Δευτέρα, Απριλίου 18, 2011

-Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου ή επείγουσα Εσωτερική Κάθαρση;

Προσωπικά, βρίσκω όλο τον τελευταίο θόρυβο, για την δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, παράλογο και αποπροσανατολιστικό. Πολύ δε περισσότερο όταν επιχειρείται να συνδυασθεί με το ενδεχόμενο κήρυξης των εθνικών μας οφειλών ως επαχθών και μη πληρωτέων.

Σε όλο το διάστημα της συσσώρευσης του γιγαντιαίου χρέους μας η Ελλάδα διέθετε νόμιμες κυβερνήσεις. Τα φυσικά πρόσωπα που διαχειρίσθηκαν τις τύχες και τις υποθέσεις της χώρας προέκυπταν πάντοτε από άμεση και αβίαστη λαϊκή εντολή. Οι πολίτες είχαν κάθε δυνατότητα να ενημερωθούν ή, τουλάχιστον, να ζητήσουν ορθή ενημέρωση. Άσχετα αν ποτέ δεν θέλησαν να το κάνουν, αρκούμενοι στον λευκό θόρυβο των τηλεπαράθυρων και στις παρελάσεις γραφικών, τύπου Ψωμιάδη και όχι μόνον, στα πρωϊνάδικα. Και, το κυριότερο, το επίπεδο διαβίωσης γνώριζε μια συνεχή και πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά μέτρα άνοδο. Κοντολογίς δεν συντρέχει καμία απολύτως προϋπόθεση που θα δικαίωνε ακραίες επικλήσεις αυτού του είδους.

Οι κραυγές λοιπόν που ακούγονται δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να ενταχθεί το κατάντημα της χώρας σε απλοϊκά συνωμοσιολογικά σχήματα, που βοηθούν την αποενοχοποίηση και μεταθέτουν τις ευθύνες σε κάποιες από τις πάντοτε αόρατες σκοτεινές δυνάμεις, που δήθεν εχθρεύονται και δυναστεύουν τον ελληνισμό.

Το μόνο που θα είχε νόημα θα ήταν μια αμιγώς εσωτερική διαδικασία κάθαρσης, -τουλάχιστον όσον αφορά στις μεγάλες υποθέσεις κλοπής δημοσίου χρήματος, που δεν είναι καθόλου λίγες-, με αναδρομική κατάργηση, ως ακραία καταχρηστικών και δόλια ψηφισθέντων, όλων των νόμων που θεσπίστηκαν για την σκανδαλώδη προστασία της πολιτικής τάξης. Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να γίνει διότι οι υποψήφιοι κατηγορούμενοι είναι αυτοί που ακόμη και σήμερα νομοθετούν και κυβερνούν, με την ψήφο και τις ευλογίες των εθελόδουλων υπηκόων τους. Επειδή δεν είναι μόνον η πολιτική τάξη διεφθαρμένη και εξαγοράσιμη. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της χώρας.

Αν σήμερα γίνουν εκλογές θα αναδειχθούν και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι. Το πολύ πολύ, κάποιοι λίγοι από αυτούς να αντικατασταθούν με κακέκτυπα των παλαιοτέρων. Κακέκτυπα που θα αντληθούν από τις ίδιες κομματικές δεξαμενές και θα χρησιμοποιηθούν ως προμετωπίδα μιας ψευδεπίγραφης δήθεν ανανέωσης. Ο ελληνικός λαός, πλήρως ηλιθιοποιημένος, αποστασιοποιημένος εδώ και καιρό από τα κοινά, διασπασμένος και βυθισμένος σε μια ευδαιμονιστική και ακραία ατομικιστική θέαση της ζωής, είναι έτοιμος να εξαγορασθεί με κάθε λογής υποσχέσεις και ωραιοποιήσεις και ικανός να υποστεί την πιο ακραία ταπείνωση, με αντάλλαγμα μια προσωπική εξυπηρέτηση, σε βάρος του κοινού συμφέροντος. Αστική τάξη και πραγματικές κοινωνικές ελίτ δεν υπάρχουν. Άσχετα αν παρηγοριόμαστε να ονομάζουμε ευφημιστικά έτσι την απαίδευτη νεοπλουτίστικη κλεπτοκρατία, με την αισθητική των σκυλάδικων και των φανταχτερών εξοχικών, με τα γκαζόν και τις πισίνες, στα Κυκλαδίτικα νησιά.

Οι ελάχιστοι που ξεφεύγουν από τον κανόνα του σωρού και νοιώθουν ταπεινωμένοι και ηθικά ισοπεδωμένοι από την δουλεία που τους επιβάλλεται, ασφυκτιούν μέσα σε ένα κυρίαρχο ολοκληρωτικό σύστημα αισθητικής αλλοτρίωσης και πλήρως κατευθυνόμενης πληροφόρησης, που δεν επιτρέπει σε κανένα επίπεδο την ανανέωση ιδεών ή προσώπων και το πέρασμα μας από την δημοκρατία στο κράτος δικαίου. Διότι η Ελλάδα είναι μεν δημοκρατία αλλά απέχει πολύ από του να είναι ταυτόχρονα και κράτος δικαίου. Και οι πιο πολλοί αδυνατούν να κάνουν αυτήν την πολύ ουσιώδη διάκριση, που θα τους βοηθήσει να αντιληφθούν τις διαφορές μας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό είναι κάτι που ακόμη και οι εταίροι μας δεν αντιλαμβάνονται, επειδή γι' αυτούς ανήκει στην σφαίρα του αδιανόητου. Έτσι δεν είναι σε θέση να ξέρουν ποιες είναι εκείνες οι αλλαγές που θα πρέπει να μας ζητήσουν ή να μας επιβάλλουν.

Τα περί ΕΛΕ, λοιπόν, και τα λοιπά παρόμοια, που ανυποψίαστοι μηρυκάζουμε, δεν είναι τίποτε άλλο από εκτονωτικές ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, που μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν στους εκτός του ελλαδικού χώρου σύγχρονους κηδεμόνες μας. Αυτούς που σήμερα κρατούν το μέλλον μας στα χέρια τους, επειδή εμείς τους το παραχωρήσαμε, ως ανίκανοι να το χειρισθούμε μόνοι. Ζητώντας την ίδια στιγμή, με υπεροψία, να τραβήξουμε το σχοινί παραπάνω από όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας και ξεχνώντας ότι η χώρα έχει ήδη φτάσει στο σημείο, εάν αφεθεί για λίγο χωρίς την βοήθεια των εταίρων της, να μην μπορεί να εξασφαλίσει ούτε καν τα απολύτως απαραίτητα για την ίδια την διατροφή των ανθρώπων της.

Επαναστατικές πράξεις μείζονος εμβέλειας θα ήταν το σφράγισμα των τηλεοράσεων, η εγκατάλειψη των εφημερίδων και των περιοδικών στα ράφια των περιπτέρων και η καθολική αποχή από τα κλικ των ποντικιών στις ηλεκτρονικές σελίδες τους. Μια βδομάδα θα ήταν αρκετή για να επιφέρει πανικό στο σύστημα και ένας μήνας θα δημιουργούσε τις συνθήκες για την εκκίνηση ενός υγιούς και καθαρτήριου για την χώρα διαλόγου. Ενός διαλόγου χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.

buzz it!

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειναι δημοκρατια το πολιτευμα αφου δεν υπαρχει κρατος δικαιου. Αυτο ερχεται σε αντιθεση με τους δυο στυλοβατες του Ευρωπαικου γιγνεσθαι: το Ρωμαικο/Ανατολικο Ρωμαικο δικαιο και την Magna Carta. - βρες κατι αλλο απο δημοκρατια, γιατι αν δεν μπορεις να βρεις το δικιο σου και να προστατεψεις την περιουσια σου, τι δημοκρατια εχεις;

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Είναι δημοκρατικό στον βαθμό που μας επιτρέπεται να επιλέγουμε ελεύθερα τους αγάδες που θα χειριστούν κατά βούληση τις υποθέσεις μας και θα μας εκχωρήσουν (κατά την ευαρέσκεια τους) όσα δικαιώματα οι ίδιοι κρίνουν σκόπιμο. Είναι δημοκρατικό στον βαθμό που δεν μας επιβάλλεται δια της βίας αλλά προσερχόμαστε κάθε τρεις και λίγο και το νομιμοποιούμε με την ψήφο μας δηλώνοντας στην ουσία ότι έτσι θέλουμε να κυβερνηθούμε και όχι με την εξουσία του νόμου.

Η έλλειψη κανόνων δίνει την ευχέρεια στον Α να διεκδικήσει το μείζον με την υποστήριξη του καλού βουλευτή του. Τώρα, αν ο βουλευτής έχει άλλους πιο κολλητούς και προτιμήσει αυτούς, τον Β και τον Γ ας πούμε, ο Α έπαιξε και έχασε. Αλλά το επιλέγει ο ίδιος να παίξει έτσι. Όλοι μαζί λοιπόν διαλέξαμε τον στίβο που θα αγωνιστούμε και τον διαλέξαμε εν γνώσει των κινδύνων. Αυτό είναι δημοκρατία. Ανατολικού τύπου αλλά δημοκρατία. Η μειοψηφία που διαφωνεί, δεν ψηφίζει για διαχειριστές και νομοθέτες ξανθιές, τηλεοπτικούς αστέρες και μαυρογιαλούρους και θέλει καθαρούς όρους και δίκαιο ανταγωνισμό; Ας πάει να κουρεύεται.

Rodia είπε...

Μα.. δεν ειναι χρήσιμο να μάθουμε τί χρωστάμε, αν χρωστάμε, από πότε χρωστάμε, ποιοι δανείστηκαν (και πότε και πόσα και γιατί ο καθένας κυβερνητης -αναλυτικά τις συμφωνίες), πόσα χρωστάμε, γιατί χρωστάμε, πού χρωστάμε, πώς φούσκωσε αυτό το χρέος, πού χρησιμοποιήθηκαν αυτά που χρωστάμε; Το γράφει κιόλας: «Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων.»
Επειτα, η ΕΛΕ δεν θα είναι σαν τις ντόπιες επιτροπές της Βουλής που θάβουν τα ζητήματα, θα είναι διεθνης επιτροπη ελέγχου.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Το σημαντικό Ροδιά είναι να δούμε που πήγαν τα χρήματα αφού μπήκαν στην χώρα και σε ποιες τσέπες κατέληξαν. Αυτό δεν έχει να κάνει με τους ξένους αλλά με εμάς.

Rodia είπε...

Αυτο το σημαντικό αποκλείεται να αποκαλυφθεί από αυτούς που τα χρησιμοποίησαν. Ετσι δεν είναι; Αρα;

Ανώνυμος είπε...

@ Rodia

Τα whereabouts του χρέους (πόσα, σε ποιόν, πότε) είναι διαθέσιμα από τα δελτία δημόσιου χρέους στο site του ΥπΟικ. Αυτό που θα είναι δύσκολο να βρεθεί (και είναι σχετικά αδιάφορο) είναι το που έχουν καταλήξει τώρα τα ομόλογα μέσω της δευτερογενούς αγοράς. Το γιατί επίσης είναι δεδομένο και τεκμηριώνεται έυκολα πάλι από τα επίσημα οικ. στοιχεία των Π/Υ:
α) αναχρηματοδότηση λήξης ομολόγων
β) πληρωμή τόκων
γ) κάλυψη πρωτογεννών ελλειμάτων

Το χρέος δύσκολα θα κυρηχθεί απεχθές από την στιγμή που το συνομολόγησαν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ενω και το θέμα της χρήσης μέρους των δανείων (μίζες) δεν αφορά τους δανειστές

Αυτό που θα άξιζε είναι μια ανεξάρτητη Ε.Π.Ε (Επιτροπή Περιουσιακού Ελέγχου) για όσους συμμετείχαν στην διοίκηση (βουλευτές, υπουργοί, συνδικαλιστές, κυβερνητικά στελέχη. Τα στοιχεία υπάρχουν (φορολογικές δηλώσεις, τράπεζες, υποθηκοφυλακεία, διακρατικές συμφωνίες με φορολογικούς παραδείσους) και, πίστεψε με, με την χρήση της πληροφορικής η διαδικασία δεν είναι χρονικά απαγορευτική. Διάθεση δεν υπάρχει, για αυτονόητους λόγους. Και όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Ερμιππος, σημασία έχει να δούμε σε ποιές τσέπες κατέληξαν πόσα. Τότε, και αφού έχει γίνει δήμευση, ίσως να μπορούμε να μιλήσουμε και για odious dept, αλλά με στοιχεία και αφού έχουμε καταδικάσει κάποιους (αρκετούς)

Στάθης Δ

Ανώνυμος είπε...

Αφηστε τις μπαρουφες και βαλτε καποιον μεσα για το σκανδαλο των ομολογων

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Για ποια ακριβώς ομόλογα μιλάς Ανώνυμε; Γιατί υπάρχουν πολλών ειδών;
Πες για να ξεκινήσουμε την διαδικασία.

Ανώνυμος είπε...

Των δομημενων

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Να σέβεστε το σύνταγμα. Αυτά παραγράφηκαν. Προτείνετε κάτι άλλο και θα κάνουμε ότι μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε.

Ανώνυμος είπε...

Η μη βουλευτες δεν παραγραφηκαν

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Σωστό κι αυτό. Αλλά επειδή αυτοί έχουν στόμα και μιλιά και αν απειληθούν θα μιλήσουν τους αφήνουν ήσυχους στα σπίτια τους. Οι εισαγγελείς μάλλον εκτιμούν ότι στις δύσκολες ώρες που περνάμε χρειαζόμαστε τους πολιτικούς μας και το να τους εκθέσουμε θα ήταν αστόχαστο και επικίνδυνο. Για το καλό το δικό μας το κάνουν που δεν μπορούμε εύκολα να ελέγξουμε τα πάθη και τις εκδικητικές κακίες μας.

Ανώνυμος είπε...

Αν διαβασει κανεις την ιστορια του δημοσιου χρεους θα δει οτι ειναι παρανομο. Μονο και μονο στη ρυθμηση του 64 (των παπανδρεου-μητσοτακη) η τοτε κυβερνηση ζητησε απο τους δανειστες μας να μας πουν το χρεος αυτοι αντι να κανουν διαπραματευσεις στα ποσα που ζητησαν οι δανειστες αυτοι τους εδωσαν μπονους 70% παραπανω. Απο κει και περα οι κυβερνησεις ολες χρεωσαν με υπερογκα ποσα την χωρα για να σωσουν τις τραπεζες και τον κρατικοδιαιτο τομεα της χωρας.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Εκτός από το διάλειμμα της δικτατορίας ήταν όλες νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις και εξέφραζαν την βούληση του λαού. Ο οποίος μπορούσε να απαιτήσει ενημέρωση. Δεν το έκανε ποτέ επειδή προφανώς είχε εμπιστοσύνη στους ταγούς του. Πάντως κανείς δεν τον εμπόδισε. Όπως και σήμερα άλλωστε. Ασχέτως αν αρκείται στα πρωϊνάδικα.