-Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου ή επείγουσα Εσωτερική Κάθαρση;

Προσωπικά, βρίσκω όλο τον τελευταίο θόρυβο, για την δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, παράλογο και αποπροσανατολιστικό. Πολύ δε περισσότερο όταν επιχειρείται να συνδυασθεί με το ενδεχόμενο κήρυξης των εθνικών μας οφειλών ως επαχθών και μη πληρωτέων.

Σε όλο το διάστημα της συσσώρευσης του γιγαντιαίου χρέους μας η Ελλάδα διέθετε νόμιμες κυβερνήσεις. Τα φυσικά πρόσωπα που διαχειρίσθηκαν τις τύχες και τις υποθέσεις της χώρας προέκυπταν πάντοτε από άμεση και αβίαστη λαϊκή εντολή. Οι πολίτες είχαν κάθε δυνατότητα να ενημερωθούν ή, τουλάχιστον, να ζητήσουν ορθή ενημέρωση. Άσχετα αν ποτέ δεν θέλησαν να το κάνουν, αρκούμενοι στον λευκό θόρυβο των τηλεπαράθυρων και στις παρελάσεις γραφικών, τύπου Ψωμιάδη και όχι μόνον, στα πρωϊνάδικα. Και, το κυριότερο, το επίπεδο διαβίωσης γνώριζε μια συνεχή και πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά μέτρα άνοδο. Κοντολογίς δεν συντρέχει καμία απολύτως προϋπόθεση που θα δικαίωνε ακραίες επικλήσεις αυτού του είδους.

Οι κραυγές λοιπόν που ακούγονται δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να ενταχθεί το κατάντημα της χώρας σε απλοϊκά συνωμοσιολογικά σχήματα, που βοηθούν την αποενοχοποίηση και μεταθέτουν τις ευθύνες σε κάποιες από τις πάντοτε αόρατες σκοτεινές δυνάμεις, που δήθεν εχθρεύονται και δυναστεύουν τον ελληνισμό.

Το μόνο που θα είχε νόημα θα ήταν μια αμιγώς εσωτερική διαδικασία κάθαρσης, -τουλάχιστον όσον αφορά στις μεγάλες υποθέσεις κλοπής δημοσίου χρήματος, που δεν είναι καθόλου λίγες-, με αναδρομική κατάργηση, ως ακραία καταχρηστικών και δόλια ψηφισθέντων, όλων των νόμων που θεσπίστηκαν για την σκανδαλώδη προστασία της πολιτικής τάξης. Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να γίνει διότι οι υποψήφιοι κατηγορούμενοι είναι αυτοί που ακόμη και σήμερα νομοθετούν και κυβερνούν, με την ψήφο και τις ευλογίες των εθελόδουλων υπηκόων τους. Επειδή δεν είναι μόνον η πολιτική τάξη διεφθαρμένη και εξαγοράσιμη. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της χώρας.

Αν σήμερα γίνουν εκλογές θα αναδειχθούν και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι. Το πολύ πολύ, κάποιοι λίγοι από αυτούς να αντικατασταθούν με κακέκτυπα των παλαιοτέρων. Κακέκτυπα που θα αντληθούν από τις ίδιες κομματικές δεξαμενές και θα χρησιμοποιηθούν ως προμετωπίδα μιας ψευδεπίγραφης δήθεν ανανέωσης. Ο ελληνικός λαός, πλήρως ηλιθιοποιημένος, αποστασιοποιημένος εδώ και καιρό από τα κοινά, διασπασμένος και βυθισμένος σε μια ευδαιμονιστική και ακραία ατομικιστική θέαση της ζωής, είναι έτοιμος να εξαγορασθεί με κάθε λογής υποσχέσεις και ωραιοποιήσεις και ικανός να υποστεί την πιο ακραία ταπείνωση, με αντάλλαγμα μια προσωπική εξυπηρέτηση, σε βάρος του κοινού συμφέροντος. Αστική τάξη και πραγματικές κοινωνικές ελίτ δεν υπάρχουν. Άσχετα αν παρηγοριόμαστε να ονομάζουμε ευφημιστικά έτσι την απαίδευτη νεοπλουτίστικη κλεπτοκρατία, με την αισθητική των σκυλάδικων και των φανταχτερών εξοχικών, με τα γκαζόν και τις πισίνες, στα Κυκλαδίτικα νησιά.

Οι ελάχιστοι που ξεφεύγουν από τον κανόνα του σωρού και νοιώθουν ταπεινωμένοι και ηθικά ισοπεδωμένοι από την δουλεία που τους επιβάλλεται, ασφυκτιούν μέσα σε ένα κυρίαρχο ολοκληρωτικό σύστημα αισθητικής αλλοτρίωσης και πλήρως κατευθυνόμενης πληροφόρησης, που δεν επιτρέπει σε κανένα επίπεδο την ανανέωση ιδεών ή προσώπων και το πέρασμα μας από την δημοκρατία στο κράτος δικαίου. Διότι η Ελλάδα είναι μεν δημοκρατία αλλά απέχει πολύ από του να είναι ταυτόχρονα και κράτος δικαίου. Και οι πιο πολλοί αδυνατούν να κάνουν αυτήν την πολύ ουσιώδη διάκριση, που θα τους βοηθήσει να αντιληφθούν τις διαφορές μας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό είναι κάτι που ακόμη και οι εταίροι μας δεν αντιλαμβάνονται, επειδή γι' αυτούς ανήκει στην σφαίρα του αδιανόητου. Έτσι δεν είναι σε θέση να ξέρουν ποιες είναι εκείνες οι αλλαγές που θα πρέπει να μας ζητήσουν ή να μας επιβάλλουν.

Τα περί ΕΛΕ, λοιπόν, και τα λοιπά παρόμοια, που ανυποψίαστοι μηρυκάζουμε, δεν είναι τίποτε άλλο από εκτονωτικές ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, που μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν στους εκτός του ελλαδικού χώρου σύγχρονους κηδεμόνες μας. Αυτούς που σήμερα κρατούν το μέλλον μας στα χέρια τους, επειδή εμείς τους το παραχωρήσαμε, ως ανίκανοι να το χειρισθούμε μόνοι. Ζητώντας την ίδια στιγμή, με υπεροψία, να τραβήξουμε το σχοινί παραπάνω από όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας και ξεχνώντας ότι η χώρα έχει ήδη φτάσει στο σημείο, εάν αφεθεί για λίγο χωρίς την βοήθεια των εταίρων της, να μην μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν τα απολύτως απαραίτητα για την ίδια την διατροφή των ανθρώπων της.

Επαναστατικές πράξεις μείζονος εμβέλειας θα ήταν το σφράγισμα των τηλεοράσεων, η εγκατάλειψη των εφημερίδων και των περιοδικών στα ράφια των περιπτέρων και η καθολική αποχή από τα κλικ των ποντικιών στις ηλεκτρονικές σελίδες τους. Μια βδομάδα θα ήταν αρκετή για να επιφέρει πανικό στο σύστημα και ένας μήνας θα δημιουργούσε τις συνθήκες για την εκκίνηση ενός υγιούς και καθαρτήριου για την χώρα διαλόγου. Ενός διαλόγου χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.

Tweet