-Αυτός τους κάλεσε. Και αυτοί, σαν την καλή Βασίλω, άκουσαν γάμο και χαρά και πήγαν.

Κοιτάξτε πως το λέει, για μια φορά ακόμη πολύ ορθά, ο Ποιητής:


Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μεν΄ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ΄ όλο που οπωσούν τραβούμ΄ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ΄ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί
.......
.......
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μην βιαζόμαστε. Ειν΄ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ΄ εμπρός.*

Πόση σοφία και πόση φρόνηση
και πόσο μεγαλείο
κρύβεται πίσω από αυτό
που οι απλοί βλέπουν για ακινησία.

Έτσι ερέμβαζε στην πενιχρή του κατοικία,
μετά απ' ανάγνωση της έκθεσης της Τρόϊκας,
"τα της οικονομίας και της υγείας δεινά",
ένας από τους λίγους ικανούς, ο Ανδρέας,
απ΄ τους πολύ λίγους που είχαν απομείνει ... ...**

Ερέμβαζε λοιπόν
και φιλοσοφικώς αργούσε.

Μια μέρα ωστόσο την πολλήν αργία του
συλλογισμοί ασυνήθιστοι διεκόψαν.
Για λίγο βγήκε απ΄ τον βαθύ του στοχασμό
και ανίκανα και μισοζαλισμένος
κάτι εζήτησε να ραδιουργήσει,
κάτι να κάμει, κάτι να σχεδιάσει ...***

Είναι όσο να΄ναι και τα δελτία των 8,
που δεν γνωρίζουν από των φιλοσόφων τις σιωπές
και τα τοιαύτα
και κάθε μέρα θέλουν το δικό τους δίλεπτο.

Ποιος θα μπορούσε τον Ανδρέα να συντρέξει;
Ποιοι διέλαμψαν στο παρελθόν;
Ποιούς να καλέσει;
Ποιων τους χυμούς της εμπειρίας να ρουφήξει.

Ποιους άλλους, είπε η φωνή.
Από τον Νικήτα, τον Δημήτρη, την Μαριέττα, τον Αλέκο;
Τους κάλεσε λοιπόν και πήγαν.

Τώρα, μεταξύ μας,
τι μπορεί να μάθει κανείς από έναν Αβραμόπουλο,
(ή για καλό ή για κακό, το ίδιο κάνει)
είναι μια κουβέντα πολύ μεγάλη.
Να μην την κάνουμε, όμως,
γιατί στο κάτω κάτω,
όπως και ό ίδιος το βεβαίωσε γραπτώς,
εχθές στην Κυριακάτικη Παπαχελειάδα,
είμαστε όλοι εμείς μαζί που ταυτοχρόνως πταίξαμε.
Μην το σκαλίζουμε λοιπόν
και βγούμε να πληρώσουμε από πάνω.

Να΄ναι καλά πάντως οι άνθρωποι.
Δεν πλήττουμε εμείς οι της πλατείας.
Χαλάλι το εισιτήριο.


Αύριο, όμως, έχουμε λίγα καινούργια πράγματα για τον Δημήτρη.
Αυτόν, τον που "δεν κλέψαμε" και τον που "όλοι πταίξαμε".
Κάτι καινούργια που έγιναν λίγο σε Αθήνα
και λίγο κατά Λουξεμβούργο μεριά.




*Εν μεγάλη ελληνική Αποικία, 200 Π.Χ. (1928)
**ΕΙΓΕ ΕΤΕΛΕΥΤΑ (1920)
*** Οροφέρνης ( 1913)

(άπαντα του Ποιητού)

Tweet