Ξημέρωμα Κυριακής, πριν από είκοσι περίπου χρόνια και γύριζα μόνος από την Χαλκιδική στην Θεσσαλονίκη. Το πρώτο φως με βρήκε κοντά στα Μουδανιά. Μια σκηνή στο δρόμο με έκανε να σταματήσω.
Ένα σκυλάκι σκοτωμένο, χτυπημένο από αυτοκίνητο, ένα περίπου μέτρο μέσα στην άσφαλτο και από πάνω η μάνα του να το μυρίζει. Γύρω της χοροπηδούσανε πέντε ή έξι άλλα κουτάβια. Έμοιαζε κάτι σαν τελετή. Δεν ήξερα ότι τα ζώα αντιλαμβάνονται τον θάνατο. Κράτησε μερικά λεπτά και ύστερα η σκύλα γύρισε και στράφηκε αργά προς τα χωράφια, με τα μικρά να την ακολουθούν.
Ετοιμάστηκα να φύγω όταν ξαφνικά την είδα να κοντοστέκεται και να κοιτάει πίσω. Έδειχνε να σκέφτεται κάτι, κάτι που δεν φαινόταν ότι μπορούσε να αποφασίσει. Στάθηκε έτσι για λίγη ώρα και μετά, με σίγουρο βήμα, γύρισε πίσω στο πεθαμένο μικρό. Σαν να ήξερε πλέον τι έκανε, το έπιασε με τα δόντια της, το σήκωσε και το μετέφερε δυό μέτρα από κει που ήταν πεσμένο. Ακριβώς εκεί που τέλειωνε η άσφαλτος και το χώμα και άρχιζε το χορτάρι. Εκεί που τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούσαν να το ξανακτυπήσουν. Το κοίταξε για λίγο, το μύρισε μια τελευταία φορά και μετά γύρισε και απομακρύνθηκε με γρήγορο βήμα. Έμεινα να την κοιτάζω μέχρι που χάθηκε στα χωράφια.
Από τότε, όταν θέλω κάτι να πω για την μάνα, λέω αυτή την ιστορία.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πρώτη φορά στο μπλογκ σας και η ιστορία μιας σκύλας μητέρας που διάβασα με παρακίνησε να διαβάσω και άλλα ποστς. Βρήκα μια αντικειμενική και ανθρωποκεντρική ματιά στα πράγματα και θα ξανάρθω.
"Δεν ήξερα ότι τα ζώα αντιλαμβάνονται τον θάνατο"
- Σκίουρος προστατεύει το σώμα του νεκρού του φίλου από τις κουρούνες (εδώ)
- Ελέφαντες επιδεικνύουν συμπεριφορά πένθους πάνω από τα οστά ενός πεθαμένου συντρόφου τους (εδώ)
- Ομοίως κι εδώ
- Γάτος προσπαθεί να συνεφέρει την τραυματισμένη (;) / νεκρή (;) του φίλη (εδώ)
- Χιμπαντζής πενθεί ένα νεκρό θηλυκό της αγέλης (εδώ)
Αχ, είναι πολλά αυτά που δεν ξέρουμε για τα ζώα - και πολύ περισσότερες οι μεταξύ μας ομοιότητες απ' ό,τι φανταζόμαστε...
Δημοσίευση σχολίου