Ακόμη και στο και πέντε, σωριασμένοι στο έδαφος με ανοικτές πληγές και σκοτεινές προοπτικές, είναι προφανές ότι αρνούμαστε να δουλέψουμε. Κάποιος το είχε ονομάσει οικονομία του φραπέ, πριν από μερικά χρόνια. Πουλάς τα χωράφια που σου άφησε ο πατέρας σου, δίνεις για εκμετάλλευση το οικόπεδο της προίκας που πήρες από την γυναίκα σου, νοικιάζεις τα διαμερίσματα που απόκτησες από την αντιπαροχή. Μετά εγκαθίστασαι στην τοπική καφετερία με το καλαμάκι στα χείλη και την ευδαιμονία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο να κοιτάς ποιος έρχεται και ποιος φεύγει. Σήμερα προσπαθούμε με αγωνία να δούμε τι έχει απομείνει για ξεπούλημα για να συνεχίσουμε όσο μπορούμε. Έστω και για τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια ακόμη. Μέχρι να βγούμε στην σύνταξη. Μετά ας βρούνε τα παιδιά μας μόνα τους τι θα κάνουνε.
Λιγώσαμε από χαρά για την τιμή που μας έκανε να μας επισκεφθεί αυτοπροσώπως ο εντιμότατος κάπτεν Γουέι Τζιαφού. Το υποκείμενο της πιο γλυκιάς ονείρωξης μας. Υπεύθυνος δεοντολογίας ενός κομμουνιστικού κόμματος και διευθύνων σύμβουλος μιας πανίσχυρης πολυεθνικής. Τέλειος συνδυασμός. Βούρδουλας, δουλοπαροικία, κλειδωμένες ισοτιμίες και ασφυκτικός κρατικός έλεγχος μέσα. Κανόνες ελεύθερου εμπορίου και απαιτήσεις για δικαιώματα ελεύθερων προσβάσεων στις αγορές απ΄έξω. Και κοιτάξτε τι ωραία πράγματα μας υποσχέθηκε. Να νοικιάσει τα λιμάνια μας, να εκμεταλλευτεί τα τραίνα μας, να αναλάβει να μας ξαλαφρώσει από την υπεραξία του τουρισμού μας, να φροντίζει, έναντι λογικού ποσοστού, να είναι καθαρά και τακτικά τα αεροδρόμια μας. Θα δουλέψουν και τριακόσιοι άνεργοι, λέει, στις ελληνικές πύλες εισόδου των κινέζικων προϊόντων.
Ωραία. Τριακόσιοι, για να επιβλέπουν την εισαγωγή κινέζικων προϊόντων κατασκευασμένων από ανασφάλιστους σκλάβους. Που αν τα φτιάχναμε εδώ θα απασχολούσαμε περισσότερους από τριακόσιες χιλιάδες. Δεν συμφέρει θα μου πείτε. Καλά. Τριάντα χρόνια ακούμε το ίδιο παραμύθι. Συμφέρει περισσότερο να ανακατεύουμε με το καλαμάκι τον φρέντο, για να μην πιάσει κατακάθι μετά από οκτώ ώρες στην καφετέρια και να μιλάμε στο κινητό με τον αλβανό επιστάτη, που προσέχει πως μαζεύουν τις φράουλες οι πακιστανοί κολλήγοι. Τα σκόρδα, τα φασόλια και η καταψυγμένη ζύμη, έρχονται στον Πειραιά με το επόμενο κοντέινερ του κομμουνιστή μάνατζερ Τζιαφού. Και η διανομή τους στα φορτηγά για την κεντρική αγορά θα γίνει από έλληνες υπαλλήλους. Δόξα σοι ο Θεός.
Πλαντάξαμε στο κλάμα πριν από λίγες ημέρες, όταν μια πολυεθνική του χώρου των ιατρικών προμηθειών ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την χώρα. Θα χάσουν την δουλειά τους 120 άνθρωποι γράφτηκε. Βεβαίως. Ογδόντα πλασιέ με μαύρα κοστούμια, που ξεροσταλιάζανε στους διαδρόμους των νοσοκομείων για να μοιράζουνε φυλλάδια και φακελάκια με προπληρωμένα εισιτήρια στους γιατρούς, είκοσι αποθηκάριοι και είκοσι οδηγοί για τις μεταφορές. Μεταφορές αγρίως υπερτιμολογημένων προϊόντων, που για να φτιαχτούν μέσα στην χώρα δεν θα φτάνανε ούτε πέντε χιλιάδες καλοπληρωμένοι εργάτες. Εν δυνάμει εργάτες, βέβαια, που προς το παρόν και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα συνεχίσουν να ανακατεύουν με το καλαμάκι τον φραπέ τους στις καφετερίες των χωριών και των κωμοπόλεων.
Αφήστε δε που γελιόμαστε. Μας διαφεύγει κάτι σημαντικό. Η πολυεθνική φεύγει. Τα προϊόντα της, όμως, μένουν. Θα τα διαθέτουν πλέον μικρότερες τοπικές εταιρείες. Επειδή αυτές μπορούν να διακινούν μαύρο χρήμα, για μίζες και προμήθειες, την στιγμή που η ίδια η πολυεθνική δυσκολεύεται. Όχι γιατί αυξήθηκαν οι έλεγχοι των ελληνικών αρχών. Αλλά επειδή παραφυλάει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Νέας Υόρκης. Δεν στέγνωσε ακόμη το μελάνι για τους γιατρούς με τις καταθέσεις των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Της γνωστής υπόθεσης Depuy, θυγατρικής της Johnson & Johnson. Ογδόντα εκατομμύρια δολάρια πλήρωσε ήδη για πρόστιμο η μητρική στις αμερικάνικες αρχές, επειδή η υπάλληλοί της λάδωναν τους έλληνες γιατρούς. Ένα μικρό μέρος των κερδών, δηλαδή, που η καλή εταιρεία αποκόμισε από την φιλόξενη χώρα μας. Που ακόμη τα χρωστάει και που θα δανειστεί καινούργια λεφτά για να τα ξοφλήσει. Εμείς πρόστιμα δεν επιβάλαμε, γιατί δεν προβλέπεται από την φιλοεπιχειρηματική νομοθεσία μας.
Είναι βαθιά ριζωμένη, μέχρι το μεδούλι, η αντίληψη, ότι η παραγωγή δεν συμφέρει. Μόνο από τα νοίκια και τις προμήθειες ζει καλά ο άνθρωπος. Το πιστεύουν οι πολίτες, το πιστεύουν και οι πολιτικοί. Και επειδή το πιστεύουν δεν μπορούν να δουν την δημιουργικότητα σαν εναλλακτική λύση, να την ονειρευτούν, να την διερευνήσουν, να την σχεδιάσουν. Ψάχνουν μοναχά να βρουν τα τελευταία κομμάτια που έμειναν για νοίκιασμα και για πούλημα. Και κάνουν τεμενάδες, δια του προέδρου της δημοκρατίας, στους υποψήφιους αγοραστές. Δεν φταίνε. Η άγνοια και η βλακεία δεν τιμωρούνται. Πληρώνονται όμως. Και όταν, στο τέλος, έρχεται ο λογαριασμός, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Στο μεταξύ, θα βουλιάξουν, όπως μας λένε οι ειδήσεις και τα ρεπορτάζ, τα νησιά των Κυκλάδων για το κατανυκτικό τριήμερο. Η μεσαία τάξη έχει πολύ λίπος ακόμη να κάψει και δεν φοβάται την κρίση. Έτσι είναι. Όσοι, όμως, βγαίνουν για ψάρεμα με τα βαρκάκια τους στα ανοικτά, ξέρουν ότι τα μπουρίνια δεν προειδοποιούν. Και κάποιοι άλλοι ξέρουν ότι, το αυγό του φιδιού επωάζεται σιωπηρά στις παρυφές της γενιάς των 700 ευρώ. Που από καιρό πορεύεται σε έρημο χωρίς λίπος και άλλα παρόμοια αποθέματα.
Καλωσορίσατε στο επενδυτικό μας Ελντοράντο αξιότιμε κ. Τζιαφού, υπεύθυνε δεοντολογίας του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας και διευθύνοντα σύμβουλε της Cosco. Εδώ νοικιάζονται τα πάντα. Εναλλακτικά μάλιστα, και εάν το επιθυμείτε, πωλούνται και κοψοχρονιά.
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
ενω βρισκω λιγο γελοια την υποδοχη του Ουεϊ και ακομα χειροτερο θα βρω να παραχωρησουμε μεγαλα προτζεκτ χωρις διαγωνισμο στην cosco, δεν συμφωνω με την βασικη σου ιδεα. Με ή χωρις παραχωρηση λιμανιου, τα κινεζικα προϊοντα εχουν ερθει ηδη στην Ευρωπη και ουτε μπορουμε ουτε θα επρεπε καν να τα εμποδισουμε. Αυτο που πρεπει να κανουμε ειναι να προσαρμοστουμε στα νεα δεδομενα.
Η ναυτιλια *ειναι* το δυνατο μας χαρτι, το να φερουμε τα λιμανια μας σε εστω 5-10% της δυναμης που εχει η ναυτιλια μας θα σημαινε πολυ μεγαλο εισοδημα και παμπολλες θεσεις εργασιας. Το κυριοτερο: οσο ανεβαινει το εμποριο ΕΕ-Κινας, τοσο θα κερδιζουμε και μεις.
Γιατι αυτα τα λιμανια φυσικα δεν προοριζονται για το ελληνοκινεζικο εμποριο (που ειναι ψιχουλα) αλλα για ολο το ευρωπαϊκο.
Καλά SG, μην βαράς. Την νοοτροπία του εισοδηματία της πυρκαγιάς, που καλλιεργείται εδώ και μια γενιά στην χώρα, προσπαθώ να καταδείξω. Και την απροθυμία των ανθρώπων της να δουλέψουν παραγωγικά, αφού νομίζουν ότι μπορούν να κάθονται και να επιβιώνουν πλουσιοπάροχα πουλώντας τις φυσικές προνομίες στα κορόιδα. Μια τον ήλιο, μια την θάλασσα, μια το γεωγραφικό πλεονέκτημα, μια την γονιδιακά κεκτημένη μαγκιά κ.ο.κ.
Όσο για την ουσία και κει δεν θα με βρείς ιδιαίτερα σύμφωνο. Η Κίνα δεν είναι χθεσινή που σήκωσε ξαφνικά κεφάλι και μασάει από την δύση. Τέως το πάλαι υπερδύναμη είναι που παίρνει με το μπουρί το αίμα της πίσω. Και δεν δίνει τίποτε τζάμπα. Το αντίθετο μάλιστα. Ότι πάρει θα το πάρει με σκληρότατη και εξαντλητική διαπραγμάτευση. Και εάν η θέση της εν γένει στον κόσμο είναι μια φορά πλεονεκτική, λόγω του συγκεντρωτικά χειριζόμενου πλούτου της, στην Ελλάδα αυτή η ίδια θέση γίνεται απείρως πλεονεκτικότερη λόγω της δικής μας άθλιας κατάστασης. Θα διαπραγματευτούμε με τους Κινέζους; Πως αλήθεια διαπραγματεύεται ένα πτώμα; Και ποιοι θα διαπραγματευτούν; Οι ξελιγωμένοι πολιτικοί μας που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν και τα τελευταία που απέμειναν για ένα κομμάτι ψωμί, φτάνει να εξασφαλίσουν την διατήρηση και την επανεκλογή τους; Αλήθεια, αφού ο Πειραιάς σε συνδυασμό με την ναυτιλία μας προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα γιατί δεν τα κάνουμε εμείς τα χαΐρια και τα δίνουμε κοψοχρονιά στους Κινέζους; Τα 100 εκ € που θα επενδύσουν στις υποδομές μας λείψανε;
Όσο για τα προϊόντα τους που ήδη μπήκανε στην γενναιόδωρη αγορά μας, -τα δικά τους καθώς και όλων των άλλων εκτός από τα δικά μας-, σε τι να προσαρμοστούμε; Στο ισοζύγιο 0,78 δισ / 24,8 δισ του 2008 που όσο πάει διευρύνεται; Φτηνά τα μπλουζάκια τους δεν λέω. Που θα τα βρούμε όμως τα καινούργια ευρώ για να συνεχίζουμε να τα αγοράζουμε; Να κόψουμε περίσσευμα δυστυχώς δεν γίνεται. Εκτός κι αν το κάνουμε κρυφά από την Φρανκφούρτη όπως κάναμε και με το έλλειμμα (πλάκα θα έχει όταν το πάρουν χαμπάρι οι Γερμανοί ε;).
Καλός ο τουρισμός, αλλά οι Αυστριακοί (45 εκ. εισόδους πέρυσι αν αυτό λέει τίποτε) το κάνουνε για συμπλήρωμα. Και το κάνουνε καλά και μόνοι τους χωρίς Κινέζους. Καλές οι υπηρεσίες αλλά και αυτές οι σοβαροί άνθρωποι μόνοι τους τις κάνουνε. Δεν τις αναθέτουν στην συντεχνία των λιμενεργατών των 12.000 € μηνιαίως, για να φωνάζουν μετά για τις κακές υπηρεσίες και την μειωμένη παραγωγικότητα και να ψάχνουν Κινέζους σωτήρες, επειδή σε αυτήν την χώρα δεν μπορούμε να σκεφτούμε λογικά και να μοιράσουμε δύο γαϊδάρων άχυρο.
Και τέλος, σκέφτηκε ποτέ κανείς τι μπορεί να παράγει αυτή η χώρα αν οι υγιείς δυνάμεις που διαθέτει αφεθούν ελεύθερες; Δεν λέω να ενισχυθούν. Ελεύθερες απλά να αφεθούν. Παραδείγματα δεσμών υπάρχουν άφθονα.
Και κάτι ακόμη. Το λέει και ο τίτλος. Ναι στις συμφωνίες. Όχι στις διομολογήσεις.
ερμιππε σε συμπαθω
φοβαμαι ομως οτι εχεις καποιες παρανοησεις σχετικα με το πως δουλευει το διεθνες εμποριο και μια οικονομια γενικοτερα. Κυριως μου φαινεται να σου διαφευγει πως το εμποριο ειναι παιχνιδι θετικου αθροισματος.
Φυσικα θα βγαλουν κατι οι Κινεζοι, πολλα θα βγαλουν. Αλλα συνεργαζομενοι θα βγαλουμε και μεις. Αν κανουμε καλη συνεργασια μπορουμε να βγαλουμε αρκετα για να εχουμε σημαντικο αποτελεσμα στην αναπτυξη μας.
"Αλήθεια, αφού ο Πειραιάς σε συνδυασμό με την ναυτιλία μας προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα γιατί δεν τα κάνουμε εμείς τα χαΐρια και τα δίνουμε κοψοχρονιά στους Κινέζους; Τα 100 εκ € που θα επενδύσουν στις υποδομές μας λείψανε;"
το θεμα δεν ειναι απλως να φτιαξουμε το λιμανι (που ουτε αυτο δεν καταφερνουμε να κανουμε), το θεμα ειναι να φερουμε τα φορτια. Η Cosco φερνει τεραστια φορτια.
"Όσο για τα προϊόντα τους που ήδη μπήκανε στην γενναιόδωρη αγορά μας, -τα δικά τους καθώς και όλων των άλλων εκτός από τα δικά μας-, σε τι να προσαρμοστούμε;"
στην ιδεα οτι ΔΕΝ παραγουμε προϊοντα και ουτε χρειαζεται. Ηδη η ελληνικη ναυτιλια ειχε τεραστια κερδη χαρη στο κινεζικο εμποριο, τωρα μπορουν και τα λιμανια μας να συμμετασχουν.
"Καλός ο τουρισμός, αλλά οι Αυστριακοί (45 εκ. εισόδους πέρυσι αν αυτό λέει τίποτε) το κάνουνε για συμπλήρωμα"
η Αυστρια βρισκεται βεβαια κοντα στο βιομηχανικο κεντρο της Ευρωπης, εχει εξαιρετικα τεχνικα πανεπιστημια, βιομηχανικη παραδοση κτλ Παρολαυτα 65% του ΑΕΠ της το βγαζει στις υπηρεσιες.
"Και τέλος, σκέφτηκε ποτέ κανείς τι μπορεί να παράγει αυτή η χώρα αν οι υγιείς δυνάμεις που διαθέτει αφεθούν ελεύθερες"
πως, καθε μερα το σκεφτομαι. Δεν περιμενω βιομηχανικα προϊοντα πολλα, αλλα περιμενω πολλα άλλα πραγματα, πχ τουρισμο της προκοπης, χρηματοοικονομικες/ναυτιλιακες υπηρεσιες της προκοπης κτλ
SG, σε ευχαριστώ και ανταποδίδω τα αισθήματα συμπάθειας με κάθε ειλικρίνεια. Πρέπει να πω όμως ότι μάλλον παρασύρεσαι από το ύφος μου και παρανοείς το πνεύμα του κειμένου. Που πρέπει να το δει κανείς σε συνάρτηση με όλα τα υπόλοιπα κείμενα του ιστολογίου.
Δεν είμαι ιδεοληπτικός και θα έβλεπα με μεγάλη χαρά την πατρίδα μου να προοδεύει με κάθε τρόπο. Όχι μόνο με παραγωγή αλλά και με εμπόριο, με υπηρεσίες, με διαμεσολαβήσεις, με εκμετάλλευση της (όποιας) γεωστρατηγικής μας θέσης, με τουρισμό, με οτιδήποτε. Εκείνο που με ενοχλεί είναι η εμμονή των τελευταίων 20 ετών (θυμάμαι σαν σήμερα τον Μητσοτάκη που θα μας έκανε τον Πειραιά διεθνές ναυτιλιακό κέντρο την στιγμή που για να βγάλεις στο τηλέφωνο τα Μουδανιά από την Θεσσαλονίκη έπρεπε να βγάλεις κάλο στο χέρι σου γυρνώντας 2-3 ώρες τον τροχό) ότι τα λεφτά βγαίνουν ΜΟΝΟ με τις υπηρεσίες. Μια ανόητη και βλακώδης ιδεοληψία που κυριάρχησε απόλυτα με αποτέλεσμα να περιφρονηθεί, να δυσφημισθεί και να παραμεληθεί η βάση της οικονομίας και να εξαρθρωθεί πλήρως ο παραγωγικός μας ιστός.
Από την άλλη μεριά η ίδια η έννοια της υπηρεσίας καλλιεργήθηκε στρεβλά και επιπόλαια με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι δεν είναι τίποτε άλλο από του να καθόμαστε και να ξεπαραδιάζουμε τα κορόιδα χωρίς να προσφέρουμε τίποτε. Δες π.χ. την κορυφαία υπηρεσία μας. Τον τουρισμό. Χωρίς περιορισμούς, έλεγχο και οργάνωση αφέθηκε για δεκαετίες στα χέρια του κάθε φουκαρά που στήνει ένα φρικαλέο αυθαίρετο, ρίχνει μέσα δυο κρεβάτια, ένα τραπέζι και ένα πορτατίφ και εκβιάζει τους τουρίστες με την λογική "και που θα τους ξαναδώ εγώ αυτούς". Και κατήντησε μια άλλοτε πανέμορφη χώρα ένας απέραντος τσαντιρ μαχαλάς. Τα ίδια παντού. Σε όλους τους τομείς. Αυτό που κυριαρχεί είναι η αρπαχτή, ο αντιεπαγγελματισμός, η προσπάθεια για λίγη δουλειά και πολλά κέρδη, το ψέμα και η εξαπάτηση.
Δεν καταλάβαμε ποτέ, και κανείς από αυτούς που λέγανε τα ωραία λόγια στα μπαλκόνια δεν μας το είπε, ότι οι υπηρεσίες είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, όσο και η παραγωγή. Ότι οι υπηρεσίες είναι και αυτές μια μορφή προϊόντων με προδιαγραφές και μετρήσιμα κριτήρια αξιολόγησης και κοστολόγησης. Όπως και τα υλικά προϊόντα. Και ότι δεν είμαστε δα και μοναδικοί όπως θέλουμε να πιστεύουμε και ότι αυτό που προσφέρουμε εμείς το έχουν πλέον και άλλοι στον κόσμο και άμα λάχει ο τουρίστας που εξαπατήθηκε μια και δυο και τρεις τα μαζεύει και πάει αλλού. Για αυτό επιμένω με την παραγωγή. Αν μάθεις να παράγεις σωστά και με μέθοδο, αν μπορείς να αξιολογείς κάθε φορά το προϊόν σου με σταθερά τεχνικά κριτήρια σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι και το άυλο προϊόν της υπηρεσίας δεν διαφέρει σε τίποτε. Είναι και αυτό συγκεκριμένο και μετρήσιμο αποτέλεσμα μιας παραγωγικής μεθόδου. Με μετρήσιμη ποιότητα, κόστος, τιμή πώλησης συγκρίσιμη με άλλα παρόμοια του ανταγωνισμού κ.λ.π. Δυστυχώς είμαστε πολύ μακριά από όλα αυτά. Ας μην μακρηγορούμε, όμως, γιατί μάλλον καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Επί του προκειμένου τώρα αυτό που κάνουμε με τους κινέζους δεν είναι διαπραγμάτευση. Μακάρι να ήταν και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ήταν. Ζητιανιά απελπισμένων μπατηρημένων αρχόντων είναι που ξεπουλάνε τα ασημικά για να πληρώσουνε την υπηρέτρια μερικούς μήνες ακόμη. Το βλέπεις στο λιγωμένο και δουλοπρεπές ύφος της Κατσέλη όταν φωτογραφίζεται με τον σύντροφο Τζιαφού. Και στο ύφος του Παπούλια που σε λίγο θα φτάσει να πηγαίνει ο ίδιος στο αεροδρόμιο να τους υποδέχεται ως άξιος εκπρόσωπος της μπανανίας.
Και κάτι ακόμη στο οποίο θέλω να επιμείνω. Γιατί άραγε λες για το λιμάνι "πως ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε σωστά"; Που οφείλεται αυτό; Είναι στα γονίδια μας αυτή η ανεπάρκεια όπως η μαγκιά εκείνης από την Λάρισα (πως την λέγαν δεν θυμάμαι) που ήταν γεννημένη νικήτρια μέχρι να βρεθεί πνιγμένη στην ντόπα. Εάν είναι έτσι (έχουμε την ανικανότητα στα γονίδια μας δηλαδή) ας φωνάξουμε τους Γερμανούς που είναι πιο πολύ συγγενείς μας από τους Κινέζους να μας φροντίσουν. Και ας κάνουν αυτοί για πάρτη μας τις διαπραγματεύσεις. Αλλιώς, αν δεν είμαστε γονιδιακά ανεπαρκείς, ας σκεφτούμε τι φταίει έστω και την τελευταία στιγμή πριν ξεπουλήσουμε, γιατί είναι κρίμα να αφήνουμε τόσο εύκολες δουλειές, όπως το να φτιάχνεις λιμάνια, στους Κινέζους, επειδή μας έπιασε το πείσμα και δεν τα βρίσκει ο κάθε Ρέππας με διακόσιους λιμεμνεργάτες και δέκα συνδικαλιστές.
Διαβάζω στις εφημερίδες ότι η Ταϋλάνδη, και ειδικά η βαρια βιομηχανία της ο τουρισμός, θα κάνει χρόνια να επανέλθη μετά από το κακό των περασμένων εβδομάδων. Όχι μήνες, χρόνια. Ένα απειροελάχιστο μέρος του πληθυσμού, δεν ξέρω αν είχε δίκαιο ή άδικο, τσαλαπάτησε μέσα σε ένα μήνα μια ολόκληρη νοικοκυρεμένη χώρα 70 εκατομμυρίων ανθρώπων και την τράβηξε 10 χρόνια πίσω. Μήπως τηρουμένων των αναλογιών το ίδιο δεν συμβαίνει και δω; Ξαναλέω, αν είναι στα γονίδια μας πάσο. Αν όχι δεν έχουμε δικαιολογίες.
Για σου ρε παληκαρι Ερμιππε! Λες λογια δυνατα και μυαλωμενα!Αν ημουνα νεος και μορφωμενος,ετσι θα τα ελεγα κι εγω. Μπραβο σου! ΠΡΟΞΕΝΟΣ
Το καλό νέο της δημοσίευσης του σχολίου σου είναι ότι "έπιασε" την είδηση της ημέρας!
Το κακό είναι ότι την "ερμηνεύει" με λάθος τρόπο!
Αν σε ενδιαφέρει και η "αλλη" άποψη, μπες εδώ: http://antiparatheseis1.blogspot.com
" Αν μάθεις να παράγεις σωστά και με μέθοδο, αν μπορείς να αξιολογείς κάθε φορά το προϊόν σου με σταθερά τεχνικά κριτήρια σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι και το άυλο προϊόν της υπηρεσίας δεν διαφέρει σε τίποτε. "
δεν διαφωνω, λειπει βιομηχανικη κουλτουρα απο την Ελλαδα και νομιζω λειπει γενικα, ακομα και στην ακριβη προσελευση των Ελληνων οταν συναντιουνται ή το πως φτιαχνουν τα πεζοδρομια τους.
Το θεμα ειναι αν εχει νοημα τωρα να προσπαθουμε να γυρισουμε σε μια φαση που απλα χασαμε. Κατι σαν την Αναγεννηση δηλαδη, μας προσπερασε αλλα δεν ξερω αν θαπρεπε να προσπαθησουμε να την περασουμε τωρα.
"Γιατί άραγε λες για το λιμάνι "πως ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε σωστά"; Που οφείλεται αυτό;"
στο οτι μπλεκεται το ελληνικο δημοσιο. Και οι καννιβαλοι του ΠΑΜΕ.
Αυτην την στιγμη για να μπορεσει να δουλεψει σωστα ενας ιδιωτης αποτι φαινεται πρεπει να εχει απο πισω του μια χωρα με πυρηνικα οπλα.
"Εάν είναι έτσι (έχουμε την ανικανότητα στα γονίδια μας δηλαδή) ας φωνάξουμε τους Γερμανούς που είναι πιο πολύ συγγενείς μας από τους Κινέζους να μας φροντίσουν."
αν υπηρχε γερμανικη εταιρεια με ειδικευση σε λιμανια και μπορουσε να φερει αντιστοιχα φορτια, φυσικα θα ημουν υπερ.
Αν και σε παραδοσεις επιχειρειν ισως οι Κινεζοι ειναι πιο κοντα σε μας, οπως μου λεγε καποιος Κινεζος που δουλευει σε μεγαλη κινεζικη εταιρεια στην Αθηνα. (μουλεγε ιστοριες απο συμβασεις με τον ΟΤΕ να φριξεις)
"Κατι σαν την Αναγεννηση δηλαδη, μας προσπερασε αλλα δεν ξερω αν θαπρεπε να προσπαθησουμε να την περασουμε τωρα."
Αν δεν την περάσουμε δεν θα μπορέσουμε να συνυπάρξουμε με τους εταίρους μας και με τον κόσμο που αυτοί χτίσανε και εξελίσσουνε και στον οποίον εμείς θέλουμε δήθεν τόσο πολύ να ανήκουμε. Το θέλουμε μάλλον όχι επειδή αυτός ο κόσμος είναι ο κόσμος του νόμου και της τάξης, της οργάνωσης και της αποδοτικότητας, του κράτους που υπηρετεί και λογοδοτεί στον πολίτη, (όποιος είχε στην ζωή του μια φορά αλληλογραφία με το γερμανικό κράτος ή με τις κοινοτικές υπηρεσίες των Βρυξελλών το ξέρει καλά αυτό), του σεβασμού των δικαιωμάτων και της υψηλής αισθητικής, των καθαρών πεζοδρομίων, με τις ράμπες για τους αναπήρους και των όμορφων πόλεων, Το θέλουμε γιατί νομίζουμε ότι είναι ο κόσμος που έχει πολλά καγιέν, ωραία καταναλωτικά γκάτζετ και γενναίες επιδοτήσεις για ελεύθερη και ανεξέλεγκτη χρήση. Τα μόνα πράγματα που πήραμε χαμπάρι από την συναναστροφή μας με την δύση.
Ας γυρίσουμε λοιπόν στις βαλκανικές παρέες μας (που πιθανόν να τις χάσουμε και αυτές όσο περνάει ο καιρός και οι άνθρωποι εκσυγχρονίζονται - δεν πειράζει όμως μπορούμε μετά να πάμε και ανατολικότερα) και ας το πάρουμε απόφαση ότι δεν κάνουμε για τα μεγάλα σαλόνια. Ο όρος "διομολογήσεις" στον τίτλο είναι νομίζω εύγλωττος.
Ένα μόνο παράδειγμα θα σου πω για να αξιολογήσεις πόσο πολύ σεβόμαστε τον εαυτό μας. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2009 η αλητεία που κυβερνούσε την χώρα απέκρυπτε με συστηματικό τρόπο και με δόλο τα στοιχεία του ελλείμματος από τις κοινοτικές υπηρεσίες (που αν δεν κάνω λάθος είναι και δικές μας υπηρεσίες). Από όλα όσα γίνανε το τελευταίο οκτάμηνο σε σχέση με εμάς και τους εταίρους μας το γεγονός αυτό είχε την μεγαλύτερη βαρύτητα. Ο μέσος γερμανός δυσκολεύεται μα να κατανοήσει πως μπορεί να έγινε αυτό. Περαιτέρω, όμως, μέχρι στιγμής στο εσωτερικό της χώρας δεν έχει κινηθεί από κανένα θεσμικό όργανο καμία διαδικασία για την διερεύνηση αυτού του ζητήματος. Σαν να μην συνέβη τίποτε. Εδώ πλέον το διανοητικό φράγμα για τον μέσο γερμανό ορθώνεται αδιαπέραστο σαν βουνό. Η δυσκολία γίνεται πλήρης αδυναμία κατανόησης. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να ζούμε μαζί με αυτούς τους ανθρώπους.
Αυτοί λοιπόν οι "θεσμοί" μας είναι που θα αναλάβουν σήμερα να διαπραγματευτούν με τους Κινέζους την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η διοίκηση θα συντάξει συμβόλαια, αυτή η βουλή θα τα κάνει νόμο του κράτους, αυτή η δικαιοσύνη θα ελέγξει την νομιμότητα των διαδικασιών. Πλανώμεθα πλάνην οικτράν. Αν μπορούσαν να γίνουν σωστές διαπραγματεύσεις και νομιμοποιήσεις και έλεγχοι που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της χώρας τότε, είναι παράξενο, αλλά αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν θα χρειαζόντουσαν καν. Γιατί τότε θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τα λιμάνια και μόνοι μας. Μαζί πάνε αυτά τα πράγματα SG. Μαζί και αδιαχώριστα. Νέα εποχή χωρίς αναγέννηση δεν γίνεται. Υπάρχει ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί. Αργά ή γρήγορα το κόστος πληρώνεται. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
δεν διαφωνω με τις πρωτες δυο παραγραφους σου, το καθε αλλο. Αυτο που ειπα ειναι οτι ειναι λιγο αργα για να περασουμε Αναγεννηση τωρα και ολα τα αλλα σταδια που προσπερασαμε.
θα σου πω ενα απλα παραδειγμα, τους νομους περι vagrancy στην Αγγλια. οποιος ηταν νεος και αρτιμελης αλλα δεν ειχε δουλεια συλλαμβανοταν και τον εβαζαν να κανει κατι με το ζορι!
αυτα ειναι εμπειριες που εχουν μεινει στο συλλογικο υποσυνειδητο και εχουν διαμορφωσει μια κουλτουρα. ΔΕν θα ηθελα ομως με τιποτα να ζησουμε κατι παρομοιο στην Ελλαδα.
Ειμαστε λοιπον σε μια περιεργη θεση, θελουμε θεσμους και κουλτουρα κανονικης ευρωπαϊκης χωρας, χωρις ομως τα ανεπιθυμητα κομματια της διαδικασιας που εκανε τις ευρωπαϊκες χωρες αυτο που ειναι.
Κρατω αυτο που ειπες: ευκολες λυσεις δεν υπαρχον. Και δεν ξερω αν τοχουν καταλαβει οι συμπολιτες μας.
Δημοσίευση σχολίου