-Όταν η γνώση συναντάει την εμπειρία

Νάτα τα ευεργετικά αποτελέσματα της ομοψυχίας των καλύτερων από τους πολιτικούς μας. Να τι σημαίνει να είσαι σεμνός, όπως ο Λοβέρδος, και να μην παριστάνεις ότι, επειδή και καλά έγινες υπουργός, τα ξέρεις όλα.

Διότι ο Λοβέρδος από μόνος του είναι καλός. Αυτό δεν είναι καινούργιο, το ξέραμε από πάντα. Ο Λοβέρδος, όμως, μαζί με τον Κακλαμάνη φτιάχνουν το αχτύπητο δίδυμο. Και παραπέρα, ο Λοβέρδος και ο Κακλαμάνης μαζί με τον πρέσβυ Αβραμόπουλο φτιάχνουν την ανίκητη dream team. Αν τώρα έχεις το προνόμιο να προσθέσεις και την Μαριέττα, η ομάδα αφήνει ανάλαφρα το έδαφος και ανυψώνεται. Οι προσθήκες άλλων κορυφών, λίγο από Σιούφα, λίγο από Γείτονα, λίγο από Σούρλα, δεν αλλάζουν πλέον πολύ το πράγμα. Το ερώτημα αν ο Ντα Βίντσι ήταν καλύτερος από τον Μιχαήλ Άγγελο απασχολεί μόνο όσους αρνούνται να αντιληφθούν ότι το απόλυτο δεν τεμαχίζεται. Ότι η τελειότητα δεν χωράει σε συμβατικές κλίμακες αξιολόγησης. Για να μην μακρηγορούμε όμως, η συνάντηση των γιγάντων απέδωσε:

Ο κ. Λοβέρδος δήλωσε χθες στο «Mega» ότι θα νομοθετήσει άμεσα τη δυνατότητα να διοικούνται περισσότερα του ενός νοσοκομεία από ένα στέλεχος: «Αντί να καταργήσεις ένα νοσοκομείο, το συνδιοικείς με ένα άλλο», τόνισε ο υπουργός, για να διευκρινίσει:

«Γιατί στον ιδιωτικό τομέα ένας άνθρωπος μπορεί να διευθύνει, ως διευθύνων σύμβουλος, δύο ή τρεις μεγάλες επιχειρήσεις και να μην μπορεί ένα νοσοκομείο με 50 κρεβάτια να το διοικήσει ένας, με αναπληρωτή διοικητή και ένα μεγάλο διοικητικό συμβούλιο»;

Προσέξτε ειδικά αυτό το "θα νομοθετήσει "άμεσα". Ήταν και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στην Πάντειο τρομάρα του.

Τόσα χρόνια καθηγητής λοιπόν και δεν έμαθε ακόμη ότι, αυτός που νομοθετεί στα σύγχρονα κράτη δικαίου είναι η ανεξάρτητη νομοθετική εξουσία. Οι χθεσινοί υπουργοί, -που ακόμη ψάχνονται για να καταλάβουν τι είναι αυτό το παιχνίδι που τους έδωσε ο Γιώργος για να περνάνε την ώρα τους και να αναπτύσσουν τις κρυμμένες δεξιότητες τους-, δεν νομοθετούν. Φροντίζουν απλά για την εφαρμογή των νόμων που τους παραδόθηκαν. Καμιά φορά μπορούν, το πολύ πολύ, να προτείνουν αιτιολογημένα στην Βουλή κάτι καινούργιο. Και να περιμένουν την αποδοχή ή την απόρριψή του. Αυτά, όμως, στα κράτη δικαίου, που δεν έχουν Ανδρέες, Νικήτες και Δημήτρηδες. Και έχουν και βουλευτές.

Κατά τα λοιπά, μια και δεν έχουμε δουλειά ας πιάσουμε να ανακατεύουμε την τράπουλα για να περνάει η ώρα. Παίρνουμε έναν κανονικό διοικητή ενός νοσοκομείου με 1.000 υπαλλήλους και τον βαφτίζουμε υπερδιοικητή. Μετά παίρνουμε έναν άλλον κανονικό διοικητή ενός άλλου νοσοκομείου με άλλους 1.000 υπαλλήλους και τον βαφτίζουμε υποδιοικητή. Μειώνουμε τον μισθό του υποδιοικητή και αυξάνουμε αυτόν του υπερδιοικητή, φροντίζοντας το άθροισμα να είναι ελαφρά μεγαλύτερο από αυτό των δύο παλιότερων μισθών. Καταργούμε δύο διοικητικά συμβούλια των 7 μελών και, επειδή το άθροισμα δύο μονών δίνει πάντα ζυγό αριθμό, προσθέτουμε έναν από τους πολλούς πρόθυμους για προσφορά που κυκλοφορούν στην πιάτσα για να φτιάξουμε ένα καινούργιο με 15 μέλη. Έτσι, μετά τον αχταρμά, από κει που είχαμε δύο νοσοκομεία με 2.000 υπαλλήλους, αντί να καταργήσουμε το ένα και να μείνουμε μόνο με τους 1.000 του άλλου, τα συνδιοικούμε (το ίδιο είναι, άσχετα αν δεν το καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος) και έχουμε δύο νοσοκομεία, με 2.000 υπαλλήλους, που μοιάζουν με ένα, που παραλίγο να είχε 1.000. Τι κατάργηση τι συνδιοίκηση. Είναι ακριβώς το ίδιο. Με όλα αυτά, λοιπόν, γίνεται σημαντικότατη οικονομία.

Πως γίνεται η οικονομία; Συγγνώμη, αλλά απαντάμε μόνον σε καλόπιστες απορίες και όχι σε ανεύθυνες προβοκάτσιες. Επιπλέον, το Μέγκα λειτουργεί εποικοδομητικά και υπεύθυνα και δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τέτοια κακόπιστα ερωτήματα στο δελτίο του των οκτώ. Ομοίως, θα σας μαλώσει διακριτικά, για παρεμπόδιση της εθνικής συνεννόησης, (χωρίς βέβαια να αναφέρει το όνομα σας, θα πει ότι είστε κάποιος από εκείνους τους κάποιους), και ο Παπαχελάς, στην κεντρική του βαρυσήμαντη παρέμβαση στην Κυριακάτικη Παπαχελινή.

Και εκείνες οι αφελείς και απλοϊκές συγκρίσεις με τον ιδιωτικό τομέα παρακάτω; Κάπως έτσι. Παίρνουμε τρία αχλάδια, προσθέτουμε οκτώ πεπόνια και αφαιρούμε πέντε μπούτια από κοτόπουλο. Μετά διαιρούμε δια του 2, πολλαπλασιάζουμε επί 3 και μένουμε με αυτό που προκύπτει από τις πράξεις μας στο χέρι. Ένα αγγούρι δηλαδή. Τι το κάνουμε το αγγούρι; Το σηκώνουμε ψηλά και το δείχνουμε με νόημα στον κόσμο για να κάνει υπομονή.

Tweet