Οι φωτιές, η άναρχη, παράνομη και εκτρωματικής ασχήμειας, τις περισσότερες φορές, δόμηση, η κάθε είδους ρύπανση του περιβάλλοντος, η άσκοπη κατασπατάληση ενέργειας, (ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι η πλέον εξαρτώμενη από τους υδρογονάθρακες χώρα της Ευρώπης και μακράν η τελευταία στην εκμετάλλευση των εναλλακτικών πηγών - ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ από τα πολλά που ήδη διαθέτουμε), και άλλα πολλά που δεν είναι της στιγμής, καταδεικνύουν την αρρωστημένη σχέση μας με την φύση, το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο αισθητικής καλλιέργειας και την εγκληματικά κοντόθωρη αντίληψη μας για την εκμετάλλευση του φυσικού κεφαλαίου που μας έλαχε. Ας σκεφθούμε ξανά την σημασία του όρου "αειφόρος ανάπτυξη".
Υπό αυτήν την έννοια το προϊόν το οποίο παράγουμε, -γιατί ως προϊόν βλέπουμε τον τουρισμό μας και μάλιστα ως βασικό προϊόν από το οποίο έχουμε σε μεγάλο βαθμό και πολύ απερίσκεπτα εξαρτήσει το μέλλον μας-, δεν μπορεί παρά να είναι εξ ίσου βαριά υποβαθμισμένο.
Η Ελλάδα είναι πλέον ένας φθηνός τουριστικός προορισμός, όχι γιατί πρέπει να σταθεί όρθια σε έναν ολοένα και περισσότερο εντεινόμενο ανταγωνισμό, αλλά επειδή το προϊόν που παράγει είναι φθηνό. Φθηνιάρικο θα έλεγα. Η Ελλάδα καθίσταται πλέον πρωτογενώς φθηνή και όχι φθηνή λόγω ανταγωνισμού. Και ασφαλώς, το γεγονός ότι και άλλες χώρες οδηγούνται στην ίδια κατάντια δεν νομίζω ότι θα πρέπει να μας ανακουφίζει.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που προσπαθεί σήμερα απεγνωσμένα να προσελκύσει τον τουρίστα που το μόνο που θέλει είναι απλά να φύγει μερικές ημέρες από το σπίτι του και να κάνει τα μπάνια του. Με άλλα λόγια να πάει σε ένα από τα χιλιάδες ξενοδοχεία καρμπόν, που βρίσκει πλέον κανείς σε όλη την μεσόγειο, να κλειστεί μέσα, να φορέσει το everything you can drink βραχιολάκι του και να ξαναβγεί ανανεωμένος και ανυποψίαστος, όταν τελειώσουν οι 10-15 ημέρες που του αναλογούν. Ο τουρίστας αυτός δεν θα παραξενευτεί αν δει γκαζόν στην Μύκονο και γήπεδα γκόλφ στα οικόπεδα της Μονής Τοπλού. Στο επίπεδο αυτό, ασφαλώς και καλούμεθα να "παίξουμε" στο ίδιο τεραίν με την Τουρκία κα την Ισπανία και όποιον άλλον φθηνό προορισμό.
Αλλά σε τελική ανάλυση αυτό είναι που είχε (είχε, δεν έχει πλέον) να προσφέρει η Μύκονος; Θυμάμαι πριν από 25 περίπου χρόνια που το Time Magazine είχε κατατάξει τα νησιά των Κυκλάδων ως το δεύτερο πιο όμορφο μέρος στον κόσμο.
Γιατί άραγε; Για το γκαζόν, τις water land, τις δήθεν παραδοσιακές βίλες τους και τα χιλιάδες κακόγουστα rooms τους; Μάλλον όχι.
Αντίθετα, για την συγκλονιστική ερημία του τοπίου τους, για το χρώμα των ξερών βράχων τους και για την υποβλητική απλότητα των λίγων χαμηλών άσπρων σπιτιών τους. Για τα πράγματα αυτά που έχουν χαθεί πλέον για πάντα.
Γιατί το κάναμε και γιατί συνεχίζουμε να το κάνουμε αυτό; Η εξήγηση είναι απλή. Κανείς δεν μπορεί να πει ή να δείξει κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά έχει μέσα του.
Και κάτι τελευταίο για τις φωτιές και τις συνέπειες τους. Τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Η Πάρνηθα σε λίγα χρόνια θα είναι ένα ακόμη πλούσιο προάστιο της Αθήνας. Ένα μέρος γεμάτο βίλες τούρτες και τεχνητούς κήπους. Και αυτό επειδή παρόμοιες υποθέσεις δεν είναι καθόλου ψηλά στην ατζέντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελλήνων ψηφοφόρων. Και ας λένε ότι θέλουν οι μπλόγκερς με τις φωνές της αγωνίας τους.
Οι λύσεις για την αποφυγή αυτής της εξέλιξης είναι απλές. Εξαιρετικά απλές. Παιδαριωδώς απλές. Τόσο απλές, που είναι ελαφρώς ανόητο να τις υπενθυμίζουμε μετά από κάθε τέτοιο τραγικό περιστατικό στους αρμόδιους. Τις ξέρουν όλοι από καιρό.
Δεν πρόκειται όμως να εφαρμοσθούν επειδή οι πολιτικοί στις δημοκρατίες κάνουν πάντα αυτό που τους ζητάει βραχυπρόθεσμα ο λαός. Ο Καραμανλής και ο κάθε Καραμανλής κάνει κάθε λίγο και λιγάκι τις ποιοτικές μετρήσεις του. Και ασκεί πολιτική ανάλογα με αυτά που βλέπει ότι θέλουν οι πολίτες. Ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι εάν η επόμενη μέτρηση έδειχνε ότι το ζήτημα του περιβάλλοντος είναι ένα από τα κυρίαρχα 2-3 ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο και που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα θα άρχιζε σταδιακά να ξαναγίνεται ο χαμένος παράδεισος που ήταν άλλοτε. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου