-Αξιοι.Για ότι έχουν και για ότι πρόκειται να αποκτήσουν.

Μετά από δυόμιση χρόνια σύγχυσης, αβεβαιότητας και αγωνίας, διάστημα στο οποίο κάποιοι είδαν την ζωή τους να απειλείται, κάποιοι να χειροτερεύει αισθητά και κάποιοι άλλοι να καταστρέφεται ολοσχερώς, τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν ένα πιο συγκεκριμένο σχήμα. Γεγονός που μας επιτρέπει να προσμετρήσουμε τα κέρδη και τις απώλειες των εμπλεκομένων μερών και να επιχειρήσουμε τις εκτιμήσεις μας σε σχετικά ασφαλέστερο έδαφος. Και το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι ένα. Η πρώτη κρίσιμη μάχη, στον κηρυγμένο πόλεμο του πολιτικού συστήματος κατά της κοινωνίας, έληξε. Με καθαρή νίκη στα σημεία του πρώτου.

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, αλλά, όπως όλα πλέον δείχνουν, η χώρα βαδίζει πλησίστια προς εκλογές. Οι τόνοι της μελάνης που χύθηκαν για την ανάγκη αλλαγών, με πρώτη από όλες την ανανέωση, έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό, του πολιτικού προσωπικού των δύο μεγάλων κομμάτων, απέδωσαν τόσο όσο το επέβαλε η μηδενική ειλικρίνεια αυτών που ανέπεμπαν τις ψεύτικες ευχετικές προτροπές. Δηλαδή, καθόλου.

Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί χωρίς καμία αφαίρεση ή προσθήκη τον βασικό σκληρό πυρήνα του στελεχιακού της δυναμικού. Τα επί τρεις και πλέον δεκαετίες πεπραγμένα της θεωρούνται ως μηδέποτε συμβεβηκότα και το κόμμα αυτό ετοιμάζεται να κριθεί με βάση τις αόριστες και αφελείς ωραιοποιήσεις που θα εκπέμψει προς το τηλεοπτικό κοινό τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Η πρόσφατη καταστροφική 5ετής της διακυβέρνηση κείται βυθισμένη στην άχλη του απώτατου παρελθόντος, μακράν οιασδήποτε κριτικής. Ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής, ο μοιραίος πρώην αρχηγός της και μέχρι πρότινος πρωθυπουργός της χώρας, έχει καταχωρηθεί στην ασθενή μνήμη των ιθαγενών ως πρόσωπο μυθικό, που θρυλείται μεν ότι υπήρξε και έδρασε κάποτε, αλλά σε μια εποχή πολύ παλιά και, σε κάθε περίπτωση, έξω από τα όρια των γνωστών, ιστορικών χρόνων. Για τον μέσο σημερινό Έλληνα, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήταν από πάντα, από τότε που ξεκίνησε η επίσημη καταγραφή της ιστορίας, ο Αντώνης Σαμαράς.

Στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια. Το κόμμα που έκτισε την μεταπολίτευση ετοιμάζεται, με ύμνους, τιμές και συγκίνηση να αποχαιρετίσει τον Γιώργο Παπανδρέου, έναν πολιτικό με τεράστια προσφορά στο έθνος, που εγκαταλείπει λόγω κόπωσης το τιμόνι. Και να προχωρήσει στην εκ βάθρων ανανέωση του, αξιοποιώντας πρόσωπα νέα και άφθαρτα, όπως ο Χρήστος Παπουτσής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Όλα σχεδόν τα "ιστορικά" στελέχη του, -του εκσυγχρονιστικού ή του βαθέος-, παραμένουν αμετακίνητα στους θώκους τους, έτοιμα και ανυπόμονα να αναλάβουν νέους ρόλους προσφοράς προς την χειμαζόμενη πατρίδα.

Τα κουρέλια της αριστεράς είναι και αυτά εκεί, σε πλήρη σύνθεση και πιστά στον παραδοσιακό τους ρόλο. Που δεν είναι άλλος από την υπενθύμιση προς τους ψοφοδεείς μικροαστούς ότι πέρα από την συντεταγμένη υποταγή και δουλεία η μόνη υπαρκτή ρεαλιστική επιλογή ήταν και παραμένει το ευτράπελο χάος των εφηβικών ονειρώξεων.

Το πολιτικό σύστημα νοιάζεται πολύ λίγο για το αν η νέα παράδοση των κλειδιών της χώρας στα άπληστα χέρια του γίνει με τα συντριπτικά ποσοστά του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού ή με τα ράκη και τα μαζέματα που θα εξασφαλισθούν από τον γενναιόδωρο εκλογικό νόμο και την αμυντική συνένωση των μέχρι χθες δήθεν αντιπάλων μερών του ή ακόμη και κάποιων πρόθυμων, νέων τυχοδιωκτών. Η με κάθε τρόπο κατοχή της κρατικής σφραγίδας, η ιδιοκτησία της νομοκατασκευαστικής παράγκας της βουλής και ο πλήρης έλεγχος της απευθυνόμενης στις ευρείες ηλιθιοποιημένες μάζες πληροφόρησης, φτάνουν και περισσεύουν για την διασφάλιση της μελλοντικής του κυριαρχίας.

Το γεγονός ότι τα αναγνωρίσιμα μέλη του δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν μέρα μεσημέρι στους δρόμους είναι επίσης μικρής σημασίας. Οι όμορφες κεντροευρωπαϊκές πόλεις και τα αλπικά θέρετρα προσφέρουν επαρκή ασφάλεια, διαθέτοντας μάλιστα το πλεονέκτημα της εγγύτητας με τα θησαυροφυλάκια των αξιόπιστων τραπεζών. Ήδη οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει ότι ο πρώην πρωθυπουργός Καραμανλής περνάει από καιρό τα long weekends του και εκπαιδεύει αισθητικά τους βλαστούς του στα όμορφα περίχωρα της Βιέννης ή στους υπέροχους δασωμένους λόφους, που απλώνονται κυματιστά γύρω από την λίμνη Κόμο. Και ότι από την Ραφήνα μέχρι το αεροδρόμιο, -απόσταση ούτως ή άλλως πολύ μικρή-, η στοργική πατρίδα φροντίζει να διαθέτει έναν ικανό αριθμό ετοιμοπόλεμων διμοιριών για την προστασία του.

Ο Βενιζέλος, λοιπόν, έσωσε την πατρίδα από μια άτακτη χρεοκοπία, φέρνοντας εις πέρας ένα έργο απίστευτης πολυπλοκότητας και πρωτοφανούς έκτασης (το δήλωσε ο ίδιος). Ο Σαμαράς μπορεί να συμμετείχε ελάχιστα σε αυτό το τιτάνιο έργο αλλά το στήριξε ασμένως. Και παραμένει χρήσιμος μια και είναι ο μόνος που έχει στενά πάρε δώσε με τον Πούτιν, ξέρει από πού θα προμηθευτούμε σε καλές τιμές την πολυπόθητη ανάπτυξη και, άμα λάχει, έχει και την Ελλάδα στην ψυχή του (μας το δηλώνει επίσης ο ίδιος, με κάθε ευκαιρία). Οι δυο αυτοί ηγέτες, μαζί πλέον, μπορούν να εγγυηθούν ότι η πατρίδα θα αποφύγει και τον επόμενο θανάσιμο κίνδυνο που καραδοκεί. Την επέλαση του κομμουνισμού και των εν γένει ανεύθυνων λαϊκίστικων άκρων.

Το πολύ μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισθοί και οι συντάξεις της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού των λωτοφάγων θα έχουν προσεγγίσει τους μισθούς και τις συντάξεις των υπηκόων των κρατικών μορφωμάτων της υπόλοιπης Βαλκανικής. Στο μεταξύ ένα μέρος της υπαλληλίας και κάποια από τα άλλα βασικά εξαρτήματα του πολιτικού συστήματος θα λαμβάνουν σταδιακά και με υπόγειες διαδικασίες την αναπλήρωση των προσωρινά χαμένων προνομίων τους.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τώρα που σωθήκαμε από την χρεοκοπία και που με το καλό, -χάρη στην ήδη προαναγγελθείσα εθνική συνεννόηση των "αστικών" κομμάτων-, θα σωθούμε και από τα κοφτερά δόντια της Παπαρήγα και του Μαντρέκα και από την ανοησία του Τσίπρα, το τσουνάμι της διαφάνειας, που μας άφηνε όλο αυτό τον καιρό άφωνους, με τις ζουμερές αποκαλύψεις των παραμυθένιων μισθών και των επιδομάτων των παιδιών του κομματικού κράτους, θα υποχωρήσει. Σωσμένοι, όπως είμαστε, και απαλλαγμένοι από τα άγχη μιας επικείμενης καταστροφής θα επιστρέψουμε στην γαλήνη των πρωινάδικων και στην συναρπαστική απόλαυση των τηλεοπτικών καταγραφών των ξέφρενων πάρτυ της Μυκόνου. Τα επιδόματα αναπλήρωσης εισοδημάτων στα στρατεύματα του συστήματος θα χορηγούνται με αφανή διατάγματα, που θα εκδίδονται πάντα μυστικά, προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος.

Λίγους μήνες μετά την πρώτη λήψη του εκκαθαριστικού των 200 ή 300 € ο λαός θα ξεχάσει ολότελα ότι κάποτε έπαιρνε 1.000, 1.500 ή 2.000. Θα θυμάται ότι από πάντα αμοίβονταν με τόσο λίγα. Όπως και ότι από πάντα είχε πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή τον Βενιζέλο, που τον έσωζαν από τις καταστροφές. Ο ελληνισμός είχε ανέκαθεν σκοτεινούς και ύπουλους εχθρούς, αλλά είχε και ήρωες, που τον κρατούσαν ζωντανό στις επάλξεις της ιστορίας.

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα μπορεί να μην ξέρει σχεδόν τίποτε σχετικό με την δημοκρατία, τους θεσμούς, την χρηστή διοίκηση ή την παραγωγή πλούτου. Κατέχει, όμως, πολύ καλά την τέχνη της χυδαίας συναλλαγής και του ανήθικου εκβιασμού. Δύο χρόνια τώρα έπαιξε επιδέξια με τα τεντωμένα νεύρα όλης της Ευρώπης, κρατώντας το κοφτερό μαχαίρι στον λαιμό της νομισματικής ένωσης και χρησιμοποιώντας ως εφεδρικό όμηρο το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Κέρδισε την παρτίδα και είναι άξιο συγχαρητηρίων.

Η Ευρώπη θα πληρώσει και αυτήν την δόση, όπως και όλες τις επόμενες που θα χρειαστούν. Το ξέρει ήδη και το αποδέχεται. Η κραταιά Γερμανία επιστράτευσε όλον τον ορθολογισμό της, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και υποκλίθηκε μπροστά στην μεγαλοσύνη του Βενιζέλου. Και αυτός, ως μη αγνώμων, της προσέφερε ως αποζημίωση και αντάλλαγμα τον λαό του. Όχι πως θα κερδίσουν τίποτε σπουδαίο και υλικό από αυτόν τον αφελή λαό οι καλοί μας σύμμαχοι. Αστεία πράγματα. Μόνο για να φωτογραφίζει την μιζέρια του η Bild θα είναι. Για να δείχνει στις από εκεί χειραγωγούμενες μάζες ότι, τουλάχιστον, δεν πιαστήκανε τελείως κορόιδα.

Οι Έλληνες θα σηκώσουν κεφάλι μετά από πολλές πολλές δεκαετίες. Με σωσμένη πλέον την πατρίδα από την οικονομική ασφυξία η προσοχή του συστήματος θα μετατεθεί από δω και πέρα στην διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και την αποφυγή της οχλοκρατίας. Ο νέος εθνικός στόχος των "αστικών" ελίτ θα είναι η προστασία της ασφαλούς και αδιατάρακτης τηλεθέασης των αθώων μαζών. Στην επόμενη μεγάλη διαδήλωση, η πιθανότητα να διαταχθεί η ένοπλη απώθηση του πλήθους, που θα θέλει να εισβάλλει στην ανανεωμένη από την νωπή ιερή λαϊκή ετυμηγορία βουλή, δεν πρέπει να υποτιμάται. Το κέντρο των Αθηνών πρέπει επιτέλους να ανασάνει. Ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να πηγαίνει στις δουλειές του.

Tweet