Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2012

-Απέραντη αθλιότητα

Η κορύφωση του δράματος πλησιάζει. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να υποχωρήσουν, για μια ακόμη φορά, την τελευταία όμως, και να δώσουν μικρή, προσωρινή παράταση ζωής στο άθλιο μόρφωμα του νεοελληνικού τριτοκοσμικού κράτους, που δύο χρόνια τώρα επιβιώνει με μόνο όπλο του τον ανήθικο εκβιασμό.

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα γνωρίζει ότι τα περιθώρια εμπαιγμού των συμμάχων μας έχουν εξαντληθεί. Και προετοιμάζει συστηματικά την έξοδο του, -έξοδο από την δήθεν προσπάθεια για την σωτηρία της χώρας-, και την παρασιτική επιβίωση του για την επόμενη μέρα. Πάνω στα ερείπια, μετά την πτώση. Δημιουργεί για τον σκοπό αυτό εξωτερικούς εχθρούς, στους οποίους και θα επιχειρήσει να επιρρίψει τις ευθύνες, ενώπιον του απελπισμένου και ταυτόχρονα βαθιά απληροφόρητου και αποπροσανατολισμένου πληθυσμού. Ήδη, το τελευταίο διάστημα, είναι ιδιαίτερα εμφανής η στροφή του "σοβαρού" τύπου σε λαϊκίστικες, "αντιμνημονιακές" θέσεις. Και ταυτόχρονα η επίμονη προσπάθεια δαιμονοποίησης της Γερμανίας, ως αποκλειστικής σχεδόν υπεύθυνης των δεινών μας και των δεινών της Ευρώπης.

Την στιγμή αυτή συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας το μέχρι πρότινος και για πολλές δεκαετίες αδιανόητο. Ένα έγκλημα ιστορικών διαστάσεων. Η βίαιη και αυτόβουλη απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρώπη. Το σκόπιμα επιδιωκόμενο γκρέμισμα, στην συνείδηση της κοινής γνώμης, της εδραιωμένης πεποίθησης για τον θεμελιώδη προσανατολισμό της χώρας. Και αυτό προς χάριν της επιβίωσης μερικών δεκάδων πολιτικών οικογενειών, μερικών εκατοντάδων παραγόντων δευτέρας διαλογής και μερικών χιλιάδων άεργων παρασίτων, που, όλοι μαζί, συγκροτούν τους κομματικούς στρατούς και ψωμίζονται πλουσιοπάροχα από τα λάφυρα της νομής της κρατικής εξουσίας.

Ο διαπλεκόμενος με την πολιτική εξουσία Τύπος συμμετέχει ενεργά στο έγκλημα. Οι μεγαλύτερες επενδύσεις των καναλαρχών, των εκδοτών και των μεγαλοδημοσιογράφων, που διαμορφώνουν την εύπλαστη συνείδηση της κοινής γνώμης, είναι τα καρνέ με τα απόρρητα τηλέφωνα των ανθρώπων της εξουσίας. Εάν αυτοί αλλάξουν, εάν κυριαρχήσουν οι θεσμοί, εάν επικρατήσει δικαιοσύνη και εάν η χώρα κυβερνηθεί από νόμους, τα καρνέ αυτά θα καταντήσουν περιττά και άχρηστα.

Μέχρι τώρα οι δήθεν εκκλήσεις των σοβαρών σχολιαστών απευθύνονταν προς την πολιτική τάξη. Την καλούσαν να σοβαρευτεί, να αναλάβει τις ευθύνες της, να ομονοήσει και να συμμαζέψει το τέρας που, η ίδια, σκόπιμα, για δεκαετίες δημιουργούσε και συντηρούσε. Συντηρούνταν, με άλλα λόγια, η ελπίδα της σωτηρίας από αυτούς τους ίδιους, που προκάλεσαν μόνοι το κακό. Επειδή δεν υπάρχουν άλλοι.

Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που συντάσσονται με τους πολιτικούς στην χάραξη των "κόκκινων γραμμών" και προειδοποιούν την Γερμανία να σταθεί στο ύψους των περιστάσεων. Αν η Ελλάδα, διαμηνύουν, είναι να σωθεί, αυτό θα γίνει μόνον ταυτόχρονα με την σωτηρία και διατήρηση του παρασιτικού πολιτικοοικονομικού της συστήματος. Οι πραγματικές κόκκινες γραμμές είναι αυτές. Σε διαφορετική περίπτωση οι Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες, οι Σαμαράδες, οι Παπαχελάδες και οι Πρετεντέρηδες δεν θα διστάσουν να πάρουν τον λαό τους και να αποχωρήσουν περήφανα. Και αυτός ο λαός φαίνεται ιδιαίτερα πρόθυμος να ακολουθήσει την μοιραία έξοδο, χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις. Φτάνει να έχει πάντα κάποιον πρόχειρο εχθρό, για να καταριέται και να μισεί. Οι Γερμανοί, είναι φανερό, προσφέρονται ιδιαίτερα γι' αυτό.

Να ένα δείγμα δημοσιογραφίας ανατολικού τύπου των τελευταίων εβδομάδων, από κάποιον Πέτρο Παπακωνσταντίνου, στην σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

"Η Γερμανία ορθώνεται εκεί που δεν μπόρεσε ποτέ να σταθεί μετά το 1945: ως κυρίαρχη δύναμη στο κέντρο της Ευρώπης",

γράφει ο καλός αρθρογράφος, μεταφέροντας "μεταφρασμένο" απόσπασμα από πολύ πρόσφατο άρθρο της Süddeutsche Zeitung. Και συνεχίζει παραθέτοντας αυτάρεσκα την δική του σοφία:

Ωστόσο, η γερμανοποίηση της Ε.Ε. -κάτι που επιβεβαίωσε η επιβολή των γερμανικών "ντικτάτ" στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής- προκαλεί θύελλα αντιδράσεων".

"Ορθώνεται", λοιπόν, η Γερμανία, εκεί που δεν "μπόρεσε από το 1945" να σταθεί. Επιτέλους "ορθώνεται κυρίαρχη".

Ας δούμε όμως και το πρωτότυπο κείμενο της μεγαλύτερης γερμανικής εφημερίδας:

Die ratlose Macht.Deutschland steht in der Eurokrise dort, wo es seit 1945 niemals mehr stehen wollte: als dominierende Kraft in der Mitte Europas.


"Η Αμήχανη Δύναμη", γράφει ο συντάκτης, "η Γερμανία, στέκεται (και στέκεται αμήχανα - σίγουρα πάντως όχι "ορθώνεται" όπως την θέλει ο έλληνας αρθρογράφοςς) μέσα στην ευρωπαϊκή κρίση εκεί, όπου από το 1945 δεν ήθελε ποτέ ξανά να σταθεί (εκεί που δεν μπόρεσε να σταθεί, κατά τον έλληνα δημοσιογράφο - αν και το ήθελε και το επεδίωκε, όπως σαφώς αφήνεται να εννοηθεί). Σαν κυριαρχούσα (και όχι κυρίαρχη) δύναμη στο μέσο της Ευρώπης."

Το νόημα του πρωτοτύπου είναι σαφές. Το κείμενο της γερμανικής εφημερίδας είναι απολογητικό και, δεν το κρύβει, αμήχανο. Η Γερμανία, έχοντας πλήρη επίγνωση του βεβαρυμένου ιστορικού της παρελθόντος, θα έπρεπε, κατά τον συντάκτη, να αποφύγει πάση θυσία την θεσμική ανάληψη καθοδηγητικού ρόλου στην Ευρώπη. Ποτέ ξανά. Υπάρχει στο κείμενο μια αίσθηση παραίτησης και αδιεξόδου. Από την πλευρά του ισχυρού αυτή την φορά. Και αυτό έχει σημασία.

Αυτήν την χαμηλών τόνων, υπαρξιακή σχεδόν, αναζήτηση, ο κ. Παπακωνσταντίνου την κάνει σκόπιμα να φαίνεται σαν υπερφίαλος ηγεμονικός κομπασμός. Επειδή η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται κάποιον να μισήσει. Επειδή η Ελλάδα του άθλιου μέλλοντος μας, η Ελλάδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, η χώρα των αποτυχημένων, χρειάζεται εχθρούς. Δεν μπορεί να πορευτεί χωρίς αυτούς.

Η Γερμανία έκανε πολλά και απανωτά λάθη τα δύο τελευταία χρόνια. Ίσως και πριν από αυτά. Το σημαντικότερο από όλα, αυτό που έφερε μαζί και όλα τα υπόλοιπα, είναι ότι πίστεψε ότι στο πρόσωπο της παρασιτικής ελληνικής άρχουσας τάξης διαθέτει έναν στοιχειωδώς αξιόπιστο συνομιλητή. Και ταύτισε με αυτήν την εγκληματική τάξη έναν ολόκληρο λαό. Σήμερα καλείται όχι μόνον να πληρώσει, αλλά και να χρεωθεί ιστορικά την καταστροφή αυτού του λαού, προς όφελος των εγχώριων βασανιστών του. Δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα το κάνει.



************************

update: Έκανα ένα μικρό σχόλιο στο σάιτ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, επισημαίνοντας απλά και μόνο την ουσιώδη ανακρίβεια της μετάφρασης. Η καλή εφημερίδα, η ανεξάρτητη, η αμερόληπτη, η έγκυρη, η πολλά αγαπούσα τον διάλογο και την αλήθεια, αυτή που θέλει να προφυλάξει την πατρίδα από τον ανορθολογισμό και τον φανατισμό, δεν το δημοσίευσε. Ακόμη τουλάχιστον.



buzz it!

35 σχόλια:

Γνωμοδότης είπε...

Ωραίο να γράφεις υπερ του ισχυρού και να σε πληρώνουν.

Άμα δεν σε πληρώνουν, μάλλον μαλακία το βρίσκω. Ιδιαίτερα αν ο ισχυρός σοδομεί στη χώρα σου.

Τα έβαλες με την μετάφραση.

Γιατί δεν τα βάζεις με την πραγματικότητα;

Έγραψε ο γερμανός συντάκτης για την «αμήχανη Γερμανία» που «δεν ήθελε ποτέ ξανά να σταθεί».

Έλα τώρα που δεν ήθελε. Ήθελε και παραήθελε.

Και δεν το αποδεικνύει με το τι έγραψε ο κάθε συντάκτης, ούτε με το αν το μετάφρασε επακριβώς ο τάδε δημοσιογράφος.

Το αποδεικνύει με την εξωτερική της πολιτική από το 1989 τουλάχιστον, με την οικονομική της πολιτική επίσης, και βέβαια, με τις δηλώσεις της, με τους χειρισμούς της και κυρίως με το ύφος και την χυδαιότητα των απαιτήσεων της και των εδώ τοποτηρητών της.

Τα υπόλοιπα είναι σαχλαμάρες για πολύ μικρά παιδιά.

Έπιασες μια μέτρια μετάφραση και έστησες κοτζάμ επιχείρημα ― της πλάκας.

Επειδή δεν σε παίρνει να το στήσεις στην πραγματικότητα.

Α' για την μετάφραση
Δ- για την απεικόνιση της πραγματικότητας.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Αν τα βάλετε κάτω και τα μετρήσετε προσεκτικά και με όρους πραγματικότητας αγαπητέ μου θα βρείτε εύκολα πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Και τότε δεν θα χρειαστεί να κάνετε δίκες προθέσεων των εχθρών του ελληνισμού. Ο εχθρός είναι εσωτερικός.

Γνωμοδότης είπε...

Και τότε δεν θα χρειαστεί να κάνετε δίκες προθέσεων των εχθρών του ελληνισμού. Ο εχθρός είναι εσωτερικός.

Μια αποικία έχει πάντα πρόθυμους εσωτερικούς εχθρούς.

Κυρίως όμως αυτούς που δεν αναγνωρίζουν ή κάνουν πως δεν αναγνωρίζουν την ξένη εξάρτηση.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω.

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδη τι θελουν οι Γερμανοι περα απο το να εξασφαλησουν τα δανεικα που ειναι οι αποταμιευσεις των Γερμανων; Τζαμπα μαγκια; Τα δις της Allianz που απομειωθηκαν με το κουρεμα ποτε θα τα δει ο μετοχος η δανειστης της; τα δις οιυ ειναι σε αμοιβαια σε ολο τον κοσμο; Πολυ θα ηθελα να εχανες και εσυ τα λεφτα σου. Και σιγουρα θα πεις μας ποθλουσαν οπλα κλπ - γιατι τα αγοραζαμε; Τους διορισμους, τα νοσοκομεια οι Γερμανοι τα εκαναν; Με τετοια μυαλα παλι θα εχουμε 400 χρονια σκλαβια

Ανώνυμος είπε...

Οι καθρέφτες" χάθηκαν, εξαφανίστηκαν από την χώρα. 'Εχει μείνει μόνο εκείνος του Μποστ "Είμαι ο ωραιότερος καλύτερος, ομορφότερος...... και προσθέτω "δικαιότερος, σωστότερος λαός στον κόσμο"!!! Μία Ελλάδα που δούλευε ρολόι, και το κυριότερο χωρίς δανεικά πως την κατάντησαν έτσι......οι Γερμανοί!!!!!

ck είπε...

Εξαιρετικό και πολύ εύστοχο.

Δυστυχώς οι απατεώνες που έχουν το πάνω χέρι στη χώρα μας, θα συνεχίσουν να το κάνουν κόβοντας και μοιράζοντας δραχμές στους φίλους και οπαδούς τους.

Στην πιο κρίσιμη ώρα της ιστορίας μας βρεθήκαμε με γιωργάκη, αντωνάκη, καρατζαφέρη, αλέξη και αλέκα.

Καλά να πάθουμε

Ανώνυμος είπε...

Η νοοτροπία του Ελληνα ήταν πάντα προβληματική, γιατί από την μία απαιτεί σεβασμό για κατι προγόνους πριν 2000 χρόνια και κάτι μάρμαρα που δεν σμίλευσε ο ίδιος, τα οποια φερνει πάντα ως "μάρτυρα" της υπεροχής του-αρα οι οιπολοιποι να το βουλώσουν, από την άλλη δεν ενιωθε την σιγουριά να μην νίωθει απειλούμενος σε κάθε διαφωνία ή αντιρρηση. Η κριτική ειναι στο πετσί του (κοτσομπολιό) και απλώς το ανήγαγε σε άποψη, την οποια μοιραζει απλόχερα και μην τολμήσει ποτέ κανείς να του πει οτι ειναι αγενής, ωρύεται για τα δικαιωματά του. Δεν με νοιαζει η Γερμανία, δεν με μοιαζει ούτε η Ελλάδα στην τελική. Με νοιαζουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι που παρκάρουν εκεί που θα πρεπε να αφήνουν τους αδύναμους να περνούν, οι άνθρωποι που δημιουργουν μια ΜΚΟ για να βοηθήσουν και οχι να τα "παρουν". Οι άνθρωποι που βλέπουν στον διπλανό τους εναν συνάνθρωπο και οχι ενα κορόιδο. Κάθε λαός εχει τα χούγια του. Οι Γερμανόι ειναι ψυχροί, οι Γάλλοι ρατσιστες, οι έλληνες παντως δεν ειναι αυτοι οι φιλότιμοι που τους κυνηγάει ο πλάνήτης για το μεγαλείο της χώρας τους. Οι Ελληνες ειναι οι κουτοπόνηροι που πιάστηκαν με το βρακί κατεβασμένο (ασχετως αν ειναι οι πολιτικοι, οι εργοστασιαρχες κλπ...και αυτοι Ελληνες είναι) και τώρα καλουνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν γίνεται να λες "αυτος ο Ελληνας ειναι ετσι" και "εγω ως Ελληνας ειμαι ετσι". Η αποδεχεσαι οτι εισαι Ελληνας και μέρος ολου αυτού και τραβάς κουπί κι εσύ μαζί, αποδεικνύοντας σοτν κόσμο που μας κοιτα οτι "ναι, δεν ειμαστε ιδιοι, δεν τα ρίχνουμε ολα στον άλλον. Στρωνόμαστε" ή δεν αποδεχεσαι οτι εισαι Ελληνας και τραβάς τον δρόμος σου. Δεν ενδιαφέρει τον άλλο τι ορισμό δινεις εσυ για τον Ελληνα. τον Ελληναρα και τον Γερμανό. Ο Ελληνας για τους ξένους, ειναι συνωνυμος με πονηριά, ανευθυνότητα, και θράσος. Και εδω που τα λέμε..εχουν άδικο;


Ας αφήσουμε τους Γερμανους και τους Γάλλους και τον κόσμο όλο να λεει τα δικά του. Ας βρούμε επιτέλους μέσα μας τι εφταιξε που συνενάισαμε, ποτε μας σύμφερε, ποια νοοτροπία μας, επέτρεψε να διχαστούμε τοσο έυκολα, και γιατί ακόμα και σήμερα δεν ενονώμαστε αλλά βρίσκουμε αιτίες και ευθύνες στους εξωτερικούς παράγοντες.

Αν σε δείρει καποιος, ειναι λυπηρό και άδικο. Αν ειχες παρει μαθήματα καράτε όμως, η έκβαση θα ήταν αλλιώς. Αν περπατούσες στο απέναντι πεζοδρόμιο, το ίδιο. Το να δίνουμε ευθυνες ειναι ηλίθιο και μη οφέλιμο. Το να καταλαβαίνουμε οτι ολα ειναι συνδυασμός θελήσεων και συμπεριφορών, θα μας βγάλει από το βασικότερο τελμα της μαλακίας μας, αυτο του να κατηγορούμε, και ισως-ίσως, γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.


Αμφιβάλλω αν θα το διαβάσει κανέις όλο αυτό ή αν θα το καταλάβει καν, αλλα δεν γαμιέται. Εγώ το έβαλα.

Insp Rebus είπε...

Αμάν ρε Ερμιππε, όλο την καταστροφή φέρνεις...

Δεν σε βλέπω να επεσήμανες την εθνικά ορθή στάση του νυν ΥπΑμ, πρωην ΤπΥγ και εσαεί αντιπροέδρου, του αγαπητού Αβραμόπουλου, στάση που θα μειώσει το έλλειμα, και για την οποία φρόντισε να μας ενημερώσει με δελτίο τύπου:

"Μόλις περιήλθε σε γνώση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η προκήρυξη διαγωνισμού της Διοίκησης Αεροπορικής Υποστήριξης για την παροχή υπηρεσιών catering στις πτήσεις των κυβερνητικών αεροσκαφών, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος έδωσε άμεσα εντολή για την ακύρωσή της"

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63612360

nikiplos είπε...

Αγαπητέ Έρμιππε, γενικά συμφωνώ με την ανάρτηση και τον τρόπο που θέτετε το ζήτημα. Κυρίως στα σχετικά που αφορούν την εγχώρια πολιτικο-οικονομική ελίτ που βυσσοδομεί συνεχώς και παρασιτεί εις βάρος των υπηκόων της... Ακόμη χειρότερα που πλέον στην ελίτ αυτή έχει παρεισφρήσει (απροκάλυπτα-γιατί από πάντα είχε σχέσεις κουμπαριάς) ο μασίφ υπόκοσμος μηχανορραφώντας κι αυτός για τον άκοπο πλουτισμό του, προσπορίζοντας μέρος της "πίτας" του δημόσιου χρήματος...

Σαφώς ο "κακος" είναι απαραίτητος και όπως σωστά περιγράφετε, οι Γερμανοί, ξυπνούν αρκετά σημειολογικά χαρακτηριστικά μας, αφυπνισμένα τα τελευταία 50 χρόνια της κοινής μας ευρωπαϊκής ιστορίας... Αφήνω το γεγονός που για κάποιους υπάρχουν και οι αεί κακοί "Αμερικάνοι" (προσοχή στον τόνο).

Ανώνυμος είπε...

Και καλά αφού εμείς καταντήσαμε έτσι και εμείς φταίμε για όλα, γιατί η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο και οσονούπω η άλλη μισή Ευρώπη έχουν πρόβλημα. Και γιατί έχουν τόσο πρόβλημα οι τράπεζες με τους πεφωτισμένους οικονομικά ηγέτες;

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Δεν φταίμε εμείς για όλα ανώνυμε. Δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο του ιστολογίου αυτός ο ισοπεδωτικός ισχυρισμός. Ο βαθμός που παραδοθήκαμε στον εχθρό διαφέρει. Και ο τρόπος που πολεμάμε το κακό. Οι άλλοι το κάνουν λίγο πολύ μέσα από τις οργανωμένες συλλογικότητες τους (όσο μπορούν). Εμείς προσπαθούμε να ρίξουμε ο ένας το βάρος στην καμπούρα του άλλου. Και επιπλέον έχουμε παραδώσει τα κλειδιά στους πιο ανάξιους. Οι άλλοι αναγνωρίζουν τις αστοχίες τους και προσπαθούν να τις διορθώσουν. Μεθοδικά, γιατί ξέρουν ότι η ολομέτωπη επίθεση μπορεί να έχει περισσότερο κόστος παρά ωφέλεια. Εμείς αναζητούμε αποδιοπομπαίους τράγους και εχθρούς για να αποφύγουμε να κοιτάξουμε στον καθρέπτη.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικός. Εύγε. Απέχουμε ακόμα πολύ απο το στάδιο της ωρίμανσης σαν κοινωνία. Πάντα φταίει κάποιος άλλος.

kimon είπε...

Ερμιππε
Το εξαιρετικό σου κείμενο μάλλον έπεσε σε μάτια που θέλαν να αντικρύσουν πιο εύπεπτες τροφές,

πως λέμε περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Για τα των ελλήνων, θα σου έλεγα περιφραστικά που άραγε μπορείς να τους βρεις;
Αρβανίτες-βλάχοι-σαρακατσάνοι-καραγκούνιδες-γύφτοι-ρομά-πομάκοι-ανατολίτες-φράγκοι-τουρκόγυφτοι-βούλγαροι-σλαύοι κλπ, και μερικοί εναπομείναντες απειροελάχιστοι έλληνες (με την έννοια του όρου) όλοι οι υπόλοιποι ελληνόγλωσσοι που φιλοξενήθηκαν στο μόρφωμα-προτεκτοράτο ελλάς,αντιλαμβάνεσαι την νοοτροπία αυτού του αχταρμά που ποδηγετούμενος διαχρονικά απο ότι πιο άθλιο και σάπιο διέθετε το μόρφωμα είχε την μοιραία σημερινή κατάληξη.
Πάντα φταίγανε οι άλλοι,οι αμερικάνοι,οι άγγλοι, οι τούρκοι,οι βούλγαροι και ποτέ το άθυρμα του αχταρμά,φυσική κατάληξη του σήμερα να φταίνε οι γερμανοί.
Βέβαια θα ήταν πολύ άδικο για τον τόπο να μην επιμερίζαμε και την γερμανική ευθύνη στην αθέτηση επιστροφής κατοχικών δανείων και πολεμικών αποζημιώσεων.
Προσωπικά πιστεύω ότι για να ομογενοποιηθεί ο αχταρμάς και να γίνει τουλάχιστον έντιμος απαιτείται όχι μόνο επιτροπος αλλά και φυσική ανάληψη όλης της δημόσιας διοίκησης από γερμανούς,ολλανδούς,φιλανδούς,νορβηγούς σκληρούς και άτεγκτους στην εφαρμογή της νομοθεσίας.
Να είσαι καλά και να μας ξαναγράφεις τέτοια ωραία κείμενα.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Ευχαριστώ για το σχόλιο Κίμωνα. Να παρατηρήσω ότι δεν είμαι από αυτούς που θα είχαν αντίρρηση να ζητηθεί η επιστροφή του κατοχικού δανείου. Και σαφώς λέω ότι οι γερμανοί κάνανε σοβαρά λάθη στην ελληνική υπόθεση. Πλην όμως πριν αρχίσουμε να τους κατηγορούμε θα πρέπει να έχουμε κάνει με ειλικρίνεια και ακρίβεια το δικό μας ταμείο. Είναι αδύνατον να προχωρήσουμε διαφορετικά.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Έρμιππε, θα διαφωνήσω στην ανάλυσή σου μόνο στο ότι τα ΜΜΕ δημιουργούν μία αντιευρωπαϊκή συνείδηση πια και ο εύπλαστος λαός ακολουθεί. Είναι εντελώς λάθος η αφετηρία σου.
Έχω υπερασπιστεί σε συζητήσεις προσπαθώντας να δείξω κατανόηση στους ευρωπαίους γενικά που τα έχουν δει όλα με τους τρελούς του ελληνικού (όχι γαλατικού στην περίπτωσή μας) χωριού που έχουν μπλέξει. Και επιθετικά απέναντι στους ελληναράδες που έλεγαν τα γνωστά τους. ΟΜΩΣ... μετά από 2 χρόνια γεμάτα ήξεις αφίξεις, με παλινωδίες, με ασαφή πολλές φορές στρατηγική και με προσβλητικές κορώνες σε πρωτοσέλιδα και από επίσημα χείλη πρέπει να σου πω ότι ο αντιευρωπαϊσμός στη συνείδηση των Ελλήνων έχει πια μία βάση. Μας κούρασαν και όσους είχαμε υπομονή, μας έθιξαν και όσους είχαμε πλήρη συναίσθηση ότι εμείς φταίμε πρώτα και πάνω απ'όλα ως χώρα για την κατάντια μας. Τα ΜΜΕ δε χρειάστηκε να δημιουργήσουν ιδεοληψίες σ'αυτή την περίπτωση - το έδαφος (στο μυαλό του μέσου Έλληνα) ήταν ήδη οργωμένο, είχε γίνει και η σπορά και ήρθαν απλά να θερίσουν.
Εξακολουθώ να καταλαβαίνω τις θέσεις των ευρωπαίων εταίρων μας και να τις δικαιολογώ ανά περίσταση, αλλά οι χειρισμοί τους σε πολλές περιπτώσεις, προσωπικά (και είμαι σίγουρος και πάρα πολλούς άλλους ψύχραιμους και σοβαρούς Έλληνες) με προσβάλλουν βάναυσα ως πολίτη.
Κάνεις μεγάλο λάθος να τα ρίχνεις στα ΜΜΕ για τη δημιουργία του κύματος αντιευρωπαϊσμού στη χώρα μας. Απλά το έχουν καβαλήσει πλέον και πάνε, ελπίζοντας έτσι να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

John Katsilieris

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Ευχαριστώ για το σχόλιο κ. Κατσιλιέρη. Πλην όμως δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Δεν είναι δίκαιο να βλέπουμε και να κρίνουμε τις ενέργειες των Ευρωπαίων αυτοτελώς, χωρίς κάθε φορά να συνυπολογίζουμε και την δική μας στάση απέναντι τους. Η οποία ήταν σε όλο αυτό το διάστημα όχι μόνον στάση εμπαιγμού και εξαπάτησης αλλά και ωμού εκβιασμού ακόμη (μην ξεχνάμε ότι η απροθυμία συνεργασίας της πολιτικής μας τάξης στηρίχθηκε εν πολλοίς στην βεβαιότητα ότι η Ευρώπη δεν είχε την πολυτέλεια να μας αφήσει να καταρρεύσουμε - γεγονός που δεν απέχει καθόλου από την αλήθεια). Η άλλη πλευρά λοιπόν δεν οφείλει να είναι τέλεια και αψεγάδιαστη, στερούμενη των ελαφρυντικών που εμείς δίνουμε τόσο απλόχερα στον εαυτό μας.

Κατά την προσωπική μου άποψη τα ήξεις αφίξεις των συμμάχων μας είχαν τις περισσότερες φορές ως γενεσιουργό αιτία την απολύτως ασυνεπή στάση της δικής μας πλευράς. Οι εταίροι μας προσπαθούσαν να εφαρμόσουν μια πολιτική χωρίς όμως να έχουν εξουσία στην χώρα και χωρίς να διαθέτουν συνομιλητή στο εσωτερικό.

Από την άλλη πλευρά οι ιδεοληψίες της κοινής γνώμης αναπτύχθηκαν στην βάση της σύγχυσης, που σκόπιμα επικράτησε, σε σχέση με την φύση και το περιεχόμενο του περίφημου μνημονίου. Ακόμη και σήμερα, την στιγμή που οι πάντες σχεδόν στρέφονται εναντίον του και το θεωρούν ως την κύρια αιτία της κατάρρευσης μας κανείς δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει με ακρίβεια τι ακριβώς ήταν, που και πως απέτυχε και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει. Η σύγχυση αυτή καλλιεργήθηκε σκόπιμα (και αυτό δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την συνδρομή του Τύπου) με σκοπό να συσκοτισθούν οι ευθύνες της πολιτικής τάξης, οι οποίες ασφαλώς εκτείνονται σε βάθος χρόνου μιας τουλάχιστον δεκαετίας (δεν συνυπολογίζω την πρώτη περίοδο του ΠΑΣΟΚ, η οποία δημιούργησε τις βάσεις της χρεοκοπίας, προτιμώντας να εξετάσω την περίοδο κατά την οποία υπήρχε ακόμη χρόνος να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ανάσχεσης της κατηφορικής πορείας).

Σε γενικές γραμμές ο Τύπος συντάχθηκε απόλυτα και υπηρέτησε τις επιδιώξεις των κομμάτων. Και δημιούργησε το αντιευρωπαϊκό κλίμα κυρίως δια παραλείψεων ενημέρωσης. Σήμερα πλέον συμμετέχει ενεργά στην συστηματική καλλιέργεια αυτού του κλίματος. Διότι όντας ταυτισμένο με την πολιτική τάξη και αντιλαμβανόμενο ότι η επιβίωση του είναι αδύνατη χωρίς αυτήν καβάλησε (όπως είπατε) το κύμα για να υπηρετήσει πλήρως τους σκοπούς της.

Ανώνυμος είπε...

Έρμιππε,
Είμαι ο ανώνυμος που έγραψε το σχόλιο των 4:24 στις 6/2. Επέτρεψέ μου να διαφωνήσω με την οπτική σου. Όχι τόσο στην απάντησή σου προς εμένα, με την οποία ειλικρινά συμφωνώ, αλλά με το πνεύμα του κύριο κειμένου σου και όσα αναφέρεις σε παρακάτω σχόλιο.
Συγκεκριμένα λες: «Ευχαριστώ για το σχόλιο κ. Κατσιλιέρη. Πλην όμως δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Δεν είναι δίκαιο να βλέπουμε και να κρίνουμε τις ενέργειες των Ευρωπαίων αυτοτελώς, χωρίς κάθε φορά να συνυπολογίζουμε και την δική μας στάση απέναντι τους. Η οποία ήταν σε όλο αυτό το διάστημα όχι μόνον στάση εμπαιγμού και εξαπάτησης αλλά και ωμού εκβιασμού ακόμη (μην ξεχνάμε ότι η απροθυμία συνεργασίας της πολιτικής μας τάξης στηρίχθηκε εν πολλοίς στην βεβαιότητα ότι η Ευρώπη δεν είχε την πολυτέλεια να μας αφήσει να καταρρεύσουμε - γεγονός που δεν απέχει καθόλου από την αλήθεια). Η άλλη πλευρά λοιπόν δεν οφείλει να είναι τέλεια και αψεγάδιαστη, στερούμενη των ελαφρυντικών που εμείς δίνουμε τόσο απλόχερα στον εαυτό μας».
Διαφωνώ κατ’ αρχάς κάθετα στο σημείο που λες ότι η ελληνική πολιτική τάξη εκβίασε τους Ευρωπαίους. Η εικόνα που έχω διαμορφώσει εγώ κλείνει μάλλον περισσότερο προς μια άνευ όρων παράδοση, λόγω του πανικού των άδειων ταμείων του 2010. Πίστεψαν ότι και πάλι θα «κορόιδευαν» και έχοντας ζήσει κάποιες καταστάσεις στις Βρυξέλλες θα σου έλεγα, ότι αν τώρα ήμασταν δυο χρόνια νωρίτερα και όχι στο 2012, η ανάλυσή σου θα είχε κάποια βάση.
Αλλά δυστυχώς οι απαίδευτοι πολιτικοί μας και τα ομφαλοσκοπικά ελληνικά ΜΜΕ δεν διέγνωσαν έγκαιρα την παγκόσμια νεοφιλιλεύθερη στροφή στην expansionary austerity. Αν θέλεις να κάνουμε συζήτηση με οικονομικούς όρους και βάσει θεωριών, να την κάνουμε. Για να ολοκληρώσω, όμως, αυτό που θέλω να πω, θα ξεκαθαρίσω πως εξ αρχής πίστευα ότι ήταν μοιραίο λάθος η πολιτική λιτότητας που επελέγη από την ευρωπαϊκή ηγεσία.
Βέβαια, δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιοι διαφωνούν, αυτομάτως θα καθορίσουν και όλοι την πολιτική μιας Ένωσης. Το πρόβλημα είναι ότι έγκαιρα φάνηκε από τους αδιάψευστους αριθμούς, ότι το σχέδιο πήγαινε για φούντο. Παντού. Όχι μόνο στην ατίθαση Ελλάδα. Τότε ήταν που οι «αγορές» άρχισαν να «πανικοβάλλονται» (από τη χαρά τους). Για εμάς το ήξεραν ότι είμαστε ανεύθυνοι. Ο πραγματικός τρόμος, όμως, ήταν στην επιμονή της Γερμανίας και στα όρια του ρατσιστικού αντίδρασή της σε ένα καθαρά οικονομικό πρόβλημα συγκεκριμένων συνθηκών.
Όταν βάζεις τη Bild καθημερινά να σκιαγραφεί το προφίλ του «τεμπέλη Έλληνα» (λανθασμένη εικόνα – του «ανοργάνωτου και μιζαδόρου» είναι πολύ πιο σωστή) είναι εμφανές ότι δεν έχεις αντιληφθεί την πραγματική αιτία του προβλήματος. Επειδή όμως είσαι ο πιο ισχυρός, σέρνεις μαζί όλο το άρμα, προς τον γκρεμό βέβαια…
Ειλικρινά, η συζήτηση που κυριαρχεί σε οικονομικόπολιτικοδημοσιογραφικούς κύκλους σε Βρυξέλλες, αλλά και στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού δεν είναι η απροθυμία των Ελλήνων να δεχθούν τα μέτρα, αλλά η επιμονή της Γερμανίας να τα επιβάλει. Διάβασε αυτό για να καταλάβεις http://www.economonitor.com/danalperts2cents/2012/02/06/tinkerbell-economics-the-confidence-fairy-pixie-dust-and-a-sleeping-dragon/

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια από το προηγούμενο:

Πάντως και πάλι ιστορικά αν θέλεις να το δούμε, κανένα σύγχρονο κράτος τα τελευταία 100 χρόνια δεν χρειάστηκε να κάνει μια τόσο βίαιη οικονομική προσαρμογή. «Κακοί» οι Έλληνες, πολλά τα ελαττώματα μας και μεγάλη η διαφθορά, όμως η απαίτηση είναι πλέον να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας. Και η απαίτηση αυτή συγκρούεται με τις βασικές αρχές της Ένωσης.
Ένωση για την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών, που εκφυλίστηκε σε ένα πανίσχυρο πεδίο δράσης του τεράστιου (όχι απλώς μεγάλου) κεφαλαίου. Και να ξέρεις η επιμονή της Γερμανίας, δεν έχει να κάνει μόνο με πίστη σε αρχές, αλλά και σε υπεράσπιση οικονομικών συμφερόντων, που έχουν γερμανικό διαβατήριο. Όλη η Ευρωζώνη σχεδιάστηκε στα μέτρα της Γερμανίας, που κέρδισε τη μερίδα του λέοντος και συνεχίζει να κερδίζει, παρά τη συλλήβδην κατάρρευση όλων των υπολοίπων.
Φυσικά εδώ αναφέρομαι στο μεγάλο κεφάλαιο. Όσον αφορά τον γερμανικό λαό (και τους όμορούς του Ολλανδούς, Αυστριακούς κλο κλπ), υπαμείβεται, αλλά το πανίσχυρο κοινωνικό κράτος τον κάνει να το ξεχνάει. Επίσης παραπληροφορείται (δόξα στη Bild, την μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα στην Ευρώπη) και τον ρατσισμό τον έχει στο τσεπάκι. Όταν άκουσα πριν καμιά τετραετία το Greeks are for crooks από συναδέλφους (μορφωμένα άτομα υψηλού επιπέδου) γέλασα. Με τον καιρό η επανάληψη του άρχισε να με εκνευρίζει. Πλέον μιλάμε για ξεκάθαρο ρατσισμό και δεν το συζητώ.
Michael

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Ευχαριστώ για το σχόλιο Michael. Απαντώ τμηματικά:

λες:

Διαφωνώ κατ’ αρχάς κάθετα στο σημείο που λες ότι η ελληνική πολιτική τάξη εκβίασε τους Ευρωπαίους. Η εικόνα που έχω διαμορφώσει εγώ κλείνει μάλλον περισσότερο προς μια άνευ όρων παράδοση, λόγω του πανικού των άδειων ταμείων του 2010. Πίστεψαν ότι και πάλι θα «κορόιδευαν» και έχοντας ζήσει κάποιες καταστάσεις στις Βρυξέλλες θα σου έλεγα, ότι αν τώρα ήμασταν δυο χρόνια νωρίτερα και όχι στο 2012, η ανάλυσή σου θα είχε κάποια βάση.


Πρόκειται για σιωπηρό υπόρρητο εκβιασμό. Από την μια η δουλική αποδοχή κάθε όρου, επειδή δεν έχουν κάτι να προτείνουν ή να διαπραγματευθούν και δεν διαθέτουν την ηθική βάση για να εκφέρουν την παραμικρή αντίρρηση (συνήθης τακτική των πολιτικών μας να ξεφορτώνονται τους ενοχλητικούς πελάτες με ένα χτύπημα στην πλάτη και μια ψεύτικη υπόσχεση), και από την άλλη η μη εκτέλεση του συμβολαίου, που βασίζεται στην βεβαιότητα ότι η άλλη πλευρά δεν μπορεί να φτάσει στα άκρα και θα παραχωρήσει τελικά την ανοχή της. Υπό αυτήν την έννοια ο εκβιασμός είναι έμμεσος αλλά σίγουρα υπάρχει. Δεν σου μιλώ άσχημα, δεν σου φέρνω αντιρρήσεις, δεν σε προκαλώ με συγκεκριμένες απαιτήσεις. Απλά δεν κάνω τίποτε προς την κατεύθυνση που μου ζητάς επειδή ξέρω ότι δεν έχεις περιθώρια άλλης επιλογής από αυτήν της στήριξης μου.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

δεν διέγνωσαν έγκαιρα την παγκόσμια νεοφιλιλεύθερη στροφή στην expansionary austerity … ήταν μοιραίο λάθος η πολιτική λιτότητας που επελέγη από την ευρωπαϊκή ηγεσία …



Κάθε άλλο παρά νεοφιλελεύθερος είμαι και κάθε άλλο παρά νεοφιλελεύθερες λύσεις υποστηρίζω. Για μένα η λιτότητα (με άλλα λόγια και για να το πούμε πιο ήπια ο περιορισμός της κατανάλωσης μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνατότητες σου) δεν εντάσσεται σε αυτά τα προκατασκευασμένα σχήματα. Δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερή επιλογή. Είναι απλά φυσική απαίτηση. Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά αλλά αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι σε μια οικονομία που δεν παράγει και ικανοποιεί τις ανάγκες της με εισαγωγές (άρα με εκκροή και απομείωση του συνολικού πλούτου) κάθε άλλη πολιτική πλην της περιοριστικής επιτυγχάνει μόνο την σταδιακή αύξηση του χρέους της. Αυτό είναι αυτοκτονικό, τόσο για τον δανειστή όσο και για τον δανειζόμενο πολλώ δε μάλλον όταν το χρέος αυτό έχει ήδη καταστεί μη εξυπηρετήσιμο.
Η μόνη λογική που θα επέβαλε την χρηματοδότηση μιας τέτοιας οικονομίας είναι αυτή της άμεσης δημιουργίας παραγωγικών επενδύσεων με σκοπό, όχι όπως λανθασμένα λένε όσοι δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα την αύξηση των εξαγωγών, αλλά την επείγουσα υποκατάσταση των εισαγωγών. Οι Γερμανοί μιλάνε για ένα σχέδιο Μαρσαλ τουλάχιστον εδώ και ένα χρόνο. Εμείς είμαστε όμως που δεν μπορούμε να εγγυηθούμε συνθήκες που θα επιτρέψουν την δημιουργία κάποιων επενδύσεων. Και δεν μπορούμε ακόμη να εγγυηθούμε ότι εάν εισρεύσουν στην χώρα κεφάλαια, υπαγόμενα στην διαχείριση των εθνικών μας φορέων, αυτά δεν θα ξαναφαγωθούν όπως στο παρελθόν. Δεν αδικώ καθόλου τους γερμανούς που είναι ιδιαίτερα δύσπιστοι σε αυτό το σημείο. Μάλιστα θα πρέπει εδώ να παρατηρηθεί ότι όλες οι κραυγές περί εθνικής κυριαρχίας έχουν ακριβώς αυτόν τον στόχο. Να επιτρέψουν στο πολιτικό σύστημα να διαχειριστεί τα ποσά της βοήθειας με τον τρόπο που ξέρει και επιθυμεί. Να επαναλάβει δηλαδή το έγκλημα του παρελθόντος εις βάρος της χώρας.
Κοντολογίς, αυτό που σήμερα ζητάμε με επιμονή είναι χρήματα για νέα λαϊκή κατανάλωση. Κι άλλα κινέζικα φασόλια, και άλλα γερμανικά αυτοκίνητα, και άλλα ταξίδια μικροαστών στην Βιέννη και στην Πράγα. Αυτά δεν θα μας δοθούν και καλώς δεν θα μας δοθούν.
Το εάν θα διαλυθεί ή κοινωνία ή όχι εξαρτάται από εμάς και όχι από τους εταίρους μας. Έχει να κάνει αποκλειστικά με την δίκαιη κατανομή των βαρών. Η αθλιότητα των οριζόντιων περικοπών, που οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας στην φτώχια και παράλληλα διατήρησε κάποια άλλα υψηλά για τα μέτρα της οικονομίας και των περιστάσεων εισοδήματα είναι εγχώριο και όχι γερμανικό έγκλημα. Η αδυναμία περιορισμού της φοροδιαφυγής, η νομική προστασία μέσω των σχεδιασμένων για τον σκοπό αυτό νόμων (ναι περί αυτού πρόκειται) όσων συλληφθούν να παρανομούν και η καταστροφή των υγιών κυττάρων του ιδιωτικού τομέα μέσω της βάρβαρης φοροεπιδρομής (για την αναπλήρωση της απώλειας από τους εν ασυλία ευρισκόμενους φοροφυγάδες) είναι δικής μας εμπνεύσεως. Αν η ελληνική κοινωνία καταρρεύσει θα είμαστε εμείς που θα δώσουμε τα αποφασιστικά χτυπήματα. Οι Γερμανοί θα είχαν ακέραια και βαριά ηθική ευθύνη εάν δεν έκαναν τίποτε από την στιγμή που εμείς είχαμε εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες μας και δεν μπορούσαμε παρόλα αυτά να ανταπεξέλθουμε. Πριν κάνουμε όμως εμείς αυτά που πρέπει δεν έχουμε δικαίωμα να τους κατηγορούμε. Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να τους φτύσω στο πρόσωπο και να αρνηθώ την πληρωμή των χρεών μου αν αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την επιβίωση της πατρίδας μου και της νέας της γενιάς. Για να κάνω κάτι τέτοιο όμως πρέπει να διαθέτω ηθικό έρεισμα. Πρέπει να έχω κάνει εγώ πρώτος ότι ήταν δυνατόν να γίνει. Οι Γερμανοί, όπως και όλοι οι άλλοι, δεν μας χρωστάνε περισσότερα από αυτά που χρωστάμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Όταν βάζεις τη Bild καθημερινά να σκιαγραφεί το προφίλ του «τεμπέλη Έλληνα» (λανθασμένη εικόνα – του «ανοργάνωτου και μιζαδόρου» είναι πολύ πιο σωστή) είναι εμφανές ότι δεν έχεις αντιληφθεί την πραγματική αιτία του προβλήματος. Επειδή όμως είσαι ο πιο ισχυρός, σέρνεις μαζί όλο το άρμα, προς τον γκρεμό βέβαια…


Δεν νομίζω ότι "βάζει" κανείς την Bild. Η ελευθερία έκφρασης είναι κατοχυρωμένη σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου. Και σε κάθε μια από αυτές υπάρχουν οι καλές φωνές υπάρχουν και οι κακές. Αυτό είναι αναμενόμενο και πρέπει κανείς να είναι έτοιμος να το αντιμετωπίσει. Ακόμη και υποχωρώντας αν βρίσκεται σε δυσάρεστη θέση και δεν έχει περιθώρια ελιγμών. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα φροντίσει να διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο θα εξαργυρώσει σε επόμενη φάση. Σε κάθε περίπτωση ναι, ο κακός γερμανικός τύπος έχει γράψει πολλά. Δεν νομίζω όμως ότι η δική μας πλευρά έχει υστερήσει σε αυτόν τον ανόητο συναγωνισμό. Αν γινόταν μια συλλογή εκατέρωθεν αθλιοτήτων νομίζω πως η δική μας πλευρά θα κέρδιζε καθαρά και όχι στα σημεία.

Ανώνυμος είπε...

Έρμιππε, ξεκινάω την ανταπάντησή μου από το τέλος. Μη υποτιμάς ποτέ τη δύναμη συγκεκριμένων ΜΜΕ, γιατί η στόχευση στο υποσυνείδητο για να περνούν μηνύματα έχει γίνει επιστήμη δεκαετίες τώρα. Οι ελληνικές εφημερίδες αυτό που δεν έχουν σε σχέση με τη Bild είναι η πίστη των αναγνωστών τους. Σε φουλ αντιμνημονιακό να το γυρίσει η Καθημερινή, δεν πρόκειται να κερδίσει καμιά συμπάθεια. Όπως τώρα το Mega φαίνεται γελοίο. Η Bild όμως εκφράζει σοβαρά συγκεκριμένη πληθυσμιακή μερίδα στη Γερμανία. Γίνεται πιστευτή θέλω να πω. Την ανέφερα μάλιστα χαρακτηριστικά γιατί τυγχάνει να έχω ασχοληθεί κατά κάποιο τρόπο με το φαινόμενο του λαϊκού Τύπου στην Ευρώπη, ο οποίος κάποτε ήταν απίστευτα ισχυρός. Στην Αγγλία το φαινόμενο με τη Sun και τη News of the World είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Αλλά δεν μας απασχολεί αυτό τώρα. Απλώς μην βάζεις το χέρι σου στη φωτιά, ότι δεν «βάζει» κανείς τη Bild να τηρεί μια πολύ συγκεκριμένη γραμμή. Μπορείς και μόνος σου να βγάλεις πολλά συμπεράσματα ακολουθώντας τη γραμμή του χρήματος.
Σχετικά με τα υπόλοιπα εξ όσων λες. Με έχει προβληματίσει και εμένα τρομερά η σκέψη. Πρέπει να βοηθηθεί η χώρα μας και μαζί να επιβιώσει ένα πολιτικό/συστημικό τέρας ή να αφεθεί στην απόλυτη καταστροφή μπας και γίνει restart; Ειλικρινά θα έκλεινα προς την δεύτερη απάντηση, αν δεν ήμουν σφόδρα υπέρ της λογικής «καλύτερα πολλοί ένοχοι έξω, παρά ένας αθώος στη φυλακή». Δεν μπορώ να καταδικάσω έναν ολόκληρο λαό, έστω και αν σε μεγάλο μέρος του ψηφίζει αυτούς τους πολιτικούς και θέλει να ζει έτσι. Για όλους τους νέους που δεν φέρουν ευθύνη, γι’ αυτούς που δεν πλούτισαν ποτέ, για όσους παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές του.
Αν θέλεις να ξέρεις κιόλας, η Μέρκελ και οι λοιποί φίλοι από τις κινήσεις τους ποτέ δεν κατάφεραν να με πείσουν ότι θέλει να αλλάξει η χώρα. Κατ’ αρχάς, τα μέτρα που πίεσαν για να πάρουμε δεν στόχευαν ούτε στο ελάχιστο στην αλλαγή της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Ξεκάθαρα ήθελαν και θέλουν τη σταθεροποίηση ενός πολιτικού συστήματος που θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Η Μέρκελ βλέπουμε να κάνει απευθείας πολιτική παρέμβαση στη Γαλλία, αλλά ούτε μια φορά δεν άφησε ένα υπονοούμενο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Μπορεί κάποιος να πει, ότι δεν έχει δικαίωμα να απευθυνθεί απευθείας στον ελληνικό λαό. Αλλά δεν είχε πρόβλημα να το κάνει στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, ούτε με την πρόταση περί επιτρόπου (που για να είμαστε δίκαιοι, συζητήθηκε μόνο σε φιλολογικό επίπεδο). Αποδέχθηκε απόλυτα ως συνομιλητή τον Παπανδρέου μέχρι το σημείο που πλέον ήταν καμένο χαρτί και στη συνέχεια τον πέταξε.
Νομίζω περισσότερο μέλημά της είναι να μετατρέψει τη χώρα σε φτηνό δυναμικό κατάλληλό για μεγάλες επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, με μικρό κόστος δανεισμού (διώξτε δημοσίους υπαλλήλους, είτε σας φτάνουν, είτε όχι, εγώ να μην σας δανείζω με νοιάζει) με ένα φιλικό προς αυτή (τη Γερμανία) πολιτικό σύστημα. Παρά να εξαλείψει πραγματικές μάστιγες, όπως το φακελάκι, η φοροδιαφυγή, οι μίζες. Οπότε δεν μπορώ να πάρω το μέρος της.

Ανώνυμος είπε...

Όσον αφορά τα οικονομικά, έτσι όπως το βλέπεις δεν θα συμφωνήσουμε. Ή βασικά, θεωρώ ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε, αλλά αυτά που θέλω να γράψω για να σε πείσω θέλουν ένα βιβλίο. Εν συντομία θα σου πω ότι α) μακροοικονομικά η λογική επιπέδου οικογένειας/επιχείρησης έσοδα-έξοδα δεν έχει λογική στα κράτη γιατί μιλάμε για «αθάνατες» οντότητες. Ο άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ζωής. Τα κράτη όχι. Γι’ αυτό και κάνεις τώρα συμφωνίας για τα επόμενα 30 έτη, διάστημα τεράστιο στη ζωή ενός ανθρώπου (μέσα στο οποίο πχ είχαν ξεχαστεί για την Ευρώπη τα γερμανικά εγκλήματα). Τα κράτη στην ουσία δεν χρειάζεται να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αν συνεχίσουν και αναπτύσσονται. Οι ΗΠΑ μόλις πρόσφατα αποπλήρωσαν ονομαστικά το σύνολο το χρέος τους από τον Β’ ΠΠ, αλλά σε απόλυτους αριθμούς ως ποσό με την ανάπτυξη της χώρας είχε καταντήσει ασήμαντο. Ακόμα και μικρές χώρε όπως η Ελλάδα είναι ικανές για τεράστια αύξηση του ΑΕΠ τους (5πλασιάστηκε σε εμάς από το 1990). Επομένως χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο ανάπτυξη, παρά απόλυτη εξισσορόποιηση δαπανών.
Όσο για το πώς έπαψε η Ελλάδα να παράγει και τι θα μπορούσε να κάνει τώρα, η εύκολη λύση θα ήταν να αποδώσει κανείς τα πάντα στην ελληνική τεμπελιά και το εύκολο δανεικό χρήμα. Δυστυχώς στον ανταγωνισμός λειτουργούν πολύ πιο περίπλοκοι κανόνες. Ψάξε καλύτερα και βρες πως ξέμειναν από βούτυρο, που αποτελεί βασικό συστατικό της δίαιτάς τους οι πλούσιοι Νορβηγοί και γιατί είναι ακόμα κυρίαρχοι στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία η Έλληνες εφοπλιστές. Μακάρι να μπορούσαμε ρίχνοντας τους μισθούς να βάλουμε ξανά μπρος τη μηχανή. Θα ήταν επιτυχημένες χώρες η Αλβανία και η Ρουμανία. Δεν είναι.
Βάσει μακροοικονομικών κανόνων (που κάνει ότι δεν βλέπει) η Γερμανία κινδυνεύει σε υπερβολικό βαθμό από αυτή την κατάσταση, γιατί το πλεόνασμά της είναι το έλλειμμα του ευρωπαϊκού νότου. Εκτός και αν βρει γρήγορα μια νέα άγνωστη ήπειρο να πουλήσει, εξωγήινους ή πείσει τους Κινέζους να αγοράσουν, θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Αλλά δυστυχώς, όπως έχει διαμορφωθεί το παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι, το να κλείσει ένα εργοστάσιο (της BMW πχ) ουδόλως επηρεάζει την κεφαλαιακή δύναμη που βρίσκεται πίσω από αυτό. Μη σου πω ότι κατά έναν διεστραμμένο – μακιαβελικό τρόπο την κάνει πιο ισχυρή.
Και αυτό που βλέπουμε τώρα ξεκινάει πολύ πιο παλιά απ’ όσο φανταζόμαστε. Η αφετηρία ξεκάθαρα το ’80 με την συνύπαρξη της Θάτσερ και του Ρίγκαν στην εξουσία. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μακρά ιστορία, που η τυφλωμένη από τα χτυπήματα ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να συζητήσει τώρα με λογικούς όρους πέρα από άναρθρα και αμόρφωτες κραυγές, όπως αυτή του Μανδραβέλη, που όψιμα ανακάλυψε τον Κέυνς και τον χτυπάει πιο πολύ και από τον Τσίπρα.
Ευχαριστώ για την προσοχή και συγγνώμη που μακρηγόρησα.
Michael

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Michael, συγγνώμη για την καθυστέρηση κατ'αρχήν. Λες:

Απλώς μην βάζεις το χέρι σου στη φωτιά, ότι δεν «βάζει» κανείς τη Bild να τηρεί μια πολύ συγκεκριμένη γραμμή. Μπορείς και μόνος σου να βγάλεις πολλά συμπεράσματα ακολουθώντας τη γραμμή του χρήματος.

Δεν θα έβαζα το χέρι μου στην φωτιά για το ανεπηρέαστο ή το τυχαίο της γραμμής της κάθε Bild. Συμφέροντα υπάρχουν πολλά και σε διάφορες κατευθύνσεις. Οι δυτικές χώρες δεν είναι κεντρικά καθοδηγούμενα συστήματα και η διάχυση της εξουσίας είναι τεράστια. Απλά δεν πιστεύω, σε καμία περίπτωση, ότι πίσω από αυτούς που πιθανόν να κρύβονται πίσω από την κακό τύπο βρίσκεται η επίσημη Γερμανία ή η επίσημη Ευρώπη.


Σχετικά με τα υπόλοιπα εξ όσων λες. Με έχει προβληματίσει και εμένα τρομερά η σκέψη. Πρέπει να βοηθηθεί η χώρα μας και μαζί να επιβιώσει ένα πολιτικό/συστημικό τέρας ή να αφεθεί στην απόλυτη καταστροφή μπας και γίνει restart; Ειλικρινά θα έκλεινα προς την δεύτερη απάντηση, αν δεν ήμουν σφόδρα υπέρ της λογικής «καλύτερα πολλοί ένοχοι έξω, παρά ένας αθώος στη φυλακή». Δεν μπορώ να καταδικάσω έναν ολόκληρο λαό, έστω και αν σε μεγάλο μέρος του ψηφίζει αυτούς τους πολιτικούς και θέλει να ζει έτσι. Για όλους τους νέους που δεν φέρουν ευθύνη, γι’ αυτούς που δεν πλούτισαν ποτέ, για όσους παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές του.

Η εξαθλίωση του λαού (των αθώων με άλλα λόγια) είναι προδιαγεγραμμένη. Απλά στην περίπτωση της μη χρεοκοπίας θα επισυμβεί σε υστερότερο χρόνο (όχι σπουδαία πράγματα - ένα με δύο χρόνια το πολύ) και θα μπορέσει να συνδυαστεί με την οχύρωση του πολιτικού συστήματος, το οποίο θα συνεχίσει να κυβερνά με συνθήκες πλέον τριτοκοσμικών δικτατοριών. Το μόνο που θα αλλάξει θα είναι οι ποσοτικές αναλογίες. Εκεί που μέχρι πρόσφατα ο πελάτης, υποτελής υπήκοος, σερνόταν στα γραφεία των βουλευτών και των κομμάτων για μια θέση στο δημόσιο, αύριο θα σύρεται απολύτως εξαθλιωμένος για να ευεργετηθεί με μια άδεια κουλουρτζή στο Μοναστηράκι. Το δίλημμα που κάθε λίγο και λιγάκι τίθεται είναι νομίζω ψευδές και δόλια κατασκευασμένο. Προσωπικά δεν έχω απάντηση απλά επειδή δεν θέτω στον εαυτό μου το δίλημμα στο οποίο απαντάς παραπάνω. Και αυτό διότι μια τέτοια διαδικασία στερείται νοήματος. Δεν είμαι εγώ που αποφασίζω και, άρα, δεν έχει νόημα να θέτω και να απαντώ σε ένα τέτοιο ερώτημα, μόνος, μέσα στο σκοτεινό μου δωμάτιο. Εάν ερωτηθώ από τρίτους, με τρόπο που θα καθιστά την απάντηση μου καθοριστική, αφού αυτή θα τους δεσμεύει, αυτό θα έχει ήδη σημάνει ότι ζούμε σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη εποχή και σε ένα άλλο καθεστώς. Στην περίπτωση αυτή το δίλημμα θα έχει ήδη εξαφανισθεί. Τώρα κάνουμε απλά πνευματικές ασκήσεις επί χάρτου.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Αν θέλεις να ξέρεις κιόλας, η Μέρκελ και οι λοιποί φίλοι από τις κινήσεις τους ποτέ δεν κατάφεραν να με πείσουν ότι θέλει να αλλάξει η χώρα. Κατ’ αρχάς, τα μέτρα που πίεσαν για να πάρουμε δεν στόχευαν ούτε στο ελάχιστο στην αλλαγή της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Ξεκάθαρα ήθελαν και θέλουν τη σταθεροποίηση ενός πολιτικού συστήματος που θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.

Έχω και γω μια μικρή εμπειρία από την λειτουργία της Ε.Ε. και των θεσμών της. Ξέρω λοιπόν ότι η υπέρτατη αρχή του οικοδομήματος, αρχή που διαφυλάχθηκε ως κόρη οφθαλμού για δεκαετίες, ήταν η απόλυτη στεγανοποίηση των εθνικών εξουσιών στους τομείς εκείνους που έχουν να κάνουν με αυτό που ονομάζαμε βαθύ κράτος. Υπό την έννοια αυτή η Ένωση καθόριζε τον στόχο, τον σκοπό, αλλά απέφευγε δια ροπάλου να παρέμβει και να υποδείξει ή να επιβάλλει τον προσδιορισμό του μέσου. Αυτή ήταν άλλωστε και η σκοπιμότητα που γέννησε τον θεσμό των κοινοτικών οδηγιών. Η όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβαση στις εθνικές ιδιαιτερότητες. Στην ουσία αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από προφύλαξη των εθνικών ιδιοτελειών αναμεμειγμένη με μια ανομολόγητη καχυποψία του ενός για τον άλλον, μια αμφιθυμία για την διάθεση συμμετοχής στο τελικό εγχείρημα της ολοκλήρωσης. Πρόχειρα όλα αυτά. Το συμπέρασμα είναι ότι η Ε.Ε., ειδικά στα πρώτα στάδια της κρίσης, δεν είχε άλλο τρόπο να παρέμβει, παρά μόνον στον καθορισμό των πολύ γενικών στόχων, απέχοντας πλήρως από οποιαδήποτε εκτελεστική αρμοδιότητα και αρμοδιότητα εξειδίκευσης. Η αποτυχία λοιπόν της Ε.Ε. και της Μέρκελ ειδικότερα πρέπει να αναζητηθούν σε αυτήν την δομική αδυναμία των κανόνων συνεργασίας και όχι σε συνωμοσιολογικές θεωρίες και πολιτικές σκοπιμότητες. Σήμερα, που φτάσαμε σχεδόν στο παρά πέντε και με τον λαό να έχει συνειδητοποιήσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό την τραγική μας θέση, βλέπουμε ότι πόσο μεγάλη αντίδραση προκαλούν οι σχεδιασμοί για τοποθέτηση επιτρόπων κ.λ.π. Βλέπουμε δηλαδή πόσο ισχυρό όπλο είναι ακόμη στα χέρια των πολιτικών η εκμετάλλευση των εθνικών αντανακλαστικών των μαζών. Πολλώ δε μάλλον αυτό ίσχυσε στην πρώτη περίοδο. Τότε μάλιστα, που η πολιτική τάξη, μέσα στην ουρανομήκη αφέλεια της πίστευε ότι η κρίση θα είναι παροδική και κύριο μέλημα της ήταν να σώσει από την κρίση το σαθρό οικοδόμημα του πελατειακού της κράτους.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Η Μέρκελ βλέπουμε να κάνει απευθείας πολιτική παρέμβαση στη Γαλλία, αλλά ούτε μια φορά δεν άφησε ένα υπονοούμενο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Είναι άλλα τα ήθη εκεί και άλλος ο ορθολογισμός που διέπει τόσο την σχέση των δύο χωρών όσο και τον τρόπο διαχείρισης των προβλημάτων. Και επιπλέον στην Γαλλία δεν υπάρχει για την πολιτική τάξη (τουλάχιστον στον βαθμό που υπάρχει σε μας - κανείς δεν είναι τέλειος) το διακύβευμα της διατήρησης ή μη μιας κλεπτοκρατικής δομής, τα συμφέροντα της οποίας έρχονται σε τέτοιο βαθμό σε αντίθεση με τα συμφέροντα του λαού. Όλα αυτά επιτρέπουν μεγαλύτερο ορθολογισμό και περισσότερη διαφάνεια.

Μπορεί κάποιος να πει, ότι δεν έχει δικαίωμα να απευθυνθεί απευθείας στον ελληνικό λαό. Αλλά δεν είχε πρόβλημα να το κάνει στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, ούτε με την πρόταση περί επιτρόπου (που για να είμαστε δίκαιοι, συζητήθηκε μόνο σε φιλολογικό επίπεδο).

Δεν έκανε καμία παρέμβαση εσωτερική. Απλά εξέφρασε δυσφορία για την εξαπάτηση που υπέστη και για την πλήρη ανατροπή μιας συμφωνίας η οποία, ενώ αρχικά είχε συναφθεί χωρίς αιρέσεις, βρέθηκε ξαφνικά να τίθεται υπό την έγκριση ενός δημοψηφίσματος. Ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σαρκοζί απαγόρευσαν στην ελληνική κυβέρνηση να κάνουν δημοψήφισμα. Απλά είπαν, κάντε ότι αγαπάτε και όταν τελειώσετε ελάτε με τα νέα σας δεδομένα να ξανακουβεντιάσουμε. Το αν εμείς στο μεταξύ θα χρεοκοπούσαμε ήταν δικό μας θέμα. Και το ποιος εξεβίασε επίσης προφανές.


Αποδέχθηκε απόλυτα ως συνομιλητή τον Παπανδρέου μέχρι το σημείο που πλέον ήταν καμένο χαρτί και στη συνέχεια τον πέταξε.

Αρχικά δεν είχε άλλη επιλογή (νομίζω πως αυτό απαντάται παραπάνω). Σε δεύτερο χρόνο εάν δεν τον πετούσε θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Νομίζω περισσότερο μέλημά της είναι να μετατρέψει τη χώρα σε φτηνό δυναμικό κατάλληλό για μεγάλες επενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, με μικρό κόστος δανεισμού (διώξτε δημοσίους υπαλλήλους, είτε σας φτάνουν, είτε όχι, εγώ να μην σας δανείζω με νοιάζει) με ένα φιλικό προς αυτή (τη Γερμανία) πολιτικό σύστημα. Παρά να εξαλείψει πραγματικές μάστιγες, όπως το φακελάκι, η φοροδιαφυγή, οι μίζες. Οπότε δεν μπορώ να πάρω το μέρος της.

Επίσης νομίζω ότι η παραπάνω απάντηση είναι επαρκής. Και δεν πιστεύω ότι η Γερμανία έχει ανάγκη σήμερα από τα φτηνά μεροκάματα της Ελλάδας.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

α) μακροοικονομικά η λογική επιπέδου οικογένειας/επιχείρησης έσοδα-έξοδα δεν έχει λογική στα κράτη γιατί μιλάμε για «αθάνατες» οντότητες. … Τα κράτη στην ουσία δεν χρειάζεται να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αν συνεχίσουν και αναπτύσσονται … Επομένως χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο ανάπτυξη, παρά απόλυτη εξισσορόποιηση δαπανών …

Καμία αντίρρηση. Απλά θα πρέπει αυτή η ανάπτυξη να υπάρχει, να είναι εγγυημένη για κάποιο ορατό διάστημα και, κυρίως, πραγματική (ασφαλώς οι απλοϊκοί δείκτες όπως το ΑΕΠ δεν είναι και οι πιο κατάλληλοι να αποδώσουν με πληρότητα τις ποιοτικές διαστάσεις της ανάπτυξης και με βάση αυτούς να υπολογισθεί η πιστοληπτική ικανότητα μια χώρας). Η όλη σημερινή δομή της οικονομίας μας σε συνδυασμό με την πολιτική και κοινωνική μας κουλτούρα και την αξιοπιστία των θεσμών και των κυβερνητών μας δείχνουν ότι αν μας δοθούν νέα κεφάλαια θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για κατανάλωση και θα εξανεμισθούν με μόνο αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους. Θα μας μείνει μόνο το τσιμπημένο ΑΕΠ που όμως δεν θα σημαίνει τίποτε.


Όσο για το πώς έπαψε η Ελλάδα να παράγει και τι θα μπορούσε να κάνει τώρα, η εύκολη λύση θα ήταν να αποδώσει κανείς τα πάντα στην ελληνική τεμπελιά και το εύκολο δανεικό χρήμα. Δυστυχώς στον ανταγωνισμός λειτουργούν πολύ πιο περίπλοκοι κανόνες.

Πριν αρχίσω την αναζήτηση στα βαθιά πρέπει να ψάξω πρώτα να δω τι γίνεται κοντά στην στεριά. Η απίθανη κρατική σπατάλη, η τρομακτικού βαθμού διαφθορά (έχω πλούσια εμπειρία προσωπική) και η φοροδιαφυγή αρκούν για να εξηγήσουν την κατάντια μας χωρίς να χρειαστεί να πάμε βαθύτερα. Και κάτι άλλο. Τα οικονομικά μοντέλα και οι ερμηνείες δεν διαθέτουν χαρακτήρα οικουμενικό και ανεξάρτητο των διαστάσεων και της πολυπλοκότητας των συστημάτων. Μπορεί να επαληθεύονται σε συγκεκριμένους χώρους και υπό συγκεκριμένες συνθήκες και να καταρρέουν όταν προσπαθήσει κάποιος να τα προσαρμόσει σε μικρόκοσμους. Η Ελλάδα είναι ένας από αυτούς (τους μικρόκοσμους).

Μακάρι να μπορούσαμε ρίχνοντας τους μισθούς να βάλουμε ξανά μπρος τη μηχανή. Θα ήταν επιτυχημένες χώρες η Αλβανία και η Ρουμανία. Δεν είναι.

Προηγούμενη ανάρτηση μου συμφωνεί με το παραπάνω.


Βάσει μακροοικονομικών κανόνων (που κάνει ότι δεν βλέπει) η Γερμανία κινδυνεύει σε υπερβολικό βαθμό από αυτή την κατάσταση, γιατί το πλεόνασμά της είναι το έλλειμμα του ευρωπαϊκού νότου. Εκτός και αν βρει γρήγορα μια νέα άγνωστη ήπειρο να πουλήσει, εξωγήινους ή πείσει τους Κινέζους να αγοράσουν, θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Αλλά δυστυχώς, όπως έχει διαμορφωθεί το παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι, το να κλείσει ένα εργοστάσιο (της BMW πχ) ουδόλως επηρεάζει την κεφαλαιακή δύναμη που βρίσκεται πίσω από αυτό. Μη σου πω ότι κατά έναν διεστραμμένο – μακιαβελικό τρόπο την κάνει πιο ισχυρή.

Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Και όχι μόνον με οικονομικούς όρους. Χωρίς να είμαι ειδικός πιστεύω ότι αν το παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο δεν αλλάξει θα καταρρεύσει με βίαιο τρόπο νε μέσω πολέμων κα σφαγών. Ο κόσμος χρειάζεται επειγόντως δασμούς, φόρους και σύνορα. Και ολιγάρκεια. Πολύ λίγα μπορώ να κάνω για αυτό όμως.

Jim Slip είπε...

'Ερμιππε, έχεις κολλήματα.

Στο έχω ξαναγράψει οτι είναι δεκτά τα όσα προσάπτεις στο ελληνικό κράτος, όμως δε μπορεί να υπάρξει νομισματική ένωση χωρίς κάποιο μηχανισμό ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τι να κάνουμε τώρα. Η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης είναι λανθασμένη. Δε μπορεί η μοναδική χρηματοδότηση της οικονομίας να είναι οι εξαγωγές και η ιδιωτική πιστωτική επέκταση σε μια νομισματική ζώνη με εγγενείς περιορισμούς στη μετακινηση εργαζομένων (λόγω γλώσσας κλπ).

Το κυριότερο, η πολιτική που εφαρμόζεται είναι λάθος. Η εσωτερική υποτίμηση αυτοαναιρείται απ' την προσπάθεια μείωσης του κρατικού ελλείμματος μέσω της αύξησης της φορολογίας. Δε μπορεί να γίνει ταυτόχρονη απομόχλευση του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα (το ιδιωτικό χρέος αυξήθηκε απ' το 50% στο 110% του ΑΕΠ σε μια δεκαετία) χωρίς να καταρρεύσει η οικονομία. Είναι το λεγόμενο fallacy of composition. Το ίδιο ισχύει και για την Ευρωζώνη συνολικά, το ίδιο ισχύει και για την παγκόσμια οικονομία.

Το οτι εκτός απ' την Ελλάδα είναι άλλες 6-7 χώρες της Ευρωζώνης στο κόκκινο δε φαίνεται να σε προβληματίζει.

Η Ευρώπη απλά ανακαλύπτει οτι δε θέλει να είναι τόσο ενωμένη όσο υποστηρίζει οτι είναι.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Αγαπητέ Jim Slip

Μάλλον δεν κατάλαβες -μου φαίνεται πως δεν θέλεις να καταλάβεις- ότι το πνεύμα του κειμένου, όπως και των περισσότερων κειμένων εδώ μέσα, είναι αμιγώς πολιτικό. Και ότι για το θεμελιώδες οικονομικό ζήτημα που σχολιάζεις μπορούμε να κάνουμε άμεσα πολύ λίγα, όχι μόνον εμείς αλλά ακόμη και οι ισχυροί Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας. Αν υπάρχει ένας κακός σχεδιασμός της ευρωζώνης ή ακόμη και της ίδιας της Ένωσης (που όπως λες δεν θέλει να είναι τόσο ενωμένη όσο υποστηρίζει - προσωπικά πιστεύω πως θέλει αλλά χρειάζεται να περάσει από πολλά ακόμη κύματα για να το καταφέρει) αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει με μια κίνηση του χεριού και με μια απόφαση ενός συμβουλίου αρχηγών. Η αλλαγή πορείας και θεμελιωδών κανόνων θα πάρει χρόνια και θα χρειασθεί επίπονες προσπάθειες, ανάλογες με αυτές που απαιτήθηκαν για το στήσιμο του σημερινού οικοδομήματος.

Υπό αυτήν την έννοια το πλαίσιο είναι δεδομένο τόσο για μας όσο και για τους υπόλοιπους που είναι στο κόκκινο αλλά και για τους πλούσιους γερμανούς με τα πλεονάσματα, που θα έπρεπε θεωρητικά με κάποιο τρόπο να αναδιανέμονται. Και σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε και να επιλύσουμε πρώτα (ή αν θέλεις ταυτόχρονα) προβλήματα που αφορούν την μικροκλίμακα του καθενός από τους εταίρους. Δεν βελτιώνει κανείς την κατάσταση επιδιώκοντας πεισματικά το ανέφικτο μείζον ενώ οφείλει να σχεδιάζει μεθοδικά την λύση του, προσπαθώντας όμως παράλληλα να θεραπεύσει το έλασσον, που αν και φαινομενικά υποδεέστερο σε μακροπρόθεσμη σημασία προβάλλει επείγον και δυνητικά καταστροφικό.

Και σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα έχει τόσα πολλά δικά της εσωτερικά προβλήματα και στρεβλώσεις που το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με τα θεμελιώδη που αναφέρεις πλην όμως δρουν σωρευτικά και πολλαπλασιάζουν την αρνητική επίπτωση των δεύτερων. Λέω λοιπόν να λύσουμε πρώτα αυτά και αφού άρουμε τις δυσμενείς επιπτώσεις τους να κάνουμε ταμείο και να δούμε πλέον το μένει από τα μεγάλα. Τα οποία ούτως οι άλλως δεν μας αφορούν αυτοτελώς αλλά μόνον ως μέλη της ευρύτερης κοινότητας των συμμάχων μας. Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν φωνάζεις συνεργείο για την ενίσχυση των δομικών υλικών πυροπροστασίας της κατασκευής. Προσπαθείς πρώτα να σβήσεις την φωτιά και αφού το κάνεις τότε λαμβάνεις τα μέτρα σου για την αποφυγή των μελλοντικών κινδύνων.

Ακόμη και για την λάθος πολιτική που αναφέρεις στην δεύτερη παράγραφο αυτή οφείλεται σε μεγαλύτερο βαθμό σε δικά μας λάθη και αδυναμίες και πολύ λιγότερο στις ακατάλληλες συνταγές των δανειστών. Τα έχουμε ξαναπεί περισσότερες από μία φορές.

Τέλος πάντων. Ένα οικοδόμημα που χτίστηκε σε διάστημα μισού αιώνα. περνώντας δια πυρός και σιδήρου και προσπαθώντας να συμβιβάσει μίση και πάθη και να συνταιριάξει αντιθέσεις αιώνων, δεν μπορεί ούτε να καταργηθεί σε ένα χρόνο ούτε να αλλάξει ριζικά στο ίδιο διάστημα, διορθώνοντας τις δομικές του ανωμαλίες με μια ή δύο απλές κινήσεις. Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ.

Jim Slip είπε...

'Ερμιππε, δε συμφωνώ μαζί σου. 'Οταν φτιάχνεις μια νομισματική ένωση κοιτάς πως να την κάνεις βιώσιμη. Το να έχεις μια μη-βέλτιστη νομισματική περιοχή (γλώσσα κλπ) και να προσπαθείς να κάνεις τους πάντες εντός αυτής εξαγωγείς είναι κακή πολιτική, απλά και καθαρά.

Για την ακρίβεια δεν είναι μόνο κακή πολιτική (βλέπε τις 6-7 χώρες της Ευρωζώνης στο κόκκινο) είναι και αχρείαστη πολιτική Το ευρώ είναι ελεύθερα διακυμαινόμενο fiat νόμισμα. Η Γερμανια στην κυριολεξία κυνηγάει την ουρά της προσπαθώντας να επιβάλλει αυτό το μερκαντιλιστικό μοντέλο σε όλη την Ευρωζώνη. Το μόνο το οποίο θα καταφέρει (αν τα καταφέρει) είναι να ανατιμήσει το ευρώ έναντι των νομισμάτων των εμπορικών εταίρων της Ευρωζώνης.

Ο μοναδικός λόγος που μέχρι στιγμής φαίνεται να τα καταφέρνει περίφημα είναι οι εσωτερικές ανισορροπίες της Ευρωζώνης, δηλαδή η "κακή" συμπεριφορά της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κλπ κλπ. Χωρίς αυτές, θα γύριζε εκεί που ήταν τη δεκαετία του '90, δηλαδή πολύ μικρότερα εμπορικά πλεονάσματα, περισσότερη ανεργία κ.ο.κ. Αν μη τι άλλο θα έπρεπε να πάρει το μάθημα απ' την ενοποίηση με την Ανατολική Γερμανία, την οποία ακόμα επιδοτεί με τεράστια ποσά μέσω του ομοσπονδιακού τους προϋπολογισμού.

Το ειρωνικό είναι οτι οι μεγαλύτεροι χαμένοι αυτής της πολιτικής (μέχρι πρώτινος) είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, των οποίων οι μισθοί είναι παγωμένοι εδώ και μια δεκαετία (παρά την αύξηση της παραγωγικότητας).

Απο 'κει και πέρα μπορείς να κάτσεις και να αναθεματίζεις τα κουσούρια της Ελλάδας. Αλλά αυτά δεν έχουν σχέση με το οικονομικό σκέλος, ή μάλλον δεν έχουν αυτή την ουσιώδη σχέση την οποία παρουσιάζεις. Το γεγονός παραμένει οτι πριν το ευρώ η Ελλάδα είχε ελεγχόμενα εμπορικά ελλείμματα (περί του 3-4% του ΑΕΠ) όπως και η Γερμανία είχε ελεγχόμενα εμπορικά πλεονάσματα (πάλι περί του 3-4% του ΑΕΠ). Το γεγονος παραμένει οτι όλα αυτά που βλέπουμε οφείλονται σε μια φούσκα ιδιωτικού δανεισμού η οποία παρέσυρε τιμές και μισθούς προς τα πάνω vis-a-vis με τους Κεντρο-Βόρειο-Ευρωπαίους, και πως είναι κακή πολιτική να επιβάλλεις μέτρα λιτότητας σε περίοδο απομόχλευσης του ιδιωτικού τομέα όταν το εξαγωγικό κομμάτι της οικονομίας σου είναι περίπου 20% του ΑΕΠ.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Σκέφτηκες ποτέ Jim Slip ότι καμιά φορά στην πραγματική ζωή δεν μπορείς να κάνεις κάποια πολύ σωστά πράγματα επειδή ακόμη δεν τα έχει κατανοήσει επαρκώς η μαντάμ Λιζελότε, πωλήτρια σε ψωμάδικο στο κάτω Όμπερβαλντ, ή επειδή θα στοίχιζαν λίγο παραπάνω από το κανονικό στην σχέση του Ψωμιάδη με τους ψηφοφόρους του της περιφέρειας Λαγκαδά;

Και συγγνώμη, το να μου λες ότι τα κουσούρια της Ελλάδας δεν έχουν σχέση με το οικονομικό σκέλος με κάνει πραγματικά να ανατριχιάζω. Τυχαίνει να ξέρω καλά ότι την τελευταία δεκαετία πετάχτηκαν μόνο στα φάρμακα καί τα υλικά των νοσοκομείων πάνω από 50 δισ για λόγους που έχουν να κάνουν μόνον με τα κουσούρια (για να μιλήσω μόνο με πράγματα που ξέρω καλά).

Το μόνο που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι αυτό που λες ότι "όταν φτιάχνεις μια νομισματική ένωση κοιτάς πως να την κάνεις βιώσιμη". Πιστέυω πως αυτό θα κοιτάξουν όλοι τα επόμενα χρόνια. Το εργαλείο θα είναι η πολιτική. Και εκεί είναι όλη η τέχνη. Αν η οικονομική επιστήμη (;;;!!!) είχε την αξία που της αποδίδεις θα είχαμε μπει από καιρό στον αυτόματο πιλότο και θα ταξιδεύαμε ευτυχείς προς την χαρούμενη αιωνιότητα. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Η πραγματική πραγματικότητα είναι αυτή του Πανίκα και της Λιζελότε. Εκεί δείχνει την τέχνη του ο καλός ο μάστορας.

Jim Slip είπε...

Εντάξει βρε 'Ερμιππε, μη σε κάνω κι ανατριχιάζεις, κάνει και κρύο. -) Προσωπικά μένω και σε πολυκατοικία χωρίς πετρέλαιο.

Θα επιμείνω όμως οτι αρνείσαι να δεις τη μεγάλη εικόνα. 'Οταν φτιάχνεις μια νομισματική ένωση κοιτάς να υπάρχουν μηχανισμοί εξισορρόπησης ασύμμετρων κρίσεων. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά έγινε το αντίθετο. Κάποιοι (ονόματα δε λέμε) μέσω μισθολογικού ντάμπινγκ έσπρωξαν τα πράγματα προς τη δημιουργία ακραίων ανισορροπιών εντός της ζώνης. Αλλά, αν θες, να συμπεριλάβω σ' αυτό και τους έλληνες πολιτικούς οι οποίοι με τις σπατάλες τους χειροτέρευσαν το ισοζύγιο συναλλαγών (παρόλο που επιμένω οτι μεγαλύτερο ρόλο έπαιξε η εκτόξευση του ελληνικού ιδιωτικού χρέους απο 50% σε 110% μεταξύ 2002-2009). 'Οσο για τις τράπεζες και το ρόλο τους ως χρηματοδότη της οικονομίας, ότι και να πούμε είναι λίγο για την πολιτική δανειοδότησης που άσκησαν.

Το θέμα όμως είναι οτι όλα αυτά τώρα έγιναν. Αυτό που εξετάζουμε είναι την τωρινή πολιτική που ακολουθείται. Εσύ με το να επικεντρώνεσαι αποκλειστικά στα κουσούρια του κράτους (αλήθεια, συμφωνείς οτι ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας ουδέποτε κατάφερε να χρηματοδοτήσει την οικονομία;) δικαιολογείς μια κακή πολιτική που πραγματικά δεν οδηγεί πουθενά, ή μάλλον οδηγεί στην κατάρρευση της νομισματικής ζώνης. Και, ναι, για μένα η κατάρρευση αυτής της ελαττωματικής νομισματικής ζώνης μιας Ευρώπης η οποία δεν πολυεπιθυμεί την ενοποίηση (ας το παραδεχτούμε επιτελους) είναι καλό.

Ουδέν κακό αμιγές καλού λοιπόν. -)

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Επικεντρώνομαι μόνον εκεί που με παίρνει. Γίναμε περίγελως της οικουμένης. Ακόμη και τις δέκα εντολές να διάλεγε ο Θεός σήμερα να μας παραδώσει ιδιοχείρως, αν τολμούσαμε να πάμε να τις μοιράσουμε στους πιστούς έξω από τα σύνορα μας μόνο χλευασμό θα εισπράτταμε. Λάβε το σοβαρά υπ΄ οψιν σου αυτό. Την μεγάλη εικόνα μπορεί να την βλέπω και γω. Θα ήταν χάσιμο χρόνου όμως να ασχολούμαι με αυτήν όταν αφενός δεν μπορώ να κάνω κάτι για να την αλλάξω και αφετέρου έχω επείγοντα προβλήματα να λύσω στην αυλή μου. Όταν ο Πάουλους παρέδωσε την 6η στρατιά στο Στάλινγκραντ (πάλι οι γερμανοί, δεν θα ξεφύγουμε) δεν το έκανε ούτε επειδή συμφωνούσε ούτε επειδή διαφωνούσε με την τακτική του Χίτλερ. Το έκανε γιατί έπρεπε με κάποιο τρόπο να προσπαθήσει να σώσει από βέβαιο θάνατο τα υπολείμματα της των οποίων η τύχη πλέον είχε απεξαρτηθεί από τις όποιες αποφάσεις του γενικού επιτελείου. Ας προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο όπως είναι και όχι όπως θέλουμε να είναι. Και κυρίως ας κατανοήσουμε τα μέτρα μας.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Έρμιππε, είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω αν και σε παρακολουθώ αρκετό καιρό.

Συμφωνώ με την άποψή σου για τα αίτια που οδήγησαν εδώ που ήμαστε σε Ελλάδα και Ευρώπη όπως και για τις ελληνικές ιδιαιτερότητες που εντοπίζεις.
Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σε γερμανική ηγεμονία. Δεν αναφέρομαι μόνο για την Ελλάδα, και εγώ άμα είχα να κάνω με Έλληνες πολιτικούς θα αντιδρούσα όπως οι Γερμανοί. Η γενικότερη συμπεριφορά τους προς όλα τα αδύναμα κράτη με οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να κυριαρχήσει αλλά το προσπαθεί. Και ας λέει το αντίθετο ο Γερμανός συντάκτης.

matias