-Μικρό ιατρικό εγχειρίδιο για την κρίση

Η καρδιά (κράτος - διακριτή κοινωνική δομή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά) είναι ο μόνος ιστός του σώματος (Ε.Ε. - Ελλάς - κόσμος) που διαθέτει την δυνατότητα να συστέλλεται αποτελεσματικά (λειτουργεί εύρυθμα) χωρίς να έχει την ανάγκη εξωτερικών ερεθισμάτων (παρεμβάσεων στην εθνική κυριαρχία). Η καρδιά λοιπόν είναι το μόνο όργανο που διαθέτει μηχανισμό αυτόματης λειτουργίας (κρατική μορφή οργάνωσης της κοινωνίας - θεσμοί ελέγχου και αυτοδιόρθωσης).

Το βασικό αρχικό ηλεκτρικό ερέθισμα, με το οποίο ξεκινά η λειτουργία της, προέρχεται από έναν μικροσκοπικό σχηματισμό κυττάρων υψηλής εξειδίκευσης, τον Φλεβόκομβο (Σύνταγμα - Νόμοι), που εδράζεται στην συμβολή του δεξιού κόλπου και της άνω κοίλης φλέβας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα ο φλεβόκομβος στέλνει σήματα συγκεκριμένης ισχύος (αρμοδιότητες) τα οποία διαβιβάζονται λίγο παρακάτω, στον κολποκοιλιακό κόμβο (κυβέρνηση - ανώτατη πολιτική διοίκηση). Ο κολποκοιλιακός κόμβος λειτουργεί ως κέντρο ελέγχου και διανομής των σημάτων, προκειμένου να εξασφαλίζεται ο σωστός χρόνος της μετάδοσης της ώσης στο επόμενο κυτταρικό σύμπλεγμα, που είναι το δεμάτιο του His (δημόσια διοίκηση) και οι ίνες του Purkinje (αποκεντρωμένες δομές διαχείρισης).

Το τελικό αποτέλεσμα είναι η ομαλή διάχυση του σωστού ερεθίσματος και ο ταυτόχρονος συντονισμός των εκατομμυρίων αυτοτελών καρδιακών ινών (κοινωνία - πολίτες), με τρόπο που εξασφαλίζει την σύσπαση τους σε ενιαία κατεύθυνση (κοινή ορθολογική δράση), και επιτυγχάνει την αποστολή της μέγιστης κάθε φορά ποσότητας αίματος (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) στην περιφέρεια (δίκαιη κατανομή πόρων), προς όφελος του συνόλου των υπόλοιπων οργάνων (δημόσιο συμφέρον).

Είναι φορές που ο Φλεβόκομβος (Σύνταγμα - Νόμοι) αδυνατεί να εκπέμψει το κατάλληλο σήμα (κακό Σύνταγμα - κακοί Νόμοι = κακές αρμοδιότητες) με αποτέλεσμα η διαχείριση του από τις κατώτερες δομές να παράγει ανεπαρκή αποτελέσματα και ελαττωματική καρδιακή λειτουργία. Σε πολλές περιπτώσεις, παρά την σωστή λειτουργία του Φλεβοκόμβου, το σήμα μπορεί να αλλοιώνεται (διαφθορά - ανικανότητα) και στα κατώτερα κέντρα (κυβέρνηση - ανώτατη διοίκηση) και να διαχέεται ασυντόνιστα στο δεμάτιο του His και τις ίνες του Purkinje (δημόσια διοίκηση - αποκεντρωμένες δομές). Με αποτέλεσμα να μην φτάνει ή να φτάνει εξαιρετικά αδύναμο στα εκατομμύρια των μεμονωμένων καρδιακών ινών(πολίτες - κοινωνία) των οποίων η λειτουργία αρχίζει να γίνεται λιγότερο αποδοτική (οικονομική κρίση).

Σε ελαφριές καταστάσεις (Ιρλανδία - Πορτογαλία), στις οποίες οι δυσλειτουργίες εντοπίζονται στα υψηλά επίπεδα της δομής, η εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού μπορεί να βελτιωθεί ή και να αποκατασταθεί πλήρως με την τοποθέτηση μιας εξωτερικής συσκευής, που λέγεται βηματοδότης (Τρόϊκα - ΔΝΤ - Οίκοι Διεθνών Συμβούλων). Ο βηματοδότης παρακάμπτει τον φλεβόκομβο (αφαίρεση μέρους της εθνικής κυριαρχίας) και αναλαμβάνει ο ίδιος την αποστολή των κατάλληλων σημάτων ερεθισμού στα κατώτερα κέντρα (κοινωνία - οικονομία). Στις βαρύτερες, όμως, περιπτώσεις (Ελλάδα), όπου οι βλάβες είναι διάχυτες (γενικευμένη ηθική κρίση) και έχουν προσβάλλει όλο το σύστημα διέγερσης και σύσπασης (όλοι μαζί τα φάγαμε) αυτό δεν είναι δυνατόν. Τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση;

Το ένστικτο επιβίωσης των αυτοτελών ινών (πολίτες) είναι πανίσχυρο. Κάθε μια από αυτές, όταν σταματήσει να δέχεται ερεθίσματα από τα ανώτερα κέντρα (κρατική δομή - κοινωνικές ελίτ), αποκτάει αυτό που στην ιατρική ορολογία λέγεται "αυτοματία" (αυθαιρεσία - αυτοδικία) και αρχίζει να πάλλεται αυτόνομα και ανεξέλεγκτα με διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό. Η καρδιά όμως (κοινωνία) είναι μια ενιαία κοιλότητα (συλλογικότητα) και η σύσπαση της για την παραγωγή έργου (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) απαιτεί την σε ενιαία κατεύθυνση ενεργοποίηση του συνόλου των γραμμικά διατεταγμένων ινών (πολιτών - οικονομικών μονάδων). Ελλείψει συντονιστικών σημάτων, όπως είπαμε, αυτό δεν επιτυγχάνεται.

Το αποτέλεσμα ονομάζεται ινιδισμός ή κοιλιακή μαρμαρυγή. Στην παθολογική αυτή κατάσταση οι καρδιακές ίνες (πολίτες) αρχίζουν να πάλλονται με έναν τρελό ρυθμό (κοινωνική αναταραχή), προσπαθώντας, -με την ενεργοποίηση των ακόμη διατηρούμενων αρχέγονων μηχανισμών επιβίωσης των πρωτόγονων μονοκύτταρων οργανισμών-, να εξασφαλίσουν την προσωπική τους συντήρηση (ο σώζων εαυτόν σωθήτω). Εις μάτην όμως. Διότι η τροφοδοσία τους σε οξυγόνο (μισθοί - συντάξεις) εξαρτάται αποκλειστικά από το έργο της καρδιακής κοιλότητας στο σύνολο της (κοινωνία). Η καρδιά, λοιπόν, πάλλεται μανιωδώς και με τεράστια κατανάλωση ενέργειας, παράγοντας, όμως, μηδενικό έργο εξώθησης. Αίμα δηλαδή, που πρώτα από όλα χρειάζεται για να τραφεί αυτή η ίδια (ανεπάρκεια φοροεισπρακτικών μηχανισμών).

Ο ινιδισμός ή κοιλιακή μαρμαρυγή (κατάρρευση των πολιτικών και κοινωνικών δομών) είναι μια από τις πιο επείγουσες παθολογικές καταστάσεις. Αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα, οι καρδιακές ίνες αρχίζουν να πάσχουν από οξύτατη έλλειψη οξυγόνου (φτώχια - ανέχεια) και προσπαθούν, όπως είπαμε, από μόνες τους να εξασφαλίσουν ασυντόνιστα την τροφοδοσία τους (ξύπνημα πρωτόγονων ενστίκτων). Όσο μεγαλύτερη είναι η στέρηση του οξυγόνου (δείκτες ανεργίας) τόσο αυξάνεται ο απελπισμένος ιδιορυθμός (αυτοδικία - αυτοπροστασία - αυθαιρεσία) και συνακόλουθα και οι αντίστοιχες ανάγκες σε οξυγόνο. Γίνεται, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πρέπει. Ο οργανισμός μπαίνει σε φάσεις φαύλων κύκλων αυτοκαταστροφής και ο θάνατος επέρχεται τάχιστα από καθολική ανοξαιμία.

Η λύση είναι μια και σε όλες τις περιπτώσεις κατεπείγουσα. Οι πιο κοσμοπολίτες από εμάς θα έχουν προσέξει σε πολλούς σταθμούς υπογείου σιδηροδρόμου ξένων πρωτευουσών, -μπορεί να υπάρχει ήδη και στο μετρό της Αθήνας, δεν ξέρω-, τα κρεμασμένα στους τοίχους κουτιά με τα έντονα χρώματα και την επιγραφή Defibrillator.

Πρόκειται για συσκευές που παράγουν στιγμιαία ρεύματα χαμηλής εντάσεως και εξαιρετικά υψηλής τάσεως. Με την κατάλληλη τοποθέτησή τους στο στήθος του ασθενούς οι απινιδωτές διοχετεύουν αυτά τα ρεύματα, -όσες φορές χρειαστεί-, με κατεύθυνση από την κορυφή προς την βάση της καρδιάς. Οι καρδιακές ίνες δέχονται ένα τόσο ισχυρό και βίαιο σοκ που σταματούν απότομα την απεγνωσμένη αυτόνομη λειτουργία τους. Η ελπίδα είναι ότι, όταν παύσουν να λειτουργούν και περιπέσουν σε πλήρη αδράνεια, υπάρχει δυνατότητα επανόδου τους στην συνεργατική μορφή παραγωγής έργου, μέσω της εκ νέου ανάληψης δράσης από τα ανώτερα κέντρα παραγωγής κεντρικού σήματος. Φτάνει αυτά τα κέντρα να διαθέτουν ακόμη δυνάμεις και επαρκή συγκρότηση για να αναλάβουν την αποστολή τους.

Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο απινιδωτής, το βολτάζ πρέπει να είναι τερατώδες και το σοκ ασύλληπτων διαστάσεων. Όλοι θα έχουν δει στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση το ξαφνικό και βίαιο τίναγμα ενός σώματος, όταν δέχεται την βαρύτατη αλλά, πολλές φορές, ευεργετική θεραπεία.

Η απινίδωση βέβαια δεν πετυχαίνει πάντα και ο ασθενής, όχι σπάνια, καταλήγει (είπαμε, η κοιλιακή μαρμαρυγή είναι μια βαρύτατη εκδήλωσης καρδιακής νόσου). Το μοιραίο, όμως, μπορεί να συμβεί όχι μόνον επειδή η κατάσταση του άτυχου άρρωστου ήταν σε κάποια χρονική στιγμή μη αναστρέψιμη. Αλλά και εξ αιτίας της ανεύθυνης καθυστέρησης των σωστικών συνεργείων.

Tweet