-Τι βλάκες είναι αυτοί Θεέ μου!

Εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου, -όπου συναντήθηκε με το σεπτό του είδωλο, με τον οδηγό και τιμονιέρη της ζωής του-, δήλωσε ο mr. Bean της εγχώριας πολιτικής σκηνής:

"Η σύνθεση του ψηφοδελτίου για τις ευρωεκλογές είναι θέμα αρμοδιότητος του πρωθυπουργού. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ζητήματα αρνήσεων. Έτσι όταν έρθει η ώρα θα ανακοινωθούν οι αποφάσεις".

Τόσο απλά. Δεν υπάρχουν ζητήματα αρνήσεων και αναμένωμεν τις βουλές του ηγεμόνος. Που αφού συσκεφθεί με τον Ανδριανό, τον Αγγέλου και τον Λούλη θα ανακοινώσει τους χρησμούς του για το μέλλον του τόπου. Σε μια ολόκληρη χώρα, θεσμικά αιχμάλωτη αυτών των ανεκδιήγητων παρασίτων, των ασπόνδυλων ασημαντοτήτων, που έχουν αναγάγει την έσχατη δουλοπρέπεια σε υπέρτατη αρετή.

Την ίδια στιγμή ένας έτερος κρετίνος, ο τέως υπουργός ΥΜΑΘ Καλαντζής, κουνούσε το δάχτυλο μπροστά στις κάμερες και επέκρινε δριμύτατα το ΠΑΣΟΚ και την επίλοιπη αντιπολίτευση που τόλμησαν να αμφισβητήσουν το ιερό δικαίωμα του άνακτος Καραμανλή να κλείνει την Βουλή όποτε του γουστάρει. Και ποιοι είμαστε εμείς παρακαλώ που θα απαιτήσουμε από τον πρωθυπουργό να μας ενημερώνει για την άσκηση των προνομίων του; Ποιοι είμαστε εμείς που θα έχουμε το θράσος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τους λόγους των θεόπνευστων αποφάσεων του; Μόνο μας καθήκον η υπακοή. Τραγικό αδιέξοδο.

Μήπως όμως κι οι άλλοι είναι καλύτεροι; Από τους Πασόκους της πρώτης γραμμής μέχρι τους ΑλαβανοΤσίπρες και τους λοιπούς του αντιπολιτευτικού εσμού. Που ανίκανοι να κατανοήσουν το πνεύμα του Συντάγματος βάλθηκαν να φωνασκούν ανοήτως περί δήθεν εκτροπής και συνταγματικού πραξικοπήματος, ερχόμενοι σε προφανή αντίθεση με το γράμμα του. Που ορίζει όντως ότι η κυβέρνηση μπορεί να αποφασίζει την αναστολή των εργασιών της Βουλής ή το πέρας της τρέχουσας συνόδου της. Και χάνουν έτσι και τα τελευταία ψήγματα εμπιστοσύνης των ελάχιστων απλών ανθρώπων που έχουν απομείνει για να τους ακούσουν.

Κανείς από όλους αυτούς δεν σκέφθηκε να μιλήσει με τις σωστές λέξεις. Να χαρακτηρίσει την πρωθυπουργική ενέργεια ως αυτό που πραγματικά είναι. Ως παραβίαση δηλαδή του πνεύματος του Συντάγματος και ως πρόδηλη περίπτωση "κατάχρησης εξουσίας"***. Και να πάει λίγο μακρύτερα. Να εξηγήσει στον κόσμο ότι, σε σχέση με την δράση των δημόσιων αρχών, στις δυτικού τύπου δημοκρατίες, ο όρος "εξουσία" χρησιμοποιείται από κεκτημένη και μόνον ταχύτητα. Και διόλου δεν διαθέτει το νοηματικό βάρος με το οποίο συνήθως φορτίζεται στην καθομιλουμένη. Η σωστή λέξη που περιγράφει την κινητήρια δύναμη των πράξεων όλων αυτών που έχουν εξουσιοδοτηθεί για τον χειρισμό των κοινών μας υποθέσεων είναι άλλη. Λέγεται "αρμοδιότητα" και ασκείται αυστηρά μέσα στα όρια που προσδιορίζονται από την έννομη τάξη.

Όπως και ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος, έτσι και ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας ασκεί τις αρμοδιότητες που του έχουν ανατεθεί από το Σύνταγμα και τους νόμους, χωρίς να διαθέτει καμία απολύτως εξουσία. Η μόνη διαφορά ανάμεσά στον έσχατο και τον πρώτο έγκειται στον βαθμό της εξειδίκευσης με την οποία προσδιορίζονται τα καθήκοντα ενός εκάστου. Με άλλα λόγια στο μέγεθος της διακριτικής ευχέρειας για την επιλογή μεταξύ των σε κάθε δεδομένη στιγμή διαθέσιμων νόμιμων δράσεων. Και το μέγεθος αυτό είναι που οριοθετεί το κρίσιμο σημείο του περάσματος από την απλή διοίκηση στην υψηλή τέχνη της πολιτικής.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η όποια ενέργεια ενός πολιτικού, όταν απογυμνωθεί από την αοριστία που αναγκαστικά διαθέτει λόγω του γενικού πλαισίου μέσα στο οποίο εξελίσσεται, αποκαλύπτει την απόλυτη συμμετρία της σε σχέση με την αντίστοιχη δράση ενός υπαλλήλου, ακόμη και ενός της τελευταίας βαθμίδας. Φαίνεται με άλλα λόγια σαν αυτό που πραγματικά σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις αρχές της συνταγματικής διακυβέρνησης να είναι. Μια απλή διοικητική πράξη. Και ως τέτοια, για να είναι νόμιμη, απαιτεί επαρκή και ειδική αιτιολογία. Γι' αυτόν τον λόγο ο κ. Καλαντζής, -χάρη στην εμπιστοσύνη του οποίου υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, αν υποβληθεί στον κόπο να διαβάσει το Σύνταγμα θα το διαπιστώσει εύκολα-, θα έπρεπε να ζητά πρώτος από όλους να πληροφορείται τους λόγους των αποφάσεων του μεγάλου ηγέτη. Και όταν λόγω μειωμένων νοητικών ικανοτήτων δεν τους κατανοεί επαρκώς να ξανασκέφτεται εκείνο το θέμα της ταλαίπωρης εμπιστοσύνης του. Επειδή ο λαός δεν τον ψήφισε για να είναι κατ' ανάγκη έξυπνος, αλλά για να κρίνει κατά συνείδηση. Έστω κατ' αυτή την λίγη, που ο Θεός του έδωσε.



***Κατάχρηση εξουσίας: Πράξη που ενώ διαθέτει όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της νομιμότητας έχει γίνει για λόγους άλλους από αυτούς για τους οποίους έχει νομοθετικά προβλεφθεί.

Tweet