Τετάρτη, Μαΐου 19, 2010

-Που πήγαν τα λεφτά. Μέρος 3ο


Το παραπάνω εικονιζόμενο φαιδρό πρόσωπο, λοιπόν, (προς Θεού όχι ο Ρουβάς, ο άλλος), κρατάει στιβαρά στα χέρια του το τιμόνι του Υπουργείου Υγείας. Ποιος είναι; Μα, ο καλύτερος υπουργός που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Η άποψη αυτή είναι κυρίαρχη. Την συμμερίζονται με πάθος δεξιοί και αριστεροί και την προωθούν με συνέπεια οι γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες φυλλάδες. Προβάλλει διαρκώς προς τα έξω ένα αλλόκοτο μείγμα γλυκερής ανθρωπιάς και φτηνής αυθάδικης μαγκιάς. Το πρώτο ερμηνεύεται ως πυρήνας οράματος. Το δεύτερο ως ειλικρίνεια και ακλόνητη πολιτική αποφασιστικότητα. Βρίσκεται στο απόλυτο απυρόβλητο. Ο κόσμος τον λατρεύει.

Κάθε κριτική στα πεπραγμένα της διοίκησής του εκλαμβάνεται αυτόματα ως κακόβουλη επίθεση κατά του καθαγιασμένου προσώπου αυτού του μεγάλου φίλου του λαού. Και δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει και να εξυπηρετεί κάποιους μυστικούς και ανίερους στόχους. Διανύουμε αισίως την αυγή της καταστροφικής "επικοινωνιακής" καραμανλικής 5ετίας. Το τι λες, κατά των ινδαλμάτων των μαζών, παύει να έχει σημασία. Το σημαντικό είναι το γιατί το λες, ποιος σε έβαλε να το πεις και τι προσπαθείς να πετύχεις. Προσωπικά για σένα ή για αυτούς που κρύβονται και συνωμοτούν πίσω από την δημόσια παρουσία σου.

Η πολιτική μετατρέπεται σε μια θεατρική σκηνή όπου κρίνονται και σκιαμαχούν οι ανομολόγητες και ύποπτες προθέσεις, που αποδίδονται στους πρωταγωνιστές, και όχι τα έργα και οι πράξεις τους. Βρισκόμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο αόρατων και σκοτεινών δυνάμεων. Υπό τις συνθήκες αυτές ή εμπιστεύεσαι τους ηγέτες σου ή όχι. Κάθε τι άλλο θεωρείται πράξη εχθρική. Που κανείς σώφρων άνθρωπος δεν αποτολμά, ξέροντας ότι θα καταλήξει γραφικός και περίγελος

Κάπου εκεί, λοιπόν, έρχεται η πρώτη επιστολή από τις Βρυξέλλες. Η Επιτροπή κρίνει ότι η εφαρμογή των προβλέψεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 είναι αντίθετη με το Κοινοτικό Δίκαιο του Ανταγωνισμού και, με το 204625/2004 έγγραφό της, ζητά την κατάργηση της. Η κυβέρνηση απαντά με την 127544/10-12-2004 επιστολή, με την οποία ορίζει ρητά ως χρόνο κατάργησης της παράνομης διάταξης τον Ιανουάριο του 2005.

Δεκατρείς ημέρες μετά, την 23η του ίδιου μήνα, δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 259 Α΄η τροπολογία Παπαθανασίου, που επεκτείνει το αντικείμενο της διάταξης και διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και στις εκτός ΕΣΥ μονάδες υγείας. Είναι ξεκάθαρη αλητεία και εξαπάτηση. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα το γεγονός αυτό θα προκαλούσε την άμεση αποπομπή και τον μόνιμο εξοβελισμό από την πολιτική ζωή των υπουργών που υπέγραψαν τον νόμο. Με την κατηγορία του κοινού απατεώνα. Και την δημόσια συγγνώμη της χώρας προς τους εταίρους της. Όχι όμως στην Ελλάδα της Καραμανλικής σεμνότητας και ταπεινότητας.

Η Επιτροπή επανέρχεται με την 3069/28-6-2005 επιστολή. Η κυβέρνηση απαντά με το έγγραφο 80870/28-7-2005 και βεβαιώνει ότι η κατάργηση εξετάζεται στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τις προμήθειες του τομέα υγείας.

Η Επιτροπή αναμένει την πρωτοβουλία αυτή ματαίως και επανέρχεται με την 5259/13-12-2005 νέα προειδοποίηση. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, με την 15377/7-2-2006 βεβαίωση της, υπόσχεται την κατάργηση μέχρι το τέλος του Μαΐου του 2006 και ξεφορτώνεται τους κουτόφραγκους.

Τα ελλείμματα των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων αρχίζουν να διογκώνονται επικίνδυνα. Λεφτά όμως υπάρχουν. Δανεικά μεν αλλά υπάρχουν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι θα μας ξημερώσει.

Τον Μάρτιο του 2006 ο "Νικήτας του λαού" δραπετεύει από το Υπουργείο Υγείας και βαδίζει προς άλλα λαμπρά πεδία προσφοράς και θυσίας. Ο πρωθυπουργεύων Καραμανλής αποφασίζει να αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο το ορφανεμένο χαρτοφυλάκιο παραδίδοντας το σε μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας. Στον εκλαμπρότατο πρέσβυ Δημήτριο Αβραμόπουλο αυτοπροσώπως. Στην προσωποποίηση του απόλυτου μηδενός.


Μια νέα περίοδος ακμής και ανυψώσεων ξεκινά. Φαίνεται άλλωστε και από την φωτογραφία. Όπου ο ηγέτης, σε κατάσταση οραματικής έκστασης, κοιτάει προς το μέρος των μυστικών φωνών που ακούει από τα επέκεινα και σηκώνει ελαφρά το χέρι για να ψηλαφήσει το μέλλον.

Τα καρτέλ των εμπόρων, που το 2001 είχαν "αγοράσει" την επίμαχη διάταξη, ήξεραν ασφαλώς με ποιους είχαν να κάνουν. Ήξεραν ότι δεν κινδυνεύουν σοβαρά. Σαν λογικοί και προνοητικοί άνθρωποι, όμως, δεν παρέλειπαν να συντηρούν από καιρού εις καιρόν την πολύτιμη "επένδυση" τους.

Έτσι, τον Μάιο του 2006 συναντώνται με τον Αριστείδη Καλογερόπουλο, δεξί χέρι του πρέσβυ και νέο Γενικό Γραμματέα του υπουργείου. Η συνάντηση είναι κάτι παραπάνω από γόνιμη. Το καρτέλ παραληρεί από ενθουσιασμό και, από ότι γράφει στην από 10/5/06/ επιστολή του, "αισθάνεται την ανάγκη", ακούστε, "την "ανάγκη", την "ανθρώπινη ανάγκη", να επικοινωνήσει με τον ίδιο τον υπουργό για να τον ευχαριστήσει για την "πραγματικά εποικοδομητική και πρωτόγνωρα θετική και ουσιαστική συνάντηση".

Στο πλαίσιο της ξέχειλης από ευγνωμοσύνη έγγραφης αυτής επικοινωνίας, ο σύλλογος των εμπόρων ορθοπεδικών, θίγει και ένα μικρό θεματάκι. Προς όφελος της διαφάνειας και του δημοσίου συμφέροντος, όπως χαρακτηριστικά και επί λέξει γράφει. Κάποιος θρασύς διοικητής περιφέρειας αποφάσισε να αψηφίσει τις διογκωμένες τιμές των υπουργικών αποφάσεων και να διενεργήσει μειοδοτικό διαγωνισμό για την προμήθεια των πολύτιμων υλικών.


Το καρτέλ ζητά από τον εκλαμπρότατο την τιμωρία του απείθαρχου, του οποίου οι πράξεις, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, "καταλύουν κάθε έννοια νόμιμων διαδικασιών, καταργούν την έννοια της διαφάνειας και, εν τέλει, βλάπτουν και το δημόσιο συμφέρον".

Το καρτέλ ενδιαφέρεται πέρα και πάνω από όλα για την νομιμότητα και το κύρος του συστήματος υγείας. Οι άνθρωποι ντρέπονται πραγματικά να ζουν σε μια χώρα όπου κάποιοι επιμένουν να ασεβούν κάνοντας διαγωνισμούς, για είδη που η Βουλή των Ελλήνων έχει νομοθετικά προσδιορίσει ως μη συγκρίσιμα, γιαυτό και καταλήγει στην επιστολή του προς τον "εντιμότατο υπουργό":

"... Όπως είναι γνωστό παρόμοιες καταστάσεις, επιφέρουν καίριο πλήγμα στο όλο σύστημα υγείας. Δεν αξίζει μια τέτοια εικόνα στα σημαντικότερα νοσοκομεία της Μακεδονίας, μεταξύ αυτών και πανεπιστημιακά, των οποίων την φήμη και την αξιοπιστία καλούμεθα όλοι να διαφυλάξουμε." γράφουν.

Θα πρέπει να συγκινήθηκε υπερβολικά ο πρέσβυς και υπουργός Δημήτρης από αυτό το ξέσπασμα πατριωτισμού και προσήλωσης στην έννομη τάξη. Εξ ου και φρόντισε να διαμηνύσει αμέσως την βαθύτατη δυσαρέσκεια του στον απείθαρχο διοικητή και να ζητήσει την άμεση διακοπή των παράνομων διαγωνιστικών διαδικασιών.

Η τύχη όμως έχει γυρίσματα. Η Επιτροπή, που στο μεταξύ έχει ήδη αποστείλει προειδοποιητική επιστολή (που έμεινε αναπάντητη) και αιτιολογημένη γνώμη (που ομοίως αγνοήθηκε), αποφασίζει την παραπομπή του ζητήματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Είναι Ιούνιος του 2006 και ο τύπος κάνει το θέμα πρωτοσέλιδο.

Ο υπουργός Δημήτρης, όμως, δεν είναι κανένα παιδάκι. Είναι ρεαλιστής πολιτικός και άσσος της απλής, διπλής ή, εάν χρειαστεί, ακόμη και της τριπλής κωλοτούμπας. Αφήνει το ζήτημα να κρυώσει ελαφρά και, αμέσως μετά τα μπάνια του λαού, εκδίδει μεγαλοπρεπή εγκύκλιο με την οποία ζητά από τα νοσοκομεία την άμεση διενέργεια διαγωνισμών και την σύναψη συμβάσεων μέχρι το τέλος του χρόνου.


Ασφαλώς η διάσταση του προβλήματος στα ασφαλιστικά ταμεία του "κόκκινου Πάνου", έστω και για τα προσχήματα, αγνοείται πλήρως. Για εκεί άλλωστε δεν έγινε καμία αναφορά στον τύπο. Αφού δεν μας ρωτάνε γιατί να απαντήσουμε.

Ο απείθαρχος διοικητής που επέμενε να παίζει με τους διαγωνισμούς, και που λίγο έλειψε να εκπαραθυρωθεί βιαίως, αποκαθίσταται πανηγυρικά, ως ατράνταχτο επικοινωνιακό άλλοθι για περιπτώσεις ανάγκης, και παίρνει την θέση του στο Πάνθεον των ηρώων του συστήματος.

Το καρτέλ μπορεί να περιμένει. Στο κάτω κάτω τα συμφέροντα του δεν θίγονται από τις θεατρικές κινήσεις. Είπαμε, θα κάνουμε διαγωνισμούς. Δεν τους κάναμε κιόλας. Μπόρα είναι και θα περάσει. Οι έλληνες ξεχνούν εύκολα. Ο τύπος δεν εμβαθύνει. Τα δημόσια έγγραφα δεν τα διαβάζει κανείς. Λούφα και παραλλαγή για την ώρα και βλέποντας και κάνοντας.


Η υπόθεση παίρνει αριθμό στο ΔΕΚ (Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) και η μακρόσυρτη διαδικασία αρχίζει. Είναι η C-481/06.

Ο τύπος, μετά από ένα τσαλαβούτημα λίγων ημερών, σε ανακρίβειες και αοριστολογίες, αφήνει το θέμα, για να πιάσει άλλα, πιο σοβαρά. Ο εξοχότατος Αβραμόπουλος μπορεί να ξεχάσει προς το παρόν τις εγκυκλίους, τους διαγωνισμούς και τα παρόμοια και να επιστρέψει στην ατάραχη καθημερινότητα του. Business as usual. Τα νοσοκομεία και τα ταμεία εξακολουθούν να πληρώνουν. Οι δαπάνες εκτοξεύονται. Και η χώρα βαδίζει αμέριμνη προς την χρεοκοπία της. Η στιβαρή φιγούρα του Καραμανλή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κακές σκέψεις.

Η συνέχεια, όμως, και το τέλος, αύριο.

buzz it!

15 σχόλια:

Elias είπε...

Μου είχε μεταφέρει, πηγή που θεωρώ έγκυρη, ποιο ήταν το κλίμα σε ανώτατο υπουργικό επίπεδο, όταν η φρέσκια κυβέρνηση της ΝΔ προωθούσε εκείνο το περίφημο νομοσχέδιο περί βασικού μετόχου.
Όταν τέθηκε, λέει, το θέμα ότι “οι Ευρωπαίοι” (η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο αρμόδιος επίτροπος) μπορεί να είχαν ενστάσεις με το νομοσχέδιο, τότε Παυλόπουλοι, Ρουσόπουλοι, Παπαληγούρες κ.λπ. είπαν επί λέξει: “Σιγά, μωρέ τώρα! Θα μας πουν κι οι Ευρωπαίοι! Ποιος τους γαμάει τους Ευρωπαίους; Θα γκρινιάξουν λίγο, θα κουνηθούν λίγο και θα σταματήσουν, σιγά!”
Όλοι θυμόμαστε τι έγινε τελικά και τον εξευτελισμό που υπέστησαν οι υπουργοί εκείνοι.

Θέλω να πω ότι συνεχίζει να μου φαίνεται αδιανόητη τέτοια θρασύτητα, έπαρση και έλλειψη επαφής με την (ευρωπαϊκή) πραγματικότητα. Ούτε να κρατήσουν προσχήματα ούτε να συμμορφωθούν με το Κοινοτικό Δίκαιο έστω και σ' έναν ελάχιστο βαθμό, στα παλιά τους τα παπούτσια τα όργανα της ΕΕ.

Το άλλο θλιβερό είναι η ανικανότητα των ΜΜΕ να ερευνήσουν την υπόθεση. Διαβάζαμε/ακούγαμε για τα πανάκριβα φάρμακα των δημόσιων νοσοκομείων, μετά έβγαινε ένας εκπρόσωπος των προμηθευτών και έλεγε: “τι να κάνουμε, όταν πληρωνόμαστε σε Χ χρόνια, είμαστε αναγκασμένοι να πουλάμε ακριβά”, δεν μπορούσες να καταλάβεις ποιος φταίει και πού ακριβώς έγκειται το πρόβλημα.

Γιατί είναι τόσο χρονοβόρες οι επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων;

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Αρχίζω από το τελευταίο και προχωράω προς τα πάνω.
Γιατί είναι τόσο χρονοβόρες οι επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων;

Επειδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διαθέτει εξουσία στο εσωτερικό των κρατών μελών και δεν μπορεί να εκδώσει αποφάσεις άμεσης εκτέλεσης. Μπορεί μόνον να ασκεί πιέσεις και σε περιπτώσεις που αυτές δεν αποδίδουν να προσφεύγει στο ΔΕΚ. Ακόμη όμως και μετά την έκδοση μιας καταδικαστικής απόφασης δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος ώστε αυτή να καταστεί εκτελεστή. Το κράτος μέλος μπορεί να συνεχίσει να την αγνοεί. Τότε τα μόνα μέσα που διαθέτει η Επιτροπή είναι είτε η διακοπή προγραμματισμένων χρηματοδοτήσεων στον επίδικο τομέα είτε η επιβολή προστίμων που εισπράττονται συμψηφιστικά με διακοπή των εν γένει επιδοτήσεων.

Η διακοπή χρηματοδοτήσεων μπορεί να γίνει και αυτόνομα με μόνη την απόφαση της Επιτροπής όταν η χρηματοδότηση έχει σχέση με εφαρμογή παραβιαζόμενης οδηγίας. Η λογική είναι ότι από την στιγμή που η Επιτροπή θεωρεί που υπάρχει παράβαση δικαιούται να μην διακινδυνεύσει εκταμιεύσεις ποσών που σχετίζονται με την παράβαση αυτή μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης. Αντίθετα για την επιβολή προστίμων απαιτείται η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου.

Αν θυμάσαι, στην περίπτωση του βασικού μετόχου ο Πάκης παρίστανε τον τσαμπουκά και έλεγε "άστους να πάνε στα δικαστήρια, μέχρι να βγάλουν αποφάσεις εμείς θα έχουμε τελειώσει με τους νταβατζήδες που δεν θα μπορέσουν να ξανασηκώσουν κεφάλι ακόμη και αν επιστρέψει το παλιό νομοθετικό καθεστώς". Ξεχνούσε όμως ότι τα συγκεκριμένα έργα των νταβατζήδων γινόντουσαν με βάση τις οδηγίες του ανταγωνισμού και ήταν συγχρηματοδοτούμενα. Υπό τις συνθήκες αυτές η Επιτροπή μπορούσε να εγείρει τις αντιρρήσεις της και να περιμένει την απόφαση του δικαστηρίου. Μέχρι τότε όμως μπορούσε επίσης να πει "ξέρετε δεν μπορώ να χρηματοδοτήσω έργα που εκτελούνται κατά παράβαση των οδηγιών, περιμένετε λοιπόν το αποτέλεσμα της δίκης και μετά βλέπουμε". Και έτσι ακριβώς έκανε.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Στην περίπτωση που περιγράφουμε η Επιτροπή δεν έχει άλλο δρόμο από αυτόν του δικαστηρίου. Η πίεση που μπορεί να ασκήσει είναι μόνον η γραφειοκρατική. Και αυτό επειδή η χρηματοδότηση των προμηθειών γίνεται από εθνικούς πόρους. Βέβαια όπως θα δεις στην αυριανή συνέχεια μπορεί να απειλήσει με πρόστιμα που θα επιβληθούν μετά την απόφαση του δικαστηρίου. Αυτό έκανε στην περίπτωση που συζητάμε.

Αυτά λίγο πολύ θεωρητικά. Στην πράξη τα πράγματα αλλάζουν. Η ΕΕ είναι ένα παράξενο μόρφωμα. Από την εποχή της ίδρυσης της πάρθηκαν χίλια δυο μέτρα για να διασφαλισθεί η κυριαρχία των κρατών μελών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός κουτσού μηχανισμού στις Βρυξέλλες ο οποίος δεν είχε την δυνατότητα παρά μόνο να μοιράζει δεξιά αριστερά συστάσεις. Η μετεξέλιξη και η σταδιακή εμβάθυνση βασίστηκε περισσότερο στις αποφάσεις που λαμβάνονταν υπό πίεση σε έκτακτες περιστάσεις και ενώπιον προδιαγραφομένων αδιεξόδων. Ήρθε από τις καταστάσεις. Με άλλα λόγια οι χώρες της Ευρώπης ένωσαν τις ζωές τους χωρίς ισχυρούς δεσμευτικούς κανόνες. Κάποιες στιγμές αυτή η κοινή ζωή δημιουργούσε καταστάσεις αδιεξόδων για τα οποία δεν υπήρχε θεσμική λύση. Και τότε έμπαινε υπό συνθήκες πίεσης το επόμενο λιθαράκι. Μια μακρόσυρτη διαδικασία ενός αρραβώνα που μια τον θέλουμε και μια όχι και που δεν λέει να καταλήξει σε γάμο. Δες την τωρινή συγκυρία. Φτιάχτηκε το ευρώ και αφέθηκε η τύχη του στα χέρια της κάθε χώρας ξεχωριστά, ανάλογα βέβαια με τις δυνάμεις της, χωρίς να ληφθεί πρόνοια για κοινές οικονομικές πολιτικές. Η κάθε χώρα ήθελε τα πλεονεκτήματα του πανίσχυρου νομίσματος αλλά χωρίς δεσμεύσεις στα μαγειρέματα στο εσωτερικό της. Όσο τα πράγματα διεθνώς πήγαιναν καλά όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Όταν στράβωσαν όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται φωναχτά πως είναι δυνατόν να υπάρχει κοινή νομισματική και ξέχωρη οικονομική πολιτική. και να συζητάνε την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας. Όταν η κρίση βάθυνε και άλλο και φάνηκε η τεράστια αλληλεξάρτηση άρχισαν να μιλάνε για μέτρα στο πλαίσιο του άρθρου 125 της συνθήκης. Όταν τα ευρώ πήρε να βουλιάζει και τα γεγονότα άρχισαν να τρέχουν πιο γρήγορα από τις διορθωτικές κινήσεις άρχισε να πηγαίνει περίπατο και το 125. Και αύριο θα δούμε κάτι καινούργιο που θα το φέρει η ζωή. Γάμο δεν ξέρω αν θα δούμε τελικά.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Λαστ μπατ νοτ λιστ. Μια από τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι η αρχή της Έντιμης Συνεργασίας ή Αρχή της Αξιοπιστίας. Η αρχή αυτή υποκαθιστά εν μέρει και την έλλειψη δυνατοτήτων επιβολής των κανόνων από τον κεντρικό μηχανισμό των Βρυξελλών. Τα κράτη μέλη συγκρότησαν σαν να λέμε μια λέσχη κυρίων που κρατάν τον λόγο τους. Από εδώ και πέρα η ανάλυση μας πρέπει να επικεντρωθεί στις παραδόσεις θεσμών και εφαρμογής κανόνων που διαθέτει η κάθε χώρα. Μοιραία θα οδηγηθούμε στις χαώδεις πολιτισμικές μας διαφορές από όλους τους εταίρους μας (σκέψου να έμπαινε και η Τουρκία ε;). Οπότε ας το αφήσουμε εδώ.

Και η άγνοια στην εγχώρια σκηνή παίζει τεράστιο ρόλο. Πολιτικών, τύπου και πολιτών. Τσαπατσουλιά παντού και επιπολαιότητα. Προχθές στον Σκάι (σε επανάληψη εκπομπής για την απόκρυψη των ελλειμμάτων) ο Παπαθανασίου έλεγε και ξανάλεγε ότι αυτά δεν τα δηλώσαμε επειδή δεν τα είχαμε ακόμη αναγνωρίσει και εγκρίνει. Ο βλάξ αυτός εψεύδετο σαν μαθητής δημοτικού σχολείου και αναφερόταν σε μια ανύπαρκτη διαδικασία. Κανείς δεν ήξερε να τον ρωτήσει "ποια είναι η διοικητική διαδικασία αναγνώρισης και έγκρισης και σε ποιόν νόμο βασίζεται". Και περισσότερο από όλα "με ποια διοικητικά έγγραφα πιστοποιείται δεδομένου ότι κάθε διοικητική πράξη υπάρχει μόνον μέσω του εγγράφου τύπου". Και να φανταστείς ότι οι συγκεκριμένοι εκπομπάρχες είναι από τους σοβαρότερους που διαθέτουμε.

Πριν από μερικά χρόνια σε μια συζήτηση μου με έναν βουλευτή του είχα πει ότι αυτό που λέει δεν γίνεται γιατί αντίκειται σε συγκεκριμένη οδηγία. Μου απήντησε ότι "αυτό ρε συ είναι οδηγία δεν είναι νόμος, άλλο ο νόμος και άλλο η οδηγία, οι οδηγίες δεν δεσμεύουν!!!!". Τόσο καλά.

Τέλος στην ευλογημένη περίοδο Κακλαμάνη μιλούσα με έναν από αυτούς που είχαν αναλάβει να γράψουν τους νόμους της Νέας Διακυβέρνησης. Αφού μου εξήγησε τι ήθελε να κάνει του είπα σεμνά και ταπεινά ότι πρέπει κάθε νόμος που παράγει να κινείται στο πλαίσιο της αντίστοιχης κοινοτικής οδηγίας. Με κοίταξε ειρωνικά και μου είπε: "εμείς νομοθετούμε". Δεν το έκανε από κακία αλλά από καθαρή άγνοια. Στην Γαλλία για να αναλάβεις σοβαρή κρατική θέση πρέπει να φοιτήσεις σε σχολή διοίκησης. Να μάθεις τι είναι αρμοδιότητα, διακριτική ευχέρεια, νόμος, χειρισμός εξουσίας. Εδώ μαζί με όλα τα άλλα και με την θηριώδη άγνοια των πολιτικών μας επικράτησε το ιδεολόγημα των manager που θα έρθουν να σώσουν το δημόσιο από τις συμφορές του. Και φέρνουν τον κάθε πεταμένο που ξέρει χίλια δυό από το harvard και από όπου αλλού αλλά αδυνατεί λόγω έλλειψης διοικητικής κουλτούρας να εννοήσει την βασικότερη και θεμελιωδέστερη αρχή της διοίκησης. Ότι ο υπάλληλος δεν διαθέτει βούληση αλλά αρμοδιότητα. Ο υπάλληλος είναι εργαλείο του νόμου και όχι όργανο των ιδεών και των εμπνεύσεων του. Το κατάντημα ήρθε να συμπληρώσει και η ηθική διακυβέρνηση των τελευταίων ετών. Και πνιγήκαμε.

rogerios είπε...

Φίλτατε Elias και φίλτατε οικοδεσπότη, επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για τις "επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων" που κρίνετε ως "χρονοβόρες", μια και είναι ένα θέμα που για διάφορους λόγους με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Τα όργανα της ΕΕ δεν είναι αστυνομικές αρχές που ερευνούν άμεσα και επί τόπου μια καταγγελία. Είναι θεσμικά όργανα ενός υπερεθνικού οργανισμού που δεσμεύονται από την υποχρέωση να τηρήσουν μια σειρά από υποχρεώσεις όσον αφορά τη διαδικασία, και τα οποία οφείλουν να δέχονται καταρχήν ότι οι σχέσεις τους με τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών διέπονται από τη αρχή της αγαστής και καλόπιστης συνεργασίας.
Ας δούμε την Επιτροπή που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω γιατί είναι το όργανο της ΕΕ που είναι επιφορτισμένο με την τήρηση της "κοινοτικής" νομοθεσίας. Το βασικό της μέλημα είναι να ελέγξει ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες έχουν μεταφερθεί στην εσωτερική έννομη τάξη. Αν αυτό έχει συμβεί, τότε τεκμαίρεται ότι όλα βαίνουν καλώς. Η Επιτροπή δεν μπορεί αντικειμενικά να ελέγξει αν το κράτος μέλος, αφού μετέφερε την κοινοτική νομοθεσία, στη συνέχεια θέσπισε και δικές του νομοθετικές διατάξεις που καθιστούν άνευ πρακτικού αποτελέσματος τις κοινοτικές διατάξεις. Πρέπει να υπάρξει καταγγελία για να ερευνηθεί μια τέτοια περίπτωση. Τότε η Επιτροπή θα αποστείλει στο κράτος μέλος-παραβάτη έγγραφη αλληλογραφία προς διερεύνηση της υπόθεσης. Αν από αυτήν διαφανεί παράβαση του κράτους, τότε η Επιτροπή θα του αποστείλει έγγραφο οχλήσεως (ειδάλλως η υπόθεση θα κλείσει μέχρι να υπάρξει νέα καταγγελία). Εφόσον οι εξηγήσεις του κράτους μέλους κριθούν ανεπαρκείς, η Επιτροπή θα του απευθύνει αιτιολογημένη γνώμη. Αν η κατάσταση δεν διορθωθεί ούτε τότε, η Επιτροπή θα ασκήσει προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ. Το Δικαστήριο θα κρίνει αντικειμενικά την υπόθεση (μην έχετε αμφιβολίες για αυτό) και εφόσον υπάρχει παράβαση θα καταδικάσει το κράτος μέλος. Αν το κράτος μέλος δεν συμμορφωθεί, τότε θα ασκηθεί δεύτερη προσφυγή και το κράτος θα καταδικασθεί για δεύτερη φορά και θα του επιβληθεί βαρύ πρόστιμο (αύριο θα μας πει ο οικοδεσπότης ότι και στην περίπτωση που συζητάμε κάπως έτσι πήγαν τα πράγματα).
Άρα, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν βραδυπορούν. Κάνουν ότι μπορούν βάσει του νομικού πλαισίου που τα διέπει. Απλά απαιτείται και η βοήθεια ενδιαφερομένων ιδιωτών για να πάει σίγουρα μέχρι τέλους μια υπόθεση.
Παρακαλώ συγχωρείστε μου τη φλυαρία, αλλά πιστεύω ότι δεν ήταν άχρηστη για να γίνει κατανοητή η διαδικασία ενώπιον των οργάνων της ΕΕ.
Και για να μη το ξεχάσω, τα συγχαρητήριά μου στον οικοδεσπότη που κατέδειξε μια χαρακτηριστική περίπτωση από αυτές που έφεραν την πατρίδα μας στην κατάσταση που είναι. Αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι και αντιδράσουμε, ίσως τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο.

heinz είπε...

ΠΟΝΤΙΚΙ σελ. 7

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Κάτι πιο σαφές; Δεν έχω πρόσβαση για την ώρα.

αθεόφοβος είπε...

Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α !!
Εξαιρετική δουλειά με στοιχεία και μοναδική παρουσίαση !
Έκανα σε ξεχωριστό ποστ παραπομπή και στα 3 κείμενα για όσους θέλουν να τα διαβάσουν με την σειρά.
http://atheofobos2.blogspot.com/2010/05/blog-post_23.html

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ αθεόφοβε. Εφημερίδα πάντως μην περιμένεις να τα δημοσιεύσει. Ότι δεν προέρχεται από τις ιερές πένες τους είναι αυτονοήτως και αυταπόδεικτα γραφικό και άνευ αξίας. Η μετριοκρατία και η άνευ όρων προστασία της δεν απαντάται μόνον στην πολιτική. Ευδοκιμεί στο σύνολο των θεσμικών εκφράσεων αυτής της χώρας. Άλλωστε αν δεν ευδοκιμούσε παντού δεν θα μπορούσε να μακροημερεύει στην πολιτική.

NdN είπε...

Πραγματικά εξαιρετική η παρουσίαση που έχεις κάνει μέσα από τις 3 αναρτήσεις. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο για το θέμα καθότι δεν είμαι ειδικός.

Πάνος είπε...

Θερμά συγχαρητήρια! Αναμένουμε τη συνέχεια!

mavran είπε...

Αγαπητέ ΕΡΜΙΠΠΕ, πολύ καλή και τεκμηριωμένη η εργασία σου.Σου αξίζουν συγχαρητήρια και για τη δομημένη σου παρουσίαση καθώς και για την αναλυτική τεκμηρίωση της παρουσίασης σου.
Θα ήθελα να το συνέχιζες και στο άλλο επίπεδο που είναι εξίσου σημαντικό.Οι φαρμακευτικές εταιρείες για να επιβάλλουν τα αναποτελεσματικά τους προϊόντα δεν χρησιμοποιούν μόνο πολιτικούς.Χρησιμοποιούν και την μεσαιωνικού τύπου επιστημονοσύνη για να αποδείξουν ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη.Τελευταίο ρέκβιεμ , τα εμβόλια για τον ανύπαρκτο Η1Ν1.Διακομματική συναίνεση για μία από τις μεγαλύτερες απάτες στη σύγχρονη ιστορία.Πιστεύω ότι η ανοχή μας εξαντλείται σε τέτοια φαινόμενα & ο μόνος τρόπος αντίδρασης είναι αυτό που καταλαβαίνουν και πονάει.Αγωγές.Επώνυμα και όχι ανώνυμα.Η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει κατι έχει ηδη δημιουργηθεί.Καιρός να γίνει ρεύμα , κινηση , αγανάκτηση ,δωστε όποιο όνομα θελετε αλλά ο διαχωρισμός βάσει της οικονομικής ιδαιτερότητας έχει λήξει.Καιρός για τον διαχωρισμό βάσει του ΕΙΝΑΙ

Stef είπε...

...εξαιρετικά τεκμηριωμένη δουλειά . Ζητώ την άδεια για προώθηση και σε άλλα blogs, ιστοσελίδες, κλπ , για να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάνθρωποί μας την αλήθεια....

tomorrow είπε...

Σύμβουλος Πρεσβείας ήταν ο άνθρωπος. Ποτέ ΠΥΒ ή ΠΥΑ ή Πρέσβυς.

Rodia είπε...

η σωστή ερώτηση είναι «πού πήγαν τα κλεφτά;»
(με όλο το θάρρος...