Κάνουμε λάθος επειδή επιμένουμε να βλέπουμε όλα όσα τον αφορούν στο πλαίσιο μιας φυσιολογικά αναμενόμενης συμπεριφοράς. Υπό την έννοια αυτή όλες οι αναλύσεις μας καταλήγουν σε λανθασμένα συμπεράσματα, ως εκ του γεγονότος ότι εκκινούν από λανθασμένη βάση.
Η σκέψη του ανθρώπου είναι τελείως αποκομμένη από αυτά που ο κοινός νους των πολλών θεωρεί σκόπιμα και λογικά. Τα κριτήρια του είναι άλλα. Εντάσσονται σε ένα στεγανό σύστημα εσωτερικών κανόνων και άρα είναι απολύτως ανεξιχνίαστα. Π.χ. για τον κ. πρέσβυ τα προτάγματα της ηθικής συγκροτούνται αποκλειστικά από τις παραστάσεις που περιέχονται στο προσωπικό του σύμπαν. Οι παραστάσεις αυτές δεν επηρεάζονται και δεν αλλοιώνονται από τίποτε έξω από αυτό. Έτσι ως ηθικό νοείται μόνον ότι την κάθε στιγμή ο ίδιος επιθυμεί και πράττει.
Το ίδιο ισχύει και για την ερμηνεία άλλων, λιγότερο σημαντικών εννοιών, -που αναπτύσσονται όταν σε ένα συγκεκριμένο χώρο παρευρίσκονται περισσότεροι του ενός-, όπως η αξιοπρέπεια, η ξεφτίλα, η συνέπεια, η ανταπόδοση κ.λ.π. Για τον Δημήτρη ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στην επιφάνεια του οποίου βλέπει διαρκώς το ανεστραμμένο πλην πανέμορφο και γοητευτικό είδωλο του. Με όρους διαστημικής φυσικής θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο εγκέφαλος του υπουργού είναι μια "υπερβαρική μαύρη τρύπα" μέσα από την οποία τίποτε δεν μπορεί να ξεφύγει αλλά και τίποτε δεν μπορεί να εισέλθει, χωρίς να ομογενοποιηθεί στην διάρκεια ενός απειροελάχιστου κλάσματος του χρόνου.
Δεν ξέρω καλά, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, αλλά στην ψυχιατρική η εν λόγω περίπτωση πρέπει να περιγράφεται με τον όρο "Ναρκισσιστικός αυτισμός". Αν ο όρος δεν υπάρχει θα πρέπει να προστεθεί οπωσδήποτε στα σχετικά εγχειρίδια.
Τα παραπάνω αποτελούν συνοπτικό οδηγό για όλους όσοι επιχειρούν να αντιπαρατεθούν με τον Δημήτρη, να αντικρούσουν τις "ιδέες" του και να ασκήσουν κριτική στις "πολιτικές" του. Θα πρέπει να αντιληφθούν ότι μάχονται με ανύπαρκτα πράγματα. Οι "ιδέες" και οι "πολιτικές" του ανδρός δεν είναι τίποτε άλλο από φτηνές και προχειροφτιαγμένος προφάσεις που κατασκευάζονται κυριολεκτικά στην τύχη και στο πόδι για να νομιμοποιήσουν την παραμονή του τέρατος στην σκηνή. Το γεγονός ότι τελικά βρίσκουν τόπο να πατήσουν, έστω προσωρινά, και φτάνουν να "συζητιούνται" ακόμη και στην βουλή, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αφελή αντιμετώπιση που τους επιφυλάσσουν οι ανυποψίαστοι αντίπαλοι. Το μήνυμα της παρουσίας του πρέσβυ είναι ο ίδιος ο πρέσβυς αυτοπροσώπως.
Και ως επίμετρο. Αυτά τα τερατάκια τα σκοτώνεις όταν είναι ακόμη μικρά. Εάν τα αφήσεις και ξεπεράσουν την εφηβεία θα τα λούζεσαι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου