Παραθέτω χωρίς καθυστέρηση την προς Αλέξη δεύτερη επιστολή και τολμώ να διακινδυνεύσω μια εκτίμηση. Ότι η πολιτική μας ζωή θα έκανε ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα με μια ελάχιστη και ανέξοδη επένδυση. Αν οι "πολιτικοί" μας αφιέρωναν έστω και μισή ώρα την ημέρα για ένα πρόχειρο ξεφύλλισμα των εφημερίδων!!! Μέσα εκεί υπάρχουν τα πάντα. Που πιθανόν ως σκόρπιες πληροφορίες να μην έχουν καμία αξία. Ως σύνθεση όμως αποτελούν μυστικά υψηλής διαβάθμισης (και ανάλογου κόστους, που καταβάλλεται σπάταλα, απερίσκεπτα και με αμφίβολα αποτελέσματα στους μάγους της επικοινωνίας).
Μαρτίου 14, 2008
Αγαπητέ Αλέξη
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
Να μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω σε αυτά που έγραψα και να ξανασημειώσω ότι η πολιτική σας είναι στραμμένη σε λάθος κατεύθυνση. Ως εκ τούτου αποδίδει μόνον λόγω της πρόσκαιρης δυναμικής που προκάλεσαν τόσο η κακή διακυβέρνηση της ΝΔκρατικής τετραετίας όσο και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Μιας δυναμικής που σε πολύ μικρό βαθμό δημιουργήσατε οι ίδιοι και που δεν την ελέγχετε όσο νομίζετε. Και που σε κάθε περίπτωση δεν αποδίδει όσο θα μπορούσε ή όσο θα έπρεπε να αποδώσει. Το να είσαι στην πολιτική τυχερός δεν είναι απαραίτητα κακό. Αντίθετα μάλιστα η τύχη και η απροσδόκητη συγκυρία είναι από τους πιο καίριους και σημαντικούς ρυθμιστικούς παράγοντες μιας επιτυχημένης πολιτικής σταδιοδρομίας. Φτάνει αυτός που ευνοείται να μπορεί να χειριστεί σωστά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Επί του προκειμένου:
Το επιτελείο του Καραμανλή, που αναφέρεις, δεν χαμπαριάζει από πολιτική και ασχολείται αποκλειστικά με το ποιος θα πάει στον ένα οργανισμό και ποιος στον άλλο. Πίστεψε με. Πότε πότε κάνει και τον πυροσβέστη ή συνομιλεί με μεγαλοδημοσιογράφους για να αποφύγει ζουμερές αποκαλύψεις. Τα "συμφέροντα" αλλωνίζουν μόνα τους γιατί από όσους μπορούν θεσμικά να παρέμβουν κανείς δεν ξέρει την τύφλα του. Και όταν δεν κατανοείς τον τρόπο που δουλεύει μια μηχανή και δεν ξέρεις από πια βίδα μπορεί να φύγουν τα λάδια και να σε κάψουν κρατάς αποστάσεις και δεν την ακουμπάς. Ειδικότερα μάλιστα αν είσαι "ξύπνιος" και "καλός πολιτικός", τύπου Καραμανλή ή Αβραμόπουλου, και έχεις την τύχη να μην έχεις αντιπάλους και να μην πιέζεσαι με παρεμβάσεις συγκεκριμένου περιεχομένου από τα θεσμικά κέντρα αντίδρασης (λαό, αντιπολίτευση, τύπο), τότε είναι που δεν έχεις κανέναν λόγο να ανοίγεις μέτωπα δεξιά αριστερά.
Η ουσία της απρόσμενης και κατεπείγουσας ενασχόλησης Καραμανλή με το ασφαλιστικό μπορεί να γίνει αντιληπτή (και να αντιμετωπισθεί κατάλληλα και με αποτελεσματικότητα) μόνο αν ιδωθεί στην μια και μόνη πραγματική της διάσταση. Δηλαδή ως καθαρός "αντιπερισπασμός" που γίνεται με σκοπό την αντιμετώπιση μιας πρόσκαιρης και απρόσμενης κρίσης. Μια κρίσης η οποία ακούμπησε για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια το ίδιο το προφίλ του "ηγέτη" και απείλησε να κλονίσει στα μάτια των μικροαστικών μαζών την ισχυρή και προστατευτική εικόνα του. Το μόνο δηλαδή όπλο της ΝΔ.
Αυτό που γίνεται είναι σαφές. Ο Καραμανλής προσπαθεί να διορθώσει αυτό που χάλασε. Την εικόνα του, όχι το ασφαλιστικό που του είναι αδιάφορο. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πολιτική όλα έχουν μια συνέχεια. Οι κύκλοι δεν ανοίγουν ανεξάρτητα ο ένας με τον άλλο. Ούτε τέμνονται. Είναι ομόκεντροι και επάλληλοι. Ο Καραμανλής δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να ασχοληθεί με το "ασφαλιστικό" και το κάθε "ασφαλιστικό" εάν δεν υπήρχε η ανάγκη του αντιπερισπασμού. Υπό την έννοια αυτή ότι πρόκειται να προκύψει από αυτήν την ιστορία και βρίσκεται εκτός της σφαίρας της προσωπικής του εικόνας (τα πραγματικά δηλαδή αποτελέσματα που εσείς αναφέρετε περί επιθέσεων σε λαϊκά συμφέροντα, περί προώθησης ιδιωτικών συμφερόντων κ.λ.π) τον αφήνουν αδιάφορο και λογίζονται ως παράπλευρες απώλειες. Απώλειες που είναι μεν ανεπιθύμητες αλλά τις αποδέχεται, εν όψει της προσπάθειας του να διατηρήσει το μείζον. Που είναι αυτό άλλωστε που θα του δώσει την νίκη στις επόμενες εκλογές.
Ο Καραμανλής ξέρει πολύ καλά κάτι που όλοι εσείς, ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας, ξεχνάτε. Ότι οι μάζες έχουν ανάγκη από πολλά και μπορεί κατα καιρούς να τα ζητάνε με τον πιο έντονο τρόπο. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν αντέχουν να στερηθούν. Που η στέρηση του γεννά μέσα τους ένα πελώριο, ασυνείδητο και αρχέγονο φόβο και τις οδηγεί σε αναγκαστική και άνευ αντιστάσεων υποταγή. Αυτό το ένα είναι η βεβαιότητα ότι διαθέτουν αρχηγό, οδηγό και προστάτη.
Ο Καραμανλής μπορεί να μην ασχολείται ούτε λεπτό με την διακυβέρνηση της χώρας αλλά από το 1989 δεν κάνει τίποτε άλλο από το να "παίζει" έντονα σε αυτό το πεδίο. Όποιος λοιπόν θέλει να τον κερδίσει πρέπει αναγκαστικά να σκεφθεί με τον δικό του τρόπο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να ανέβει ένα-δύο επίπεδα ψηλότερα από εκεί που γίνονται οι λογιστικές εγγραφές της καθημερινότητας.
Αν θέλεις διάβασε στο σημερινό ΒΗΜΑ (14/3/08/) τον Πρετεντέρη. Λέει, νομίζω, τα ίδια πράγματα με αυτά που σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα μου.
Μαρτίου 14, 2008
Αγαπητέ Αλέξη
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
Να μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω σε αυτά που έγραψα και να ξανασημειώσω ότι η πολιτική σας είναι στραμμένη σε λάθος κατεύθυνση. Ως εκ τούτου αποδίδει μόνον λόγω της πρόσκαιρης δυναμικής που προκάλεσαν τόσο η κακή διακυβέρνηση της ΝΔκρατικής τετραετίας όσο και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Μιας δυναμικής που σε πολύ μικρό βαθμό δημιουργήσατε οι ίδιοι και που δεν την ελέγχετε όσο νομίζετε. Και που σε κάθε περίπτωση δεν αποδίδει όσο θα μπορούσε ή όσο θα έπρεπε να αποδώσει. Το να είσαι στην πολιτική τυχερός δεν είναι απαραίτητα κακό. Αντίθετα μάλιστα η τύχη και η απροσδόκητη συγκυρία είναι από τους πιο καίριους και σημαντικούς ρυθμιστικούς παράγοντες μιας επιτυχημένης πολιτικής σταδιοδρομίας. Φτάνει αυτός που ευνοείται να μπορεί να χειριστεί σωστά τις ευκαιρίες που του δόθηκαν.
Επί του προκειμένου:
Το επιτελείο του Καραμανλή, που αναφέρεις, δεν χαμπαριάζει από πολιτική και ασχολείται αποκλειστικά με το ποιος θα πάει στον ένα οργανισμό και ποιος στον άλλο. Πίστεψε με. Πότε πότε κάνει και τον πυροσβέστη ή συνομιλεί με μεγαλοδημοσιογράφους για να αποφύγει ζουμερές αποκαλύψεις. Τα "συμφέροντα" αλλωνίζουν μόνα τους γιατί από όσους μπορούν θεσμικά να παρέμβουν κανείς δεν ξέρει την τύφλα του. Και όταν δεν κατανοείς τον τρόπο που δουλεύει μια μηχανή και δεν ξέρεις από πια βίδα μπορεί να φύγουν τα λάδια και να σε κάψουν κρατάς αποστάσεις και δεν την ακουμπάς. Ειδικότερα μάλιστα αν είσαι "ξύπνιος" και "καλός πολιτικός", τύπου Καραμανλή ή Αβραμόπουλου, και έχεις την τύχη να μην έχεις αντιπάλους και να μην πιέζεσαι με παρεμβάσεις συγκεκριμένου περιεχομένου από τα θεσμικά κέντρα αντίδρασης (λαό, αντιπολίτευση, τύπο), τότε είναι που δεν έχεις κανέναν λόγο να ανοίγεις μέτωπα δεξιά αριστερά.
Η ουσία της απρόσμενης και κατεπείγουσας ενασχόλησης Καραμανλή με το ασφαλιστικό μπορεί να γίνει αντιληπτή (και να αντιμετωπισθεί κατάλληλα και με αποτελεσματικότητα) μόνο αν ιδωθεί στην μια και μόνη πραγματική της διάσταση. Δηλαδή ως καθαρός "αντιπερισπασμός" που γίνεται με σκοπό την αντιμετώπιση μιας πρόσκαιρης και απρόσμενης κρίσης. Μια κρίσης η οποία ακούμπησε για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια το ίδιο το προφίλ του "ηγέτη" και απείλησε να κλονίσει στα μάτια των μικροαστικών μαζών την ισχυρή και προστατευτική εικόνα του. Το μόνο δηλαδή όπλο της ΝΔ.
Αυτό που γίνεται είναι σαφές. Ο Καραμανλής προσπαθεί να διορθώσει αυτό που χάλασε. Την εικόνα του, όχι το ασφαλιστικό που του είναι αδιάφορο. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πολιτική όλα έχουν μια συνέχεια. Οι κύκλοι δεν ανοίγουν ανεξάρτητα ο ένας με τον άλλο. Ούτε τέμνονται. Είναι ομόκεντροι και επάλληλοι. Ο Καραμανλής δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να ασχοληθεί με το "ασφαλιστικό" και το κάθε "ασφαλιστικό" εάν δεν υπήρχε η ανάγκη του αντιπερισπασμού. Υπό την έννοια αυτή ότι πρόκειται να προκύψει από αυτήν την ιστορία και βρίσκεται εκτός της σφαίρας της προσωπικής του εικόνας (τα πραγματικά δηλαδή αποτελέσματα που εσείς αναφέρετε περί επιθέσεων σε λαϊκά συμφέροντα, περί προώθησης ιδιωτικών συμφερόντων κ.λ.π) τον αφήνουν αδιάφορο και λογίζονται ως παράπλευρες απώλειες. Απώλειες που είναι μεν ανεπιθύμητες αλλά τις αποδέχεται, εν όψει της προσπάθειας του να διατηρήσει το μείζον. Που είναι αυτό άλλωστε που θα του δώσει την νίκη στις επόμενες εκλογές.
Ο Καραμανλής ξέρει πολύ καλά κάτι που όλοι εσείς, ίσως και λόγω ιδιοσυγκρασίας, ξεχνάτε. Ότι οι μάζες έχουν ανάγκη από πολλά και μπορεί κατα καιρούς να τα ζητάνε με τον πιο έντονο τρόπο. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν αντέχουν να στερηθούν. Που η στέρηση του γεννά μέσα τους ένα πελώριο, ασυνείδητο και αρχέγονο φόβο και τις οδηγεί σε αναγκαστική και άνευ αντιστάσεων υποταγή. Αυτό το ένα είναι η βεβαιότητα ότι διαθέτουν αρχηγό, οδηγό και προστάτη.
Ο Καραμανλής μπορεί να μην ασχολείται ούτε λεπτό με την διακυβέρνηση της χώρας αλλά από το 1989 δεν κάνει τίποτε άλλο από το να "παίζει" έντονα σε αυτό το πεδίο. Όποιος λοιπόν θέλει να τον κερδίσει πρέπει αναγκαστικά να σκεφθεί με τον δικό του τρόπο. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να ανέβει ένα-δύο επίπεδα ψηλότερα από εκεί που γίνονται οι λογιστικές εγγραφές της καθημερινότητας.
Αν θέλεις διάβασε στο σημερινό ΒΗΜΑ (14/3/08/) τον Πρετεντέρη. Λέει, νομίζω, τα ίδια πράγματα με αυτά που σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα μου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου