skip to main |
skip to sidebar
Η
καταδίκη της αυτοδικίας δεν μπορεί να γίνεται με ελαφρότητα και με τα γελοία
κριτήρια της δήθεν ευγένειας, του καθωσπρεπισμού και της ορθής πολιτικής
συμπεριφοράς. Δυστυχώς, όμως, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα μέσα από αυτά, τα ίδια πάντα, στερεοτυπικά και απλοϊκά σχήματα.
Η απαγόρευση της αυτοδικίας είναι βαθύ και ουσιώδες συστατικό του
κράτους δικαίου και πρέπει να αντιμετωπίζεται στοχαστικά. Και, κυρίως, χωρίς να
λησμονείται ότι το θεμέλιο και η ηθική νομιμοποίησή της είναι η υπόσχεση της
δίκαιας δίκης. Κάθε μορφή εξουσίας που δεν μπορεί να εγγυηθεί αξιόπιστα την τελευταία χάνει το
έρεισμα της, αποσυντίθεται και καταρρέει, συνήθως βίαια.
Υπό την έννοια αυτή και ειδικότερα υπό τις σημερινές
συνθήκες, της σταδιακής επιδείνωσης των συνθηκών ζωής του πληθυσμού και του διάχυτου
αισθήματος αδικίας, τα περιστατικά της άμεσης λεκτικής αλλά και σωματικής βίας κατά των θεσμικά
ανέγγιχτων και δικαστικά ανέλεγκτων δημοσίων προσώπων θα πολλαπλασιάζονται και
σε αριθμό και σε ένταση. Και κανείς δεν θα δικαιούται να δηλώνει έκπληκτος γι'
αυτό.
Ένας Τσοχατζόπουλος δεν αρκεί για να απαλλάξει από τις
ευθύνες της μια ολόκληρη πολιτική τάξη, που στην συλλογική συνείδηση
θεωρείται βαθιά ιδιοτελής και διεφθαρμένη. Το εάν αυτή η πεποίθηση ανταποκρίνεται ή όχι στην αλήθεια έχει πλέον ελάχιστη σημασία. Το ουσιώδες είναι ότι υπάρχει και είναι από καιρό βαθιά ριζωμένη. Αυτό είναι κάτι που πολύ δύσκολα αλλάζει. Και ακόμη και στην περίπτωση που αποτελεί μια απλή παρανόηση, η ευθύνη για την δημιουργία και
την συντήρησή της βαρύνει τους ίδιους τους πολιτικούς.
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Πέραν αυτών αγαπητέ Έρμιππε το πρόβλημα εντείνεται ακριβώς επειδή μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού βρίσκεται ή πλησιάζει στην έσχατη ένδεια , ενώ συγχρόνως αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε "μεσαία τάξη " επί της οποίας στηρίχτηκε και "θαυματούργησε" αυτό το καθεστώς δεν έχει πλέον προσδοκίες και ελπίδα , περιθώριο δηλαδή για να ανατρέξει ψύχραιμα στις ευθύνες που βαρύνουν την ίδια για το επίπλαστο περιβάλλον ευμάρειας και ασφάλειας που έζησε ως αντίδωρο για να μπορούν οι διάφοροι κοτζαμπάσηδες να ασκούν το θεάρεστο έργο τους επί τόσες δεκαετίες.
Επομένως σε μια χώρα όπου είναι βαθύτατα εμπεδωμένο το αίσθημα ότι οι πολιτικοί και οι χρηματοδότες - συνεργοί τους δεν έχουν ούτε ελαφρυντικά , ούτε άλλοθι , παρά μόνο ένα θεσμικό εξοπλισμό και ένα αστυνομικό κράτος που τους προστατεύει , σε συνδυασμό με την επερχόμενη εξαθλίωση , το μείγμα καθίσταται εκρηκτικό και απρόβλεπτο.
Προφανώς , γενικά μιλώντας , η αυτοδικία δεν είναι αποδεκτή σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αρκεί βέβαια αυτή να λειτουργεί. Δυστυχώς η συγκυρία : οι ανάγκες και η απελπισία εντείνουν την αίσθηση ότι οι βασικές αρχές που διέπουν το πολίτευμα δεν λειτουργούν , τουλάχιστον όσον αφορά τη δικαιοσύνη και την ασφάλεια. Και αυτό πράγματι , μιλώντας ρεαλιστικά , σπρώχνει τους ανθρώπους σε ατομικές ή και συλλογικές συμπεριφορές που ενέχουν την αυτοδικία.
Κανένας θεσμός δεν μπορεί να αντιταχθεί σε μια επείγουσα πραγματικότητα. Ο νομικός και θεσμικός πολιτισμός είναι εργαλείο που λειτουργεί δυστυχώς μέσα σε ορισμένα όρια.
Παπούλης
Ενταξει... Δεν εγινε και τιποτε. Δυο μπατσες εφαγε η Κανελλη (τις ηθελε) και επειτα αυτη τον χτυπησε πρωτη αφου πρωτα τον καθυβρισε και του αμφισβητησε τον ανδρισμο. Η δε Δουρου το ηθελε (οπως αλλωστε πολλες γυναικες θελουν την βια). Και εμενα, προχθες, μοπυ εχυσε ενα ποτηρι νερο μια αεροσυνοδος και εγω, σαν την Δουρου, χαμογελασα. Τελος, ο Αλβανος - καλα να παθει. Τι γυρευε να απειλησει την Μανα του με μαχαιρι; Γιατι δηλαδη; ασ τα κανει στην χωρα του.
Και αυτά τα όρια Παπούλη ξεπεράστηκαν προ πολλού. Τώρα δεν μπορούμε με ένα απλό πήδημα να ξαναβρεθούμε στην ζώνη ασφαλείας ξανά. Πρέπει να διανύσουμε όλη την απόσταση προς τα πίσω.
Ανώνυμε, πράγματι δεν έγινε τίποτε.
Ανάμεσα στο τώρα και τη ζώνη ασφαλείας υπάρχει μια μεγάλη έρημος.
Και δεν έχουμε σταγόνα νερό.
Τρομερα τα δυο τελευταια σχολια,
Στα δυο τελευταία σχόλια καταγράφετε ή πραγματικότητα και ή απόλυτη ανικανότητα της Ελληνικής κοινωνίας να την δει..
Εχουμε την κολαση μπροστα μας......Σε λιγο πιστοι και μη, θα ριχνουμε ολοι μαζι κατι πατερ ημων.......
Η διάγνωση του Παπούλη είναι σωστή: σε μια κοινωνία που δεν δουλεύει τίποτα, το άτομο θα γυρίσει "προς τα πίσω" σε προυπάρχουσες μορφές συμπεριφοράς και δράσης.
Μπορεί να φαίνεται τρομακτικό αλλά είναι απόλυτο λογικό μια και το επίπεδο λειτουργίας των θεσμών και των μηχανισμών στην Ελλάδα είναι σε επίπεδα Far West την εποχή του πυρετού του χρυσού. Σε εκείνη την χρονική περίοδο αν δεν έφερες (και χρησιμοποιούσες) όπλα είσουν τελειωμένος.
Σε ένα πιο πρακτικό επίπεδο: κανένας εξορκισμός δεν θα αποτρέψει το άτομο να προστατεύσει τον ευατό του και την περιουσία του, όταν δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους επίσημους θεσμούς/οργανισμούς που έχουν αναλάβει τον ρόλο αυτό.
Διατυπωμένο διαφορετικά: το outsourcing του νόμου/τάξης/δικαιοσύνης προς τους θεσμούς τελειώνει όταν οι "προμηθευτές" δεν μπορούν να δώσουν στο άτομο το "προϊόν" αυτό. Από τη στιγμή που οι "προμηθευτές" δεν έχουν αλλάξει και οι διαδικασίες τους δεν έχουν βελτιωθεί, ο λογικά σκεφτώμενος πολίτης είτε θα αναλάβει το "service" μόνος του ("αυτοδικία"), είτε θα θα βρει άλλους "προμηθευτές" (ομάδες περιφρούρησης της Χρυσής Αυγής). Φυσικά οι τωρινοί "προμηθευτές" (πολιτικοί/νομοθέτες/δικαιοσύνη/εκτελεστικά όργανα) αντιδρούν, αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτα να βελτιώσουν την παροχή τους προς τους "πελάτες" τους. Άρα η αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία διάλυσης της χώρας θα συνεχισθεί, τα φαινόμενα της αυτοδικίας θα ενταθούν καθώς θα προχωρούμε στην έρημο ολοταχώς προς τα πίσω. Κάπου εκεί και αφού καταλαγιάσει (μεταφορικά μιλώντας) ο καπνός από τα όπλα και έχει τελειώσει η πίσσα και τα πούπουλα θα δούμε ότι δεν είναι συμφέρον το insourcing της δικαιοσύνης και θα ξαναρχίσουμε το outsourcing προς καινούργιους θεσμούς. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχουμε γίνει ένα ακόμα failed state των Βαλκανίων που εξάγει ναρκωτικά, πόρνες και όργανα προς μεταμόσχευση.
Δημοσίευση σχολίου