-Η Δημοκρατία του Τουβαλού και το Παλαιστινιακό Ζήτημα

Με έναν κρίσιμο ελιγμό που ξεκίνησε από την κυβέρνηση Nixon-Kissinger, η αμερικανική πολιτική ευθυγραμμίστηκε και πάλι με την πολιτική του Ισραήλ. Εκτός από το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες (και ενίοτε και από κάποιο κράτος δορυφόρο των ΗΠΑ), την τελευταία εικοσιπενταετία η διεθνής κοινότητα έχει υποστηρίξει την δημιουργία "δύο κρατών": δηλαδή, τη φόρμουλα που προβλέπει αφενός την πλήρη αποχώρηση του Ισραήλ με συνακόλουθη πλήρη αναγνώριση του Ισραήλ από τους Άραβες, και αφετέρου την δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους παραπλεύρως του Ισραήλ. Οι Ηνωμένες πολιτείες ήταν η μόνη χώρα που άσκησε βέτο στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας το 1976 και το 1980, τα οποία επικύρωναν την δημιουργία δύο κρατών και τα οποία προσυπέγραφαν η Οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και τα γειτονικά αραβικά κράτη. Ενα παρόμοιο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης το 1989, ψηφίστηκε με πλειοψηφία 151 έναντι 3 κατά (Ισραήλ, ΗΠΑ και Δομινικανή Δημοκρατία). Παρά τις ιστορικές γεωπολιτικές αλλαγές την τελευταία δεκαετία, η διεθνής συναίνεση έχει παραμείνει σταθερή σε εντυπωσιακό βαθμό. Το 2002, ένα Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης ("Ειρηνική επίλυση του Παλαιστινιακού Ζητήματος") που επικύρωνε το δικαίωμα του Ισραήλ σε "ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα" καθώς επίσης και το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού σε ένα "ανεξάρτητο κράτος" στην Δυτική Όχθη και την Γάζα, ψηφίστηκε με πλειοψηφία 160 έναντι 4 (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Ομοσπονδία Κρατών Μικρονησίας, ΗΠΑ). Με παρόμοιο τρόπο ανατράπηκαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ το 2002 που αφορούσαν στην ισροηλοπαλαιστινιακή (και την ισραηλοσυριακή) διένεξη. Στην Τρίτη Επιτροπή του ΟΗΕ με πλειοψηφία 156 έναντι 3 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, ΗΠΑ) αναφορικά με "το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση", ενώ στην Τέταρτη Επιτροπή με πλειοψηφία 148 έναντι 1 κατά (Ισραήλ) αναφορικά με τη "βοήθεια προς τους παλαιστινίους πρόσφυγες", με πλειοψηφία 147 έναντι 4 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, ΗΠΑ), αναφορικά με τα "πρόσωπα που είχαν
εκτοπισθεί συνεπεία του πολέμου του Ιουνίου του 1967" με πλειοψηφία 147 έναντι 5 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μακρονησία, Ναούρου, ΗΠΑ) αναφορικά με τις "δράσεις της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για την ανακούφιση και αποκατάσταση των παλαιστινίων προσφύγων στην Παλαιστίνη (UNRWA)", με πλειοψηφία 147 έναντι 4 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, ΗΠΑ) αναφορικά με τις "περιουσίες και τα έσοδα των παλαιστινίων προσφύγων", με πλειοψηφία 145 έναντι 5 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναούρου, ΗΠΑ) αναφορικά με την "εφαρμοσιμότητα της Συνθήκης της Γενεύης [..] στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη", με πλειψηφία 145 έναντι 6 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναούρου, Τουβαλού, ΗΠΑ) αναφορικά με τους "ισραηλινούς εποικισμούς στα κατεχόμενα", με πλειοψηφία 141 έναντι 5 κατά (Ισραήλ, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναούρου, ΗΠΑ) αναφορικά με τις "πρακτικές του Ισραήλ που θίγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού" και με πλειοψηφία 144 έναντι 1 κατά (Ισραήλ) αναφορικά με "το κατεχόμενο συριακό Γκολάν". Στην κατηγορία της Συρίας ότι το Ισραήλ έχει "απομονωθεί" από την διεθνή κοινότητα, ο ισραηλινός πρέσβυς απάντησε ότι "στα δεξιά του" είχε την αλήθεια και "στα αριστερά του, την δικαιοσύνη" και ότι αυτό εκείνος δεν το αποκαλούσε απομόνωση. Πράγματι, (η Συρία) είχε αφήσει έξω το Ναούρου, το Τουβαλού, τη Μικρονησία, και τις Νήσους Μάρσαλ ... (N.G. Finkelstein - Εικόνα και πραγματικότητα της ισραηλινοπαλαιστινιακής διαμάχης).

Ουδείς ψόγος για το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ. Πολιτική κάνουν σε τομέα ζωτικών τους συμφερόντων και ο καθείς μπορεί ελεύθερα να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί τους.

Ποιά σκοτεινά κίνητρα όμως κρύβονται πίσω από τις διαδοχικές αρνήσεις της Δημοκρατίας του Τουβαλού;;;

Tweet