-Οι ευθύνες της Ευρώπης

Στο κάδρο των βαρύτατων ευθυνών για το εξελισσόμενο ελληνικό δράμα και την πολύ πιθανή πλέον διολίσθηση της χώρας σε συνθήκες τριτοκοσμικής δικατοτορίας αρχίζουν πλέον να μπαίνουν ενεργά και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, ειδικά οι Γερμανοί.

Η κοντοθωρη προάσπιση των υπό την στενή έννοια συμφερόντων τους τους οδηγεί στην ανεπιφύλακτη και γενναία στήριξη στο εσωτερικό της Ελλάδας ενός αυταρχικού και αντιδημοκρατικού καθεστώτος, που καθημερινά δίνει όλο και περισσότερα, όλο και διαυγέστερα δείγματα γραφής για την πρόθεση του να μετέλθει κάθε μέσου, ακόμη και του εθνικού διχασμού, για να κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία, αδιαφορώντας για τον πληθυσμό της χώρας και το υγιές μέλλον της αναδυόμενης γενιάς.

Στην αρχή αυτής της δυσάρεστης ιστορίας θα μπορούσε ίσως να υπάρχει κάποια δικαιολογία. Θα μπορούσαν οι φίλοι μας να ισχυριστούν ότι δεν ήξεραν και δεν μπορούσαν να υποψιαστούν. Τώρα, όμως, το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί συνεργάζονται εν γνώσει τους με ακραία διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς, -από τους οποίους επιπρόσθετα εξαπατήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν με θρασύτατο και αναίσχυντο τρόπο-, είναι κοινό μυστικό, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κρυφτεί. Οι πάντες γνωρίζουν με ποιους συνομιλούν και παρόλα αυτά συνεχίζουν.

Πριν η κ. Μέρκελ αποφασίσει για την πολιτική της στο ελληνικό ζήτημα θα έπρεπε να σκεφθεί πόσα από τα πράγματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα θα μπορούσαν να συμβούν στην δική της χώρα. Πόσα από αυτά που σήμερα αποφασίζονται από την ελληνική κυβέρνηση θα είχαν απορριφθεί με συνοπτικές διαδικασίες από την γερμανική δικαιοσύνη και το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο. Πόσες από τις αυθαίρετες πράξεις του εδώ στενού πυρήνα εξουσίας, που ασκεί ταυτόχρονα και ανεξέλεγκτα την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, σύροντας χωρίς να συναντά αντιστάσεις το άβουλο κοπάδι της βουλής,, θα είχαν προσκρούσει στους ισχυρούς θεσμούς και τις ασφαλιστικές δικλίδες του δικού της υποδειγματικού κράτους δικαίου.

Η κ. Μέρκελ εξαρτά την βοήθεια προς την Ελλάδα από τις, όπως λέει, απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, τις οποίες πολύ υποκριτικά εντοπίζει στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και στην απελευθέρωση των αδειών των ταξί. Κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει, ενώ ξέρει πλέον πολύ καλά, ότι αν υπήρχαν κάποιοι απαραίτητοι όροι για την παροχή βοήθειας και αλληλεγγύης, αυτοί θα ήταν οι αλλαγές που θα μετέτρεπαν την βαλκανική μας χώρα σε κράτος δικαίου, ίδιο με το γερμανικό. Τότε, όλα τα υπόλοιπα, που σήμερα αποτελούν δήθεν μείζονες στόχους, θα έρχονταν από μόνα τους ως φυσικές εξελίξεις, μέσα από τις παραγωγικές συγκρούσεις και την απελευθερωση του δυναμισμού της κοινωνίας, που φέρνει μαζί της η δημοκρατία.

Αν η Ευρώπη δεν μπορεί πραγματικά να μας βοηθήσει να βγούμε από το τέλμα, που είναι τέλμα αμιγώς πολιτικπο, ας μας αφήσει καλύτερα να λύσουμε τα προβλήματα μας μόνοι. Αλλίως η ευθύνη της θα είναι ασυγχώρητη.

Tweet