Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2011

-Δικαιοσύνη και εσωτερική αλληλεγγύη. Η τελευταία ελπίδα πριν την άβυσσο.


Ακούγεται πολύ συχνά τελευταία ο όρος αλληλεγγύη. Είναι επειδή την ζητάμε επίμονα και πιεστικά από τους εταίρους μας. Δεν ξέρουμε, όμως, ακριβώς τι σημαίνει. Νομίζουμε μάλλον ότι είναι μια ακόμη λέξη της πλούσιας γλώσσας μας για τα δανεικά. Επειδή αν ξέραμε δεν θα είχαμε φτάσει στο χάλι που φτάσαμε. Θα είχαμε εφαρμόσει πρώτα από όλα τις αρχές που επιχειρούμε να διδάξουμε στους άλλους στο δικό μας σπίτι.

Μιλούσα εχθές με έναν γνωστό από μια μικρή επαρχιακή πόλη. Κάθε ένας μας έχει τον τρόπο του να διασκεδάζει. Αυτός, μετά την δουλειά, περνάει τα απογεύματα του στα καφενεία και τις καφετερίες της πόλης, που είναι συγκεντρωμένες σε δύο παράλληλους δρόμους του κέντρου.

Στις μικρές πόλεις οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Εκεί, για να βγεις έξω, δεν τηλεφωνιέσαι, δεν κλείνεις ραντεβού και δεν κανονίζεις. Απλά βγαίνεις. Και πηγαίνεις εκεί που, σχεδόν την ίδια ώρα, μαζεύονται όλοι οι υπόλοιποι. Χαιρετάς πολύ κόσμο, μιλάς δεξιά και αριστερά, χαριεντίζεσαι, ρωτά και ακούς νέα, κάθεσαι σε αυτό, σε κείνο ή στο άλλο τραπέζι. Όποιος δεν είναι φίλος σου δεν είναι ξένος αλλά γνωστός. Η πόλη είναι στην πραγματικότητα μια μεγάλη παρέα.

Ο φίλος κοντεύει τα πενήντα και το περιβάλλον που συναναστρέφεται είναι κι αυτό λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από αυτά. Μέχρι πριν μερικούς μήνες όλα κινούνται ομαλά. Βέβαια κάποιοι από τους γνωστούς τα πήγαιναν καλά, κάποιοι όχι και τόσο, κάποιοι τα κατάφερναν περίφημα. Τίποτε από την κατάσταση του καθενός, όμως, δεν είχε κάτι που θα μπορούσε να ενοχλήσει προσωπικά τους άλλους της παρέας και να καταστρέψει το καλό κλίμα. Μπορεί μερικοί να είχαν περισσότερα. Αλλά κι αυτοί με τα λίγα ήταν καλά. Και κανενός τα χαΐρια δεν ήταν κλεμμένα από την τσέπη του άλλου. Σημαντικό αυτό.

Τους τελευταίους μήνες κάτι άρχισε να αλλάζει. Κάποιοι, κυρίως ιδιοκτήτες μικρών μαγαζιών στο κέντρο ή υπάλληλοι σε τοπικές εταιρείες, έχουν οικονομικά προβλήματα. Είναι συνήθως σκεπτικοί και σπάνια ακολουθούν στις ταβέρνες μετά τις εννιά. Κάποιων άλλων η παρουσία έχει αρχίσει να προκαλεί μια παράξενη αμηχανία, που είναι φορές που έχει χαρακτήρα υπόκωφης έντασης. Συμπτωματικά όλοι αυτοί οι δεύτεροι είναι από εκείνους που πρόλαβαν και βγήκαν στην σύνταξη κοντά στα πενήντα τους. Από την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, το δημόσιο, τον στρατό ή την αστυνομία. Μέχρι χθες φιλαράκια. Δεν έκλεψαν και δεν πείραξαν κανέναν στο κάτω κάτω. Μερικοί, όμως, άρχισαν να λεν ότι τώρα οι φόροι που τους ζητάει το κράτος και αυτοί δεν έχουν εύκολα να δώσουν είναι για να πληρωθούν αυτές οι συντάξεις. Υπάρχει κάτι δηλητηριώδες στην ατμόσφαιρα λέει ο φίλος. Έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται.

Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν πλατείες όπου μαζεύονται πολλοί ανώνυμοι και ξένοι μεταξύ τους. Εύκολα βρίσκουν έτσι τα κοινά και ενώνονται με αυτά αγνοώντας εκείνα που τους χωρίζουν. Κανείς δεν ξέρει αν ο διπλανός του είναι στ' αλήθεια άνεργος. Η επαρχία έχει καφενεία, όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Εκεί φαίνονται εύκολα οι διαφορές.

Πριν από 30 χρόνια η ελληνική επαρχία είχε γεμίσει με πράσινα και γαλάζια καφενεία. Τότε βέβαια υπήρχαν λεφτά, για άλλους λιγότερα, για άλλους περισσότερα, δεν έχει σημασία. Υπήρχαν λεφτά και το μπαρούτι δεν έπαιρνε εύκολα φωτιά. Σήμερα, που έφτασε ο λογαριασμός εκείνης της παλιάς ηρωικής εποχής λεφτά πλέον δεν υπάρχουν. Κι αν έρθει ένας νέος διχασμός θα πρέπει να πληρωθεί με άλλου είδους νόμισμα. Επειδή οι διχασμοί δεν είναι σαν τα δάνεια, που μπορείς αν φτάσεις στο αμήν να τα αναδιαρθρώσεις, να τα επιμηκύνεις ή ακόμη και να τα κουρέψεις. Οι διχασμοί πληρώνονται πάντα στο ακέραιο. Και στην ώρα τους.

buzz it!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκεί που αρχίζει ο κεφαλικός φόρος, τελειώνει η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη. Από το σημείο αυτό και μετά αυτοί που δεν τα φάγανε, που πληρώνανε σαν κορόιδα τους φόρους, που αγωνίστηκαν για την πρόοδο τους, την πνευματική, υλική και κοινωνική τους ανέλιξη χωρίς να στηρίζονται από οικογένεια, κόμμα και κράτος ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ να ισχυριστούν ότι δεν υπάρχουν πλέον κοινωνίες αλλά μόνο άτομα. Στο σημείο αυτό τελειώνει άδοξα το ελληνικό project, επειδή τα υποζύγια αρνούνται να το στηρίξουν πλέον (όσοι επωφελήθηκαν από το σύστημα αυτό ως τώρα δεν στήριξαν ποτέ την χώρα στα αλήθεια). Τους επόμενους μήνες, θα δείτε την Ελληνική έκδοση του Atlas Shrugged - όσοι αναχωρήσουν για την δική τους Galt Gulch θα μιλήσουν κάποια στιγμή στα παιδιά τους (το πιθανότερο σε μια ξένη γλώσσα) για το όραμα του Ελληνισμού που ανταλλάχθηκε με μια θέση στο δημόσιο ή μια κρατικοδίαιτη μπίζνα. Η Ελληνική γλώσσα και ιστορία θα επιζήσουν σαν ιστορικά στοιχεία στους σκληρούς δίσκους και στις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες για τους επόμενους αιώνες, και η παρακμή του Ελληνικού κράτους θα διδάσκεται σαν παράδειγμα προς αποφυγή στις πολιτικές οικονομίες και κοινωνιολογίες του μέλλοντος.

Goodbye and good luck to all of us

dimitris apostolos είπε...

στο ζωικο βασιλειο της γης, το μεγαλο ψαρι τρωει το μικρο. ο ανθρωπος ομως εχει καταφερει ανα τους αιωνες ενα παραπανησιο χαρακτηριστικο. να κληρονομει την δυναμη του (χρηματικη στην προκειμενη περιπτωση)

η λυση για μενα..
οχι στην κληρονομικοτητα. στο κρατος ανηκουν ολα το οικοδομηματα και η γη.
υπαρχει μια απολυτη ελευθερη οικονομια, ο ικανοτερος (εστω και αδικα) περναει καλυτερα στην παρουσα ζωη του.
οι μονοι φοροι στο κρατος ειναι απο το ενοικιο της γης που εκμεταλλευεται , του χωρου που κατοικει ο πληθυσμος της. με αυτα τα χρηματα ρυθμιζει το κρατος την παιδεια, την υγεια, τα κοινοφελη τεχνικα εργα.

δεν θα επεκτεινω την ουτοπιστικη σκεψη μου, που κατα την γνωμη μου μπορει να γινει πρακτικη αν την βαλουν κατω τεχνοκρατες. (οι μελλοντικοι θανατοι μπορουν να βγαλουν πολυ πιο συντομα την χωρα απο την ”τρυπα”)
θα πω μονο το εξης.
ενα παραδειγμα δυσκολιας στην περιπτωση θανατου καποιου που μεταφερει τον λογαριασμο στο παιδι του. οι τραπεζικοι λογαριασμοι εχουν δικαιωμα για ”μονο ενα ονομα”. ο δυστυχης που φευγει, κανει ευτυχεις τους ”ζωντανους”.

πιστευω οτι γεννιομαστε με ισες ευκαιριες . στην εν ζωη εξελιξη μας δεν μπορει εκ των πραγματων να ειμαστε ισοι σε αυτη την ποικιλομορφια της ζωης (οπως γινεται στο ζωικο βασιλειο).

αν ειπα κατι, εχει καλως, αν οχι ξεχαστε το.

dimitris apostolos είπε...

τι θελω να πω.
αν εχω 200μυρια στην τραπεζα και τα κληρονομησει ο γιος μου, αυτος θα τα αυξησει καθημενος.
οσο ο πλουτος λοιπον θα συσσωρευεται σε λιγους, οι ισορροπιστικες λυσεις θα παραμενουν ακατορθωτες. αιωνια..

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Έτσι γινόταν πάντα επειδή δεν μπορούσαμε να βρούμε την λύση αλλιώς. Τα μαζεύανε οι ξύπνιοι, τα αφήνανε στους χαζούς απογόνους που τα χαιρόντουσαν χωρίς να κουνήσουν το δακτυλάκι τους για μερικές γενιές και μετά ερχόταν η επανάσταση, τους έσφαζε και τα ξαναμοίραζε για να αρχίσουμε πάλι από την αρχή.

dimitris apostolos είπε...

:-) πανσωστος (ξαδελφε)

dimitris apostolos είπε...

κι αυτη η ''ξαναμοιρασια'' γινοταν παντα φυσικα εις βαρος σωματικων θανατων ή οικονομικων θανατων των ''ζωων'' (εμας εννοω)

ας καθησουμε να παρακολουθησουμε και αυτο το εργο..

Ανώνυμος είπε...

BLOG ZOUGLA - ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Αντρο ανθελληνων, πασοκων, λαθρολαγνων τσιριζαιων και ανταρσυαιων εχει γινει το blog του ΔημοσιοΚΑΦΡΟΥ...
Με φασιστικο τροπο και χωρις καμια αιτιολογηση κατεβαινουν αναρτησεις και σχολια που απλως κριτικαρουν ολους αυτους, ενω αναρτησεις αναρχικων και φιλοκυβερνητικων χρηστων που βριζουν αισχρα την Παναγια, τον Χριστο, την Ελλαδα και τους Ελληνες και υμνουν τους λαθρομεταναστες δεν τα πειραζουν...

Κυριο ρολο σε αυτον τον φασισμο παιζει καποια admin του blog η οποια για λιγα ψιχουλακια που της πεταει ο ΔημοσιοΚΑΦΡΟΣ φροντιζει για ολην αυτη την προπαγανδα....
Ενιοτε σχολιαζει χρησιμοποιωντας διαφορα nicknames βριζοντας αισχρα τα θεια και τους γονεις αλλων χρηστων!

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Α.Α.Τ. είπε...

Χάθηκες ΕΡΜΙΠΠΕ

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Πως να μην χαθώ ΑΤΤ; Τώρα που χάρη στις σοφές συνδυασμένες κινήσεις των ηγετών μας σώθηκε η πατρίδα μείναμε χωρίς δουλειά εμείς οι καταστροφολόγοι. Κανονικά θα έπρεπε να μπούμε στο ταμείο ανεργίας αλλά τώρα με τους ορθολογισμούς και τα τοιαύτα μάλλον θα πεινάσουμε.

Α.Α.Τ. είπε...

Αααα! Μα το είχε πει και ο ειδικός και φρόντισε πρώτος να αλλάξει "δουλειά":
«Πολλοί Ελληνες θα πρέπει να αλλάξουν εργασία» http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=401466 Μετά από αυτό, σκέφτομαι να γίνω αστροναύτης (όταν μεγαλώσω).

ΥΓ
Έννοια σου. Σε 1-2 χρόνια θα ματαέρθει ο πρέσβυς και θα τα βάλει σε τάξη.