Όταν το 2004 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε την πρώτη προειδοποιητική επιστολή στην Ελλάδα, ο υπουργός Κακλαμάνης (ας σημειωθεί, για λόγους δικαιοσύνης, ο καλύτερος υπουργός υγείας που πέρασε ποτέ από την χώρα) δεν προχώρησε σε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.
Ο Κακλαμάνης έμεινε 2 ολόκληρα χρόνια στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών δεν ήρθε. Ήρθε όμως ο υπουργός Αβραμόπουλος ο οποίος βρήκε την υπόθεση να "τρέχει" ήδη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ο υπουργός Αβραμόπουλος δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.
(Μικρή επισήμανση, αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών του Αβραμόπουλου δεν ήταν συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω του ημιτελές ο Κακλαμάνης. Ήταν άλλο, πιο νέο και πιο ολοκληρωμένο. Τι έγινε το "Σύστημα" του Κακλαμάνη; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)
Ο Αβραμόπουλος έμεινε 3 ολόκληρα χρόνια στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών (το δικό του Σύστημα, το πιο Νέο) δεν ήρθε. Ήρθε όμως η καταδικαστική απόφαση του ΔΕΚ και η υπουργός Μαριλίζα και μαζί της και τα πρώτα έντονα μηνύματα για την χρεοκοπία της χώρας.
Η υπουργός Μαριλίζα δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν ήταν άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα έλυνε το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, άξιζε τον κόπο να δανειζόμαστε (στο μεταξύ βέβαια κάτι έγινε και δεν μας δάνειζε κανείς πλέον) για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίριζαν οι πολυεθνικές.
(Μικρή επισήμανση αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών της Μαριλίζας Αβραμόπουλου δεν ήταν συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω του ημιτελές ο Αβραμόπουλος. Ήταν άλλο, ακόμη πιο νέο και πιο ολοκληρωμένο. Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε νέα Προειδοποιητική Επιστολή, επισημαίνοντας την απροθυμία της Ελλάδας να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου. Η υπουργός Μαριλίζα δεν έκρινε σκόπιμο να απαντήσει. Τι έγινε το "Σύστημα" του Αβραμόπουλου; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)
Η Μαριλίζα έμεινε έναν χρόνο στο τιμόνι του υπουργείου και το Νέο Σύστημα Προμηθειών (το δικό της Σύστημα, το ακόμη πιο Νέο) δεν ήρθε. Ήρθε όμως η επισημοποίηση της χρεοκοπίας και ο πολύ, ο πάρα πολύ, ο ιδιαίτερα αποφασισμένος υπουργός Λοβέρδος, άνθρωπος πλασμένος για την εκτέλεση ειδικών αποστολών. Ο υπουργός Λοβέρδος βρήκε μεταξύ άλλων πάνω στο γραφείο του την δεύτερη Αιτιολογημένη Γνώμη της Επιτροπής. Ένα βήμα πριν από την νέα παραπομπή της χώρας, την φορά αυτή, όμως, με επιβολή χρηματικού προστίμου.
Ο υπουργός Λοβέρδος δεν έκανε καμία διορθωτική κίνηση. Γιατί; Επειδή δεν είναι άνθρωπος των προσωρινών λύσεων και των εμβαλωματικών παρεμβάσεων και επειδή θα λύσει το πρόβλημα μια και καλή με την εφαρμογή του ολοκληρωμένου Νέου Συστήματος Προμηθειών στα νοσοκομεία. Για να μην κάνουμε μισές δουλειές λοιπόν, αξίζει τον κόπο να δανειζόμαστε (στο μεταξύ βέβαια ο δανεισμός ήδη γίνεται με πραγματική υποθήκευση της εθνικής περιουσίας υπό όρους διεθνούς οικονομικής εποπτείας) για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές ακριβότερα τα υπερτιμολογημένα υλικά που μας σερβίρουν οι πολυεθνικές.
(Μικρή επισήμανση, αλλά όχι ασήμαντη. Το Νέο Σύστημα Προμηθειών του Λοβέρδου δεν θα είναι συνέχεια και εφαρμογή αυτού που άφησε πίσω της ημιτελές η Μαριλίζα. Θα είναι άλλο, εκπληκτικά πιο Νέο και πρωτοφανώς πιο Ολοκληρωμένο. Τι απέγινε το "Σύστημα" της Μαριλίζας; Τέτοιες λεπτομέρειες δεν σκέφτηκε κανείς να τις ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.)
Εχθές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την νέα παραπομπή στο Δικαστήριο. Στην ανακοίνωση περιλαμβάνεται και η επιβολή ημηρεσίου προστίμου 7.173 €, που θα υπολογισθεί αναδρομικά από την ημέρα της πρώτης καταδίκης, και 43.724 €, που θα υπολογισθεί από σήμερα μέχρι την οριστική συμμόρφωση της ελλαδικής διοίκησης. Επειδή η χώρα δεν μπορεί πλέον να δανεισθεί απεριόριστα τα πρόστιμα θα πληρωθούν με την αναλογική οριζόντια περικοπή συντάξεων και προνοιακών επιδομάτων. Αξίζει τον κόπο, επειδή τα καλά Νέα Συστήματα Προμηθειών αργούν και εμείς δεν είμαστε άνθρωποι των προσωρινών, πρόχειρων και εμβαλωματικών λύσεων.
Αξίζει τον κόπο επίσης να σημειωθεί ότι οι παραβιαζόμενες Ευρωπαϊκές οδηγίες περιέχουν ένα (πραγματικά την φορά αυτή) "πλήρες" και "ολοκληρωμένο" "Σύστημα Προμηθειών" όχι μόνο για τα νοσοκομεία αλλά για το σύνολο του δημοσίου τομέα. Το γιατί μέχρι τώρα δεν εφαρμόζεται, κανείς δεν σκέφθηκε να το ρωτήσει. Ούτε καν ο τύπος.
Και το κερασάκι για τις εντυπώσεις. Στην ανακοίνωση της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι οι πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης "οδηγούν σε σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων". Δεν μας νοιάζει όμως ιδιαίτερα διότι τα σπαταλημένα χρήματα δεν είναι δικά μας. Είναι των γερμανών φορολογουμένων. Ας πληρώσουν τις απροσεξίες τους.
Οι άνθρωποι που κυβερνούν την χώρα είναι οι ίδιοι που την οδήγησαν σε αυτό το μοιραίο κατάντημα. Είναι, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, είτε εγκληματίες είτε κραυγαλέα ανίκανοι. Ενίοτε συνδυάζουν, σε ένα εκρηκτικό μείγμα, και τις δύο αυτές ιδιότητες. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Η ελληνική κοινωνία, εξαρτημένη πελατειακά από αυτόν τον εσμό των αλητών και σκεπτόμενη με μικροαστική ιδιοτέλεια, είναι ανίκανη να αντιδράσει και αφήνεται άβουλη να βουλιάζει, χωρίς επιστροφή, στην απέραντη παρακμή.
Τις μέρες αυτές εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας η αίτηση ακύρωσης του Μνημονίου, που υπέβαλαν από κοινού κάποιες μείζονες συνδικαλιστικές εκδηλώσεις της χώρας. Ένα θλιβερό θέατρο του παραλόγου. Εάν παρ' ελπίδα η υπόθεση κερδηθεί οι δυστυχείς συνταξιούχοι θα αποκτήσουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν με τόκο την επιστροφή των χρημάτων που περικόπηκαν από τις πενιχρές συντάξεις τους. Δεν ξέρω πως. Μπορεί η απόφαση του ΣτΕ να προβλέπει την προσφυγή στα γερμανικά δικαστήρια κατά του γερμανικού υπουργείου των οικονομικών. Πλήρης παράνοια. Τους συνδικαλιστές δεν τους νοιάζει αν το κράτος πτώχευσε. Επειδή το κράτος είναι ξένο με αυτούς και δεν τους ανήκει. Ας κόψει λοιπόν το κεφάλι του κι ας βρει χρήματα να τους πληρώσει.
Οι ίδιες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μπορούσαν να αλλάξουν το πρόσωπο της χώρας αν ξόδευαν έστω και ένα ελάχιστο μόνο μέρος της δύναμης και της επιρροής τους στην προσπάθεια να παρέμβουν με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στα πραγματικά και επείγοντα προβλήματα της χώρας. Αν ζητούσαν για παράδειγμα τον δικαστικό έλεγχο των πράξεων της διοίκησης στην συγκεκριμένη περίπτωση, με ενδεχόμενη ποινική δίωξη των υπεύθυνων πολιτικών χειριστών. Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια ότι, τουλάχιστον για το πρώτο, είναι οι μόνες που μπορούν να θεμελιώσουν έννομο συμφέρον, στο πλαίσιο του άθλιου δικαστικού μας συστήματος, που με τριτοκοσμικά τερτίπια θέτει την διοίκηση και την πολιτική ηγεσία στο απόλυτο απυρόβλητο. Επιτρέποντας την αδιαφανή διαχείριση και την κατάχρηση της εξουσίας από τους ανέλεγκτους δυνάστες του ελληνικού λαού.
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Κατά τα άλλα.. (ποια άλλα!) "το κράτος έχει συνέχεια" και άλλα παραμύθια...
Έστω ότι αύριο έρχεται ο Υπουργός X, ο οποιος έχει κατανοήσει το πρόβλημα και πραγματικά έχει αποφασίσει να πατάξει τη σπαταλη στις ιατρικές προμήθειες του Δημοσιου. Επιβάλλει λοιπόν με σιδερένια πυγμή τη διενέργεια διαγωνισμών κατά το Κοινοτικό Δίκαιο. Αμέσως οι προμηθευτές θα συγκροτήσουν καρτέλ και θα διαμοιράσουν την αγορά. Αυτό που θα γίνει στην πράξη είναι ότι σε κάθε διαγωνισμό θα εμφανίζεται μονο ο προμηθευτής A (+ δυο τρεις ακόμη προμηθευτές με υλικά όμως που οι προδιαγραφές τους θα είναι καταφανώς εκτως των όρων του διαγωνισμού και θα απορρίπτονται ήδη κατά την αποσφράγιση τον προσφορων) με τις παλιές καλές τιμές. Φυσικά, σε έναν άλλο διαγωνισμό θα εμφανίζεται αντίστοιχα ο προμηθευτής B, σε έναν άλλον μονο ο προμηθευτής C etc. Εναλλακτικά: μυστηριωδώς οι τεχνικοί οροι του διαγωνισμού θα είναι τέτοιοι ώστε θα φωτογραφίζουν τα υλικά ενός μονο προμηθευτή, και όλοι οι υπόλοιποι θα απορρίπτονται. Πάντα με τις υψηλές τιμές που έχουν ήδη επικρατήσει. Οι διαγωνισμοί τελικά θα κρίνονται άγονοι και θα αναβάλλονται, θα βγαίνουν στο φως δημοσιεύματα με νοσοκομεία που δεν έχουν υλικά, με προμηθευτές που βογγάνε ("έχουμε τρία χρονια να πληρωθούμε!"), η αντιπολίτευση θα επικρίνει, ο Υπουργός θα βομβαρδίζεται από καλοθελητές που θα του λένε: "με τους διαγωνισμούς δε γίνεται δουλειά" etc.
Θέλω να πω ότι υπάρχει μια αλυσίδα δολιότητας από κατασκευαστές, προμηθευτές, γιατρούς (που λειτουργούν ως dealers), η οποια έχει γλυκαθεί όλα αυτά τα χρονια από τις υψηλές τιμές με τις οποιες προμήθευε το Δημόσιο και δεν πρόκειται να κάνει πίσω έτσι εύκολα. Δε φτάνει μονο να έρθει ένας σωστός Υπουργός που θα έχει κατανοήσει το πρόβλημα. Χρειάζεται πολλή και συστηματική δουλειά επί σειρά χρόνων, να τιμωρηθούν κάποιοι ώστε να τρομάξουν οι υπόλοιποι, να βοηθήσει κι η αντιπολίτευση κι ο Τύπος, όλοι.
Επίσης, η ίδια κατάσταση με τις ιατρικές προμήθειες επικρατεί και σε άλλους τομείς του Δημοσιου. "Με τους διαγωνισμούς δε γίνεται δουλειά". Είναι τρομερές οι μέθοδοι που έχουν μηχανευτεί Υπουργεία, Δήμοι, Νομικά Πρόσωπα Δημοσιου Δικαιου etc. ώστε να παρακάμπτουν τις διαδικασίες - κάνουν φωτογραφικούς διαγωνισμούς, σπάνε μια μεγάλη προμήθεια σε πολλές μικρότερες ώστε να γίνονται με απευθείας αναθέσεις, ώστε οι τακτικοί διαγωνισμοί να γίνονται πρόχειροι etc. Νομίζω τελικά ότι όλο το Ελληνικό Δημόσιο αγοράζει πανάκριβα. Αν το δώσει ο Θεός κάποια στιγμή και συναντηθούμε, έχω να σου διηγηθώ πολλά και τραγικά. Το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν έχω καταλάβει τι ρολο παίζει, μοιάζει να είναι εντελώς διακοσμητικός θεσμός, όλοι έχουν βρει τρόπο να το κοροϊδεύουν. Μύλος.
Ηλία, το βασικό και καταστροφικά αποτρεπτικό για την αναστροφή της κατάστασης στην χώρα λάθος μας είναι ότι θεωρούμε την διοίκηση μείγμα εμπνεύσεων, ιδεών και προσωπικών επιλογών. Ακριβώς αντίστοιχα ορίζουμε και την γνώση που αποτελεί προαπαιτούμενο της ορθής δράσης. Η διοίκηση όμως είναι αποκλειστικά και μόνον πεδίο εφαρμογής των νόμων, άσκηση αρμοδιοτήτων με άλλα λόγια.
Η γνώση λοιπόν (η κατανόηση του προβλήματος που αναφέρεις από τον υποτιθέμενο υπουργό που θα έρθει και θα ξέρει) δεν είναι τίποτε άλλο από τον εντοπισμό των σημείων εκείνων όπου ο νόμος είτε δεν εφαρμόζεται είτε παραβιάζεται. Το ουσιαστικότερο πρόβλημα μας είναι ότι όταν σκεφτόμαστε, -ακόμη και αν η σκέψη μας είναι υγιής και τα κίνητρα μας πραγματικά ανιδιοτελή-, σκεφτόμαστε πάντοτε υπό συνθήκες θεσμικού κενού. Ξεκινάμε δηλαδή την προσπάθεια μας έχοντας εκ των προτέρων παραιτηθεί από τα εργαλεία εκείνα που όχι μόνο θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για εξασφαλίσουμε τις απαιτούμενες λύσεις αλλά και που οφείλουμε να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά, σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας του κράτους δικαίου. Η απονομιμοποίηση στην οποία οδηγεί αυτή η πρακτική καταλήγει να είναι και το ισχυρότερο όπλο των αντιπάλων μας.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι βαθύτατα πολιτικό και κείται στα θεμέλια της σχετικιστικής αντίληψης μας για την φύση του νόμου. Το γεγονός αυτό μειώνει δραματικά την ποικιλία των διαθέσιμων ήπιων λύσεων για την έξοδο από την σημερινή συγκυρία και οδηγεί στην ανάγκη για δραστικές επεμβάσεις, που θα περιέχουν στοιχεία σκληρής εφαρμογής κανόνων, που δυστυχώς στα καθ΄ ημάς θα εμφανιστεί στα πρώτα στάδια ως ανεπίτρεπτος αυταρχισμός (ένα καλό παράδειγμα από τον χώρο των φυσικών επιστημών είναι ο απινιδισμός των καρδιακών ινών με το ηλεκτροσόκ των πολλών χιλιάδων βολτ). Για τον λόγο αυτό ο κίνδυνος να περιπέσει η χώρα στο χάος του λαϊκισμού είναι περισσότερο από υπαρκτός. Και για τον ίδιο λόγο οι σημερινοί πολιτικοί, ακόμη και εάν μέσα από την κρίση εξαγνίστηκαν και μεταμορφώθηκαν ριζικά, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη για παράδειγμα, δεν είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας την αποστολή. Διότι βαρύνονται από ένα τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας, γεγονός που τους εμποδίζει να γίνουν τόσο σκληροί και άκαμπτοι, όσο οι συνθήκες απαιτούν.
Νομίζω πως, έστω και σύντομα, απάντησα στο σχόλιο σου. Σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο πρόβλημα που εξετάζουμε μπορεί να λυθεί ολοκληρωτικά μέσα σε λίγες εβδομάδες. Για κάθε ένα από τα τεχνάσματα που αναφέρεις, τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι κλεπτοκράτες του συστήματος, υπάρχει μια απαγορευτική πρόβλεψη νόμου. Επιπλέον τα τεχνάσματα αναπτύσσονται πάνω στο εύφορο έδαφος πολλαπλών παραλείψεων της διοίκησης (πρόσεξε, όχι παρανομιών αλλά παραλείψεων) οι οποίες μπορεί να αρθούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τέλος, υπάρχει μια παντοδύναμη έννοια. Αυτή του δημοσίου συμφέροντος. Η ορθή ερμηνεία της μετατρέπει την κρατική υπόσταση σε οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει τα πάντα. Σήμερα η χρήση του καταθλιπτικά ισχυρού αυτού εργαλείου έχει ανατεθεί στους κλεπτοκράτες επιχειρηματίες και στους συνεργάτες τους επίορκους υπαλλήλους. Μια σειρά δε τριτοκοσμικών δικονομικών προϋποθέσεων που από πολλού έχουν εξαφανισθεί από το αντίστοιχο δίκαιο των εταίρων μας στην Ε.Ε. (ενώ συντηρούνται με ζηλωτική εμμονή στην Ελλάδα) απαγορεύει τον αποτελεσματικό έλεγχο της δράσης των περί ου ο λόγος από την δικαστική εξουσία. Η αλλαγή όλων των παραπάνω είναι ζήτημα λίγων ημερών.
Ας σκεφτούμε τον νόμο λοιπόν και ας εφαρμόσουμε τυφλά τις επιταγές του. Η ομίχλη θα διαλυθεί από μόνη της. Πίστεψε με. Το πρόβλημα είναι πολλές τάξεις μεγέθους ευκολότερο από ότι θέλουμε να πιστεύουμε. Απλά αναζητούμε την λύση τους σε τελείως λανθασμένη κατεύθυνση.
Ένα μικρό παράδειγμα μόνον.
Το ΣτΕ εξετάζει το παλιόχαρτο ενός γιατρού το οποίο λέει ότι το τάδε υλικό είναι επικίνδυνο για την δημόσια υγεία για χ λόγους και παρά το γεγονός ότι το υλικό αυτό έχει πλήρως ελεγχθεί και διαθέτει όλες τις απαραίτητες πιστοποιήσεις ασφάλειας.
Μέσα από μια σειρά τριτοκοσμικών διατάξεων που κατοχυρώνουν στον γιατρό το δικαίωμα να εμφανίζεται ως ο αυθεντικός εκφραστής του δημοσίου συμφέροντος, που στην περίπτωση μας είναι η υγεία των ασθενών, αλλά κυρίως μέσα από μια σειρά παραλείψεων σε διάφορες βαθμίδες της διοίκησης, που δεν μπορούν να ελεγχθούν από το δικαστήριο, (πρόσεξε το αυτό), το τελευταίο αναγκάζεται να υποχωρήσει και να δικαιώσει τον άθλιο υπάλληλο και την συμμορία που κρύβεται από πίσω του με οικονομική ζημία του ελληνικού δημοσίου.
Η υπόθεση άγεται ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κυρίαρχη άποψη είναι ότι το δημόσιο συμφέρον ταυτίζεται με την εφαρμογή του νόμου ο οποίος σχεδιάστηκε ώστε να λαμβάνονται όλες οι πρόνοιες για την δημόσια υγεία. Η δημόσια υγεία δεν είναι αυτή καθαυτή το δημόσιο συμφέρον. Είναι ένα προστατευόμενο αγαθό στα πλαίσια της έννομης τάξης η πιστή τήρηση της οποίας συνιστά την βαθύτερη έννοια του δημοσίου συμφέροντος. Κάθε άλλη περίπτωση (όπως το χαρτί του γιατρού μας εν προκειμένω) συνιστά ακραία εξαίρεση και εξετάζεται εξαντλητικά μέσα από μια σειρά άλλων, υποδεέστερων, κανόνων δικαίου. Επιπλέον, κάτι εξαιρετικά σημαντικό, το ΔΕΚ λειτουργεί σε συνθήκες πλήρους στεγανοποίησης από τις υπόλοιπες εξουσίες. Οι δικαστές δεν δικαιούνται να σκέφτονται με όρους ανθρώπινης συμπόνιας αλλά με όρους πιστής εφαρμογής κανόνων. Είναι τυφλοί. Έτσι το ΔΕΚ λέει ότι ουδόλως το ενδιαφέρει εάν θα πεθάνουν οι άρρωστοι του έλληνα φιλάνθρωπου γιατρού, όχι διότι οι δικαστές του είναι απάνθρωπα κτήνη, αλλά επειδή η μόνη αρμοδιότητα που τους έχει ανατεθεί και για την οποία πληρώνονται είναι να γνωμοδοτούν επί αμιγώς νομικών ζητημάτων. Το χαρτί του γιατρού λοιπόν απορρίπτεται επειδή για την έκδοση και την κατάθεση του δεν έχουν τηρηθεί οι νόμιμες προϋποθέσεις.
Το παράξενο είναι ότι σε αυτές τις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες, με τα τόσο αυστηρά και μοχθηρά δικαστήρια, που δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν τον ανθρώπινο πόνο, όπως αναγκάζεται να κάνει το ημέτερο ΣτΕ, δεν πεθαίνει τελικά κανείς από αστοχία υλικού. Σε αντίθεση με την χώρα μας που σε λίγο θα πεθάνει από την πείνα.
Προς επίρρωση όλων των παραπάνω κάνε τον κόπο να διαβάσεις την απόφαση C-481/06 (για αυτήν γίνεται όλη η φασαρία σήμερα). Διάβασε ειδικότερα την εξαιρετικά εκτεταμένη άποψη (τριπλάσια της ίδιας της απόφασης) του γενικού εισαγγελέα Μάζακ. Ο νόμος θεραπεύει τα πάντα.
Συγγνώμη, C-489/06, Η 481 είναι για άλλες, παρόμοιες αταξίες της ελλάδας. Ο δεσμός που οδηγεί εκεί έχει δοθεί από τον Ρογήριο στο Μπαζ. Υπάρχει επίσης και στην ανακοίνωση της Ε.Ε. για την παραπομπή.
Αγαπητέ Ερμιππε και λοιποί ανησυχούντες σχολιαστές: η λύση βρέθηκε, απλή σαν το αυγό του Κολόμβου!
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=370318&dt=29/11/2010#ixzz16g6ZhA1h
«Ολομέλεια» υπουργών Υγείας της τελευταίας 35ετίας
«Χρειαζόμαστε την εμπειρία τους και βοήθεια για το σύστημα υγείας. Μπορούμε να συζητάμε χωρίς κομματικές ταυτότητες και προϋποθέσεις» δήλωσε ο υπουργός Υγείας
"...έχουν προσέλθει η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου και οι κ.κ. Παρασκευάς Αυγερινός, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Κώστας Γείτονας, Απόστολος Κακλαμάνης, Νικήτας Κακλαμάνης, Δημήτρης Κρεμαστινός, Αναστάσιος Πεπονής, Δημήτρης Σιούφας, Δημήτρης Σούρλας και Ιωάννης Φλώρος.
Λόγω ασθενείας δεν κατάφεραν να παρευρεθούν οι κ.κ. Αλέκος Παπαδόπουλος και Λάμπρος Παπαδήμας. Η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου απουσιάζει στο εξωτερικό, ενώ αναμένεται ο κ. Κώστας Στεφανής. Οι κ.κ. Μιλτιάδης Εβερτ και ο Κωστής Στεφανόπουλος δεν πήραν πρόσκληση διότι στη συνέχεια διατέλεσαν αρχηγοί κομμάτων."
Υ.Γ μήπως να καλέσουν και τον διδάκτορα Γ. Αγγέλου (εξ' Αργολίδος και διαμέσου του Μαξίμου ορμώμενο) ή δεν έχει σχέση με το αντικείμενο?
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=43792948
Στάθης Δ
Ειλικρινά μου φαίνεται απίστευτο. Η χώρα καταρρέει και αυτοί νομίζουν ακόμη ότι μπορούν να επιβιώσουν μέσα από φτηνές θεατρικές παραστάσεις. Νομίζουν ότι σε λίγους μήνες θα υπάρχει κάτι το οποίο θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι το κυβερνούν.
Έχει χαθεί κάθε αίσθηση του γελοίου.
…. ο υπουργός Κακλαμάνης (ας σημειωθεί, για λόγους δικαιοσύνης, ο καλύτερος υπουργός υγείας που πέρασε ποτέ από την χώρα)
Πλάκα κάνεις. Από πού τεκμαίρεται αυτό; Πολύ αμφιβάλλω. Φρου-φρου κι' αρώματα. Ο Δοξιάδης ήταν έτη φωτός καλύτερος όλων της μεταπολίτευσης.
" …. Οι κ.κ. Μιλτιάδης Εβερτ και ο Κωστής Στεφανόπουλος δεν πήραν πρόσκληση διότι στη συνέχεια διατέλεσαν αρχηγοί κομμάτων."
Ο "Πρέσβης" (ή Πρέσβυς) δεν ήταν Αρχηγός Κόμματος; Γιατί τον ρίξανε έτσι (και τον καλέσανε) το φουκαρά; Ή επίτηδες το κάνανε για να τον μειώσουν ή για να προσπορίσουν στον εαυτό τους τις μοναδικές τεχνολογικές του γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες (Da Vinci).
Όσο για το "ας σκεφτούμε το νόμο και ας εφαρμόσουμε τυφλά τις επιταγές του" (αν κατάλαβα καλά το τι εννοείς), νομίζω ότι είναι πολύ αργά.
Η κατάσταση είναι bottleneck και το ερώτημα είναι πότε θα εκραγεί.
AT&T
Για τον Κακλαμάνη σε παραπέμπω εδώ:
http://ermippos.blogspot.com/2010/05/3.html
Κατά τα λοιπά μάλλον έχεις δίκαιο. Τίποτε δεν μαζεύεται πλέον. Μόνον με έκρηξη σβήνει η φωτιά.
Έρμιππε, δεν ξέρω αν είσαι εδώ κι αν παρακολουθείς. Ως προς αυτό που σου είχα επισημάνει και για να μιλάμε συγκεκριμένα:
Διάβασα, μέσω Buzz, αυτό το εκπληκτικό άρθρο, που περιγράφει (με άφθονες λεπτομέρειες!) πώς ακριβώς στήνονται οι διαγωνισμοί στις δημόσιες προμήθειες & έργα. Το λέει, βέβαια, για τα έργα πληροφορικής στους ΟΤΑ, όμως ειλικρινά αυτή η κατάσταση ισχύει παντού, όχι μόνο στα έργα που υλοποιούνται μέσω ΕΣΠΑ. Είναι κοινός τόπος στο Δημόσιο.
Πρακτικά τώρα, αυτός ο φαύλος κύκλος διαφθοράς πώς ακριβώς καταπολεμάται;
@ Elias
Εαν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν καταπολεμάται. Όπως στη φύση, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό (όποιος δεν κατάφερε να πάρει έργο έχασε τη μάχη της επιβίωσης).
Από προσωπική εμπειρία, έτσι είναι όπως τα λέει το άρθρο.
Παρά τις οφθαλμοφανείς αποδείξεις δεν ασχολείται κανείς.
Αρμόδιες αρχές (ελεγκτικές και μη) προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω (για να μην μπλέξουν, ποιός ξέρει πού).
Οι δικηγόροι, μια απ' τα ίδια. Έχουν μεγάλο κόστος (σε δουλειά) τέτοιες υποθέσεις με αμφίβολο αποτέλεσμα (προτιμούν τις εύκολες δουλειές).
Για τους δημοσιογράφους, .... (μόνο αν το ρεπορτάζ βγαίνει όπως το έχουν φανταστεί).
Δημοσίευση σχολίου