Πέμπτη, Ιουλίου 02, 2015



Ας βάλουμε κάτι πολύ καλά και βαθιά στο μυαλό μας.

Οι πολιτικοί, οι πολιτικοί κάθε παράταξης και κάθε ιδεολογικής απόχρωσης, από την στιγμή που παραμένουν πολιτικοί και δεν γίνονται απλοί πολίτες, περνάνε πάντα καλά. Ακόμη και σε χώρες εξαθλιωμένες και πάμπτωχες συνεχίζουν να περνάνε καλά. Άρχουσες τάξεις, που μένουν σε φρορυρούμενα προάστια και έχουν καταθέσεις στην Ελβετία, υπάρχουν ακόμη και στα κράτη της Υποσαχάριας Αφρικής, εκεί όπου ο κόσμος δεν έχει καλά καλά να φάει. Οι άρχουσες τάξεις δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των πλουσίων χωρών της Δύσης.

Οι πολιτικοί, για να παραμείνουν πολιτικοί, κάνουν τα πάντα, επειδή αυτή είναι η ζωή τους και δεν την προδίδουν. Η μόνη σταθερά στις εξισώσεις τους είναι η διατήρηση της θέσης τους ως πολιτικών. Όλα τα υπόλοιπα, εν προκειμένω και για να αρχίσουμε να μιλάμε συγκεκριμένα για τα πολύ πρόσφατα δικά μας, το "μένουμε Ευρώπη", το "δεν μένουμε Ευρώπη", το "ξεμένουμε Ευρώπη" και όλες οι πιθανές παραλλαγές τους, είναι απλά και μόνο κυμαινόμενες μεταβλητές. Τις αλλάζουν ανά πάσα στιγμή χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, αν χρειαστεί.

Εν όψει των παραπάνω, αν εγκαταλείψουμε τις επερχόμενες εξελίξεις στην θέληση των πολτικών, όπως αυτοί μας την εξέφρασαν και όπως εμείς την προσλάβαμε, μπορεί να βρεθούμε ενώπιον οδυνηρών συνεπειών. Αν θέλουμε να "μείνουμε Ευρώπη" πρέπει να εξασφαλισθεί ότι, από δω και πέρα, αυτοί που θα χειριστούν τις διαδικασίες δεν θα έχουν λευκή επιταγή και δεν θα έχουν δικές τους σταθερές. Τις σταθερές θα τις ορίσουμε εμείς και η δική τους παρουσία στην σκηνή θα είναι μόνο μια μεταβλητή, που θα αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες εξυπηρέτησης των στόχων μας. Επειδή είναι υπάλληλοι και όχι αφεντικά μας και επειδή, και αυτό είναι το σημαντικότερο, το "μένουμε Ευρώπη" στην βαθύτερη ουσία του σημαίνει αυτό ακριβώς. Το ότι η πολιτική δεν εξυπηρετεί τον εαυτό της αλλά τους εντολείς της. Το ότι Ευρώπη είναι πάνω από όλα δημοκρατία.

Ο σκοπός των ακραίων και θανάσιμων διλημμάτων με τα οποία κυβερνώμεθα και τα οποία καλούμεθα να απαντήσουμε, πάντα σε κατάσταση πανικού, τα τελευταία έξι χρόνια είναι η καταδολίευση αυτής της θεμελιώδους αρχής της δημοκρατίας. Η απόσπαση της λευκής επιταγής με την επίκληση του κατεπείγοντος. Η εντολή στον άρχοντα να πράξει κατά βούληση, επειδή, τώρα, εδώ που φτάσαμε, δεν γίνεται δήθεν αλλιώς.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μετατροπή της πολιτικής σε μια διαδικασία διαρκούς τρόμου καταλήγει στην πλήρη υποδούλωση. Καταλήγει στην κατάσταση εκείνη όπου η ζωή μας θα ρυθμίζεται ανάλογα με τις σταθερές που ορίζουν για τις ζωές τους οι άρχοντες. Με αποτέλεσμα οι δικές μας ζωές να γίνονται μεταβλητές στις δικές τους εξισώσεις.

Και για να ξαναγυρίσουμε στα φλέγοντα δικά μας, θα "μείνουμε Ευρώπη" όχι επειδή το επιθυμεί ο Τσίπρας, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και όποιος άλλος. Αλλά επειδή το επιθυμούμε εμείς και δίνουμε συγκεκριμένη εντολή.

Η Ελλάδα χρειάζεται θεσμούς και όχι σωτήρες. Τα διλήμματα της τελευταίας στιγμής είναι η δόλια κατάργηση των θεσμών, που εξασφαλίζει την διαρκή ανάγκη για την έλευση των μικρών θεών σωτήρων.

Θα "μείνουμε Ευρώπη" αν αρνηθούμε με σθένος και υψηλό ήθος τα διλήμματα. Αν αποφασίσουμε να γίνουμε δημοκρατία. Αν σταματήσουμε να συρόμαστε στις κάλπες και αρχίσουμε να προσερχόμαστε με φρόνημα.

Ούτε ΝΑΙ ούτε ΟΧΙ στην κάλπη.

ΟΧΙ στο δημοψήφισμα καθεαυτό.

buzz it!

3 σχόλια:

TNS είπε...

Η τελική πρόταση ταυτίζεται με τη θέση του ΚΚΕ.
Ανεξάρτητα από αυτή την ομοιότητα, ας με ξεχνάμε ότι ο ιδεαλισμός περί δημοκρατίας πάνω στον οποίο κτίσθηκε η ευρωπαϊκή ενοποίηση εκτοπίστηκε σιγά-σιγά από πλουτοκράτες πειρατές που έχουν αρπάξει το τιμόνι και καθορίζουν τις ζωές μας ανεξέλεγκτοι, ασύδοτοι, και θρασύτατοι.
Το Ναι σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τη συνέχιση της τυραννίας τους, ευχόμενοι ότι κάποτε θα μετανοήσουν και θα γίνουν δημοκράτες.

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου...φίλε από τα παλιά. Αρνούμαι και εγώ να συμμετάσχω σε αυτή την κοροϊδία.

Unknown είπε...

thank you

سعودي اوتو