-Πολιτικές παιδαριωδίες

Δραματική έκκληση Σαμαρά. Ε, και; Σε ποιους απευθύνεται με την ξαφνική αυτή, με ετοιμόρροπα ελληνικά παιγμένη, νέα, φτηνή παράσταση;

Δεν είναι καθόλου σαφές. Αν απευθύνεται σε μας, τι θα μπορούσαμε ακριβώς να κάνουμε; Ίσως να βγαίναμε, με ελληνικές σημαίες, κορνάροντας στους δρόμους; Φοβάμαι, όμως, ότι δεν θα βοηθούσαμε πολύ. Είναι κι αργά άλλωστε. Αν απευθύνεται στους εκλεκτούς κυβερνητικούς εταίρους του, ποιος είναι άραγε ο λόγος που έκρινε ότι πρέπει να το κάνει δημόσια; Προσπαθεί μήπως να τους εκθέσει, μπροστά στους πανικόβλητους ομήρους; Να εκθέσει αυτούς, με τους οποίους, έχοντας κτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης, όπως μας διαμήνυσε πριν λίγες μέρες από τις Βρυξέλλες, παλεύει χέρι χέρι για την σωτηρία της χώρας;

Και όλος αυτός ο πρώτος ενικός; Γνωρίζω, δεν κάνω πίσω, κρατάω το τιμόνι, σκέφτομαι, κοιτάζω μπροστά, προχωράω; Προς τι; Ο κόσμος γνωρίζει το πολιτικό εκτόπισμα και μάλλον δύσκολα θα πεισθεί. Το αντίθετο, ίσως.

Επί τρία χρόνια καλλιέργησε στην χώρα τον απόλυτο παραλογισμό. Ένα άκριτο ΟΧΙ στο μνημόνιο, -στην ουσία στην συνεργασία της Ελλάδας με τους εταίρους της-, ένα τυφλό ΟΧΙ, που αποτέλεσε έρεισμα για την γέννηση κάθε λογής μυθοπλασιών και συνωμοσιολογικών θεωριών και για την πλήρη απομάκρυνση της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα. Παρεμπόδισε όσο μπορούσε την λήψη κάθε μέτρου που θα μπορούσε να βελτιώσει, έστω και λίγο, την δραματική και διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση της χώρας. Σαμποτάρισε συστηματικά κάθε προσπάθεια δημιουργίας ενός ενωτικού σχήματος, που δεν θα είχε τον ίδιο στην κορυφή. Έγινε τελικά πρωθυπουργός με την χρήση μιας απειλής καταστροφής και λέγοντας αποκλειστικά και μόνον ψέματα, σε αναγκεμένους και φοβισμένους ανθρώπους.

Ταξίδεψε στην Γερμανία και χωρίς να λάβει υπ΄ όψη του τις πολιτικές συνθήκες που ο ίδιος δημιούργησε στο εσωτερικό, παραπλάνησε την Μέρκελ, λέγοντας της ότι θα κάνει ακρίβώς ότι του πουν, για να εξασφαλιστεί, πρόχειρα, η συνέχιση της βοήθειας. Στο εσωτερικό, θα σκέφθηκε, θα τα βολέψουμε κάπως, όπως πάντα. Έχει ο Θεός. Τώρα, μπροστά σε μια πλήρως αποπροσανατολισμένη και απροετοίμαστη κοινή γνώμη, υποδεικνύει ως λογική, υπεύθυνη και εθνική στάση την εφαρμογή ακριβώς των αντίθετων από όσα έλεγε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και εκβιάζει, για μια ακόμη φορά, τον πολιτικό κόσμο και τους πολίτες, επικαλούμενος την σωτηρία της πατρίδας. Δεν έχει να επιδείξει ούτε μια θετική δράση σε κάποιον τομέα διαχειριστικό ή αναπτυξιακό.

Υπάρχει έστω και ένας εχέφρων πολίτης που εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτός έχει άλλο κίνητρο δράσης και άλλο κριτήριο απόφασης εκτός από την όπως όπως παραμονή του στην πρωθυπουργία; Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς άλλη, πέραν της προσωπικής, προοπτική, με ορίζοντα που δεν ξεπερνάει το τέλος αυτής ή της επόμενης εβδομάδας. Ότι αν αύριο πιστέψει ότι οι προσωπικοί του στόχοι του θα εξυπηρετηθούν από την υιοθέτηση μιας νέας, ακραίας, δήθεν εθνικά υπερήφανης αντιευρωπαϊκής στάσης, δεν θα το κάνει χωρίς ενδοιασμούς;

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια φρικτή υποψία. Ίσως με την "δραματική" του δήλωση, ο πρωθυπουργός, να νομίζει ότι απευθύνεται στην κ. Μέρκελ. Αυτή είναι, όπως και να το δούμε, μια φρικτότατη υποψία.

Tweet