Σάββατο, Μαρτίου 23, 2013

-Εμείς, η Κύπρος και τα άλλα μνημόνια.



Μιλώντας για τα μνημόνια των άλλων, οι Έλληνες "μνημονιακοί" ψηφοφόροι, οι σοβαροί υποτίθεται, ευρισκόμενοι σε βαθεία πλάνη, πιστεύουν ότι εφαρμόζουμε και εμείς εδώ κάποιο από αυτά τα ενοχλητικά πλην, αναγκαία προγράμματα διάσωσης. Φαντασιώνονται έτσι ότι είναι σώφρονες και ρεαλιστές και,  έχοντας την ανάγκη να ορθολογικοποιήσουν τον κόσμο και την ίδια στιγμή να επιδείξουν και την αναλυτική τους δεινότητα, επιχειρούν περισπούδαστες αλλά ατυχείς συγκρίσεις και εξάγουν ανάλογης αξίας συμπεράσματα.

 Τα ίδια περί μνημονίων εξάπτουν και το ακατέργαστο και ρηχό φαντασιακό του παρδαλού και φαιδρού συνονθυλεύματος των "αντιμνημονιακών", που επιδίδεται με την σειρά του σε ασκήσεις επαναστατικής και εθνολατρευτικής πολιτικής, επιτιθέμενο με μανία στους ανύπαρκτους εχθρούς.
Δεν αντιλαμβάνονται οι δυστυχείς ψηφοφόροι και των δύο πλευρών ότι δεν εφαρμόζουμε απολύτως τίποτε από όσα νομίζουν.

Στην χώρα τρέχει απλά ένα συνεπές και σκληρό  πρόγραμμα διάσωσης και σταθεροποίησης, σε νέες, σίγουρες βάσεις, του κομματικού και πελατειακού κράτους, με έξοδα του ελληνικού λαού και με την ευγενή και γενναιόδωρη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η οποία, όπως τόσα χρόνια άλλωστε, συνεχίζει να πετάει τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, χρηματοδοτώντας με προθυμία και πλημμελέστατο έλεγχο τα διάφορα "προγράμματα", που, δεκαετίες τώρα, αναμόρφωσαν με τον γνωστό τρόπο την χώρα και γέμισαν με πακτωλούς τα ταμεία των ξένων τραπεζών. 

Aυτό το lose - lose για τον ελληνικό λαό παιχνίδι δεν διαθέτει κανόνες και δεν θα μπορούσε άλλωστε, μια και οι σκοποί του δεν είναι αυτοί που φαίνονται και διακηρύσσονται, άλλα άλλοι, ανομολόγητοι. Η έλλειψη των κανόνων νομιμοποιείται εύσχημα μέσω της επίκλησης των έκτακτων συνθηκών, που δικαιολογούν και επιτρέπουν τα πάντα. Κάτι που γίνεται ασμένως  ανεκτό από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, υπό το βάρος του εκβιασμού και μεταφραζόμενο σε σωφροσύνη και ρεαλισμό.

Ασφαλώς στο παιχνίδι αυτό, οι "μνημονιακοί" συναινούντες διοικούμενοι, όσο και αν πιστεύουν το αντίθετο, είναι, στο σύνολο τους, απολύτως αναλώσιμοι. Οι δε "αντιμνημονιακοί" αντιδρούντες προσφέρουν με την δική τους ανοησία τους μείζονα υπηρεσία στο σύστημα, μια και ο τρόπος με τον οποίον επιτίθενται στα ανύπαρκτα μνημόνια τα υποστασιοποιεί και τα μετατρέπει στα κατάλληλα εικονικά κάστρα, πίσω από τα οποία οχυρώνονται και μάχονται οι αντίπαλοι τους. Έτσι ο λαός περνάει την ώρα του προσπαθώντας να επιλύσει διαφωνίες επί ανύπαρκτων ζητημάτων, την ίδια στιγμή που οι εξουσιαστές απορροφούν και την τελευταία του ικμάδα, προετοιμάζοντας και οργανώνοντας την δική τους επόμενη ασφαλή ημέρα.

Η περίπτωση της Κύπρου ήρθε ως δώρο εξ ουρανού, για να κάνει ακόμη πιο αληθοφανή την πελώρια φάρσα.

buzz it!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και απ΄οτι φαινεται τιποτα δεν μπορουμε να κανουμε...
ισως μονο να μεταναστευσουμε.

Elias είπε...

Δε βλέπω τίποτα άλλο εκτός από ΣΥΡΙΖΑ, Έρμιππε. Πέρα από το ηθικό του θέματος, επικαλούμαι και καθαρά πραγματιστικούς λόγους: είναι τόσο μεγάλες οι δυσκολίες και για τόσο μακρύ διάστημα που έχει να περάσει η Ελλάδα, ώστε η πολιτική δεν μπορεί να γίνει ερήμην του κόσμου. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το βιολί: πατερναλισμός, λέμε και ξελέμε, κοροϊδία, μοραλισμός, κυβερνητική συκοφαντία, οι σοφοί & υπεύθυνοι κυβερνώντες έναντι του ανώριμου κόσμου κ.λπ. Με κάποιον τρόπο, θα πρέπει η πολιτική να γίνει μαζί με τον κόσμο. Δηλαδή, οι κυβερνώντες πραγματικά να γίνουν εντολοδόχοι του κόσμου, όχι πάτρωνές του. Ακόμα κι αν μετά ο κόσμος χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Πιστεύω ότι ακόμα κι έτσι θα είναι προτιμότερο, παρά να συνεχιστεί ο πόλεμος της κυβέρνησης με τον κόσμο, ο οποίος θα οδηγήσει στη διάλυση της χώρας μακροπρόθεσμα, στο ΕΛΛΑΔΑ: THE END.

Πρώτα κατέληξα εκεί, μετά κοίταξα τα κόμματα ένα-ένα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΧΑ και κάτι ψιλά απορρίπτονται χωρίς συζήτηση), μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ βρήκα να μου αφήνει ελπίδα ότι μπορεί να λειτουργήσει σαν πραγματικός εντολοδόχος. Του έχω πολλά παράπανα και ενστάσεις από παλιά, όμως κρίνω πως είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να πάψει η πολιτική να γίνεται ερήμην του κόσμου. Τουλάχιστον, θέλω να πιστεύω, έχω δικαίωμα στην ελπίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χώρια που υπάρχουν και τεράστια ηθικά θέματα, που επιβάλλουν να πέσει αυτή η κυβέρνηση το δυνατόν γρηγορότερο.

Να, αυτό είν' το σκεπτικό μου.

Ανώνυμος είπε...

"Η περίπτωση της Κύπρου ήρθε ως δώρο εξ ουρανού, για να κάνει ακόμη πιο αληθοφανή την πελώρια φάρσα.Η περίπτωση της Κύπρου ήρθε ως δώρο εξ ουρανού, για να κάνει ακόμη πιο αληθοφανή την πελώρια φάρσα."

Ερμιππε δεν σας καταλαβαίνω με το Γιάννη είστε ή με το θηρίον;