-Η λαγνεία των (ανύπαρκτων) θεσμών ή άλλως η παπαρολογία των κατά τεκμήριο ειδικών

Είπα να γράψω κάτι σχετικά με τις δηλώσεις Του για τον "νέο" εκλογικό νόμο αλλά μετά είδα την φωτογραφία Του και είπα άσε, Τον τιμωρώ αλλιώτικα. Θα βάλω μόνο την ευειδή μορφή Του.

Τέλος πάντων όμως. Παρασύρομαι.

Τι δήλωσε λοιπόν ο Υπουργός;

"Ήμασταν θεσμικώς συνεπείς" είπε, "Οι αλλαγές γίνονται στην αρχή της τετραετίας, όπως πάγια υποστηρίζουν εδώ και πολλά χρόνια" (από το ΒΗΜΑ της 20ης Νοεμβρίου)

Συγγνώμη, αλλά ποιοί είναι αυτοί οι θεσμοί που έχουν σχέση με το δικαίωμα της Βουλής να ψηφίζει όποτε της κατέβει νέους εκλογικούς νόμους; Και τι ακριβώς προβλέπουν; Υπάρχει στην έννομη τάξη μας ειδική διάταξη που ορίζει χρονικούς περιορισμούς για την θέσπιση νόμων, όταν αυτοί αφορούν σε τροποποιήσεις εκλογικών συστημάτων; Διάταξη που επιβάλλει την κατάθεση των νόμων αυτών στην αρχή, στην μέση ή στο τέλος της κάθε τετραετίας;

Μήπως τελικά ο διαπρεπής μας διοικητολόγος, παρασυρόμενος προφανώς από την ασυγκράτητη θεσμολαγνεία του, μπερδεύει τους θεσμούς με την πολιτική δεοντολογία; Πολύ πιθανόν. Με τόσες δουλειές και αρμοδιότητες άλλωστε δεν είναι δύσκολο να τα χάνει κανείς πότε πότε.

Και πάλι όμως, γιατί τόση κουβέντα και τόσος κομπασμός κάθε φορά για τους θεσμούς; Δεν είναι αυτονόητη η τήρηση τους; Αποτελεί περίπτωση υπέρβασης καθήκοντος η υποταγή των πολιτικών και των πολιτών σε αυτούς; Εξαίρεση σπάνια και μοναδική; Εξαίρεση τέτοια που να αποτελεί λόγο για απονομές ξεχωριστών αυτοεπαίνων;

Τίποτε από όλα αυτά. Μόνο που είναι φανερό ότι ο κ. καθηγητής αισθάνεται άβολα κάθε φορά που αναλαμβάνει να κάνει ακόμη μια ματσαγκονιά προς την κατεύθυνση της πλήρους επιβολής του γαλάζιου καθεστωτισμού. Και τότε επιστρατεύει αυτό για το οποίο οι φουκαράδες τηλεθεατές, και οι ακόμη πιο φουκαράδες βουλευτές, τον θεωρούν ειδικό. Τους υπαρκτούς ή ανύπαρκτους νόμους, τα κακογραμμένα συντάγματα των βασικών μετόχων και τους ala cart φαντασιακούς θεσμούς μας. Που για να τα ξετρυπώσεις όλα αυτά και να βρείς τι κάθε φορά ισχύει πρέπει να συνδυάσεις καμιά σαρανταριά δυσνόητους νόμους της πυρκαγιάς, -που ο ένας τροποποιεί τον άλλον-, καμιά κατοσταριά διάτρητα προεδρικά διατάγματα και άλλες τόσες υπουργικές αποφάσεις και καμιά διακοσαριά κρυμμένες σε άσχετα νομοσχέδια (και άρα ευθέως αντισυνταγματικές) νυχτερινές τροπολογίες.

Πολύπλοκα πράγματα δηλαδή. Και περισσότερο πολύπλοκα όταν βγαίνουν από το στόμα του σοφού ακαδημαϊκού, που παρεμπιπτόντως, και προσωρινά μόνον, εγκατέλειψε την λατρεία των μουσών για να ασχοληθεί με την επανίδρυση του κράτους. Τεκμήριο νομιμότητας λέγεται αυτό στο διοικητικό δίκαιο, ας μας επιτραπεί ο διασταλτικός παραλληλισμός. Το ποιός δικαιούται η δεν δικαιούται να ομιλεί (ή να γνωρίζει, στην περίπωση μας) που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας.

Ασφαλώς στην ίδια μάχη επιστρατεύονται και οι κενές πληροφοριακού περιεχομένου ταυτολογίες και οι παπαρολογίες. Είναι ωραίο πράγμα άλλωστε η παπαρολογία. Argumentum ad ignoradiam που έλεγαν και οι λατίνοι. Επίκληση στην άγνοια. Λογική πλάνη που προκύπτει από την εκφορά "επιχειρήματος" που είναι άσχετο με αυτό που θέλουμε να υποστηρίξουμε. Ποιός όμως τολμάει να αποκαλέσει άσχετο έναν κοτζάμ καθηγητή; Και μάλιστα ελληνικού πανεπιστημίου.

Tweet