Συγγνώμη, λάθος, "Ο Στέλιος Καζαντζίδης" ήθελα να πω. Το "Σάκης Ρουβάς", μαζί με το εξατάξιο "Η Ναζιάρα Καλομοίρα", βρίσκονται στην Κάτω Ραχούλα, που έχει πιο πολλά σπίτια, έχει κάθε μέρα λεωφορείο με την πρωτεύουσα και όσο να' ναι είναι πιο κοντά στα σύγχρονα ρεύματα του πολιτισμού και των γραμμάτων.
Δεν ξέρω αν το μάθατε, αλλά τις μέρες αυτές η ελληνική επικράτεια δονείται από άκρου εις άκρον στον παλμό μιας νέας "μεταρρύθμισης" που έρχεται να δώσει ένα οριστικό τέλος στο χρόνιο σακατλίκι της παιδείας μας. Πρόκειται για μια επαναστατική πρωτοβουλία, για την οποία οφείλουμε να παραμερίσουμε τις όποιες πολιτικές μας διαφορές και να χειροκροτήσουμε από καρδίας τον "σαραντάρη" υπουργό Στυλιανίδη, που διευθύνει με τόσο τολμηρή φαντασία και έμπνευση το εκπαιδευτικό μας σκάφος.
Αναλυτικότερα: Μέχρι πρόσφατα, με βάση το προηγούμενο ανοργασμικό και αναχρονιστικό νομικό πλαίσιο, η απόφαση για την ονοματοδότηση ενός σχολείου ήταν προαιρετική, ανήκε στην διακριτική ευχέρεια του συλλόγου διδασκόντων, έπρεπε να αιτιολογηθεί ως προς την σκοπιμότητα της και υπόκειτο στην έγκριση της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Από τούδε και στο εξής όμως όλα τα σχολεία στην επικράτεια οφείλουν να αναβαθμισθούν και να ανακτήσουν το χαμένο κύρος τους μέσω της υποχρεωτικής πλέον απόκτησης ένδοξου ονοματεπώνυμου!!!
Η ευτράπελη αυτή διαδικασία βρίσκεται προς στο τέλος της αφού μέχρι την 20η Μαρτίου οι υπεύθυνοι όλων των σχολείων θα πρέπει να αποστείλουν στην αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου τις προτάσεις τους, με ένα κύριο και δύο εναλλακτικά ονόματα.
Ήδη, από ότι μαθαίνουμε, η απολύτως επιρρεπής στα αρχοντοκαραγκιοζιλίκια ελληνική κοινωνία έχει ανταποκριθεί στην "μεταρρύθμιση" με περισσό ενθουσιασμό. Πράγματι, από την στιγμή που το μέτρο ανήκει στην σφαίρα της μαζικής, φτηνιάρικης επικοινωνιακής μπαρούφας και δεδομένου ότι η πρωτοβουλία δεν ασκείται βάσει συγκεκριμένων κινήτρων από κάποιες μεμονωμένες σχολικές κοινότητες, (που ενδεχομένως να είχαν λόγους και έμπνευση να δώσουν μια ονομασία στο σχολείο τους τιμώντας με αυτόν τον τρόπο έναν ευεργέτη χρηματοδότη, έναν παλιό σπουδαίο δάσκαλο που άφησε εκεί το πνευματικό του αποτύπωμα, έναν εθνικής εμβέλειας άνθρωπο των γραμμάτων που πέρασε μαθητής από τα ίδια θρανία ή απλά έτυχε με το έργο του να ασκεί ειδική επιρροή στο περιβάλλον των διδασκόντων και κατ΄ επέκταση και των διδασκομένων), ο κάθε πικραμένος επιστρατεύει τις τηλεοπτικές του παραστάσεις, τις μόνες που διαθέτει άλλωστε, και προτείνει κάποιο από τα τοτέμ του σύγχρονου αλαλούμ της δημόσιας ζωής μας.
Ήδη η ζήτηση είναι τεράστια για ονόματα όπως του Στέλιου Καζαντζίδη, του Νίκου Γκάλη, των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, του Βενιζέλου κ.α.. Ακολουθούν κάποια βαρβάτα ιστορικά μεγέθη, όπως ο Κολοκοτρώνης ή ο Κοραής. Ασφαλώς πολύ καλά πηγαίνουν και κάποιοι προβεβλημένοι λογοτέχνες, όπως ο Ελύτης και ο Καβάφης, αλλά Κύριος οίδεν, τολμώ να είπω, εάν αυτοί που τους προτείνουν έχουν έστω και την παραμικρή ιδέα για το έργο και την προσφορά τους.
Τώρα θα μου πείτε, καλά ο Κοραής, ακόμη καλύτερα ο Καβάφης, -άσχετα αν οι πιο πολλοί τους ξέρουν απλά ως "μεγάλους" χωρίς να υποψιαζόμαστε ντιπ τι είναι αυτό που τους αναδεικνύει ως τέτοιους-, αλλά ο Στελάρας; Ο Γκάλης; Και ο Κολοκοτρώνης ακόμη; Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με την εκπαίδευση και ποιοι είναι οι επιθυμητοί συμβολισμοί που θα κουβαλήσει το όνομα τους στα κακότυχα ελληνικά σχολεία;
Η ονοματοδοσία ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος, όπως αυτή μιας στρατιωτικής μονάδας, είναι θεσμός που πρώτα και πάνω από όλα υπηρετεί την διάκριση, αναδεικνύει την αριστεία και προάγει την άμιλλα. Είναι επομένως φυσικό ότι η κατάχρησή του του αφαιρεί κάθε συμβολισμό, τον ευτελίζει και τον ακυρώνει. Όλα αυτά βέβαια πολύ μικρή σημασία έχουν για τους χυδαίους και ολιγογράμματους καιροσκόπους της δημόσιας ζωής μας, όπου τα πάντα τιμαριθμοποιούνται με βάση τα ποσοστά δημοτικότητας και τις μονάδες ακροαματικότητας. Και ακόμη μικρότερη για τους ανυποψίαστους και χαζοχαρούμενους πελάτες, καταναλωτές - ψηφοφόρους του συστήματος.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου