Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

-Εντυπωσιοθηρικός γαλλοτροπισμός


Έντονος γαλλοτροπισμός διακρίνει τελευταία την πολιτική «συζήτηση» στην Αθήνα. Ο πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε. προειδοποίησε ότι «θα γίνει της Γαλλίας» ενώ παράλληλα δημοσιεύματα μας πληροφορούν πως το «μοντέλο Σαρκοζί» θέλγει τους κύκλους του Μαξίμου.

Η επιπολαιότητα και η απόλυτη αδιαφορία για τα ουσιώδη μεγαλειώδης.

Εκτός από το πραγματικό γεγονός ότι οι Γάλλοι συνδικαλιστές δεν φαίνεται να τα πολυκαταφέρνουν και στερούνται κοινωνικής συμπαράστασης, εκείνο που παραβλέπουν οι κύκλοι της πρωθυπουργικής έδρας είναι ότι ο Σαρκοζί δεν εχρίσθη ούτε αυτοαναγορεύθηκε σε «μεταρρυθμιστή». Εργάσθηκε επίμονα και αποτελεσματικά, συγκρούσθηκε με τον παραλογισμό των προνομιούχων μειοψηφιών, έπεισε ότι βρίσκεται στην πολιτική για να δρα και να δημιουργεί και εν τέλει εξελέγη πρόεδρος για όλα τα προηγούμενα. Μετά την εκλογή του αποδεικνύει καθημερινή συνέπεια προς τις προεκλογικές του εξαγγελίες, (Τουρκία, Μεσογειακή συνεργασία, ενίσχυση Γαλλικών επιχειρήσεων), εκπλήσσοντας εκείνους που πιστεύουν ότι οι «…γενικόλογες προεκλογικές αναφορές διαφέρουν από τις συγκεκριμένες κυβερνητικές ρυθμίσεις…».

Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι ο επανιδρυτής υπουργός του ΕΣΥ, ο πολυπράγμων κ. Αβραμόπουλος, είχε ισχυρισθεί ότι η εκλογή του Καραμανλή άνοιξε το δρόμο για τη νίκη των μεταρρυθμιστών στην Ευρώπη.

Στα του ασφαλιστικού οι συνεχιζόμενες αοριστολογίες, οι υπεκφυγές και οι κυβερνητικοί ελιγμοί, σε συνδυασμό με τις αντιφατικές και ανερμάτιστες κραυγές των «συνδικαλιστών» και της «αντιπολίτευσης», συντηρούν την αβεβαιότητα και την άγνοια των πολιτών. Επιτυγχάνουν να στρώνουν το έδαφος στον ευφυή λαϊκισμό των «άκρων». Επιβεβαιώνουν ότι οι ιθύνοντες πολιτικοί και συνδικαλιστές αγωνίζονται μόνο για να διατηρούν τις θέσεις και τους ρόλους τους. Αναγκάζουν κάθε τέτοια αναφορά σ’ αυτούς να βρίθει εισαγωγικών, ως τον μόνο ανεκτό τρόπο καταγραφής της θλιβερής πραγματικότητας.

buzz it!

1 σχόλιο:

Elias είπε...

Τουλάχιστον ο Σαρκοζί θα μείνει στην Ιστορία -θετικά ή αρνητικά (ή και τα δύο), πάντως κάνει πράγματα.
Ο δικός μας ο πρωθυπουργός δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες της τηλεόρασης παρά για τα προβλήματα της χώρας. Ο άνθρωπος που δεν παίρνει αποφάσεις.
Πιστεύω ότι τα παιδιά των παιδιών μας θα τον έχουν στην ίδια κατηγορία με τον Παναγιώτη Πουλίτσα και τον Σπυρίδωνα Λάμπρο: άγνωστοι τύποι, που κάποια στιγμή πήραν το τιμόνι της χώρας, και τίποτα δεν άλλαξε με την παρουσία ή την απουσία τους.