ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο πολίτης "Α" είναι σήμερα πολύ χαρούμενος. Είναι γιατί διάβασε στις ειδικές σελίδες του τύπου ότι το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ΨΨΨ πρόκειται πολύ σύντομα να διενεργήσει δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό για την προμήθεια κάποιων σημαντικών ειδών που θα καλύψουν τις ετήσιες ανάγκες του. Ο πολίτης "Α" παράγει τα είδη αυτά και ήδη ετοιμάζει με επιμέλεια και ενθουσιασμό την προσφορά του.
Ο διαγωνισμός έγινε. Αλλά τι συμφορά! Η προσφορά του πολίτη "Α" απορρίφθηκε. Η επιτροπή που είχε ορισθεί για την τεχνική αξιολόγηση του δημόσιου διαγωνισμού έκρινε ότι τα προϊόντα του είναι ακατάλληλα προς χρήση. Ο πολίτης "Α" είναι απαρηγόρητος. Ξέρει καλά ότι η απόφαση είναι άδικη. Το παιχνίδι είναι σίγουρα στημένο. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός και τα μέσα που χρησιμοποιεί δεν είναι πάντα τόσο καθαρά. Δεν θα το βάλει όμως κάτω. Θα αγωνισθεί για τι δίκιο του. Ο Εθνάρχης Βενιζέλος, εκείνα τα παλιά χρόνια που αυτή η ευλογημένη χώρα στηνότανε στα πόδια της, το είχε πεί. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται. Κανείς. Γιατί υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας.
Ο πολίτης "Α" θα πάει στους δικαστές των Αθηνών. Ήδη ετοιμάζει την προσφυγή του. Δεν έχει καμία αμφιβολία ότι θα κερδίσει. Διαθέτει ένα όπλο ακαταμάχητο. Στο άθρο "χχ" της διακήρυξης αναφέρεται ρητά και με σαφήνεια: "Σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο η υπηρεσία μπορεί να ζητήσει για τα προς προμήθεια προϊόντα την διενέργεια ποιοτικού τεχνικού ελέγχου. Ο έλεγχος θα διενεργηθεί από ανεξάρτητο εργαστήριο". Τελεία και παύλα. Η διαδικασία ήταν παράνομη. Ο όρος δεν σήκωνε δεύτερη ερμηνεία. Η υπηρεσία έπρεπε να είχε στείλει τα δήθεν ακατάλληλα προϊόντα σε ανεξάρτητο εργαστήριο. Έπρεπε να είχε τηρήσει την αρχή της διαφάνειας που η ίδια επικαλέστηκε και η ίδια θέσπισε ως όρο του διαγωνισμού της. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Έχουμε να κάνουμε με καραμπινάτη αυθαιρεσία.
Ο πολίτης "Α" έχει και άλλα επιχειρήματα, το ίδιο σημαντικά. Τα προϊόντα του είναι πιστοποιημένα σύμφωνα με τα αυστηρότατα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και σύμφωνα με τον νόμο η πιστοποίηση αυτή μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από την Αρμόδια Κοινοτική Αρχή που την χορήγησε. Η υπηρεσία δεν απευθύνθηκε στην Αρχή αυτή. Ενήργησε μόνη της και είναι φανερό ότι ενήργησε για δεύτερη φορά αυθαίρετα. Piece of Cake. Οι δικαστές δεν θα χρειαστεί να σκεφθούν και πολύ. Ξέρουμε ήδη την απόφαση τους.
Στον επίδικο διαγωνισμό είχαν βέβαια συμμετάσχει και άλλοι πολίτες. Ένας από αυτούς είναι και ο πολίτης "Β". Και κατά τερατώδη σύμπτωση και η δική του προσφορά έχει απορριφθεί. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Τα προϊόντα του ήταν και αυτά ακατάλληλα. Πιστοποιημένα μεν αλλά ακατάλληλα. Ο πολίτης "Β" όμως δεν είναι λιγότερο μαχητικός. Είναι κι αυτός αποφασισμένος να παλέψει για το νόμιμο δικαίωμα του στον ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό. Θα πάει και αυτός στους δικαστές των Αθηνών. Και θα επικαλεστεί, τι άλλο; Το άρθρο χχ της διακήρυξης. Αυτό που επικαλείται και ο "Α". Τα προϊόντα μου, θα πεί, έπρεπε να εξετασθούν, σε περίπτωση αμφιβολίας, από ανεξάρτητο εργαστήριο. Ο απαράβατος αυτός όρος δεν τηρήθηκε. Η διαδικασία ήταν παράνομη. Ο πολίτης "Β" όμως δεν θα αρκεστεί σε αυτό. Θα μιλήσει όπως και ο "Α" και για την πιστοποίηση του. Θα αναφερθεί ξεκάθαρα στην αδυναμία της υπηρεσίας να λάβει οποιαδήποτε απόφαση που αμφισβητεί την πιστοποίηση χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Αρμόδιας Αρχής. Ο πολίτης "Β" έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη και ξέρει κι αυτός ότι θα κερδίσει.
ΟΙ ΔΙΚΕΣ
Οι δύο δίκες προσδιορίζονται σύντομα. Οι υποθέσεις πρόκειται να εκδικασθούν την ίδια ημέρα και από την ίδια σύνθεση. Οι ίδιοι δικαστές είναι αυτοί που θα αποδώσουν ταυτόχρονα δικαιοσύνη και στον πολίτη "Α" και στον πολίτη "Β".
Η μεγάλη στιγμή φτάνει. Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ανωτάτου Ακυρωτικού μας, βρίσκεται σε απαρτία στην αίθουσα των διασκέψεων της. Στο κατάστημα του Δικαστηρίου επί της οδού Πανεπιστημίου. Οι τρείς σοφοί δικαστές κάθονται στην κορυφή του τραπεζιού. Συνοφρυωμένοι και βαρύθυμοι. Όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που συναισθάνονται βαθιά το μέγεθος της ευθύνης τους. Που ξέρουν πως οι στοχασμοί τους αφορούν τις τύχες και καμιά φορά και τις ζωές άλλων ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά στέκονται οι εισηγητές των υποθέσεων. Κρατούν στα χέρια τους τους βαρείς φακέλους με τις δικογραφίες και τα στοιχεία. Η διάσκεψη αρχίζει.
Ο πρώτος εισηγητής παρουσιάζει την υπόθεση του πολίτη "Α". Οι δικαστές ακούν σκυφτοί, με προσοχή.
Ο πολίτης "Α", λέει ο εισηγητής, ισχυρίζεται ότι η υπηρεσία δεν είχε το δικαίωμα να εξετάσει τα δείγματα των προϊόντων του. Ο πολίτης "Α" ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο χχχ της διακήρυξης, η μόνη δυνατότητα της υπηρεσίας ήταν να στείλει τα δείγματα του σε ανεξάρτητο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου. Ο ισχυρισμός αυτός όμως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Η υπηρεσία μπορούσε να ενεργήσει κατά το δοκούν και καμιά ενέργεια της δεν είναι παράνομη, αφού σύμφωνα με το τεκμήριο της νομιμότητας της διοικητικής δράσης κάθε πράξη της αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Περαιτέρω ο δεύτερος λόγος που επικαλείται ο πολίτης "Α" πρέπει να απορριφθεί επίσης ως αβάσιμος. Ο νόμος μπορεί να προβλέπει ότι η αμφισβήτηση μιας κρατικής πιστοποίησης μπορεί να είναι νόμιμη μόνον όταν γίνεται από τον Αρμόδιο Φορέα που την χορήγησε. Αυτό όμως δεν είναι λόγος που μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα του κάθε κρατικού υπαλλήλου να ενεργήσει κατά παρέκκλιση για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμμερόντων της υπηρεσίας του. Οι νομικοί συλλογισμοί είναι ακαταμάχητοι. Οι δικαστές σκέφτονται βαθιά. Η αίσθηση της ευθύνης είναι φανερή στα πρόσωπα τους. Η απόφαση θα είναι σκληρή. Αλλά πρέπει να την πάρουν. Ο εισηγητής έχει δίκιο. Η διοίκηση έδρασε νόμιμα. Η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Ένας ένας σηκώνουν το κεφάλι και δίνουν με ένα νεύμα την σιωπηρή τους συγκατάθεση. Ο πολίτης "Α" έχασε.
Τα σύννεφα διαλύονται. Οι δικαστές ξεχνούν στην στιγμή την καταδικαστική απόφαση που μόλις πήραν. Γιαυτούς δεν υπάρχει πλέον. Έχει γίνει ήδη μακρυνό παρελθόν. Αυτοί δεν πρέπει να ξοδεύονται με ανθρώπινες ευαισθησίες και ανώφελους συναισθηματισμούς. Πρέπει να κρατούν το πνεύμα, το μυαλό και το συναίσθημα τους, καθαρό. Έτοιμο να βλέπει πάντα την επόμενη υπόθεση με φρέσκια και κρυστάλλινη ματιά.
Ο δεύτερος εισηγητής παίρνει την θέση του απέναντι τους. Ανοίγει προσεκτικά τον φάκελο της δικογραφίας του πολίτη "Β". Αρχίζει να μιλά. Ο πολίτης "Β", λέει, ισχυρίζεται ότι η υπηρεσία δεν είχε το δικαίωμα να εξετάσει τα δείγματα των προϊόντων του. Ο πολίτης "Β" ισχυρίζεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο χχχ της διακήρυξης, η μόνη δυνατότητα της υπηρεσίας ήταν να στείλει τα δείγματα του σε ανεξάρτητο εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βάσιμος. Η διοίκηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραβιάζει τους όρους και τις προϋποθέσεις που η ίδια θεσπίζει. Η διοίκηση πρέπει να λειτουργεί σε καθεστώς συνέπειας και διαφάνειας. Η πράξη της διοίκησης είναι για τον λόγο αυτό ακυρωτέα και η ισχύς της πρέπει να ανασταλεί. Εν όψει αυτού παρέλκει η εξέταση των υπόλοιπων λόγων που συμπληρώνουν το δικόγραφο. Οι νομικοί συλλογισμοί είναι ακαταμάχητοι. Οι δικαστές σκέφτονται βαθιά. Η αίσθηση της ευθύνης είναι και πάλι φανερή στα πρόσωπα τους. Ευτυχώς όμως, τη φορά αυτή η απόφαση τους είναι εύκολή. Ο εισηγητής έχει δίκιο. Η διοίκηση παρανόμησε. Η πράξη της πρέπει να ακυρωθεί. Ο πολίτης "Β" κέρδισε.
Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
α) Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας:
"Η διακήρυξη της διοικητικής διαδικασίας έχει χαρακτήρα κανονιστικής διοικητικής πράξης και δεσμεύει με τους όρους τους οποίους περιέχει τόσο τη Δημόσιο ή το ΝΠΔΔ, που διενεργεί τον διαγωνισμό, όσο και τους διαγωνιζομένους. Τυχόν παράβαση ουσιώδους τύπου της διακήρυξης, είτε κατά την συνομολόγηση της σύμβασης είτε κατά το στάδιο εκτέλεσης αυτής, συνιστά παράβαση νόμου και επάγεται ακυρότητα" (βλ. πορίσματα νομολογίας 1929/1959 έκδοση 1961 σελ. 431 και απόφαση 2992/1983 του ιδίου δικαστηρίου)
Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι η διακήρυξη ισοδυναμεί με νόμο. Η διακήρυξη ΕΙΝΑΙ νόμος!
β) Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του Ελληνικού Συντάγματος:
"Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου"
Τέλος σχολιασμού.
ΤΟ ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Οι δικαστικές αποφάσεις έχουν, ή τέλος πάντων πρέπει να έχουν, μια συγκεκριμένη δομή. Ξεκινούν με την περιγραφή του είδους και της σύνθεσης του δικαιοδοτικού οργάνου και τις αρχικές τυπικές λεπτομέρειες της κάθε υπόθεσης.
π.χ. "Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας συνεδρίασε σε συμβούλιο στις χχ/χχ/χχχχ/ με την εξής σύνθεση: Τάδε Ταδόπουλος, Σύμβουλος της Επικρατείας, Πρόεδρος τους Β΄ Τμήματος Διακοπών, Δείνας Δεινόπουλος, Σύμβουλος κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. ... ... για να αποφασίσει σχετικά με την από ψψ/ψψ/ψψψψ/ αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του ... ... κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π."
Ακολουθεί η βαρυσήμαντη φράση:
"Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα, (η Επιτροπή δηλαδή, αυτή τα μελέτησε), σκέφθηκε κατά τον νόμο"
Στην συνέχεια έπεται η παράθεση των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης, η ανάπτυξη του μείζονος και του ελάσσονος δικανικού συλλογισμού και η η απόφαση κλείνει με την εκφορά του διατακτικού.
Από τα περιστατικά όμως που προεκτέθηκαν παραπάνω προκύπτει με σαφήνεια ένα και μόνο εύλογο συμπέρασμα:
Η Επιτροπή Αναστολών που δίκασε τις δύο αυτές υποθέσεις, όπως σχεδόν και κάθε άλλη Επιτροπή Αναστολών του ίδιου δικαστηρίου που εκτελεί ανάλογη αποστολή, ούτε "συνεδρίασε" ποτέ "σε συμβούλιο", ούτε έκανε ποτέ τον κόπο να "σκεφθεί κατά τον νόμο". Το πιο πιθανό είναι ότι ο σπουδαιοφανής πρόεδρος της επικοινώνησε κάποια στιγμή με τον εισηγητή της υπόθεσης του πολίτη "Α" με τον οποίο αντάλλαξε τα παρακάτω χαριτωμένα λόγια:
-Τι έγινε ρε παιδί; Τελείωσες με κείνη την υπόθεση του Τάδε;
-Όχι ακόμη κ. Πρόεδρε. Είχα ένα σωρό πράγματα να κάνω.
-Καλά, μην το αργείς άλλο. Βάλτο πάνω πάνω να τελειώνει και φέρτο γρήγορα να το υπογράψω. Ένα ένα να φεύγουν απ΄ το κεφάλι μας. Μην τα αφήνεις να μαζεύονται. Καλοκαίρι είναι. Κάποτε πρέπει να φεύγουμε και μεις.
Μετά πήρε στο κινητό τον εισηγητή της υπόθεσης του πολίτη "Β".
-Τι έγινε ρε συ με την υπόθεση του Δείνα; Την είδες ακόμη;
-Βέβαια κ. πρόεδρε. Την τελειώνω. Στην καθαρογραφή είμαι.
-Ωραία, μπράβο. Κοίτα να κάνεις γρήγορα τη γύρα να μαζέψεις τις υπογραφές και να την πας στην γραμματεία για δημοσίευση. Πήξαμε στους φακέλους.
-Μάλιστα κ. Πρόεδρε. Ευχαριστώ. Θα κάνω ότι μπορώ.
Ποιός δεν θυμάται άλλωστε την πολύ πρόσφατη υπόθεση των αρεοπαγιτών που συμμετείχαν στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας του άλλου Ανωτάτου μας μέσω των ασφαλών συχνοτήτων της Vodafon.
ΟΙ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
Οι όμορφες αυτές αποφάσεις κοσμούν το αρχείο του Συμβουλίου της Επικρατείας και θα αποτελούν εις τους αιώνες, -μέχρι την άκρη του τέλους που έγραφε και ο Βενέζης-, μέρος του υπέροχου νομικού πολιτισμού μας. Οι αριθμοί τους, κατόπιν ευλόγου αιτήματος, μπορεί να τεθούν στην διάθεση κάθε σοβαρού ενδιαφερομένου.
(Η συνέχεια στο επόμενο. Κάποια πράγματα σχετικά με την ασφάλεια δικαίου, τις αγωγές κακοδικίας, τα δικαιώματα αποζημίωσης του πολίτη για βλάβες που υπέστη εξαιτιας της κακής λειτουργίας της δικαιοσύνης και άλλα τινά ευτράπελα. Α ναί! Και για τα ονόματα της σύνθεσης. Που προκαλούν ίλιγγο.)
Αναρτήσεις
15 σχόλια:
Aπίστευτο! θα μπορούσες να αναφέρεις ίσως τους αριθμούς των αποφάσεων ώστε να ρίξω μια ματιά και εγώ στο κείμενό τους?
Είμαι εντελώς ερασιτέχνης νομικός και δεν πιάνω όλες τις λεπτομέρειες, έμπειρος όμως ως προς τα τεχνάσματα της Δημόσιας Διοίκησης προκειμένου να καλύψει με νομιμοφάνεια τις λαδιές της. Αυτά που καταλαβαίνω εγώ για την υπόθεση είναι:
Ο διαγωνισμός σχεδιάστηκε και στήθηκε για κάποιον προμηθευτή "Γ". Ο προμηθευτής "Α" ήταν κάποιος εντελώς άσχετος, φαίνεται και μόνο από το γεγονός ότι πληροφορήθηκε για το διαγωνισμό από τις εφημερίδες. Γι' αυτό και απορρίφθηκε σκανδαλωδώς τόσο η προσφορά του όσο και η προσφυγή του στο ΣτΕ.
Ο προμηθευτής "Β" προφανώς θα ήταν κάποια δυνατή εταιρεία του χώρου, ανταγωνιστής του "Γ", που δεν κατάφερε να στήσει πρώτος τον δικό του διαγωνισμό ή, το πιο πιθανό, δεν συνεννοήθηκε με τον "Γ" ("πάρε τόσα για να φύγεις από τη δουλειά και να μην καταθέσεις προσφορά"). Όταν λοιπόν απορρίφθηκε η προσφορά του, κάτι που δε θα τον εξέπληξε καθόλου, πόνταρε στις γνωριμίες του μέσα στο ΣτΕ να ακυρώσουν την απόφαση -και τα κατάφεραν. Κάποιοι Σύμβουλοι πήραν λεφτά από τον "Β". Αν ούτε κι έτσι κατάφερνε κάτι, θα δημιουργούσε όσο περισσότερο θόρυβο γινόταν σχετικά με τη σκανδαλώδη κατακύρωση του διαγωνισμού στον "Γ" (ίσως και για τις τεχνικές προδιαγραφές του διαγωνισμού, που προφανώς θα ήταν φωτογραφία των προϊόντων του "Γ").
@Κουνούπι
Το μόνο που πέτυχες ήταν ότι ο διαγωνισμός είχε στηθεί για τον "Γ". Σε όλα τα άλλα λυπάμαι αλλά έπεσες έξω.
Το πρόβλημα όμως που εξετάζεται με το ποστ δεν είναι τι έκανε ή τι δεν έκανε η διοίκηση. Αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Το ζητούμενο είναι τι έκανε και κάνει η δικαιοσύνη. Και μάλιστα αυτή της ανώτατης βαθμίδας. Και οι συγκεκριμένες αποφάσεις που αναφέρω είναι απολύτως ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί και εκεί. Εσύ τους λες λαμόγια. Εγώ δεν θα πάω τόσο μακρυά. Θα πω απλά πως είναι κλασσικά δείγματα του μέσου όρου των ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων. Ανεύθυνοι, ψευτοκαρριερίστες, απολύτως μη ελεγχόμενοι, τεμπέληδες, πλήρως αδιάφοροι για την (ιερή) αποστολή τους, χωρίς καμία αίσθηση καθήκοντος και δουλικοί μπροστά στην εκτελεστική εξουσία της οποίας αποτελούν παρακλάδι και δεκανίκι. Η διοικητική δικαιοσύνη στην Ελλάδα αποτελεί σήμερα τον μεγαλύτερο σύμμαχο και το αποτελεσματικότερο στήριγμα της διαφθοράς που κατατρώει τις σάρκες της χώρας. Οι εξαιρέσεις είναι δυστυχώς ελάχιστες.
Η περίπτωση που αναφέρω είναι τόσο extreme που σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα του δυτικού κόσμου θα είχε προκαλέσει τον δημόσιο διασυρμό των πρωταγωνιστών της και πιθανόν το τέλος της σταδιοδρομίας τους. Μιλάμε για ευθεία και κατάφωρη παραβίαση του πιο σκληρού άρθρου του σκληρό πυρήνα του συντάγματος. Αντί συνεπειών στην υμετέρα μπανανία οι συγκεκριμένοι δικαστές προήχθησαν.
Αγαγητοί φίλοι,
μελέτησα με προσοχή τις αποφάσεις και το μόνο που έχω να προσθέσω στα λεγόμενα του Ερμιππου είναι η εξαιρετική χρήση καθαρευούσης από την μία απόφαση. Δηλαδή αν τυχόν οι πολίτες ενδιαφερθούν να μάθουν τι λένε οι αποφάσεις σίγουρα θα σταθούν στη γλωσσική αυτή διαφορά...
Αχ Έρμιππε, εγώ έχω γίνει απλώς κυνική. Και για δικές μου υποθέσεις απλώς δεν προσφεύγω. Το αυτό συνιστώ και στους πολίτες.
Δεν με ακούνε όμως!
Δεν προσφεύγεις επειδή ξέρεις ότι δεν έχεις σχεδόν καμία ελπίδα δικαίωσης. Επειδή ξέρεις ότι θα αντιμετωπισθείς σας ραγιάς. Δεν είναι τραγικό αυτο; Δεν είναι η πλήρης ομολογία γαι την απουσία κράτους δικαίου;
1997 ΣΑΝ πραγματογνώμων διορισθείς τυχαία από τα δικαστήρια ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Αυτό δεν άρεσε σε ένα απο τους αντίδικους με κατηγόρησε για ψευδορκία γιατί αυτό που ισχυριζότανε αυτός ήταν αντίθετο με 20 καθηγητές πανεπιστημίου και είχε απλά ένα Γερμανό ψευδομάρτυρα. 4.700 κιλα δικογραφία, 13.000 ευρώ έξοδα, 4 αθωωτικές αποφάσεις, όλες υπέρ μου. Με δικασαν 60σύνολο με τις αναβολές δικαστές. Ποσοστό επαγγελματικής επάρκειας , σε απλά κουκιά περι αληθείας 62,5%. Ο εφιάλτης τέλειωσε ή συνεχίζεται για άλλους επί 20ετία. Χρειάζεται ένα βιβλίο για τους ταλαίπωρους της δικαιοσύνης,όσο πιό ψηλά τόσο βρωμάει η πλάση τους.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πρώτο τμήμα)
της 14ης Ιουνίου 2007
υπόθεση C-6/05,
Ερμιππε η απόφαση αυτή σου λέει κάτι??? Για να μη λες ότι τρώω το ψωμί μου τζάμπα δηλαδή!
σου αφιέρωσα και ποστ!!!
Πάντως, αυτά που έχω ζήσει εγώ από το ΣτΕ δεν έχουν να κάνουν απλώς με εξωφρενικά αδιάφορους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά με κανονικούς εντολοδόχους που εκτελούν πληρωμένη υπηρεσία.
Επίσης: ο παππούς μου, μια ζωή έμπορος, έλεγε συχνά πως ο χειρότερος συμβιβασμός είναι προτιμότερος κι απ' το καλύτερο δικαστήριο.
Πού θα μπορούσα κι εγώ να βρω τις αποφάσεις; Δυσκολεύομαι να πιστέψω κάτι τόσο σκανδαλώδες, ειδικά για το ΣτΕ το οποίο υπολήπτομαι.
Η εμπειρία μου πάντως με τα διοικητικά δικαστήρια, στα οποία κατεξοχήν δραστηριοποιούμαι ως δικηγόρος, δεν συμφωνεί με όσα αναφέρθηκαν. Οι μεγάλες κατάρες των ελληνικών δικαστηρίων είναι η φυγοπονία, ο υπερβολικός όγκος δουλειάς ανά δικαστή, η γραφειοκρατική νοοτροπία και η ευθυνόφοβη τυπολατρία, ωστόσο αυτά δεν αναιρούν το γεγονός ότι στην πλειονότητά τους οι πολίτες που καταφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια δικαιώνονται, σε βάρος τής Διοίκησης. Προσωπικά, τα υπολήπτομαι περισσότερο από τα αστικά και τα ποινικά δικαστήρια. Επίσης, θεωρώ ότι το ΣτΕ λειτουργεί ως ένα εξαιρετικά ισχυρό ανάχωμα ενάντια στην κρατική αυθαιρεσία. Μια καθημερινή ματιά στην ειδησεογραφία αρκεί για να το επιβεβαιώσει.
Αν ισχύουν όσα λέγονται για τις αποφάσεις, θα πρόκειται περί προκλητικού σκανδάλου. Αλλά θα ήθελα να τις δω. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ακόμα και τη διατύπωση τής πρώτης απόφασης, δεν φαντάζει καν νομική.
@netpen
Η διατύπωση της απόφασης έχει αποδοθεί κάπως ελεύθερα. Η ιστοσελίδα δεν γράφεται από νομικούς ούτε απευθύνεται (αποκλειστικά) σε αυτούς. Πάντως το σκεπτικό, όπως προκύπτει από την ανάρτηση, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Η οποία πραγματικότητα είναι όντως απίστευτη. Σκανδαλώδης δεν ξέρω αν είναι. Είναι βλέπεις λίγο ασαφές πλέον τι είναι σκάνδαλο σε αυτήν την χώρα.
Σε κάθε περίπτωση αν όλα αυτά που γράφεις για την διοικητική δικαιοσύνη και ειδικότερα για το ΣτΕ είναι σε κάποιο βαθμό αλήθεια, σίγουρα δεν ισχύουν για την Επιτροπή Αναστολών.
Λοιπόν, με βάση όσα είδα στις αποφάσεις και γενικές διαδικαστικές πληροφορίες που πήρα (για το τι ισχύει γενικά, όχι για τη συγκεκριμένη υπόθεση), έχω να συμπληρώσω τα εξής:
Απ' ό,τι διαπίστωσα, πρόκειται για δυο διαφορετικές αποφάσεις της Επιτροπής Αναστολών που "ερμηνεύουν" τον ίδιο όρο της ίδιας διακήρυξης του ίδιου δημόσιου μειοδοτικού διαγωνισμού. Βάζω το "ερμηνεύουν" σε εισαγωγικά, διότι πρόκειται για απλή γραμματική ερμηνεία, δεν κάνουν δα καμιά σοβαρή διαπλαστική διεργασία. Το κρίσιμο και το εκπληκτικό είναι το εξής: Στη μια ο κρίσιμος όρος της διακήρυξης παρατίθεται ολόκληρος και στην άλλη χωρίς ένα εδάφιό του (χωρίς μια επιμέρους φράση). Μόνο που το εδάφιο αυτό είναι το απολύτως κρίσιμο, αυτό που καθορίζει το αποτέλεσμα. Οπότε, οι δυο αποφάσεις καταλήγουν σε παντελώς αντίθετα συμπεράσματα.
Από την τριμελή σύνθεση τής Επιτροπής, στις δυο αποφάσεις είναι ίδια τα δύο μέλη (ο πρόεδρος και ο μη εισηγητής δικαστής - έχει ενδιαφέρον το ποιός είναι ο πρόεδρος αλλά δεν θα το αποκαλύψω εγώ), ενώ αλλάζει ο εισηγητής δικαστής (πάλι καλά).
Και οι δυο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων δικάστηκαν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ. Επίσης, η διάσκεψη (= κατ ιδίαν συζήτηση από μέρους των δικαστών και λήψη της απόφασης) φέρεται να έγινε μετά λίγες μέρες, την ίδια ημέρα και για τις δυο υποθέσεις (δεν είναι ακριβές αυτό που παρουσιάζεται στο post ότι η απόφαση λαμβάνεται τη στιγμή της συζήτησης, αυτό μόνο στα ποινικά δικαστήρια ισχύει. Στα αστικά και στα διοικητικά γίνεται διάσκεψη των δικαστών, μέρες μετά). Ωστόσο, οι αποφάσεις δημοσιεύτηκαν με χρονική απόσταση δέκα ημερών. Αυτό σημαίνει ότι η μια γράφτηκε μεταγενέστερα από την άλλη (και ανεξάρτητα, εφόσον τις αποφάσεις τις γράφει ο εισηγητής, που εν προκειμένω ήταν διαφορετικός - παρ' όλ' αυτά ελέγχθηκαν, υποτίθεται, από τον ίδιο πρόεδρο).
Για να είμαι προσεκτικός, με τα δεδομένα που έχω ενώπιόν μου πρόκειται τουλάχιστον για ασύγγνωστη αμέλεια της μιας από τις δυο συνθέσεις (αυτής που παρέβλεψε το κρίσιμο χωρίο), τέτοια που πράγματι πλήττει το κύρος της Επιτροπής Αναστολών και που καταδεικνύει, αν μη τι άλλο, προχειρότητα, κυρίως του εισηγητή και του προέδρου.
@neTpen
Η πρώτη αντίδραση του προέδρου, όταν μετά από μήνες του επιδείχτηκαν οι δύο αποφάσεις, ήταν "Ε! τι να κάνουμε, έτσι μας τα φέρνουν οι εισηγητές". Ευθεία ομολογία για το γεγονός ότι το δικαστήριο δεν θεωρεί πάντα απαραίτητες τις διασκέψεις. Και μόνο το γεγονός αυτό συνιστά βαρύτατη παράβαση καθήκοντος. Εκ μέρους όλων των μελών της σύνθεσης. Γιατί όλοι υπογράφουν και όλοι φέρουν στο ακέραιο την ευθύνη της απόφασης. Όταν η κορυφή της ελληνικής δικαιοσύνης εκδίδει αποφάσεις τέτοιας αθλιότητας τι μπορεί να περιμένει κανείς από τα κατώτερα δικαστήρια.
Απαράδεκτο, αν έτσι είπε. Τι θα πει "έτσι μας τα φέρνουν", τριμελής είναι η σύνθεση, πρόεδρος είναι... Χαζές υπεκφυγές.
Επιφυλλάσσομαι για τα υπόλοιπα.
Είπε ακριβώς αυτό.
αγαπητέ Έρμιππε,
διάβασα ολόκληρο το εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστολόγιό σας με την όπισθεν (δηλ. από τις καταχωρίσεις του Μάη 2010 έως και τον Μάη του 2006) απ' αφορμή και το χθεσινό άρθρο του κ. Κασιμάτη στην Καθημερινή για τις απευθείας αναθέσεις του φαρμακευτικού υλικού.
Η καταχώρισή σας που αναφέρεται στις δύο αποφάσεις της Επιτρ. Αναστολών του ΣτΕ με ξένισε και θα σας παρακαλούσα να μπείτε στον κόπο και να μου πείτε τον αριθμό τους, ώστε να τις διαβάσω και εγώ.
Το εμαίηλ μου είναι: maengelwesen@hotmail.com
Με εκτίμηση,
Γιώργος Σιδερής,
Δικηγόρος Αθηνών
Δημοσίευση σχολίου