-Η δική μας είναι καλύτερη (η Ανάσταση)

Ανάσταση στην Salvator Kirche, στην ορθόδοξη εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο κέντρο του Μονάχου.

Κόσμος πολύς και εύχαρις, φωνές, σούσουρο και στριμωξίδι μέσα στον ναό, συναπαντήματα, φιλιά και δημόσιες σχέσεις στον δρόμο. Οι μισοί αποχωρούν βιαστικά αμέσως μετά το Χριστός Ανέστη, με τα κεριά και τα αναμμένα φαναράκια στο χέρι.

Μόλις τριακόσια μέτρα πιο πέρα, στην Frauenkirche, τον καθεδρικό της πόλης, οι καθολικοί έχουν την δική τους, λιγάκι πιο τακτική και πιο συμμαζεμένη, Ανάσταση.

Με τάξη, ησυχία, σε άψογους σχηματισμούς και ο καθένας με το κερί του στο ποτηράκι και με το βιβλίο των ψαλμών ανοικτό μπροστά του.

Σηκώνονται και κάθονται, κατά την τάξη της ακολουθίας και πάντοτε σύμφωνα με τα παραγγέλματα των εποπτευόντων.

Αν και, όπως με φρίκη μπορεί κανείς να παρατηρήσει, η νεότερη γενιά τους έχει αρχίσει λιγάκι να ξεφεύγει σε ασυνήθιστες απρέπειες.

**********************

Είναι, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, περίπου όπως μας τα έλεγε πριν χρόνια ο Νίκος Καββαδίας:


Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοικτά,
εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.

Και οι Έλληνες, με την μορφή την βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή "Πάτερ ημών..."
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλο τους.


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Tweet