πέντε χρόνια η χώρα.

Αποκωδικοποιείστε για παράδειγμα λίγες λέξεις από την χθεσινή συμβουλευτική προς Καραμανλή "παρέμβασή" του στον Ε.Τ. "Δεν είναι δυνατόν" λέει "να λειτουργεί έτσι το κράτος σε μια περίοδο που το παραμικρό τσαφ προκαλεί εκλογικές απώλειες"! Εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι σε άλλες περιόδους, περιόδους κατά τις οποίες δεν υφίσταται ορατός κίνδυνος εκλογικών απωλειών η κακή λειτουργία του κράτους συνήθως επιτρέπεται. Τεκμαίρεται κατά συνέπεια η πλήρης αποδέσμευση της λειτουργίας του κράτους από κάθε σκοπιμότητα επιδιωκόμενου βέλτιστου διοικητικού αποτελέσματος, κάθε ανάγκη εξυπηρέτησης του πολίτη, κάθε απαίτηση τήρησης της έννομης τάξης. Μοναδικό κίνητρο μας για να εμφανίσουμε, προσοχή, μόνον να εμφανίσουμε , όχι να καταστήσουμε, το κράτος ως μια μηχανή που λειτουργεί εύρυθμα είναι οι εκλογικές ανάγκες. Οι απαιτήσεις της εικόνας της στιγμής. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται, λειτουργεί και αντιδρά ο Καραμανλής.

Γιατί για τον πιο κατάλληλο, τον πιο υπεύθυνο και τον πιο πατριώτη πρωθυπουργό που πέρασε ποτέ από το τιμόνι αυτής της χώρας, η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από την "διαχείριση της κοινής γνώμης". Κάθε τι άλλο, το όραμα για τον τόπο, ο προγραμματισμός, η διοίκηση, η εφαρμογή των νόμων, είναι για τους αφελείς και τους ονειροπόλους. Για προσωπικότητες του μεγέθους ενός Καραμανλή, για μυαλά σαν το δικό, που βλέπουν ξεκάθαρα μέσα στα σκοτεινά της ιστορίας χωρίς τις παραμορφώσεις που προκαλούν οι αδυναμίες των απλών ανθρώπων, τα πράγματα είναι απλά. Τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει και κάθε προσπάθεια είναι μάταια. Η ιστορία υπακούει στον δικό της ανερμήνευτο ντετερμινισμό. Η προσπάθεια παρέμβασης είναι ατελέσφορη και ταυτόχρονα κουραστική. Καλός πολιτικός είναι μόνον αυτός που μπορεί να κερδίζει εκλογές.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι λίγες παραπάνω γραμμές αρκούν για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της θλιβερής αποτυχίας της Νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης που άρχισε με τόσες ελπίδες, -των αφελών, ημών, εννοείτα-ι, και τόσες προσδοκίες και ανοχές πριν από πέντε μόλις χρόνια. Το ουσιωδέστερο λάθος της καθιερωμένης ανάλυσης είναι αυτό που θέλει την τραγωδία Καραμανλή να οφείλεται στην ανικανότητα των ανθρώπων που επέλεξε. Στο κακό υλικό του κόμματος που παρέλαβε και δεν μπόρεσε έγκαιρα να αλλάξει. Στην προδοσία του άξιου αρχηγού από κάποιους φαύλους και ιδιοτελείς. Τίποτε αναληθέστερο.

Οι χειρότεροι υπουργοί, οι πιο ανίκανοι, θα είχαν κάνει κάτι, έστω κάτι ελάχιστο, αν αφηνόντουσαν να λειτουργήσουν με κριτήρια πραγματικής διακυβέρνησης. Τα χειρότερα στελέχη θα είχαν ασχοληθεί έστω και λίγο με την διοίκηση αν είχαν ακόμη και υποτυπώδη κίνητρα από ένα κέντρο που πίστευε ότι μια τέτοια ασχολία έχει νόημα. Οι πιο θρασείς κλέφτες θα είχαν υποβληθεί σε κάποιον αυτοπεριορισμό αν αισθανόντουσαν ότι θα υποστούν έναν στοιχειώδη έλεγχο. Δυστυχώς όμως, τα τελευταία πέντε χρόνια, κάθε πραγματική λειτουργία πάγωνε κάτω από την καταθλιπτική επιβολή του φίλτρου της επικοινωνιακής σκοπιμότητας του Μεγάρου Μαξίμου. Ακόμη και όταν δεν ασκείτο έλεγχος κυριαρχούσε ο φόβος για την άσκηση του. Το καλό ή το κακό, το σκόπιμο ή το άσκοπο, δεν τεκμαίρονταν από τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ή από τις εκτιμήσεις των, κατ΄ ευφημισμόν όπως αποδεικνύεται, χειριστών των διαφόρων ζητημάτων αλλά από την εκτίμηση του πανίσχυρου αντ΄ αυτού Ρουσόπουλου για το θετικό ή αρνητικό επικοινωνιακό αποτέλεσμα κάθε δράσης. Η χώρα βυθίστηκε σταδιακά σε ένα τέλμα απραξίας απότοκο της προσπάθειας των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας να προσαρμόσουν την απείρως σύνθετη πραγματικότητα στον απλοϊκό εικονικό κόσμο που υπήρχε μέσα στο λίγο μυαλό των ιδιοτελών μαθητευόμενων μάγων του κλειστού κέντρου του κυβερνητικού μεγάρου. Και ο αναχρονισμός της θεοποίησης του Καραμανλή και της αναγόρευσης του, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε Μεγάλο Τιμονιέρη δημιούργησαν σταδιακά ένα κλίμα δουλοπρέπειας και υποταγής ακόμη και των ισχυρότερων και εξάλειψαν κάθε δυνατότητα κριτικής και αμφισβήτησης που θα μπορούσε να έχει σωτήρια αποτελέσματα και να αποτελέσει διέξοδο από την καταθλιπτική ατμόσφαιρα που κάθε μέρα διαμορψωνόταν στην χώρα. Κανένας από όσους καταλάβαιναν δεν έλεγε τίποτε για να μην θέσει σε κίνδυνο την εύνοια του ηγεμόνα. Ή μάλλον την εύνοια των αρχιευνούχων της αυλής που τον εκπρσωπούσαν. Γιατί ο ίδιος ο μεγάλος ηγέτης αρκούνταν να θεωρεί πληροφόρηση τους ψιθύρους τους, μη έχοντας καν την ευαρέσκεια να στρέψει ο ίδιος το βλέμμα προς τον όχλο των μικρών ανθρώπων που διαγκωνίζονταν υμνολογώντας στο κατώφλι του και εκλιπαρώντας για ένα νεύμα του.

Άλλωστε κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο. Για να ξεπεραστεί η αλογία, που γινόταν φανερή από τις πρώτες στιγμές μέσα από την έλλειψη συγκεκριμένου προγράμματος και την απουσία σαφούς λόγου έπρεπε να εφευρεθεί ένας "αρχηγός Θεός" με υπερφυσικές ικανότητες, στην μεταφυσική ουσία των οποίων θα μπορούσε να ακουμπήσει ο κόσμος. Ο ορθολογισμός είναι άχρηστος όταν υπάρχει πίστη. Η σημερινή παράδοξη διατήρηση της εικόνας καταλληλότητας του απολύτως ανίκανου πρωθυπουργού και η δυνατότητα που έχουν, βάσει αυτής, οι τύπου Κοττάκη κονδυλοφόροι να μιλούν για την ανάγκη της αναγέννησης, που θα έρθει μόνον όταν αυτός ο μεγάλος θα πάρει την κρίσιμη απόφαση (αλήθεια γιατί δεν την παίρνει τόσο καιρό;) να διώξει όλους αυτούς που πλήγωσαν την παράταξη επαληθεύει νομίζω τα παραπάνω και αποδεικνύει ότι για ένα ικανό διάστημα η συνταγή λειτούργησε αποτελεσματικά. Πλην καταστροφικά για το μέλλον της χώρας.

Εάν η Ν.Δ. θέλει να σώσει ότι της έχει απομείνει δεν έχει παρά ένα δρόμο. Να ξεφορτωθεί τον Καραμανλή στα απόβλητα της ιστορίας και να αποκηρύξει πλήρως την όποια κληρονομιά του. Ακόμη και οι πιο κακοί από όσους απομείνουν κάτι θα μπορέσουν να κάνουν αν αποφασίσουν ότι πρέπει, έστω και λίγο, να ασχοληθούν με την πραγματική ουσία των καθημερινών προβλημάτων.

Προσωπικά, όχι μόνο διαβάζω προσεκτικά τον δημοσιογράφο Κοττάκη αλλά αρχιοθετώ με επιμέλεια τα πολύτιμα άρθρα του. Έτσι, όταν σε λίγα χρόνια ωριμάσουν τα πράγματα και οι έλληνες αρχίσουν επιτέλους να αντιλαμβάνονται την θηριώδη απάτη του ΝεοΚαραμανλισμού, θά έχω συγκεντρωμένα χωρίς κόπο μπροστά μου τα κεφάλαια του βιβλίου της εσωτερικής ιστορίας μιας από τις απεχθέστερες περιόδους του, μεταπολεμικού τουλάχιστον, ελληνικού κράτους.



buzz it!

Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009

-Τα "παιδιά" των 26 ετών, οι παχυλοί λογαριασμοί και η ευαίσθητη Μαριέττα



Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοεί η αγωνίστρια της ζωής Μαριέττα με την δακρύβρεχτη δήλωση της. Μάλλον κάτι πρέπει να λείπει από το κείμενο. Προφανώς η πρόταση της θα έπρεπε να έχει συμπληρωθεί με την προσθήκη της διευκρίνησης "του Καραβέλα". Των "παιδιών του Καραβέλα" δηλαδή. Για να μπορεί να καταλάβει ο κόσμος ότι για κάποιους σοβαρούς πραγματικούς λόγους και για κάποια ζητήματα νομικής ερμηνείας, που έχουν να κάνουν αμιγώς με την ουσία της υπόθεσης, η υπεύθυνη πολιτικός διαφωνεί (προσοχή, δεν ενοχλείται) με το γεγονός της σύλληψης κάποιων ενδεχομένως υπόπτων ενηλίκων, που, εκτός των άλλων ιδιοτήτων τους, τυχαίνει να έχουν για πατέρα τον γνωστό πλέον στο πανελλήνιο απατεώνα. Και όπως είναι φυσικό η αναφορά της σχέσης τους αυτής καθιστά περισσότερο κατανοητή την είδηση. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να εννοήσουμε ότι σύμφωνα με την ευαίσθητη ψυχή της κάθε κ. Μαριέττας οι πολίτες των 26 ετών είναι αντικειμενικά ανεύθυνοι και ανώριμοι και ως εκ τούτου δεν πρέπει να διώκονται για τις πράξεις τους, μια και λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν φέρουν καμία πραγματική ευθύνη για αυτές. Υποψιάζομαι ότι μάλλον το τελευταίο θα πρέπει να ισχύει. Η δήθεν σκληρή πρώην υπουργός λαϊκίζει συγγνωστά και ανεπαισθήτως. Όπως ακριβώς όλοι οι υπόλοιποι.

Πράγματι. Όλος ο δημόσιος λόγος των ημερών, ακόμη και αυτός των δήθεν σοβαρών νομικών μας που περιφέρονται σαν μαϊντανοί από κανάλι σε κανάλι, κινείται σε αυτό το μοτίβο. Με αποκορύφωμα το σημερινό εμετικό πρωτοσέλιδο του ΕΘΝΟΥΣ που επιχειρεί να αγγίξει τις ευαισθησίες των αφελών δείχνοντας τους, με πλήθος ρομαντικών και αισθητικών εικόνων, το πόσο πολύ αγαπά τις γατούλες η 26χρονη Σαλίνα Καραβέλα, το πόσο ευαίσθητη είναι η παιδική της ψυχούλα και το πόσο λίγο αγγίζουν αυτόν τον αθώο άγγελο το χρήμα και οι πολυτέλειες. Όλα αυτά βέβαια με την ασφάλεια που μπορούν να προσφέρουν μερικά κλεμμένα εκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις πρώτης ζήτησης. Ε, να υπάρχει και κάτι για ώρα ανάγκης βρε αδελφέ!

Αν δεν κάνω λάθος ο νόμος 3691/2008 ψηφίστηκε πολύ πρόσφατα από την Βουλή των Ελλήνων και ισχύει μέχρι σήμερα ως έχει. Με βάση τον νόμο αυτό οι ευθύνες για κακουργηματικές πράξεις που έχουν να κάνουν με ξέπλυμα χρήματος που προέρχεται από εγκληματικές δραστηριότητες και διαχέονται και ετεροχρονίζονται και παρεκτείνονται απεριόριστα στο μέλλον για πράξεις μεταγενέστερες. Επιπλέον σύμφωνα με την έννομη τάξη κάθε έλληνας πολίτης που έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του θεωρείται άνευ ετέρου ενήλιξ και υφίσταται τις συνέπειες των πράξεων του, ασχέτως εάν τον εκτιμούν οι γείτονες του στην Εκάλη και ανεξάρτητα από του εάν αγαπά τα ζώα και τα λοιπά ανυπεράσπιστα πλάσματα της δημιουργίας. Αν είναι λοιπόν να μιλήσουμε και αν είναι να κρίνουμε τους εισαγγελείς μας ας το κάνουμε κάτω από το πρίσμα των κανόνων που εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει για να ρυθμίζουμε την ζωή μας. Και στις περιπτώσεις που στο τέλος διαπιστώνουμε ότι οι κανόνες αυτοί δεν είναι σωστοί ας τους αλλάζουμε με την διαδικασία που ορίζουν οι άλλοι, οι υψηλότερης στάθμης κανόνες, που θεσπίστηκαν με την σειρά τους για αυτό τον λόγο. Στο παιχνίδι αυτό οι πολιτικοί είναι αυτοί που πρέπει, πρώτοι από όλους, να δίνουν το παράδειγμα. Αντίθετα, τα παράσιτα που κυβερνούν την χώρα είναι αυτά που πριν από όλους τους άλλους επιδιώκουν συνειδητά την αναπαραγωγή του θεσμικού κενού στο οποίο ολοένα και περισσότερο βυθίζεται η ελληνική κοινωνία.

buzz it!

Δευτέρα, Μαΐου 25, 2009

-Τι να κάνουμε! Είναι βλέπεις ακριβά τα stents πρόεδρε!


Επέκταση του (έκτακτου) μέτρου της έκτακτης εισφοράς και για το έτος 2010 φέρεται να μελετά το κατ΄ ευφημισμό οικονομικό επιτελείο της κατ΄ ευφημισμόν κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο μεγάλος τιμονιέρης. Επιπλέον, θα ξαναδούνε λιγάκι και τις μελλούμενες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους για τσιγάρα, ποτά, κινητά κ.λ.π.. Ξέρετε. Μάλλον, κατά πως φαίνεταιι, θα τις τσιμπήσουνε και αυτές λιγάκι παραπάνω.

Βέβαια, κατά το ρεπορτάζ πάντοτε, όλα αυτά θα εξαρτηθούν και από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αν ο κοσμάκης δείξει θυμωμένος θα γίνουν και οι ανάλογες εκπτώσεις. Ο πελάτης δεν είναι μόνον για μία φορά. Ας ικανοποιηθεί αυτός και η εκλογική πραμάτεια είναι έτοιμη να ξαναμπεί στους πάγκους, για το καλό της πατρίδας πάντοτε. Βλέπετε εδώ έχουμε να κάνουμε με πρωθυπουργό υπεύθυνο. Όχι σαν τον άλλον του Πασοκ, που είναι βουλιμικός για την εξουσία και δεν σκέφτεται τίποτε άλλο από το κόμμα του. Για τον εύσωμο ηγεμόνα μας αυτό που μετράει είναι η προσφορά.

Τώρα βέβαια, την ώρα που εμείς ψάχνουμε στις πτυχές του καναπέ για τίποτε ξεχασμένα νομίσματα για να συμπληρώσουμε τα ποσά που είναι απαραίτητα για την σωτηρία της πατρίδας, τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία συνεχίζουν να αγοράζουν (επί πιστώσει! - προσέξτε το αυτό!) τα stents και τα παρόμοια δέκα φορές ακριβότερα από την Αγγλία. Γιατί άραγε; Απλό. Οι πιστωτές ζητήσαν τα λεφτά τους από τα προηγούμενα κλεμένα και ο καημένος ο Παπαθανασίου δήλωσε αδυναμία. Το έμαθε η τηλεόραση και, τέτοια που είναι, άρχισε να διαλαλεί δεξιά και αριστερά ότι αν δεν μας φέρουν οι έμποροι άλλα stents και υπερβηματοδότες θα κινδυνέψει η δημόσια υγεία και η εικόνα του καταλληλότερου πρωθυπουργού μπορεί να υποστεί επικίνδυνες ρωγμές. Δεν είμαστε για τέτοια τώρα.

Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο η λύση ήταν μία. "Νομιμοποιούμε" τις παλιές αμαρτίες στο πλυντήριο της βουλής, για να είναι σίγουρες οι εισπράξεις των απατεώνων όταν έρθουν οι καλύτερες μέρες, και τους εκχωρούμε παράταση για το ίδιο καθεστώς παρανομίας, ώστε να συνεχίσουν να πουλάνε στις τιμές που ξέρετε χωρίς διαγωνισμούς, συμβάσεις και άλλα τέτοια μικροαστικά, για 2-3 χρόνια ακόμη. Τι κι αν η περίφημη τροπολογία της "νομιμοποίησης" τυχαίνει να είναι ένα απίθανο νομικό έκτρωμα που παραβιάζει καμιά 10αριά άρθρα του Συντάγματος και πόρω απέχει από του να χαρακτηρίζει ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Αφού το έκανε και το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και η Νέα Δημοκρατία, μας είπαν. Το μέτρο της ντροπής είναι αυτό. Ότι μπορεί να μην είμαστε καλοί, πάντως δεν είμαστε χειρότεροι από τους άλλους.

Αλλά ας συνεχίσουμε. Οι μεγαλοπρομηθευτές ως εκ θαύματος σταμάτησαν να ζητούν τα χρήματα τους και η ειρήνη επανήλθε στα νοσοκομεία. Ξανακοίταξαν φαίνεται οι άνθρωποι τους ισολογισμούς τους και διαπίστωσαν ότι έχουν ακόμη αρκετή ρευστότητα για να συνεχίσουν να δανείζουν στο ελληνικό δημόσιο με διευρυμένο spread 10.000 μονάδων. Όλα καλά!

Θα μου πείτε τώρα, γιατί η κυβέρνηση δεν δανείζεται με το υφιστάμενο spread των 300 μονάδων ώστε να τους πληρώσει τα παλιά (παράνομα - ξεπαράνομα δεν βαριέσαι, ντέφι να γίνει) και να τους στείλει στο διάλο, και αυτούς και τους γιατρούς που εισπράττουν τα ποσοστά τους από κάθε φάρμακο ή υλικό, λίγο πριν αυτό δοθεί στον άρρωστο; Εδώ καίγεται το σπίτι μας. Δεν είμαστε σήμερα για τέτοιες πολυτέλειες. Μα είναι εξαιρετικά απλό. Αν ο δανεισμός γίνει επίσημα με το τρέχον επιτόκιο της αγοράς θα το μάθει η κουτοπόνηρη η Eurostat, θα προσθέσει το νέο δάνειο στο δημόσιο χρέος ή στο έλλειμμα, ανάλογα την περίπτωση, και θα ζητάει μετά νέες προσαρμογές και νέα χρονοδιαγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης και νέους απολογισμούς. Σκοτούρες δηλαδή.

Ενώ τώρα; Τώρα το δάνειο το δίνουν, λιγάκι ακριβότερα η αλήθεια, αλλά διακριτικά και σιωπηρά, οι μεγαλέμποροι της αρπαχτής. Τα νοσοκομεία δεν διαθέτουν ούτε διπλογραφικό λογιστικό σύστημα ούτε ισολογισμούς. Έτσι κανείς δεν μπορεί ποτέ να ξέρει πόσα και από πότε χρωστάνε. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν άστα να παν΄να χρωστάνε τα κέρατα τους. Έστω και με επιτόκιο 1.000%. Ούτε το δημόσιο έλλειμμα, ούτε το δημόσιο χρέος ενοχλούνται. Όταν θα έρθει η καλή ώρα, μετά από 2, 3 ή 5 χρόνια, θα δούμε τι θα κάνουμε. Όταν η αγορά θα έχει ησυχάσει και η Κομμισσιόν θα κοιτάει αλλού, χωρίς να νοιάζεται πλέον για τα ελλείμματα της ψωροκώσταινας, θα κόψουμε τίποτε νέα ομόλογα και θα ξοφλήσουμε τους τοκογλύφους. Είπατε τίποτε; Μεγαλοφυές! Και εσείς νομίζατε ότι τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν εκδίδουν ισολογισμούς λόγω της ανικανότητας των υπαλλήλων και των πολιτικών προϊσταμένων τους. Κοροιδάρες! Η αδιαφάνεια είναι κι αυτή ένα εργαλείο ανόητοι. Που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ευεργετικά αποτελέσματα την κατάλληλη στιγμή.

Κατά τα λοιπά ο πρωθυπουργός μας, το μεγάλο κεφάλαιο της χώρας, είναι υπεύθυνος πολιτικός, την στιγμή που όλοι οι άλλοι δεν είναι παρά ανεύθυνοι και βουλιμικοί.

Το κόστος όλης αυτής της υπόθεσης; Ψίχουλα. Γύρω στα 4 δισ € τον χρόνο. Χρήματα που ο ελληνικός λαός μπορεί έστω και με θυσίες να πληρώσει (στο απώτερο μέλλον, εννοείται) για να έχει το προνόμιο στο μεταξύ να απολαμβάνει έναν Δημήτρη Αβραμόπουλο για υπουργό υγείας, έναν Γιάννη Παπαθανασίου για υπουργό οικονομικών και πάνω από όλα, έναν Κώστα Καραμανλή για υπεύθυνο πρωθυπουργό.

Περαστικά σε όλους και καλά μπάνια το τριήμερο.

buzz it!

Τετάρτη, Μαΐου 13, 2009

-Τι βλάκες είναι αυτοί Θεέ μου!


Εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου, -όπου συναντήθηκε με το σεπτό του είδωλο, με τον οδηγό και τιμονιέρη της ζωής του-, δήλωσε ο mr. Bean της εγχώριας πολιτικής σκηνής:

"Η σύνθεση του ψηφοδελτίου για τις ευρωεκλογές είναι θέμα αρμοδιότητος του πρωθυπουργού. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα αρνήσεων. Έτσι όταν έρθει η ώρα θα ανακοινωθούν οι αποφάσεις".

Τόσο απλά. Δεν υπάρχουν ζητήματα αρνήσεων και αναμένωμεν τις βουλές του ηγεμόνος. Που αφού συσκεφθεί με τον Ανδριανό, τον Αγγέλου και τον Λούλη θα ανακοινώσει τους χρησμούς του για το μέλλον του τόπου. Σε μια ολόκληρη χώρα, θεσμικά αιχμάλωτη αυτών των ανεκδιήγητων παρασίτων, των ασπόνδυλων ασημαντοτήτων, που έχουν αναγάγει την έσχατη δουλοπρέπεια σε υπέρτατη αρετή.

Την ίδια στιγμή ένας έτερος κρετίνος, ο τέως υπουργός ΥΜΑΘ Καλαντζής, κουνούσε το δάχτυλο μπροστά στις κάμερες και επέκρινε δριμύτατα το ΠΑΣΟΚ και την επίλοιπη αντιπολίτευση που τόλμησαν να αμφισβητήσουν το ιερό δικαίωμα του άνακτος Καραμανλή να κλείνει την Βουλή όποτε του γουστάρει. Και ποιοι είμαστε εμείς παρακαλώ που θα απαιτήσουμε από τον πρωθυπουργό να μας ενημερώνει για την άσκηση των προνομίων του; Ποιοι είμαστε εμείς που θα έχουμε το θράσος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους των θεόπνευστων αποφάσεων του; Μόνο μας καθήκον η υπακοή. Τραγικό αδιέξοδο.

Μήπως όμως κι οι άλλοι είναι καλύτεροι; Από τους Πασόκους της πρώτης γραμμής μέχρι τους ΑλαβανοΤσίπρες και τους λοιπούς του αντιπολιτευτικού εσμού. Που ανίκανοι να κατανοήσουν το πνεύμα του Συντάγματος βάλθηκαν να φωνασκούν ανοήτως περί δήθεν εκτροπής και συνταγματικού πραξικοπήματος, ερχόμενοι σε προφανή αντίθεση με το γράμμα του. Που ορίζει όντως ότι η κυβέρνηση μπορεί να αποφασίζει την αναστολή των εργασιών της Βουλής ή το πέρας της τρέχουσας συνόδου της. Και χάνουν έτσι και τα τελευταία ψήγματα εμπιστοσύνης των ελάχιστων απλών ανθρώπων που έχουν απομείνει για να τους ακούσουν.

Κανείς από όλους αυτούς δεν σκέφθηκε να μιλήσει με τις σωστές λέξεις. Να χαρακτηρίσει την πρωθυπουργική ενέργεια ως αυτό που πραγματικά είναι. Ως παραβίαση δηλαδή του πνεύματος του Συντάγματος και ως πρόδηλη περίπτωση "κατάχρησης εξουσίας"***. Και να πάει λίγο μακρύτερα. Να εξηγήσει στον κόσμο ότι,
σε σχέση με την δράση των δημόσιων αρχών, στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, ο όρος "εξουσία" χρησιμοποιείται από κεκτημένη και μόνον ταχύτητα. Και διόλου δεν διαθέτει το νοηματικό βάρος με το οποίο συνήθως φορτίζεται στην καθομιλουμένη. Η σωστή λέξη που περιγράφει την κινητήρια δύναμη των πράξεων όλων αυτών που έχουν εξουσιοδοτηθεί για τον χειρισμό των κοινών μας υποθέσεων είναι άλλη. Λέγεται "αρμοδιότητα" και ασκείται αυστηρά μέσα στα όρια που προσδιορίζονται από την έννομη τάξη.

Όπως και ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος, έτσι και ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας ασκεί τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί από το Σύνταγμα και τους νόμους, χωρίς να διαθέτει καμία απολύτως εξουσία. Η μόνη διαφορά ανάμεσά στον έσχατο και τον πρώτο έγκειται στον βαθμό της εξειδίκευσης με την οποία προσδιορίζονται τα καθήκοντα ενός εκάστου. Με άλλα λόγια στο μέγεθος της διακριτικής ευχέρειας για την επιλογή μεταξύ των σε κάθε δεδομένη στιγμή διαθέσιμων νόμιμων δράσεων. Και το μέγεθος αυτό είναι που οριοθετεί το κρίσιμο σημείο του περάσματος από την απλή διοίκηση στην υψηλή τέχνη της πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η όποια ενέργεια ενός πολιτικού, όταν απογυμνωθεί από την αοριστία που αναγκαστικά διαθέτει λόγω του γενικού πλαισίου μέσα στο οποίο εξελίσσεται, αποκαλύπτει την απόλυτη συμμετρία της σε σχέση με την αντίστοιχη δράση ενός υπαλλήλου, ακόμη και ενός της τελευταίας βαθμίδας. Φαίνεται με άλλα λόγια σαν αυτό που πραγματικά σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις αρχές της συνταγματικής διακυβέρνησης να είναι. Μια απλή διοικητική πράξη. Και ως τέτοια, για να είναι νόμιμη, απαιτεί επαρκή και ειδική αιτιολογία. Γι' αυτόν τον λόγο ο κ. Καλαντζής, -χάρη στην εμπιστοσύνη του οποίου υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, αν υποβληθεί στον κόπο να διαβάσει το Σύνταγμα θα το διαπιστώσει εύκολα-, θα έπρεπε να ζητά πρώτος από όλους να πληροφορείται τους λόγους των αποφάσεων του μεγάλου ηγέτη. Και όταν λόγω μειωμένων νοητικών ικανοτήτων δεν τους κατανοεί επαρκώς να ξανασκέφτεται εκείνο το θέμα της ταλαίπωρης εμπιστοσύνης του. Επειδή ο λαός δεν τον ψήφισε για να είναι
κατ' ανάγκη έξυπνος, αλλά για να κρίνει κατά συνείδηση. Έστω κατ' αυτή την λίγη, που ο Θεός του έδωσε.



***Κατάχρηση εξουσίας: Πράξη που ενώ διαθέτει όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της νομιμότητας έχει γίνει για λόγους άλλους από αυτούς για τους οποίους έχει νομοθετικά προβλεφθεί.

buzz it!

Παρασκευή, Απριλίου 10, 2009

-Για να πιάσει τόπο η προσευχή




Θα ήταν προτιμότερο ο Άγιος Πατέρας να ζητήσει από τον καλό Θεούλη να μας στείλει Κυβέρνηση. Πιθανόν κάτι τέτοιο θα ήταν πιο αποτελεσματικό.

buzz it!

Κυριακή, Απριλίου 05, 2009

-Η εικόνα της πολιτικής, εικόνα της κοινωνίας


Δεν είναι εκπληκτικό; Τα σχεδιαζόμενα μέτρα για την αστυνόμευση δεν έχουν ως βασικό στόχο την πρόληψη και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Αντίθετα στοχεύουν, πρωτίστως, στα ορμέφυτα της κοινής γνώμης. Σχεδιάστηκαν για να αγγίξουν πάνω από όλα τις ψυχές των νοικοκυραίων. Η περιγραφή του απόλυτου πολιτικού αδιεξόδου της χώρας μέσα σε τρεις γραμμές.

Μπορεί το δημοσίευμα να μην είναι ακριβές. Μπορεί, την φορά αυτή, οι αποφάσεις της κυβέρνησης να ελήφθησαν πράγματι με τα μάτια στραμμένα στα πραγματικά προβλήματα. Μικρή σημασία όμως έχει. Αυτό που πια μετράει είναι ο τρόπος με τον οποίο από καιρό πλέον αντιλαμβανόμαστε την πολιτική. Η δημιουργία των κριτηρίων που θέτουμε όταν αποφασίζουμε να μιλήσουμε για αυτήν. Είναι ο τρόπος που διδαχθήκαμε από τον εκσυχρονισμό του Σημίτη και που ο οραματισμός του Καραμανλή ανήγαγε σε υψηλή τέχνη. Την μόνη που ο ίδιος πιθανόν γνωρίζει.

Πολιτική λοιπόν είναι η επιδίωξη διόρθωσης των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων της επόμενης εβδομάδας. Είναι η φτιασιδωμένη επιστροφή στο κοπάδι των αδαών μικροαστών, που μας παρακολουθούν μέσα από τα πολύχρωμα show των οκτώ, όλου αυτού του εμετικού μίγματος άγνοιας, μισαλλοδοξίας, ιδιοτέλειας και φόβου που οι ίδιοι εκπέμπουν και που ανιχνεύουν για λογαριασμό της πολιτικής οι δήθεν επιστήμονες της συμπεριφοράς. Ανοίξτε οποιαδήποτε εφημερίδα. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην αναλύει τα γεγονότα μέσα από αυτό το πρίσμα, που να μην ξεχωρίζει τους καλούς από τους κακούς με βάση τις επιδόσεις τους σε αυτόν τον τομέα.

Χθές, οι ομιλούσες κεφαλές των καναλιών, ασχολήθηκαν περισσότερο με την αποτελεσματικότητα της απεγνωσμένης προσπάθειας του πρωθυπουργού να παρουσιασθεί ως ισχυρός και μεγάλος ηγέτης, από αυτούς που μπορούν να τα λένε όποια ώρα αποφασίσουν "τετ-α-τετ" με τον Ομπάμα, και πολύ λιγότερο με τα όποια αποτελέσματα παρήγαγε η συνάντηση αυτή για τα συμφέροντα της χώρας. Όταν σχολιάζουμε για τα μέτρα αντιμετώπισης της εγκληματικότητας λέμε περισσότερα για την "αποφασιστικότητα" των πολιτικών που τα λαμβάνουν και λιγότερο για την αποτελεσματικότητά τους αυτήν καθ΄ευατήν. Όταν κρίνουμε τα μέτρα για την οικονομία συζητούμε περισσότερο για τις επιπτώσεις τους στην ψυχολογία του μέσου ψηφοφόρου των επερχόμενων ευρωεκλογών και λιγότερο για τις επείγουσες και πιεστικές ανάγκες, για τις ενδεχομένως μη αντιστρεπτές συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά και την κοινωνία. Όταν ψηφίζουμε για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής στην Βουλή το κάνουμε όχι γιατί αποζητούμε διψασμένα την δικαιοσύνη αλλά επειδή εκτιμήσαμε ότι, σε διαφορετική περίπτωση, η εικόνα της συγκάλυψης θα είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με την εικόνα της πιθανής αποκάλυψης της αποκρουστικής περίπτωσης ενός επίορκου δημόσιου λειτουργού. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες. Η χώρα βαδίζει προς τον γκρεμό με την συναίνεση και του τελευταίου πολίτη της.

(το απόσπασμα προέρχεται από το ρεπορτάζ του Α. Ραβάνου στο σημερινό ΒΗΜΑ)

buzz it!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 20, 2009

-Η σοβαρότερη πτυχή του δημοσιονομικού προβλήματος που, όμως, κανείς δεν τολμάει να κοιτάξει

Καταρρέουν τα ασφαλιστικά ταμεία κάτω από το κολοσσιαίο βάρος των δαπανών για φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις, μας πληροφορεί το ΒΗΜΑ του περασμένου Σαββάτου. Οι εν λόγω δαπάνες τους αυξάνονται με καταιγιστικούς ρυθμούς χρόνο με τον χρόνο. Τα διογκούμενα ελλείμματα μεταφέρονται εν μέρει στις πλάτες της ανύποπτης επόμενης γενεάς, αφού αυτή είναι που θα κληθεί να καλύψει το άνοιγμα που προκύπτει από την απώλεια των αποθεματικών, που αν και προορίζονται για την πληρωμή των συντάξεων των σημερινών εργαζόμενων κατασπαταλώνται με τον πιο ανόητο τρόπο, για να καταλήξουν στις τσέπες των επιτηδείων και των πολυεθνικών εταιρειών.

Στο έγκλημα συμμετέχουν οι πάντες. Οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι ιδιοκτήτες των διαγνωστικών κέντρων, -που σημειωτέον ο αριθμός τους ξεπερνά κάθε αντίστοιχο άλλων προηγμένων δυτικών χωρών και που τα εγκαίνια τους γίνονται συνήθως από ευγνώμονες και βαθιά συγκινημένους πολιτικούς-, και το πλήθος των ασυνείδητων και ανίκανων παραγόντων της διοίκησης. Από κοντά και οι ίδιοι οι άμεσα ασφαλισμένοι, που με αβάσταχτη ελαφρότητα παραδίδουν τα βιβλιάρια τους στα χέρια των τρωκτικών, χωρίς να σκεφθούν ότι κάθε μικρή σελίδα που γεμίζει ορνιθοσκαλίσματα και χάνεται αντιστοιχεί σε πραγματικό, σε ζεστό και πολύτιμο χρήμα, που είναι κατάδικό τους. Και που σύντομα θα κληθούν να το πληρώσουν μέσα από μια σειρά έμμεσων επιβαρύνσεων και φόρων, για τους οποίους ανυποψίαστοι θα βαρυγκομούν και θα διαμαρτύρονται.

Ένα άλλο μέρος της παράλογης αυτής σπατάλης θα επιβαρύνει άμεσα τον ήδη βαθιά ελλειμματικό προϋπολογισμό της κεντρικής διοίκησης, που καλείται να καλύψει τις άμεσες και κατεπείγουσες απαιτήσεις, ανταποκρινόμενη στον ρόλο του εγγυητή της διατήρησης του δήθεν κοινωνικού μας κράτους.

Οι προμηθευτές του συστήματος δεν μπορούν να περιμένουν άλλο και σταματούν την ροή των φαρμάκων και των υλικών της ανομίας. Φαρμάκων και υλικών βαριά υπερτιμολογημένων, συνήθως αχρείαστων για τους αρρώστους, που τις περισσότερες φορές αγοράζονται μόνο και μόνο για να εισπράξουν οι γιατροί το ποσοστό, που ευγενικά τους προσφέρεται σε είδος ή σε ζεστό μαύρο χρήμα. Ο ιατρικός κόσμος κραυγάζει προαναγγέλλοντας έξαλλος την πτώση του επιπέδου περίθαλψης. Ο τύπος, από άγνοια ή ιδιοτέλεια, σπέρνει δεξιά και αριστερά τον πανικό, κάνοντας τους πάντες να πιστέψουν ότι σε λίγες εβδομάδες οι έλληνες θα πεθαίνουν αβοήθητοι στους διαδρόμους των νοσοκομείων από έλλειψη ασπιρίνης, γάζας και βαμβακιού. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό που στην πραγματικότητα κινδυνεύει δεν είναι άλλο από την συνέχιση της συσσώρευσης παράνομου πλούτου στα ταμεία των επιτηδείων.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί ανησυχούν για την εικόνα τους και συγκαλούν συναντήσεις κορυφής με τους προμηθευτές. Συζητούν μαζί τους και κατανοούν βαθιά το πρόβλημα και το δίκαιο των αιτημάτων τους υποσχόμενοι δραστικές λύσεις. Βγαίνοντας απευθύνονται στον λαό εκστομίζοντας βαρύγδουπες δηλώσεις για τα πιράγχας και τους λυμεώνες του συστήματος και για τις βαριές τιμωρίες που επιφυλάσσουν σε όλα αυτά τα παράσιτα που απομυζούν τον εθνικό πλούτο. Κανείς από τους πολυπράγμονες δημοσιογράφους δεν αναρωτιέται, και δεν ρωτάει. Αν αυτοί που συνομίλησαν μόλις προ ολίγου με τους υπουργούς είναι αγαθοί και αδικημένοι επιχειρηματίες, με δίκαια και νόμιμα αιτήματα που πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιηθούν, τότε ποια είναι εκείνα τα πιράγχας που καταληστεύουν το σύστημα; Χρωστάμε μήπως και αλλού χωρίς να το γνωρίζουμε; Ή μήπως τελικά η πολιτική ηγεσία διαπραγματεύεται άμεσα με αυτούς που η ίδια υποκριτικά καταγγέλλει ως καταχραστές του δημοσίου χρήματος.

Στο μεταξύ οι υπουργοί αναζητούν επειγόντως λύσεις για να προλάβουν την καλοσχεδιασμένη εικονική κατάρρευση του συστήματος υγείας. Η ιστορία είναι απλή και επαναλαμβάνεται μονότονα κάθε τρία περίπου χρόνια. Βρίσκονται τα δανεικά και εκδίδονται τα ομόλογα. Η αγορά ηρεμεί και επιστρέφει στο κοινωνικό της έργο, που δεν είναι άλλο από την συνέχιση του εφοδιασμού του συστήματος με άχρηστα, υπερτιμολογημένα προϊόντα. Οι πάντες παίρνουν θέση για την επανάληψη της τόσο όμορφης αυτής παράστασης. Η βουλή, ιδιαίτερα πρόθυμη πάντα, ψηφίζει τα απαραίτητα νομοθετικά εργαλεία. "Οι απαιτήσεις των προμηθευτών εξοφλούνται και οι αντίστοιχες απαιτήσεις των νοσοκομείων από τα ασφαλιστικά ταμεία διαγράφονται και δεν αναζητούνται με κανέναν τρόπο" λέει γενναιόδωρα ο σοφός και υπεύθυνος νομοθέτης. Λέει και κάτι άλλο συνήθως. "Όσες προμήθειες έγιναν με τον α΄ή β΄τρόπο (έγιναν παράνομα δηλαδή) θεωρούνται νόμιμες και τα σχετικά εντάλματα εξοφλούνται". Τόσο απλά. Θεωρούνται νόμιμες!!!

Οι εισαγγελικού τύπου δημοσιογράφοι για μια ακόμη φορά δεν αναρωτιούνται. Τι να σημαίνουν άραγε τα περίεργα αυτά λόγια του νομοθέτη; Για ποιόν λόγο είναι παράνομες αυτές οι προμήθειες; Ποιος ευθύνεται για την παρανομία; Υπήρξε οικονομική επιβάρυνση από την έλλειψη νομιμότητας; Αναζητήθηκαν οι υπεύθυνοι; Ποιος ασκούσε την εποπτεία του συστήματος; Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Θα αναζητηθούν; Τι λέει άραγε ο κ. υπουργός; Θα ασχοληθεί με όλα αυτά σε ένα διάλειμμα της μάχης του με τα πιράγχας; Και ο πρωθυπουργός της χώρας; Έχει αλήθεια ακούσει τίποτε για όλα αυτά; Έχει εικόνα; Τον ενημέρωσε το νέο, πραγματικά καλό και ικανό αυτήν την φορά, επικοινωνιακό του επιτελείο; Το διοικητικό δίκαιο μας λέει ότι η έννοια της διοικητικής πράξης ταυτίζεται με την έννοια της νομιμότητας. Πως είναι λοιπόν δυνατόν διοικητικές πράξεις με τις οποίες ξοδεύτηκαν 5 δισ. ευρώ να χρειάζονται εκ των υστέρων νομοθετική νομιμοποίηση; Και αλήθεια, γίνεται αυτό; Και μάλιστα χωρίς να ακουστεί η παραμικρή ερώτηση; Με ποιόν τρόπο άραγε; Τι λέει το Σύνταγμα για το συγκεκριμένο ζήτημα; Περιλαμβάνονται αυτές οι διαδικασίες "νομιμοποίησης" στην διδακτέα ύλη των νομικών μας σχολών ή είναι πράγματα που τα μαθαίνει κανείς μόνο στο πλαίσιο ανωτέρων σπουδών σε μεγαλοπανεπιστήμια της αλλοδαπής, όπως το Tafts καλή ώρα.

Ερωτήματα για στριφνούς και δυσκοίλιους λογιστάδες. Αλλοίμονο αν κάτι τέτοιες λεπτομέρεις απασχολούσαν το πολιτικό μας σύστημα και την συνεπαρμένη από όσα διαδραματίζονται στις απάτητες κορυφές του κοινή γνώμη. Τα πραγματικά διακυβεύματα είναι άλλα. Θα παραιτηθεί από την υψηλή του θέση ο βουλευτής Μανώλης; Τι προβλέπει ο υπουργός Σαμαράς για το μέλλον της Καραμανλικής δυναστείας; Θα είναι υποψήφιος στο υπόλοιπο Αττικής ο θεοσεβής Ρουσόπουλος; Και εάν ναι τι θα κάνει ο εκτάκτως ευφυής Καραχάλιος; Θα πέσει στην παγίδα του παμπόνηρου Καρατζαφέρη; Και η Φεβρωνία Πατριανάκου; Θα είναι αυτή τελικά ο πολιορκητικός κριός του αρχηγού ή το άρωμα γυναίκας που τόσο περιμένουμε θα το οσφρανθούμε πάνω σε άλλο, πιο λαμπερό και σπουδαίο πρόσωπο; Ιδού μερικά από τα πράγματα με τα οποία αξίζει να ασχοληθεί κανείς; Τα άλλα, τα υπόλοιπα και μικρά όσο νάναι, τα βολεύει κανείς με έντοκα γραμμάτια του δημοσίου και δεκαετή ομόλογα διευρυμένου spread. Και με μικρές τροπολογίες που κάνουν τα παράνομα νόμιμα και προάγουν ανυπερθέτως την δημόσια υγεία.

Αλλά ας μην γκρινιάζουμε τόσο. Ότι έγινε έγινε. Ας πληρώσουμε τώρα χωρίς να πολυκοιτάμε τις λεπτομέρειες και ας πάμε παρακάτω, πιο πλούσιοι, με την σοφία που συσσωρεύσαμε από τα παλιά μας λάθη. Ο επί των θεμάτων της υγείας υπουργός μας υποσχέθηκε την εφαρμογή ενός νέου συστήματος με το οποίο όλα αυτά τελειώνουν. Το επιβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός τον Νοέμβριο στην Βουλή για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία. Το νέο σύστημα εφαρμόζεται ήδη από την 1η Ιανουαρίου του τρέχοντος. Είναι πολύ καλό και αποτελεσματικό και βασίζεται στην ακόλουθη λογική. Ο γιατρός εξετάζει τον άρρωστο και αξιολογεί τις ανάγκες της νοσηλείας του. Ακολούθως ο γιατρός κάνει μια μικρή προσωπική έρευνα αγοράς για να διαπιστώσει ποιες από τις πολλές εταιρείες του χώρου διαθέτουν τα κατάλληλα για την περίπτωση προϊόντα. Οι εταιρείες ανταποκρίνονται άμεσα. Συνήθως μάλιστα εφοδιάζουν τον γιατρό και με εργαλεία που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην συστηματοποίηση του έργου του. Ηλεκτρονικούς υπολογιστές και συσκευές γραφείου ας πούμε. Ή ακόμη τον στέλνουν με έξοδα τους σε συνέδρια και άλλες εκπαιδευτικές εκδηλώσεις στο Λας Βέγκας, στα νησιά Τόγκα ή την Καραϊβική για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του και να μάθει να εκτιμά καλύτερα τις ανάγκες των ασθενών του. Οι δαπάνες αυτές προάγουν την επιστήμη και για τον λόγο αυτό εκπίπτουν και από την φορολογητέα ύλη των επιχειρήσεων. Ακολούθως ο γιατρός παραγγέλνει το υλικό που είναι το πλέον κατάλληλο για τον άρρωστο από την εταιρεία που του αρέσει περισσότερο. Η τιμή δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο διότι σε ζητήματα υγείας είναι βαριά αμαρτία να συζητά κανείς για λεφτά. Άλλωστε, αν είναι κάτι που διακρίνει εμάς τους έλληνες από τους όλους αυτούς τους εκβαρβαρισμένους λαούς της δύσης είναι η βαθιά ανθρωπιά μας. Στην συνέχεια η παραγγελία διαβιβάζεται για έγκριση στο φαξ της Επιτροπής Προμηθειών Υγείας. Η ΕΠΥ αφού σφραγίσει το έγγραφο το επιστρέφει, πάλι με φαξ, μετά από λίγες ημέρες. Σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης η έγκριση μπορεί να δοθεί και μετά την εκτέλεση της παραγγελίας. Όταν άλλωστε κινδυνεύουν ζωές οι τυπικότητες μπορούν να περιμένουν. Το σύστημα αυτό είναι ιδιαίτερα σοφό, αφού παρακάμπτει όλες τις χρονοβόρες και ψυχοφθόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες των δημόσιων διαγωνισμών. Και επιπλέον είναι προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος μιας και αφήνει ανέγγιχτη και απαλλαγμένη από κάθε γραφειοκρατική όχληση την μοναδική σχέση γιατρού, εταιρείας και ασθενούς. Κοστίζει κάτι παραπάνω αλλά σε μας μετράει η ανθρωπιά. Και όπως πολύ σωστά λέει ο ποιητής, "υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;".

Μετά από τρία περίπου χρόνια οι προμηθευτές θα βρεθούν και πάλι σε απόγνωση. Θα συναντηθούν με τον τότε υπουργό υγείας, (που εάν ο Καραμανλής ή ο πιθανός επόμενος πρωθυπουργός, ο Παπανδρέου, διαθέτουν αρκετό μαύρο χιούμορ θα είναι ακόμη ο Αβραμόπουλος), και θα αναζητήσουν λύση στο κατεπείγον πρόβλημα που θα απειλεί με κραχ τα νοσοκομεία. Θα αναμιχθεί και ο τότε υπουργός επί των οικονομικών ζητημάτων. Θα βρεθούν κάποια μετρητά και για τα υπόλοιπα θα εκδοθούν ομόλογα. Η βουλή θα ψηφίσει ειδική διάταξη που θα προβλέπει ότι ότι έγινε παράνομα θεωρείται νόμιμο και τα σχετικά εντάλματα εξοφλούνται. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εισπράξει τα αναλογούντα πρόστιμα για την παράβαση των οδηγιών του ανταγωνισμού. Το κοστούμι αυτό δεν θα φανεί στους λογαριασμούς του ελληνικού δημοσίου (τουλάχιστον δεν θα φανεί στους αδαείς) επειδή συνήθως τα κοινοτικά πρόστιμα καταβάλλονται συμψηφιστικά, μέσω της περικοπής εγκεκριμένων επιδοτήσεων.

Πριν από λίγες ημέρες συζητούσα με ένα φίλο. Έλεγα ότι είναι παράλογο, μια κυβέρνηση που εξαρτά την πολιτική επιβίωση της από ευκαιριακές παροχές μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ να μην κάνει τίποτε για να εξοικονομήσει αυτά τα χρήματα, περιορίζοντας την σπατάλη σε έναν τομέα που προσφέρεται πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλους. Πράγματι, η κλοπή του δημόσιου χρήματος στον τομέα της υγείας είναι τόσο προφανής και απροκάλυπτη, γεγονός που καθιστά τον περιορισμό της έργο σχετικά χαμηλής δυσκολίας. Με αυτά τα χρήματα, ισχυρίστηκα, η σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να εξασφαλίσει άνετα την επόμενη εκλογή της. Λάθος, μου επισήμανε ο συνομιλητής μου. Θα μπορούσε να εξασφαλίσει όχι μια αλλά τρεις συνεχόμενες εκλογικές νίκες. Μάλλον έτσι πρέπει να είναι. Τότε γιατί άραγε δεν το κάνει; Η απάντηση είναι απλή. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν ακόμη και τα απλούστερα. Ακόμη και αυτά που είναι απαραίτητα για την ίδια την επιβίωση τους. Τελικά δεν μπορούν να είναι ούτε καν καλοί απατεώνες.



υστερόγραφο: Όλοι αυτοί που τόσο φλύαρα μιλάνε για την δήθεν υποχρηματοδότηση του τομέα της υγείας συγχέουν αφελώς την καθυστέρηση των πληρωμών, για αγορές που έχουν ήδη γίνει, με την πραγματική έλλειψη πόρων, που εμποδίζει τα συστήματα κλειστού προϋπολογισμού να υπερβαίνουν κάποιο συγκεκριμένο ύψος εκ των προτέρων καθορισμένων δαπανών. Αν οι ομιλούσες κεφαλές είχαν ιδέα από κοινή λογιστική και εάν επιπρόσθετα γνώριζαν ότι τα ελληνικά νοσοκομεία δεν δεσμεύονται από κλειστούς προϋπολογισμούς, αλλά, αντίθετα, διαθέτουν την ευχέρεια να ξοδεύουν κατά βούληση σύμφωνα με τις εκάστοτε "ανάγκες" τους, θα μπορούσαν εύκολα να αντιληφθούν την παγίδα. Πράγματι, για να γίνουν κάποιες εγγραφές σε ένα λογιστικό σχέδιο δεν είναι απαραίτητη η καταβολή μετρητών και η κίνηση των λογαριασμών του ταμείου. Πολύ απλά οι εισροές αγαθών ή υπηρεσιών προστίθενται στο ενεργητικό της επιχείρησης, το δε κόστος που τους αναλογεί επιβαρύνει με την σειρά του το παθητικό. Με άλλα λόγια η επιχείρηση ξοδεύει χωρίς να πληρώνει. Η πληρωμή μπορεί να γίνεται αργότερα. Αυτό ακριβώς κάνουν οι μονάδες του ΕΣΥ, αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία. Αγοράζουν ανεξέλεγκτα όλα όσα ζητούν οι γιατροί και μεταθέτουν την υποχρέωση πληρωμής στο μακρινό μέλλον. Το συμπέρασμα είναι ότι οι αμαρτωλές και κακοδιοικούμενες αυτές υπηρεσίες όχι μονον δεν υποχρηματοδοτούνται αλλά, αντίθετα, διαθέτουν την ευχέρεια να καθορίζουν οι ίδιες το ύψος των δαπανών τους, χωρίς προηγούμενο προγραμματισμό, και να στέλνουν στο τέλος τον λογαριασμό στην ανυποψίαστη κοινωνία. Βέβαια η πρακτική αυτή μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο στον τομέα των ακριβών φαρμάκων και των ακόμη πιο ακριβών αναλωσίμων υλικών δήθεν υψηλής τεχνολογίας. Εκεί δηλαδή όπου οι γιατροί, οι κυρίως υπεύθυνοι για την κατάντια του συστήματος, μπορούν να εκβιάσουν με ευκολία τις διοικήσεις επικαλούμενοι την δήθεν διακινδύνευση της υγείας των ασθενών. Είναι λογικό λοιπόν ότι το colpo grosso δεν καλύπτει τις περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με τα φθηνά και απλά υλικά, με τον ξενοδοχειακό εξοπλισμό και τις κτιριακές υποδομές. Έτσι τα ελληνικά νοσοκομεία, ενώ στην κυριολεξία πνίγονται από τα τελευταίας γενεάς ακριβοπληρωμένα φάρμακα και ξεχειλίζουν από κάθε λογής άχρηστα υλικά υπερυψηλής τεχνολογίας, το βάρος των οποίων πληρώνεται σε ατόφιο χρυσάφι, παρουσιάζουν την ίδια στιγμή ελλείψεις σε γάζες, οινόπνευμα και βαμβάκι. Ταυτόχρονα η απαξίωση τους γίνεται εύκολα αντιληπτή και από την εικόνα των τριτοκοσμικών και παραμελειμένων κτιριακών εγκαταστάσεων, του απαράδεκτου και ελλιπούς ξενοδοχειακού εξοπλισμού και των σοβαρών ελλείψεων προσωπικού. Σε σχέση με τις πραγματικές του ανάγκες, το σύστημα υγείας στην Ελλάδα, χρηματοδοτείται αδρά και γενναιόδωρα. Απλά η διαχείριση του έχει αφεθεί σε χέρια πλήρως ακατάλληλα, με αποτέλεσμα οι πολύτιμοι πόροι να μην διοχετεύονται εκεί όπου πραγματικά θα μπορούσαν να τύχουν επαρκούς αξιοποίησης. Επιπλέον, και παρά τα όσα με τόση ευκολία γίνονται πιστευτά, η καθυστέρηση των πληρωμών βολεύει ιδιαίτερα τους προμηθευτές. Και αυτό διότι τους παρέχει ένα εξαιρετικό άλλοθι για πρόσθετη υπερτιμολόγηση των προϊόντων τους. Επιπλέον οι ακραίες και σχεδόν πολεμικές συνθήκες της προσομοιωμένης κατάρρευσης του τομέα, που προκαλείται σε τακτά χρονικά διαστήματα, έχουν σαν αποτέλεσμα την αναστολή κάθε διαδικασίας ελέγχου νομιμότητας και αναζήτησης ευθυνών. Πράγματι, μπροστά στο μέγεθος του εγκλήματος, ενδεχόμενη αποκάλυψη του οποίου θα μπορούσε να οδηγήσει στην φυλάκιση εκατοντάδων ανθρώπων και στο σφράγισμα δεκάδων επιχειρήσεων, και στην μαζικότητα του χρέους που σωρεύεται ανά τριετία οι πολιτικοί προκρίνουν αμήχανα την σιωπηρή συγκάλυψη μέσω των ύποπτων νομοθετημάτων, δίνοντας ταυτόχρονα στην κοινή γνώμη την αίσθηση ότι οι δαπάνες που καλούνται να καλύψουν ήταν, χωρίς άλλο, αναπόφευκτες. Το συμπέρασμα στο οποίο εύκολα μπορεί κανείς να οδηγηθεί είναι ότι, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, κάθε πρόσθετο ευρώ που θα εισρεύσει στο σύστημα θα χαθεί μέσα στον φαύλο κύκλο της απίστευτης σπατάλης χωρίς να επιφέρει ούτε την ελάχιστη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών.

buzz it!

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 18, 2009

-Τελικά κάνουμε λάθος με τον Δημήτρη




Κάνουμε λάθος επειδή επιμένουμε να βλέπουμε όλα όσα τον αφορούν στο πλαίσιο μιας φυσιολογικά αναμενόμενης συμπεριφοράς. Υπό την έννοια αυτή όλες οι αναλύσεις μας καταλήγουν σε λανθασμένα συμπεράσματα, ως εκ του γεγονότος ότι εκκινούν από λανθασμένη βάση.

Η σκέψη του ανθρώπου είναι τελείως αποκομμένη από αυτά που ο κοινός νους των πολλών θεωρεί σκόπιμα και λογικά. Τα κριτήρια του είναι άλλα. Εντάσσονται σε ένα στεγανό σύστημα εσωτερικών κανόνων και άρα είναι απολύτως ανεξιχνίαστα. Π.χ. για τον κ. πρέσβυ τα προτάγματα της ηθικής συγκροτούνται αποκλειστικά από τις παραστάσεις που περιέχονται στο προσωπικό του σύμπαν. Οι παραστάσεις αυτές δεν επηρεάζονται και δεν αλλοιώνονται από τίποτε έξω από αυτό. Έτσι ως ηθικό νοείται μόνον ότι την κάθε στιγμή ο ίδιος επιθυμεί και πράττει.

Το ίδιο ισχύει και για την ερμηνεία άλλων, λιγότερο σημαντικών εννοιών, -που αναπτύσσονται όταν σε ένα συγκεκριμένο χώρο παρευρίσκονται περισσότεροι του ενός-, όπως η αξιοπρέπεια, η ξεφτίλα, η συνέπεια, η ανταπόδοση κ.λ.π. Για τον Δημήτρη ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στην επιφάνεια του οποίου βλέπει διαρκώς το ανεστραμμένο πλην πανέμορφο και γοητευτικό είδωλο του. Με όρους διαστημικής φυσικής θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο εγκέφαλος του υπουργού είναι μια "υπερβαρική μαύρη τρύπα" μέσα από την οποία τίποτε δεν μπορεί να ξεφύγει αλλά και τίποτε δεν μπορεί να εισέλθει, χωρίς να ομογενοποιηθεί στην διάρκεια ενός απειροελάχιστου κλάσματος του χρόνου.

Δεν ξέρω καλά, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, αλλά στην ψυχιατρική η εν λόγω περίπτωση πρέπει να περιγράφεται με τον όρο "Ναρκισσιστικός αυτισμός". Αν ο όρος δεν υπάρχει θα πρέπει να προστεθεί οπωσδήποτε στα σχετικά εγχειρίδια.


Τα παραπάνω αποτελούν συνοπτικό οδηγό για όλους όσοι επιχειρούν να αντιπαρατεθούν με τον Δημήτρη, να αντικρούσουν τις "ιδέες" του και να ασκήσουν κριτική στις "πολιτικές" του. Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι μάχονται με ανύπαρκτα πράγματα. Οι "ιδέες" και οι "πολιτικές" του ανδρός δεν είναι τίποτε άλλο από φτηνές και προχειροφτιαγμένος προφάσεις που κατασκευάζονται κυριολεκτικά στην τύχη και στο πόδι για να νομιμοποιήσουν την παραμονή του τέρατος στην σκηνή. Το γεγονός ότι τελικά βρίσκουν τόπο να πατήσουν, έστω προσωρινά, και φτάνουν να "συζητιούνται" ακόμη και στην βουλή, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αφελή αντιμετώπιση που τους επιφυλάσσουν οι ανυποψίαστοι αντίπαλοι. Το μήνυμα της παρουσίας του πρέσβυ είναι ο ίδιος ο πρέσβυς αυτοπροσώπως.

Και ως επίμετρο. Αυτά τα τερατάκια τα σκοτώνεις όταν είναι ακόμη μικρά. Εάν τα αφήσεις και ξεπεράσουν την εφηβεία θα τα λούζεσαι.

buzz it!

Τρίτη, Φεβρουαρίου 17, 2009

-Στιβαρή ηγεσία


Ο Αντώνης πήγε στο γραφείο του Βούδα για να πάρει ευλογία για την ημέρα των εγκαινίων του μουσείου της Ακρόπολης. Την άλλη φορά που θα πάει για προσκύνημα στον πρωθυπουργό θα είναι για να τον ρωτήσει αν έχει το ελεύθερο να αλλάξει το βρακί του που χέστηκε και συναφώς την ταπετσαρία της καρέκλας του που λεκιάστηκε ελαφρώς από την διαρροή.

Κατά τα λοιπά όταν οι υπουργοί τα κάνουν σκατά φταίνε μόνον αυτοί και όχι ο χοντρός. Αυτός δεν ξέρει τίποτε και αποκτάει μετά εικόνα για τα χάλια τους, από την τηλεόραση, και τους αλλάζει με άλλους, πιο φρέσκους, για να σώσει ο πανμέγιστος τη δόλια πατρίδα προς μεγάλη ικανοποίηση των ευγνωμονούντων ιθαγενών.

buzz it!

-Αβραμόπουλε, υπουργέ μας, ενεργήσου αμέσως





Πριν από περίπου δυο εβδομάδες, σε ένα συνέδριο εντατικολόγων, ανακοινώθηκε ότι κάποιες χιλιάδες συνάνθρωποι μας χάνουν κάθε χρόνο άδικα την ζωή τους. Ο λόγος; Ένα μεγάλο μέρος από τις διαθέσιμες κλίνες εντατικής θεραπείας των δημόσιων νοσοκομείων είναι εκτός λειτουργίας εξαιτίας άγνωστων προβλημάτων. Χωρίς να καθυστερήσει διόλου, ο εξοχότατος υπουργός Αβραμόπουλος, αμείλικτος όπως πάντα, ενεργήθηκε αμέσως και με μια αστραπιαία κίνηση ευθύνης διαβίβασε το θέμα στον αρμόδιο εισαγγελέα.

Με την τολμηρή του αυτή πράξη ο άξιος υπουργός μας απομάκρυνε, προσωρινά έστω, τους συσσωρευμένους κινδύνους για την δημόσια υγεία. Αφού με την απειλή της δικαστικής δίωξης υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να φοβηθούν οι ασυνείδητες κλίνες και να σκεφτούν να αλλάξουν τακτική και να κάνουν από δω και πέρα όπως πρέπει την δουλειά τους. Ο υπουργός μας ο Αβραμόπουλος, πολύ σοφά ποιών, δεν προχώρησε σε καμιά άλλη κίνηση σεβόμενος, σύμφωνα και με τις οδηγίες του πολιτικού του μέντορα, του άξιου πρωθυπουργού μας του Κώστα του Καραμανλή, την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης.


Τώρα όμως, να που μας προέκυψε και αυτό. Πεθαίνουν άνθρωποι και δεν υπάρχει ακόμη επέμβαση της εισαγγελικής αρχής.


Δεν είναι ασφαλώς στις προθέσεις μας να κάνουμε συστάσεις στον ακάματο υπηρέτη τουδημοσίου συμφέροντος. Ξέρουμε ότι ξέρει καλύτερα από εμάς την δουλειά του. Του το θυμίζουμε όμως διακριτικά μια και τον τελευταίο καιρό είναι τόσο απασχολημένος με την εκπόνηση εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και μπορεί να του διέφυγε. 770 θύματα της καλοφαγίας κάθε χρόνο δεν είναι και λίγα. Η ανάγκη να αναζητηθούν, να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν αυστηρά οι ένοχοι είναι για μια ακόμη φορά επιτακτική και επείγουσα. Μια μικρή διακοπή για να στείλει τον σχετικό φάκελλο στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη ίσως θα ήταν σκόπιμη.

buzz it!

-Είναι ο ναρκισσισμός ασθένεια; Και εάν ναι, πόσο σοβαρή;





Αφού εξεπλήρωσε τον κύριο σκοπό της επισκέψεως του, που δεν ήταν άλλος από την συνάντηση και την ανταλλαγή χρήσιμων (fruitful που λένε και οι αγγλοσάξωνες) απόψεων με τον Γερουσιαστή Απόστολο, ο σεβάσμιος πρόεδρος της Χιλής διέθεσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του για να ολοκληρώσει την επίσκεψη του στην χώρα μας.

Εν προκειμένω εποίησε την ανάγκη φιλοτιμία και, αφού δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς χωρίς να γίνει αγενής και να σχολιασθεί δυσμενώς, συναντήθηκε τυπικά και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Καρδιτσιώτη Πρόεδρο της Βουλής, τον ειδικό στην διαχείριση παντοειδών κρίσεων Πρωθυπουργό, καθώς και με άλλους παρακεντέδες της πολιτικής μας σκηνής.


Τζίτζι γούι λαβ γιου! Ιτ δεμ ολ!
Ζήτα το υφυπουργείο ξύλινων κατασκευών τώρα!
Η ανανέωση δεν μπορεί να περιμένει!






*******************************************************************

Για την πληρέστερη ενημέρωση των πολυάριθμων αναγνωστών μας παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης τύπου του γραφείου του νέου ειδώλου δεκάδων χιλιάδων Θεσσαλονικέων.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Γ. ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Α΄ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θεσσαλονίκη, 16 Φεβρουαρίου 2009

Ο Βουλευτής της Ν.Δ. Α’ Θεσσαλονίκης κ. Απόστολος Τζιτζικώστας παραβρέθηκε το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου στους Δελφούς, συνοδεύοντας, ως αντιπρόεδρος της ομάδας φιλίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη Χιλή, τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Δημοκρατίας της Χιλής, Francisco Encina Moriamez, ο οποίος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας.

« Εκπροσωπώντας το Ελληνικό Κοινοβούλιο, συνόδευσα τον κ. Moriamez στους Δελφούς, προκειμένου να επισκεφθεί μία από τις αρχαιότερες κοιτίδες πολιτισμού της χώρας μας. Ο ελληνικός πολιτισμός, όπως με πληροφόρησε ο κ. Moriamez, είναι διαδεδομένος στη Δημοκρατία της Χιλής και αποτελεί ένα πολύ καλό πρεσβευτή για την εικόνα της Ελλάδας, στη μακρινή αυτή χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η επίσκεψη του Χιλιανού Προέδρου είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει την αφετηρία για περαιτέρω ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων και της συνεργασίας ανάμεσα στα Κοινοβούλια των δύο χωρών» δήλωσε ο κ. Τζιτζικώστας.

Η επίσκεψη του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων της Δημοκρατίας της Χιλής ολοκληρώθηκε (!!!!!!!!!) με συναντήσεις που πραγματοποίησε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, τον Πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων.

Ευχαριστούμε για τη συνεργασία

Γραφείο Τύπου

Κώστας Μπέφας

Τηλέφωνο επικοινωνίας 6977070071

2310540440

Για τα Δελτίου Τύπου και για όλες τις δράσεις του Απόστολου Τζιτζικώστα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα στη διεύθυνση www.tzitzikostas.gr


buzz it!