Κυριακή, Μαΐου 27, 2012

-Τι παίζεται; Μάλλον τίποτε.

"... οι δαπάνες του κράτους είναι δεδομένες και ανελαστικές ως προς τους μισθούς και τις συντάξεις"

Περικοπή από το σημερινό άρθρο του κ. Καρακούση στο ΒΗΜΑ.

Ας κρατήσουμε το "ανελαστικές", που παραπέμπει υπόρρητα πλην με σαφήνεια σε "δέσμευση" και "υπόσχεση".

Μετά ας αναλογισθούμε ότι ο κ. Καρακούσης γράφει για λογαριασμό ή ίσως ακόμη και κατά παραγγελία των "φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων". Και ας λάβουμε υπ' όψη ότι οι δαπάνες αυτές θα παραμείνουν ανελαστικές εις το πολλαπλάσιο, αν ο ελεήμων Θεός θελήσει και εκλέξουμε "προοδευτική αριστερή" κυβέρνηση.

Στην συνέχεια ας επιστρέψουμε στο κείμενο του καλού αρθρογράφου για να πληροφορηθούμε πως:

"... Την ίδια στιγμή συνολικά η οικονομία υποχωρεί, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία αυξάνεται και η παραγωγή μειώνεται, καθώς το προηγούμενο οικονομικό μοντέλο καταρρίπτεται και το καινούργιο δεν έχει ακόμη αναδειχθεί ..."

Πράγμα που θα μας βοηθήσει να συμπεράνουμε ότι οι πηγές χρηματοδότησης των "ανελαστικών δαπανών του κράτους" ή των ακόμη πιο ανελαστικών του πιθανού "αριστερού" κράτους βαίνουν διαρκώς μειούμενες. Χωρίς, όμως, αυτό να πτοεί τους εκατέρωθεν μαχητικούς "εγγυητές" της "ανελαστικότητας".

Στο τέλος της ανάγνωσης θα έχουμε ήδη ξεκάθαρα μπροστά μας τα χρώματα των στρατοπέδων της επικείμενης αναμέτρησης. "Μνημονιακοί" και "αντιμνημονιακοί"; "Ευρωπαϊστές" κατά "σκοταδιστών" της δραχμής; Παραμύθια. Στις εκλογές που έρχονται θα "αναμετρηθούν" οι άμεσα και έμμεσα σιτιζόμενοι από τα ταμεία του κράτους, (έστω και ελαφρά υποσιτιζόμενοι κάποιοι από αυτούς στην ανάγκη), με τα δυστυχή υποζύγια που πρόκειται να συνεχίσουν να πληρώνουν τον "ανελαστικό" λογαριασμό. Και θα κερδίσουν σίγουρα οι πρώτοι, για να απολαύσουν την νίκη τους στον λίγο χρόνο που θα απομείνει μέχρι να σταματήσει να υπάρχει με την σημερινή της μορφή η χώρα. Μετά; Μετά, βλέπουμε.

Το παράδοξο γεγονός ότι τα δύο "αντίπαλα" στρατόπεδα θα δεχθούν μαζικά ψήφους και από τις δύο κατηγορίες του πληθυσμού, με τα "αντιτιθέμενα" συμφέροντα, δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Το παιχνίδι είναι σικέ. Κάτω από την προσωρινή μεταμφίεση των μονομάχων, -μεταμφίεση που αποτελεί τον μαγνήτη για την προσέλκυση των πονηρών, των αφελών ή των απελπισμένων-, κρύβεται η ίδια ακριβώς επιδίωξη. Αυτή της προστασίας του σοβιετικού τύπου κρατικοδίατου "καπιταλισμού". Οι εκλογές είναι απλά μια διαδικασία επικύρωσης και νομιμοποίησης της αθώας απάτης, μέσα από την ιερή κολυμβήθρα της αφρικανικού τύπου "δημοκρατίας" μας. Επιπλέον η πιθανή αλλαγή βάρδιας δεν πρέπει να μας ξενίζει, επειδή μια τέτοια αλλαγή ήταν πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Η ελαφρά μετατόπιση, που την κάνει να φαίνεται αλλόκοτη, είναι παραπλανητική. Ο Αλέξης είναι κι αυτός δικός μας, παιδί της πρωτοπασοκικής ευδαιμονίας.

Συγγνώμη για τα πολλά εισαγωγικά. Οι λέξεις δυστυχώς έχουν πάψει να διαθέτουν ένα κοινά αποδεκτό από όλους νόημα και παραπέμπουν σε άλλοτε άλλα σημαινόμενα. Ανάλογα με τα γούστα του αναγνώστη. Τα εισαγωγικά αποενοχοποιούν λιγάκι αυτήν την διαδικασία. Αν μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα των λέξεων, μόνον αυτό, είναι βέβαιο ότι τα υπόλοιπα θα αποδεικνύονταν απλούστερα από ότι σήμερα πιστεύουμε.

buzz it!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

"... .η των ονομάτων επίσκεψις" που έλεγε ο Επίκτητος ή αλλιώς "Το αδιόριστον των λέξεων γεννά το ακατάστατον των ιδεών και τούτο πάλιν το ακατάστατον των πράξεων"
που επεσήμαινε ο Κοραής.