-Τα θύματα της ορφάνιας

Η πλήρης απώλεια της αίσθησης του γελοίου.

Η ανάγκη αυτών των ανθρώπων να γίνονται αρεστοί, -ασφαλώς με όποιον τρόπο και με όποια εργαλεία διαθέτει ο καθένας-, και η βαθειά υποταγή της ύπαρξης τους στην σκοπιμότητα της διατήρησης τους στην σκηνή, έχει αλλοιώσει ολοκληρωτικά την φύση τους και τους έχει αποστερήσει από κάθε δυνατότητα λογικής σκέψης.
Υπό αυτήν την έννοια είναι μάταιο να αναρωτηθούμε εάν πραγματικά πιστεύουν ή όχι αυτό που λένε. Για τον απλούστατο λόγο ότι, από την στιγμή που δεν είναι σε θέση να σκέφτονται, δεν είναι και σε θέση να πιστεύουν. Η κολακεία είναι ο μόνος τρόπος μέσω του οποίου μπορούν να αντιληφθούν την επικοινωνία τους με τους άλλους. Οι δε αντιδράσεις τους είναι πάντοτε μηχανικές. Όπως οι αντιδράσεις της αμοιβάδας στα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον.

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει μια χρήσιμη παρατήρηση. Τα υποκείμενα αυτά έχουν την δυνατότητα να συνεχίζουν να υπάρχουν με τον τρόπο αυτό, επειδή, υπό τις παρούσες συνθήκες της απόλυτης απουσίας του λόγου, (λόγου ως reason, Vernunft), κανείς από αυτούς που τους επιλέγουν δεν είναι επίσης σε θέση να έχει άλλες, άλλου είδους, απαιτήσεις.

Οι λίγοι εχέφρονες που έχουν απομείνει, αυτοί που μπορούν ακόμη να αντιληφθούν την θλιβερή πραγματικότητα, είτε συντάσσονται από σκοπιμότητα είτε σιωπούν συνειδητά φοβούμενοι την σύγκρουση τους με το κυρίαρχο ρεύμα. Ή ακόμη και επειδή θεωρούν ότι κάθε τέτοια σύγκρουση θα ήταν ατελέσφορη και μάταιη.
Έτσι το κύμα των πολλών γίνεται σαρωτικό και κάθε αντίθετη σε αυτό κίνηση, (δεν μπορούμε να μιλάμε για άποψη για τον απλούστατο λόγο ότι η αντιπαράθεση του λόγου με τό ά-λογο μπορεί να είναι μόνον αντιπαράθεση ισχύος που καταλήγει στην εξαφάνιση του ενός από τα δύο μέρη), είτε καταδικάζεται ως αιρετική είτε, στην χειρότερη περίπτωση, εξουδετερώνεται ως γραφική.

Τι όμορφη εικόνα!!!

Ο επί της παιδείας πρώτος έλλην αναζητεί τον πατέρα ιεράρχη!!! Την ίδια την ενσάρκωση της συνείδησης του Έθνους!!! Να μας βλέπει, όλους και μαζί, λέει βαθιά συγκινημένος πάνω στην σκηνή!!!

Ο επί της υγείας πρώτος έλλην, η φιλόκαλος, η ευλαβής, η φιλακόλουθος αυτή χριστιανική ψυχή, βιώνει οδυνηρά την τραγική στέρηση και νοσταλγεί τις προς ώρας χαμένες ευχαριστιακές απολαύσεις!!!

Και λίγο πιο πέρα νάσου και ο άγιος Ζακύνθου στο προσκέφαλο του μακαριοτάτου, πλημμυρισμένος από αισθήματα ανεξικακίας και ανθρωπιάς!!! Αυτός, ο Χρυσόστομος, ο μέχρι χθές σκληρός και ανυποχώρητος αντίπαλος. Έφθασε μάλιστα και στάθηκε πρώτος από όλους δίπλα στο κρεβάτι του πόνου!!!

Και εκεί έξω να παρακολουθεί μαγεμένος και συνεπαρμένος ένας στερημένος από πραγματικές αξίες και οράματα λαός, που για τό λόγο αυτό διψάει για μεγάλες ιδεες και συγκινήσεις και δέχεται με ανακούφιση και ευγνωμοσύνη κάθε φθηνό υποκατάστατο. Με αποτέλεσμα να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ευτέλεια και να μειώνει όλο και περισσότερο τα όρια των απαιτήσεων του.

Μιλάμε πλέον για καθολική ηλιθιοποίηση της χώρας.

Tweet