-Τζάμπα μάγκες

Αν θυμάμαι καλά, πριν από λίγες μέρες, ο πολύς κ. Πρωτόπαπας είχε αντιμετωπίσει την αδυναμία, -λόγω ασθένειας-, του πρώην Διευθυντή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας κ. Κοντοπυράκη να προσέλθει και να καταθέσει ενώπιον της επιτροπής της βουλής, που διερευνά την υπόθεση του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009, με απόλυτη περιφρόνηση, απαξίωση και επίδειξη φτηνού τσαμπουκά. Είχε απειλήσει δημόσια ότι θα “διατάξει” τα αστυνομικά όργανα να φέρουν μπροστά του τον μάρτυρα “σηκωτό”.

Σήμερα, οι τέως υπουργοί Παπαθανασίου, Αβραμόπουλος, Αλογοσκούφης και Λέγκας αρνούνται να εμφανιστούν ενώπιον της ίδιας επιτροπής, προβάλλοντας επίσημα την δικαιολογία ότι για την μη παρουσία τους υπάρχει σχετική "απόφαση" της Νέας Δημοκρατίας.

Αλήθεια, με βάση ποιον κανόνα δικαίου διαθέτει ένα πολιτικό κόμμα την διακριτική ευχέρεια να επιτρέπει ή να απαγορεύει στα μέλη του να παρουσιάζονται ως μάρτυρες ενώπιον ενός ανώτατου κρατικού οργάνου, που ασκεί δικαστικές εξουσίες, αντλώντας την αρμοδιότητά του απευθείας από το Σύνταγμα; Και αν αυτός ο κανόνας δικαίου όντως υπάρχει, με ποια διαδικασία λαμβάνεται η σχετική απόφαση στο εσωτερικό του κόμματος; Ποιο από όλα τα κομματικά όργανα είναι ο φορέας της εξουσίας; Πως οριοθετείται η νομιμότητα των ενεργειών του; Με ποιον τρόπο ελέγχεται; Και πως εκφέρεται δημόσια μια απόφαση τέτοιας εμβέλειας, αν όχι με τον έγγραφο τύπο, που αποτελεί συστατικό στοιχείο εγκυρότητας κάθε διοικητικής πράξης;

Ασφαλώς τίποτε από όλα αυτά, που αποτελούν ουσιώδη γνωρίσματα ενός κράτους δικαίου, δεν είναι ανιχνεύσιμο στην περίπτωση μας. Είμαστε θεατές μια ακόμη σκηνής από την θλιβερή παράσταση του Καραγκιόζη, που παίζεται δεκαετίες τώρα στον τόπο, μπροστά στην ναρκωμένη, αδιάφορη και ανυποψίαστη κοινή γνώμη των ψηφοφόρων - πελατών.

Μακριά από οποιαδήποτε έννοια θεσμών και κανόνων η χώρα παραδέρνει ανήμπορη στα χέρια των άθλιων κομματικών μικρομάγαζων. Ανυπεράσπιστη μπροστά στην αυθαιρεσία μιας ανέλεγκτης βουλής. Φόρου υποτελής της σκοτεινής παράγκας των έμπιστων και των κολλητών του κάθε αρχηγού. Θύμα μιας φοβικής, πολλαπλά εξαρτώμενης, εξαγορασμένης και εν τέλει ανύπαρκτης δικαιοσύνης.

Είναι προφανές ότι κανένας από τους ύποπτης προέλευσης συμβούλους του κ. Σαμαρά δεν μπορεί, με μια προφορική ανακοίνωσή του στον Τύπο, να περιορίζει το εύρος των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων που παρέχουν στα όργανα της πολιτείας το Σύνταγμα και οι νόμοι. Πιθανόν οι κ.κ. Αβραμόπουλος και Παπαθανασίου να μπορούν να αρνηθούν την συνδρομή τους στο έργο της επιτροπής με προσωπική, δική τους απόφαση. Μόνο και μόνο επειδή η βουλευτική τους ασυλία εμποδίζει τον κ. Πρωτόπαππα να διατάξει την βιαία προσαγωγή τους. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, για τον κ. Αλογοσκούφη και τον κ. Λέγκα, που σήμερα, σαν κοινοί πολίτες, τόσο κοινοί όσο και ο κ. Κοντοπυράκης, δεν διαθέτουν πλέον τις προνομίες των πρώην συναδέλφων τους.

Ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Πρωτόπαπας, όμως, αυτός ο ίδιος που πριν λίγες ημέρες επεδείκνυε σαν φτηνόμαγκας την εξουσία του, απειλώντας με βίαια προσαγωγή τον κ. Κοντοπυράκη, κατάπιε ξαφνικά την μακριά γλώσσα του. Έστειλε μάλιστα και μια παραπονιάρικη επιστολή στον κ. Πετσάλνικο, επισημαίνοντας ότι με την απόφασή της η Νέα Δημοκρατία (ποια απόφαση αλήθεια; αναρωτήθηκε ο κ. πρόεδρος τι είδους απόφαση ήταν αυτή;) “παρεμβαίνει ευθέως στην άσκηση υποχρέωσης και δικαιώματος των βουλευτών που έχουν κληθεί ως μάρτυρες” και ότι “τέτοιες κινήσεις εντείνουν τον κίνδυνο απαξίωσης των κοινοβουλευτικών θεσμών”. Τέτοια γενναιότητα.

Θα άξιζε τον κόπο να υπενθυμίσει κάποιος στον κ. Πρωτόπαπα ότι εάν η αστυνομία μπορεί, -με ένα νεύμα του μόνο-, να οδηγήσει σιδηροδέσμιο μπροστά στην μεγαλειότητά του τον κ. Κοντοπυράκη, μπορεί να κάνει το ίδιο ακριβώς και με τους κυρίους Λέγκα και Αλογοσκούφη. Και αυτο ανεξάρτητα από τις όποιες "αποφάσεις" των σοφών συμβούλων του κ. Σαμαρά. Σε περίπτωση λοιπόν που ο κ. Πρωτόπαπας αισθάνεται ότι το κύρος του Κοινοβουλίου βρίσκεται εν κινδύνω, έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να το προστατεύσει, απαιτώντας και επιβάλλοντας με κάθε τρόπο την άμεση συμμόρφωση των μαρτύρων. Είναι κάτι που εκτός από δικαίωμα αποτελεί μάλλον και υποχρέωσή του. Αν βέβαια, παρά την μακρά κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία, διατηρεί ακόμη κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το εύρος των αρμοδιοτήτων του ας κάνει έναν κόπο να ρίξει μια ματιά στο Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Για πρώτη φορά στην ζωή του. Έστω και τώρα.

Στις επόμενες εκλογές μπορεί να μην συμβούν πολλά και σπουδαία πράγματα. Οι μεγάλες αλλαγές θέλουν χρόνο και υπομονή. Είναι, όμως, βέβαιο ότι τουλάχιστον κάποιοι από τους τζάμπα μάγκες του φτηνού θιάσου, που χρόνια τώρα μας ταλαιπωρεί, θα μας απαλλάξουν από την ασήμαντη παρουσία τους.

Tweet