-Ο 6.352ος κρίσιμος στοχασμός για το τεράστιο πρόβλημα των μπλόγκς

(Από σημερινό δημοσίευμα που επελέγη όλως τυχαίως και, εάν δεν κάνω λάθος, είναι το 6.352ο πόνημα των τελευταίων δέκα ημερών σχετικά με το κρισιμότερο την στιγμή αυτή πρόβλημα της χώρας. Το τεράστιο ζήτημα των μπλόγκς)

Η καταιγίδα της ανούσιας και ανόητης μπλογκολογίας που έχει ενσκήψει προσφάτως, και εμπλουτίζει την εικόνα της φτηνής επαρχιακής εμποροπανήγυρης που παρουσιάζει η δημόσια ζωή της χώρας, δεν εννοεί να σταματήσει. Η διαρκής εκπομπή του λευκού θορύβου, που υπό το ένδυμα των σοβαροφανών και δήθεν βαθυστόχαστων αναλύσεων καταλαμβάνει τις σελίδες του ημερήσιου τύπου και των τηλεοπτικών παραθύρων, συνεχίζεται αδιατάρακτη.

Πίσω από το φαινόμενο αυτό δεν κρύβεται καμία απολύτως σκοπιμότητα. Έχουμε απλά να κάνουμε με την προφανή επαγγελματική ανεπάρκεια των ανθρώπων της εγχώριας ενημέρωσης. Με την ορατή ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού αδυναμία τους να διακρίνουν, μέσα στην απέραντη θάλασσα της πληροφορίας, το σημαντικό από το ασήμαντο και το άξιο λόγου από το ευτελές, να το σχηματοποιήσουν σε δημοσιογραφικό λόγο και να το μεταφέρουν με αντικειμενικό, απλό και κατανοητό τρόπο στο κοινό. Στο μεταξύ:

-Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας καταρρέει. Ότι ήταν να πουληθεί από την δημόσια περιουσία σχεδόν πουλήθηκε. Απέμεινε η γη και οι κουτσές μας υποδομές. Οι Έλληνες γίνονται καθημερινά φτωχότεροι. Το μέλλον προδιαγράφεται σκοτεινό.

-Η ασύλληπτων διαστάσεων διαφθορά στις προμήθειες των νοσοκομείων και στην αγορά του φαρμάκου υποθηκεύουν το μέλλον του εθνικού συστήματος υγείας και δυναμιτίζουν κάθε προοπτική ρεαλιστικής λύσης του ασφαλιστικού συστήματος. Η αποπληρωμή των κολοσσιαίων χρεών, που συνεχίζουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, στερεί από πολύτιμους πόρους άλλους ζωτικούς τομείς κοινωνικής πολιτικής και απαιτεί κάθε φορά θυσίες. Θυσίες όμως παράλογες.

-Το επίπεδο μηχανοργάνωσης του δημόσιου τομέα καθιστά πλέον απαγορευτική την παροχή αποδεκτών για τα σημερινά δεδομένα υπηρεσιών προς τους πολίτες και περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες ελέγχου της απόδοσης της κρατικής μηχανής. Η συστηματική αδράνεια των αρμοδίων στον τομέα έχει αυτό ακριβώς ως κίνητρο. Την αδυναμία ελέγχου. Την συνέχιση της σκοτεινής διαχείρισης. Η κατά καιρούς δραστηριότητα που παρατηρείται στον τομέα είναι στάχτη στα μάτια και συνήθως έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα τον παράνομο πλουτισμό όσων κινούν τις διαδικασίες.

-Το περιβάλλον (η κύρια πηγή πλούτου αυτής της χώρας, όπως πολλοί αυτάρεσκα υποστηρίζουν) υποβαθμίζεται και καταστρέφεται καθημερινά, όχι από πλουτοφόρες βιομηχανικές δραστηριότητες, (μακάρι να ήταν έτσι - θα υπήρχε τουλάχιστον μια ανταπόδοση), αλλά από την σκανδαλώδη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να εφαρμόσει στοιχειωδώς τον νόμο και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της στα μικρά και καθημερινά.

Θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς δυο-τρεις δεκάδες ακόμη πραγματικά προβλήματα, από αυτά που θα έπρεπε λογικά να βρίσκονται στον πυρήνα της καθημερινής στόχευσης των μέσων ενημέρωσης και συνακόλουθα να διεκδικούν το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντος των πολιτών και του δημόσιου διαλόγου.

Κανένα από τα θέματα αυτά όμως δεν μπορεί να βρει διέξοδο έξω από τις ειδικές στήλες των εφημερίδων, όπου περιστασιακά φιλοξενείται. Να περιγραφεί με απλή και κατανοητή γλώσσα. Και να αναλυθεί με τρόπο που να δείχνει ότι δεν είναι είδηση και πρόβλημα που απευθύνεται σε λίγους ειδικούς και ρέκτες, αλλά, αντίθετα ζήτημα που αγγίζει και αφορά ουσιωδώς τον κάθε Έλληνα πολίτη. Ζήτημα με τεράστια και καθοριστική επίδρασή στην καθημερινότητα, στην ποιότητα ζωής και εν τέλει στο μέλλον αυτής της χώρας.

Οι θεωρίες συνωμοσίας που αφθονούν σε αυτόν τον τόπο μιλούν με ελαφρότητα για τις υπόγειες σκοπιμότητες ενός κατευθυνόμενου συστήματος ενημέρωσης. Μακάρι να ήταν έτσι. Γιατί τότε θα είχαμε να κάνουμε με έναν εχθρό που θα μπορούσε να πολεμηθεί.

Δυστυχώς όμως οι πραγματικές αιτίες δεν είναι άλλες από την άγνοια και την ανεπάρκεια. Στο περιβάλλον των ΜΜΕ ισχύει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ότι ακριβώς και στους υπόλοιπους τομείς δραστηριότητας αυτής της χώρας. Ένας συνωστισμός ανεύθυνων μετριοτήτων που ασχολείται και προβάλλει και αναλύει με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει και μπορεί. Τον τρόπο της ευτέλειας και της προχειρότητας. Ένας επαγγελματικός μικρόκοσμος που αγωνιά καθημερινά να συγκεντρώσει στο χαρτί τις 400-500 λέξεις που ορίζει το συμβόλαιο του ή να γεμίσει τα 20-30 λεπτά του ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού του χρόνου. Και το κάνει με την αίσθηση προτεραιοτήτων που του επιτρέπει η κακή του παιδεία, η ανεπαρκής του συγκρότηση και οι πτωχοί αντιληπτικοί του μηχανισμοί. Βαφτίζοντας το ασήμαντο σημαντικό και παρουσιάζοντας το ευτελές σαν σπουδαίο. Αντιγράφοντας και ανακυκλώνοντας την φτήνια.

Στο μεταξύ η χώρα κατρακυλάει στην κατηφόρα ως χαλκός ηχών. Όπως οι άδειοι τενεκέδες, για τους οποίους τόσο παραστατικά μας μίλησε πριν από λίγες μέρες ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Tweet