-Τα "μέτωπα" των εκατέρωθεν πατριωτών και ο διχασμός που έρχεται

Όλη αυτή η θλιβερή κατάντια οφείλεται στην, αυταπόδεικτη πλέον, χρόνια αδιαφορία, -που εξελίχθηκε με φυσικό τρόπο σε πλήρη αδυναμία-, του λεγόμενου αστικού χώρου να εγγυηθεί το αίσθημα δικαίου του πληθυσμού, με την χρηστή διοίκηση και την δημιουργία και λειτουργία αξιόπιστων θεσμών.

Γεγονός που, στις ακραίες περιπτώσεις, -όπως αυτές που τείνουν πλέον να υποκαταστήσουν την καθημερινότητα μας-, θα του προσέφερε την νομιμοποίηση για την χρήση της συντεταγμένης και νόμιμης κρατικής βίας, που θα τσάκιζε -το "τσάκιζε" εδώ με όλη την σημασία του- κάθε παρόμοια φασιστική συμπεριφορά. Είναι πλέον πολύ αργά.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα να δηλητηριάζει την δημόσια ζωή (και πολύ σύντομα θα εισχωρήσει και στην ιδιωτική σφαίρα - ας μην γελιούνται όσοι αφελώς νομίζουν ότι η μη συμμετοχή και η απομόνωση που επιδιώκουν θα τους προσφέρει προστασία)  είναι το σύμπτωμα και όχι η νόσος καθεαυτή.

Ευρισκόμενοι στο παρά πέντε, όμως, συνεχίζουμε ακόμη να βλέπουμε το δένδρο και να αγνοούμε το δάσος. Έκπληκτοι, επειδή δεν κατορθώσαμε να προβλέψουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις, εξακολουθούμε να μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η αρρώστια ξεχνώντας τον υποκείμενο βαρύ νοσογόνο παράγοντα.

Καταδικάζουμε με τον, εκ των πραγμάτων ανίσχυρο πλέον, ορθό πολιτικό λόγο την βία, αφήνοντας ανέπαφες όλες τις βαθιά άρρωστες δομές που την γέννησαν και που, μέσω της απονομιμοποίησης της επίσημης εξουσίας, ακύρωσαν σταδιακά την νόμιμη αποτρεπτική δύναμη της τελευταίας, και ενίσχυσαν κυκλικά τα φαινόμενα. Φέρνουμε, έτσι, στις ζωές μας, χωρίς να το αντιληφθούμε, περισσότερη βία.

Και βαδίζουμε προς την ολοκλήρωση του δράματος διαπράττοντας ένα μείζον στρατηγικό λάθος, -ένα λάθος εγκληματικό υπό τις παρούσες συνθήκες-, που δεν είναι άλλο από την δημιουργία των "μετώπων" και τον συνεπακόλουθο διαχωρισμό των Ελλήνων σε πατριώτες ή μη. Σε εν δυνάμει καταστροφείς της χώρας και σε εν δυνάμει σωτήρες. Αναγγέλλουμε με ελαφρότητα μια δραματική αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Διότι, πάνω σε αυτό το έδαφος, μια ενδεχόμενη -και μάλλον επερχόμενη- καταστροφή εγγυάται με βεβαιότητα έναν νέο βαθύ εθνικό διχασμό, που θα δηλητηριάζει την χώρα για δεκαετίες και θα αποτρέπει την αναστροφή της πορείας προς ένα καλύτερο αύριο.

Η αντίθετη πρακτική από αυτήν των "μετώπων", η αποδοχή με άλλα λόγια του "άλλου" ως ισότιμου και αξιόπιστου συνομιλητή, φορέα μιας, απλά και μόνο, διαφορετικής άποψης, επιτρέπει την απόσβεση των κραδασμών μια αποτυχίας και την με ομαλούς τρόπους ανάληψη του κόστους της. Εγγυάται έτσι την συνέχιση της ζωής μέσα από την παραγωγική διαδικασία του ειλικρινούς διαλόγου.

Δυστυχώς, προτιμήσαμε αυτό που εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα την προσωρινή επιβίωση των απαξιωμένων προσώπων και των ετοιμόρροπων κομμάτων, που δεν είχαν άλλο δρόμο. Και όχι αυτό που θα υπηρετούσε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον.

Τελικά, κάναμε αυτό που ξέραμε και μπορούσαμε, επειδή και εμείς, όπως και οι σπιθαμιαίες ηγεσίες μας, ήμασταν τόσοι.

Tweet