-Οι αθώοι πολίτες και οι αόρατοι ένοχοι

Ασχολείται σήμερα ο Στ. Τζίμας στην «Καθημερινή» με το νέο δημαρχιακό μέγαρο της Θεσσαλονίκης. "H Θεσσαλονίκη", λέει, "ανήκει στις πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το λιγότερο πράσινο. Η πόλη οικοδομήθηκε και εξακολουθεί να οικοδομείται με καταστροφικό για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της τρόπο, ο οποίος έχει ως υπέρτατο κανόνα την ανελέητη εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης προς όφελος των εργολάβων. Αποτέλεσμα; όχι μόνο δεν βελτιώνεται η καθημερινότητα των πολιτών, άλλα υποβαθμίζονται και όσες από τις ομορφιές της έχουν διασωθεί και θέλει να επιδείξει."

"Οικοδομήθηκε και οικοδομείται". Έτσι, αόριστα. Κανείς δεν την οικοδομεί. Οικοδομείται από μόνη της. Και μάλιστα προς όφελος των εργολάβων!!!

Η συνταγή είναι γνωστή. Και η δημοσιογραφική γλώσσα αλάνθαστη. Μην πυροβολείτε τους πολίτες-αναγνώστες.Ποτέ δεν φταίνε. Αντί για αυτούς πρέπει πάντα να υπάρχει κάποιος άλλος, εύκολος ένοχος, με λίγο αόριστη περιγραφή. Που να μην μπορεί να εντοπισθεί και να παρατηρηθεί δια γυμνού οφθαλμού. Κάποιος στον οποίο να μπορούμε πρόχειρα να φορτώσουμε τις μομφές για τα κακά και τις συμφορές που βρίσκουν αυτόν τον δήθεν αθώο και ανυποψίαστο λαό. Την μια οι εργολάβοι, την άλλη οι κακοί πολιτικοί, την επόμενη τα σκοτεινά συμφέροντα. Και ο καταλογισμός αόριστων ευθυνών δεν έχει τέλος. Λες και δεν είναι οι έλληνες πολίτες αυτοί που αγοράζουν τα εκτρώματα των κακών εργολάβων. Λες και δεν είναι αυτοί που αναδεικνύουν με την ελεύθερη ψήφο τους τους αδιάφορους, ανίκανους και ανήθικους πολιτικούς. Και αυτοί που με την καθημερινή αυτόβουλη και παράλογη καταναλωτική συμπεριφορά τους συντηρούν τα κάθε λογής, όχι και τόσο σκοτεινά, καρτέλ των οικονομικών συμφερόντων.

Μια και είμαστε όμως φανατικοί θιασώτες των αξιών της ελεύθερης αγοράς, μια και πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα, όπου αυτοί που αποφασίζουν είναι οι ίδιοι οι πολίτες, ας σκεφτούμε λιγάκι. Θα υπήρχε υπό τις συνθήκες αυτές η λογική πιθανότητα, να ευδοκιμήσει, να διατηρηθεί και να γίνει καθεστώς κάτι που δεν ταιριάζει με την αισθητική, με τις λειτουργικές ανάγκες και εν τέλει με τα συμφέροντα μας; Σίγουρα όχι. Οι πρώτες άσχημες πολυκατοικίες θα είχαν μείνει να αραχνιάζουν απούλητες. Οι πρώτες γειτονιές χωρίς πάρκα και ελεύθερους χώρους θα είχαν ερημώσει και θα είχαν περάσει στην καθημερινή διάλεκτο σαν τα πιο αποκρουστικά μέρη της πόλης. Και κάθε απόπειρα για οικιστική εκμετάλλευση, σε βάρος του αστικού τοπίου και της ποιότητας ζωής, θα είχε καταδικαστεί στο χειρότερο είδος αποτυχίας. Την οικονομική.

Τι συμβαίνει όμως πραγματικά; Πολλές δεκαετίες τώρα, το είδος αυτής της οικοδομικής δραστηριότητας, που έχει καταντήσει τις ελληνικές πόλεις αποκρουστικά τέρατα λειτουργικής και αισθητικής ανεπάρκειας, συνεχίζεται αδιατάρακτο. Οι εργολάβοι κτίζουν. Αλλά κτίζουν επειδή ο κόσμος αγοράζει. Και αγοράζει φανατικά. Ανήλιαγα λαγούμια, καταπατημένους ακάλυπτους, κλεισμένους υμιυπαίθριους. Αγοράζει με λαχτάρα και φανερή ικανοποίηση τα πάντα. Αγοράζει εκπληρώνοντας όνειρα.

Από την μαζική αυτή συμπεριφορά ένα και μόνο συμπέρασμα μπορεί με ασφάλεια να προκύψει. Ότι οι ελληνικές πόλεις ταιριάζουν στους έλληνες. Οι ελληνικές πόλεις αρέσουν στους έλληνες. Γιατί αυτή είναι η αισθητική τους και αυτή η ερμηνεία τους για τις πραγματικές τους ανάγκες. Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και για την πολιτική. Και για τις καταναλωτικές συνήθειες. Και για κάθε άλλο τομέα κοινωνικής δραστηριότητας.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν είμαστε κοινωνία πολιτών. Ότι δεν διαθέτουμε τα κατάλληλα αντανακλαστικά και δεν γνωρίζουμε τους τρόπους και τις συμπεριφορές εκείνες που θα μας βοηθούσαν να αποκρούσουμε τις διαφαινόμενες απειλές, να επιβληθούμε στις κακές και ιδιοτελείς πολιτικές μας ηγεσίες, να πολεμήσουμε και να τσακίσουμε τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που δημιουργούν συνθήκες αντίθετες με τα δικαιώματα και την ευημερία μας. Δεν φαίνεται όμως ότι τα πράγματα είναι έτσι. Κάθε άλλο μάλιστα.

Η ελληνική κοινωνία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι όταν θίγονται εκείνα τα συμφέροντα που η ίδια θεωρεί σημαντικά αντιδρά οργανωμένα, άμεσα και βίαια. Και, κυρίως, αντιδρά αποτελεσματικά. Όπως για παράδειγμα όταν θίγονται οι κυρίαρχες ισοπεδωτικές αντιλήψεις που έχουν οδηγήσει σε παρακμή και μαρασμό την παιδεία. Όταν κινδυνεύουν οι επαίσχυντες "αξίες" της ευνοιοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Όταν πάει για λίγο να κλονισθεί το άθλιο σύστημα του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας, που βυθίζει καθημερινά την χώρα στην υπανάπτυξη. Όταν κινδυνεύουν οι αναπηρικές συντάξεις μαϊμούδες. Όταν απειλείται, έστω και αδιόρατα, το καθεστώς της απόλυτης αυθαιρεσίας και της εκτεταμένης ανομίας. 'Οταν, όταν, όταν ...

Τότε είναι που γεμίζουν οι δρόμοι και οι πλατείες από μαχητικούς και αποφασισμένους διαδηλωτές. Από έλληνες που δείχνουν καλά και ξεκάθαρα τι θέλουν και για τι είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.

Τελικά παρά τα λεγόμενα η Ελλάδα διαθέτει μια πανίσχυρη κοινωνία πολιτών. Μόνο που οι πολίτες αυτοί δεν φοβούνται πια το θηρίο. Γιατί του μοιάζουν πλέον πολύ. Από καιρό.

Tweet