Κυριακή, Δεκεμβρίου 23, 2007

-Κράτος κουρελού


"Σε αναζήτηση τεχνοκρατών με γνώσεις επί των ασφαλιστικών θεμάτων βρίσκεται η νέα υπουργός Απασχόλησης κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά που επιχειρεί να συγκροτήσει μια ομάδα κρούσης. Σύμφωνα με πληροφορίες θα αντικατασταθούν ο γενικός γραμματές Απασχόλησης κ. Δ. Κοντός και ο γενικός γραμματές Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Δ. Μαμμωνάς".

Αυτά μας λέει, μεταξύ άλλων, το σημερινό κυριακάτικο ΒΗΜΑ, για την έντονη κινητικότητα που παρατηρείται χρονιάρες μέρες στο Υπουργείο Απασχόλησης.

Η κ. Πετραλιά, λοιπόν, βρίσκεται σε αναζήτηση πολιτικών στελεχών ανώτατης βαθμίδας που θα αναλάβουν τις θέσεις των Γενικών Γραμματέων. Και εξειδικευμένων τεχνοκρατών, με ειδικές γνώσεις, στους οποίους θα αναθέσει την εφαρμογή των πρωτοποριακών ιδεών της.

-Κατά τα λοιπά το εν λόγω υπουργείο είχε ήδη από καιρό έτοιμο ένα σοβαρό και πλήρως επεξεργασμένο σχέδιο για την επίλυση του προβλήματος της κοινωνικής ασφάλισης. Και βρισκόταν ένα μόλις βήμα, μια μικρή ανάσα, πριν από την πλήρη εφαρμογή του.

-Κατά τα λοιπά το σχέδιο αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα τυχαίων εμπνεύσεων της στιγμής. Αντίθετα αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου και μακράς πνοής κυβερνητικού προγράμματος, που εκτυλίσσεται σε διάστημα τετραετιών και αντλεί έμπνευση από τα λαμπρά οράματα του άξιου ηγέτη και πρωθυπουργού μας.

-Κατά τα λοιπά η ατυχής συγκυρία που οδήγησε στην πρόσφατη ταπεινωτική αποπομπή ενός ανώτατου πολιτικού στελέχους, -για λόγους που ασφαλώς ήταν άσχετοι με την απολύτως επιτυχή άσκηση των καθεαυτό αρμοδιοτήτων του-, δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση να επηρεάσει την αδιατάρακτη εκτέλεση του κυβερνητικού έργου. Που θα παρέμενε, υποτίθεται, σταθερή και στενά συνδεδεμένη με τον σε βάθος χρόνου αρχικό προγραμματικό σχεδιασμό.

-Κατά τα λοιπά το κράτος επανιδρύθηκε και απέκτησε επιτέλους συνέχεια και αταλάντευτη συνέπεια. Με αποτέλεσμα η διοίκηση να ασκείται πλέον από έμπειρα στελέχη. Με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που απέκτησαν στο διάστημα της μακράς παραμονής στις θέσεις ευθύνης τους. Και όχι από τίποτε τυχάρπαστους, ανεύθυνους και ιδιοτελείς μικροσυνωμότες που έτυχε για κάποια φεγγάρια να αποτελούν μέρος της αυλής των "έμπιστων" κολάκων του κάθε υπουργού.

-Κατά τα λοιπά είναι προφανές ότι η κυβέρνηση μας είχε έτοιμο για ψήφιση, (από τους άβουλους και άμοιρους βουλευτές της), ένα ακόμη νομοσχέδιο κουρελού που σκόπευε να μας σερβίρει για μείζονα μεταρρύθμιση. Και τώρα, υπό την απειλή της οσμής των σκανδάλων και μετά τις μείζονες πολιτικές παρεμβάσεις του κ. Λούλη και των λοιπών δημοσκόπων και άλλων σκοτεινών τεχνικών της εξουσίας, το παίρνει πανικόβλητη πίσω. Για να το αντικαταστήσει με μια νέα κουρελού, καθαρή και φρεσκομπαλωμένη αυτή τη φορά από τα επιδέξια χέρια της εθνικής μας σούπερ γιαγιάς.

buzz it!

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2007

-Οι αθώοι πολίτες και οι αόρατοι ένοχοι

Ασχολείται σήμερα ο Στ. Τζίμας στην «Καθημερινή» με το νέο δημαρχιακό μέγαρο της Θεσσαλονίκης. "H Θεσσαλονίκη", λέει, "ανήκει στις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το λιγότερο πράσινο. Η πόλη οικοδομήθηκε και εξακολουθεί να οικοδομείται με καταστροφικό για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της τρόπο, ο οποίος έχει ως υπέρτατο κανόνα την ανελέητη εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης προς όφελος των εργολάβων. Αποτέλεσμα; όχι μόνο δεν βελτιώνεται η καθημερινότητα των πολιτών, άλλα υποβαθμίζονται και όσες από τις ομορφιές της έχουν διασωθεί και θέλει να επιδείξει."

"Οικοδομήθηκε και οικοδομείται". Έτσι, αόριστα. Κανείς δεν την οικοδομεί. Οικοδομείται από μόνη της. Και μάλιστα προς όφελος των εργολάβων!!!


Η συνταγή είναι γνωστή. Και η δημοσιογραφική γλώσσα αλάνθαστη. Μην πυροβολείτε τους πολίτες-αναγνώστες.Ποτέ δεν φταίνε. Αντί για αυτούς πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιος άλλος, εύκολος ένοχος, με λίγο αόριστη περιγραφή. Που να μην μπορεί να εντοπισθεί και να παρατηρηθεί δια γυμνού οφθαλμού. Κάποιος στον οποίο να μπορούμε πρόχειρα να φορτώσουμε τις μομφές για τα κακά και τις συμφορές που βρίσκουν αυτόν τον δήθεν αθώο και ανυποψίαστο λαό. Την μια οι εργολάβοι, την άλλη οι κακοί πολιτικοί, την επόμενη τα σκοτεινά συμφέροντα. Και ο καταλογισμός αόριστων ευθυνών δεν έχει τέλος. Λες και δεν είναι οι έλληνες πολίτες αυτοί που αγοράζουν τα εκτρώματα των κακών εργολάβων. Λες και δεν είναι αυτοί που αναδεικνύουν με την ελεύθερη ψήφο τους τους αδιάφορους, ανίκανους και ανήθικους πολιτικούς. Και αυτοί που με την καθημερινή αυτόβουλη και παράλογη καταναλωτική συμπεριφορά τους συντηρούν τα κάθε λογής, όχι και τόσο σκοτεινά, καρτέλ των οικονομικών συμφερόντων.

Μια και είμαστε όμως φανατικοί θιασώτες των αξιών της ελεύθερης αγοράς, μια και πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα, όπου αυτοί που αποφασίζουν είναι οι ίδιοι οι πολίτες, ας σκεφτούμε λιγάκι. Θα υπήρχε υπό τις συνθήκες αυτές η λογική πιθανότητα, να ευδοκιμήσει, να διατηρηθεί και να γίνει καθεστώς κάτι που δεν ταιριάζει με την αισθητική, με τις λειτουργικές ανάγκες και εν τέλει με τα συμφέροντα μας; Σίγουρα όχι. Οι πρώτες άσχημες πολυκατοικίες θα είχαν μείνει να αραχνιάζουν απούλητες. Οι πρώτες γειτονιές χωρίς πάρκα και ελεύθερους χώρους θα είχαν ερημώσει και θα είχαν περάσει στην καθημερινή διάλεκτο σαν τα πιο αποκρουστικά μέρη της πόλης. Και κάθε απόπειρα για οικιστική εκμετάλλευση, σε βάρος του αστικού τοπίου και της ποιότητας ζωής, θα είχε καταδικαστεί στο χειρότερο είδος αποτυχίας. Την οικονομική.

Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Πολλές δεκαετίες τώρα, το είδος αυτής της οικοδομικής δραστηριότητας, που έχει καταντήσει τις ελληνικές πόλεις αποκρουστικά τέρατα λειτουργικής και αισθητικής ανεπάρκειας, συνεχίζεται αδιατάρακτο. Οι εργολάβοι κτίζουν. Αλλά κτίζουν επειδή ο κόσμος αγοράζει. Και αγοράζει φανατικά. Ανήλιαγα λαγούμια, καταπατημένους ακάλυπτους, κλεισμένους υμιυπαίθριους. Αγοράζει με λαχτάρα και φανερή ικανοποίηση τα πάντα. Αγοράζει εκπληρώνοντας όνειρα.

Από την μαζική αυτή συμπεριφορά ένα και μόνο συμπέρασμα μπορεί με ασφάλεια να προκύψει. Ότι οι ελληνικές πόλεις ταιριάζουν στους έλληνες. Οι ελληνικές πόλεις αρέσουν στους έλληνες. Γιατί αυτή είναι η αισθητική τους και αυτή η ερμηνεία τους για τις πραγματικές τους ανάγκες. Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και για την πολιτική. Και για τις καταναλωτικές συνήθειες. Και για κάθε άλλο τομέα κοινωνικής δραστηριότητας.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν είμαστε κοινωνία πολιτών. Ότι δεν διαθέτουμε τα κατάλληλα αντανακλαστικά και δεν γνωρίζουμε τους τρόπους και τις συμπεριφορές εκείνες που θα μας βοηθούσαν να αποκρούσουμε τις διαφαινόμενες απειλές, να επιβληθούμε στις κακές και ιδιοτελείς πολιτικές μας ηγεσίες, να πολεμήσουμε και να τσακίσουμε τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που δημιουργούν συνθήκες αντίθετες με τα δικαιώματα και την ευημερία μας. Δεν φαίνεται όμως ότι τα πράγματα είναι έτσι. Κάθε άλλο μάλιστα.

Η ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι όταν θίγονται εκείνα τα συμφέροντα που η ίδια θεωρεί σημαντικά αντιδρά οργανωμένα, άμεσα και βίαια. Και, κυρίως, αντιδρά αποτελεσματικά. Όπως για παράδειγμα όταν θίγονται οι κυρίαρχες ισοπεδωτικές αντιλήψεις που έχουν οδηγήσει σε παρακμή και μαρασμό την παιδεία. Όταν κινδυνεύουν οι επαίσχυντες "αξίες" της ευνοιοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Όταν πάει για λίγο να κλονισθεί το άθλιο σύστημα του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας, που βυθίζει καθημερινά την χώρα στην υπανάπτυξη. Όταν κινδυνεύουν οι αναπηρικές συντάξεις μαϊμούδες. Όταν απειλείται, έστω και αδιόρατα, το καθεστώς της απόλυτης αυθαιρεσίας και της εκτεταμένης ανομίας. 'Οταν, όταν, όταν ...

Τότε είναι που γεμίζουν οι δρόμοι και οι πλατείες από μαχητικούς και αποφασισμένους διαδηλωτές. Από έλληνες που δείχνουν καλά και ξεκάθαρα τι θέλουν και για τι είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.

Τελικά παρά τα λεγόμενα η Ελλάδα διαθέτει μια πανίσχυρη κοινωνία πολιτών. Μόνο που οι πολίτες αυτοί δεν φοβούνται πια το θηρίο. Γιατί του μοιάζουν πλέον πολύ. Από καιρό.

buzz it!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 17, 2007

-Τίνα φοβηθήσομαι (πλην της παραφροσύνης ασφαλώς);


Νομάρχης φωτισμός μου και σωτήρ μου. Τίνα φοβηθήσομαι;
Νομάρχης υπερασπιστής της ζωής μου. Από τίνος δειλιάσω;
Εν τω εγγίζειν επ΄ εμέ κακούντας του φαγείν τας σάρκας μου,
οι θλίβοντες με και οι εχθροί μου, αυτοί ησθένησαν και έπεσαν.

ΑΜΗΝ


(Ψαλμός 26)

buzz it!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2007

-Ο δ', αυτός υμνών, αυτός εστίν ο κτανών τον παίδαν τον εμόν


Για να αποδειχθεί για ακόμη μία φορά ότι η δουλόφρων υποταγή είναι το μόνον εφόδιον που απαιτείται για μια μακρά και λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία.

(Διότι η Φάνη μας, σε αντίθεση με την Θέτιδα, ξέρει και δεν ρωτά. Και όταν την βρίσκουν συμφορές στρέφει την κεφαλή στον ουρανό και περιμένει ατάραχη και με εμπιστοσύνη την απόδοση της ακατάληπτης θείας δικαιοσύνης. Την ώρα που κάποιοι άλλοι χάνουν τα λογικά τους. Και μέσ' στον οδυρμό τους τα βάζουν οι κουτοί με τους Θεούς. Και ξεσκίζουν τα πορφυρά τους ρούχα. Και πετούν στο χώμα τα βραχιόλια και τα δακτυλίδια τους. Η Φάνη όμως ξέρει. Ότι, όπως λέει σοφά και ο ποιητής, ήταν "ο Απόλλων, αυτός ο ίδιος", που "κατέβηκε στην Τροία και με τους Τρώας σκότωσε τον Αχιλλέα")

buzz it!

-Ένας ειλικρινής άνθρωπος. Ένα αθώο θύμα των περιστάσεων.



Το δράμα της χώρας με δέκα μόνο λέξεις.

"Όμοια με όλες τις οικοδομικές άδειες που έχουν εκδοθεί στην περιοχή ..."
.

Ο δυστυχής υπουργός είναι απολύτως ειλικρινής. Και πιστεύει με όλη την δύναμη της πληγωμένης ψυχής του ότι αποτελεί στόχο και αθώο θύμα μιας άδικης και απρόκλητης επίθεσης. Διότι απλούστατα, όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες μας, έτσι και ο αστείος αυτός άνθρωπος, που από ένα γύρισμα της τύχης βρέθηκε να απολαμβάνει για μερικά φεγγάρια τους χυμώδεις καρπούς της εξουσίας, δεν διαθέτει τους κατάλληλους αντιληπτικούς μηχανισμούς που θα τον καθιστούσαν ικανό να κατανοήσει την έννοια του νόμου.

Εξ ου και δικαίως ισχυρίζεται ότι η δημοσιότητα που έχει λάβει το ζήτημα είναι κατευθυνόμενη. Εξ ου και ειλικρινώς θεωρεί ότι δεν έκανε τίποτε κακό. Τίποτε περισσότερο από ότι έχουν κάνει όλοι οι υπόλοιποι. Και ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παραβιάζουν κατάφωρα την θεμελιώδη αρχή της ισότητας. Της ισότητας στην παρανομία. Εννοείται. Την αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται τα τελευταία 50 χρόνια το θαυμαστό οικοδόμημα της ευδαίμονος ελληνικής μας κοινωνιας.

buzz it!

Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007

-Η ιπτάμενη μαντάμ Σουσού και η αντιπυραυλική της προστασία



Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο ότι την περασμένη εβδομάδα το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας) ενέκρινε την αγορά δύο (ακόμη) κυβερνητικών αεροσκαφών μεταφοράς υψηλών προσώπων. Μέχρι εδώ η είδηση δεν ξενίζει και πολύ. Πληθαίνουν άλλωστε τα περιστατικά της θρασύτατης επίδειξης του νεοπλουτισμού της εξουσίας. Και της άσκοπης σπατάλης του δημοσίου χρήματος, εν μέσω διαπιστωμένης και γενικής δημοσιονομικής στενότητας. Είχαμε πεί βέβαια κάποτε "σεμνά και ταπεινά", αλλά ας μην το παρακάνουμε κιόλας. Ας μην στερούμεθα και τα απολύτως απαραίτητα.


Ένα σημείο όμως της είδησης προκαλεί εύλογη απορία. Τα νέα VIP αεροσκάφη, λέει η ανακοίνωση, θα διαθέτουν και υψηλής τεχνολογίας (και ανάλογης ασφαλώς αξίας) συστήματα αντιπυραυλικής προστασίας!!!

Γιατί ποιόν λόγο άραγε;;;!!! Υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο κάποιος διεστραμμένος τρομοκρατικός εγκέφαλος που θα ήθελε να ξοδέψει τους πολύτιμους πυραύλους του για να καταρρίψει ένα ιπτάμενο παλάτι στο οποίο θα επιβαίνει με την συνοδεία του έλλην υπουργός;;;!!!

Υπάρχει ας πούμε κάποιος που θα ήθελε να εξαφανίσει από την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα έναν Λιάπη, έναν Αλογοσκούφη ή έναν Παυλόπουλο; Γιατί; Για να πάρουν έτσι, εν τη απουσία αυτών των γιγάντων, άλλη τροπή οι διεθνείς υποθέσεις;;;!!!


Ή μήπως η γαλάζια εξουσία ωρίμασε πλέον. Και αφού ξεπέρασε με επιτυχία το σύνδρομο της "δεξιάς παρένθεσης" και μεγαλοπιάνεται πλέον με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση άρχισε να ξεδιπλώνει αδιάντροπα και την αφελώς χαριτωμένη μαντάμ Σουσού που τόσα χρόνια έκρυβε επιμελώς μέσα της. Με μόνη την διαφορά ότι την φορά αυτή τους λογαριασμούς δεν τους πληρώνει μόνος του εκείνος ο έρμος, ο πτωχός ψαράς, ο σαστισμένος Παναγιωτάκης.

buzz it!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 04, 2007

-Το μετέωρο πολιτικό βήμα του κ. Σανιδά


"Θα πρέπει να γίνει συνείδηση όλων ότι ο τελικός κριτής της νομιμότητας, της προάσπισης όλων των δικαιωμάτων των πολιτών και της διατήρησης του κράτους δικαίου είναι η δικαστική λειτουργία. Νόσφιση ή προσπάθεια νοσφίσεως από οποιοδήποτε άτομο ή άλλο όργανο εξουσίας εμπίπτουσας στο πεδίο της δικαστικής λειτουργίας, όχι μόνον δεν είναι νοητή αλλά αντίκειται ευθέως στο Σύνταγμα. "

Αυτά δήλωσε ο σεβαστός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Σανιδάς, την Κυριακή που μας πέρασε στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος. Υπερασπιζόμενος την αυστηρή προστασία του Συντάγματος μέσω της πλήρους κατάλυσής του. Θα μου πείτε, είναι λανθασμένες οι παραπάνω διαπιστώσεις; Ασφαλώς και όχι. Είναι ορθότατες. Ε τότε! Που βρίσκεται η απάτη;

Μα είναι προφανές! Στο γεγονός ότι αυτός που επιχειρεί την νόσφιση εξουσίας, αυτός δηλαδή που καταλύει το Σύνταγμα, έχοντας σκοπό δήθεν να το προστατεύσει, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο οποίος συνειδητά, ταυτίζοντας τον σκοπό με το μέσον, ανατρέπει πλήρως την έννοια του κράτους δικαίου, που υποτίθεται ότι θέλει να υπηρετήσει, και μας επιστρέφει στην μακρινή προ γαλλικής επαναστάσεως εποχή.

Ο κ. Σανιδάς εκκινεί από την κατά βάση ορθή παραδοχή σύμφωνα με την οποία η λειτουργία των συστημάτων καταγραφής και παρακολούθησης που διαθέτει η ελληνική αστυνομία υπηρετεί την δημόσια ασφάλεια και υπό την έννοια αυτή το δημόσιο συμφέρον. Ο κ. εισαγγελέας, όμως, εξετάζει το ζήτημα αυτό μονοδιάστατα, αρνούμενος ακόμη και τον παραμικρό υπαινιγμό σύμφωνα με τον οποίο είναι πολύ πιθανόν το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια να συγκρούεται με άλλο εξίσου ισχυρά προστατευόμενο έννομο αγαθό των ιδίων. Που στην περίπτωση που συζητάμε δεν είναι άλλο από την προστασία της προσωπικής τους ζωής. Στο σημείο αυτό δημιουργείται η πρώτη σύγχυση. Ο ανώτατος δικαστής έχει ήδη βρεί ποιό είναι το σωστό. Έχει δηλαδή προσδιορίσει τον αγαθό σκοπό, αποφεύγοντας όμως να διατρέξει όλο το φάσμα της συνταγματικής έννομης τάξης και να προχωρήσει στις απαραίτητες σταθμίσεις.

Στην συνέχεια ο κ. Σανιδάς προχωρά με ένα ασυγχώρητο νομικό άλμα. Επιχειρώντας με πρωτότυπο, και ασφαλώς παράνομο τρόπο, να εξασφαλίσει ακλόνητα αποδεικτικά στοιχεία για τις μελλοντικές ποινικές δίκες που ενδεχομένως θα διενεργήσει, -με κατηγορουμένους τους δράστες των υποθετικών επεισοδίων-, ξεχνά πολύ εύκολα ότι από νομικής απόψεως είναι άλλο πράγμα οι ενέργειες της διοίκησης που στοχεύουν στην καταπολέμηση του εγκλήματος και άλλο πράγμα το έγκλημα αυτό καθευατό. Και ότι, σύμφωνα πάντα με το Σύνταγμα, κάθε φορέας δραστηριότητας διαθέτει το προνόμιο να δικάζεται από τον φυσικό δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος. Ξεχνά εν προκειμένω ότι ενώ οι εγκληματικές πράξεις δικάζονται από την ποινική δικαιοσύνη, -ανώτατος λειτουργός της οποίας είναι και ο ίδιος-, οι ενέργειες της διοίκησης έχουν τοποθετηθεί από τον νομοθέτη σε ριζικά διαφορετικό επίπεδο. Και, σύμφωνα με ρητή απαίτησή του, κρίνονται αποκλειστικά από την διοικητική δικαιοσύνη. Της οποίας την ανώτατη εποπτεία δεν διαθέτει ο Άρειος Πάγος αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ένα άλλο ανεξάρτητο Ανώτατο Δικαστήριο του οποίου οι αρμοδιότητες δεν συναντώνται σε κανένα επίπεδο με αυτές του κ. Σανιδά.

Έτσι η νόσφιση εξουσίας για την οποία είναι υπόλογος ο κ. Σανιδάς είναι πολλαπλή. Αφενός επειδή
οικειοποιήθηκε παράνομα το δικαίωμα να αποφανθεί ο ίδιος σχετικά με την νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης (διότι ας μην κρυβόμαστε, με απόφαση ισοδυναμεί η "γνωμοδότηση" του και εν πλήρη επιγνώσει ως τέτοια την εξέδωσε) και με τον τρόπο αυτό παραβίασε τις σαφείς διαχωριστικές γραμμές που έχει θεσπίσει ο συντακτικός νομοθέτης μεταξύ της ποινικής και της διοικητικής δικαιοσύνης. Και αφετέρου διότι, εν τοις πράγμασι, και κατά παράβαση κάθε έννοιας αρμοδιότητας, εξέδωσε λάθρα μια οιονεί διοικητική πράξη, με την οποία κατ΄ ουσίαν διέταξε την (σε κάθε περίπτωση προθυμότατη) ελληνική αστυνομία να θέσει σε λειτουργία το επίμαχο σύστημα παρακολούθησης των δημοσίων χώρων.

Είναι φανερό ότι ο περί ου ο λόγος ανώτατος δικαστής αποφάσισε να εγκαταλείψει το πεδίο της αρμοδιότητας του και να παίξει το παιχνίδι της κυβέρνησης διασχίζοντας πλησίστιος τον ποταμό προς στην όχθη της πολιτικής. Το παιχνίδι μιας κυβέρνησης που αφού πέρασε μια "γονιμη" 5ετια στην αντιπολίτευση, ζητώντας με φανατική επιμονή την ίδρυση δεκάδων ανεξάρτητων αρχών με αρμοδιότητες επί παντός επιστητού, τώρα προσπαθεί για ιδιοτελείς λόγους να τις καταργήσει. Μια και θεωρεί πλέον ότι αποτελούν ανάχωμα στην καθεστωτική της λογική.

Ο κ. Σανιδάς δεν ενήργησε ως δικαστής. Απλά, ως αναλώσιμος εντολοδόχος της εκτελεστικής εξουσίας, έθεσε το υψηλό κύρος της περίζηλης θέσης του, -κύρος που ανήκει περισσότερο στον θεσμό που εκπροσωπεί και πολύ λιγότερο στον πρόσωπο του-, στην υπηρεσία της φθηνής πολιτικής. Και απευθύνθηκε ως κοινός δημαγωγός στους ανυποψίαστους αφελείς πολίτες που φοβούνται για την ασφάλεια του αυτοκινήτου τους. Χωρίς να αντιλαμβάνονται οι δυστυχείς ότι ο μόνος τρόπος που μπορεί να εξασφαλίσει αποτελεσματικά τον ήσυχο ύπνο των ανίσχυρων δεν είναι άλλος από αυτήν την ίδια την περιφρούρηση των θεσμών και της νομιμότητας.

buzz it!